แผนรักกำราบหัวใจนายมาเฟียจอมหยิ่ง

แนะนำตัวละครเอกของเรื่อง

     ตะวันฉายมาเฟียหนุ่มที่ต้องมาเป็นแวมไพร์ สิ่งเดียวที่จะทำให้เขาไม่ต้องกลายเป็นแวมไพร์ตลอดชีวิตคือ ความรักของคนที่เป็นเนื้อคู่ของเขา พอเขาได้มาเจอมาริสาเขาคิดว่าเธอคือวนิดาผู้หญิงที่เขาตามหาอยู่เพราะเธอหน้าเหมือนวนิดาคู่หมั้นของเขา  จึงเกิดความเข้าใจผิดและเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราววุ่นวายทั้งหมด

                                           

          นางฟ้ามาริสา สาวน้อยที่แอบหนีมามายังโลกมนุษย์เพราะต้องการหนีพิธีเลือกคู่บนสรวงสวรรค์ เธอมาเจอกับตะวันฉายมาเฟียหนุ่มที่บอกว่าเธอเป็นว่าที่คู่หมั้นของเขา กามเทพขอให้มาริสาร่วมมือกับเขาวางแผนให้ตะวันฉายรักเธอในร่างของวนิดา หากแผนการสำเร็จเธอก็จะได้กลับสรวงสวรรค์ตามที่เธอต้องการ มาริสาจึงร่วมมือกับกามเทพเพื่อแลกกับอิสรภาพของเธอ

               วนิดาดาราสาวสวยแอบหนีตะวันฉายเพราะเธอรู้ว่าตะวันฉายคิดจะทำให้เธอเป็นแวมไพร์เหมือนเขา วนิดาจึงแอบหนีไปอยู่กับวิฑูรย์ดาราหนุ่ม ซึ่งเป็นชายคนรักของเธอ

               เทพพิรุณ เทพบนสรวงสวรรค์ที่แอบหลงรักนางฟ้ามาริสาและต้องการครองคู่กับมาริสา เมื่อเขารู้ว่ามาริสาหนีมายังโลกมนุษย์ก็ตามมาให้ความช่วยเหลือเธอ และขอร้องให้เธอไปทำความดีอยู่บนสรวงสวรรค์เพื่อชดใช้ความผิดที่ผ่านมาของเธอ เพราะความรักเขาจึงทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง

     กามเทพหนุ่มผู้ที่วางแผนให้มาริสา ทำให้ตะวันฉายรักวนิดาในร่างของเธอ ความเจ้าเล่ห์ของกามเทพหนุ่มทำให้มาริสาเชื่อฟังอย่างง่ายดาย และเขาก็เป็นผู้ที่ทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆ ที่ทำให้ชีวิตของมาริสาเปลี่ยนไป

 ขอให้เพื่อนๆทุกคนช่วยมาลุ้นเป็นกำลังใจให้ตัวละครในนิยายเรื่อง แผนรักกำราบหัวใจนายมาเฟียจอมหยิ่งด้วยนะคะ  

ขอบคุณรูปภาพการ์ตูนสวยๆจากเจ้าของลิขสิทธิ์ทุกท่านนะคะ 

รูปภาพใช้ในการประกอบเรื่องเพื่อนำเสนอตัวละครในนิยายเท่านั้น

ขอบคุณมากๆค่ะ                                                                  

                                                                                                ยัยชัตเตอร์  

บทนำ

         “ความรักเจ้าเอ๋ย  เจ้าจะรู้บ้างไหมว่าเป็นเพราะเจ้าแท้ๆที่ทำให้ข้าต้องมานั่งเศร้าเช่นนี้  ถ้าไม่มีเจ้า ข้าก็คงจะร่าเริงเหมือนเช่นทุกวันที่ผ่านมา  ข้าเกลียดเจ้านักเจ้าความรัก”  นางฟ้าแสนสวยนามว่ามาริสาพร่ำบ่นอยู่ตามลำพัง  ใบหน้าของเธอดูเศร้าหมองลงทุกทีเมื่อพูดถึงความรัก  ต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องหนีออกมาจากพิธีเลือกคู่บนสรวงสรรค์  

 “มาริสาเจ้าอยู่ที่ใด  กลับไปกับข้าเดี๋ยวนี้นะ!”

 “ เสียงนั่นเป็นเสียงของเหล่ามัจจุราชชัดๆ ไม่ใช่เสียงของนางฟ้าอย่างที่ใครๆเข้าใจ พวกนางคงมาตามหา   ข้าเพื่อที่จะพาข้ากลับไปในพิธีเลือกคู่ของเหล่านางฟ้าและเทวดา  ถึงจะใช้ช้างนับสิบมาลากเอาตัวข้าไป  ข้าก็ไม่มีวันกลับเข้าไปในพิธีเลือกคู่แน่ ”  เสียงความคิดหนึ่งของมาริสาดังสะท้อนขึ้นมาในใจเบาๆ  

 “ข้าไม่ชอบการจับคู่แบบนั้น  ข้าไม่มีวันกลับไป   ข้าจะอยู่โดยไร้คู่ครองไปตลอดชีวิต”  มาริสาพูดขึ้น  

“เจ้าจะอยู่ได้โดยปราศคู่ครองได้อย่างไรกันเล่ามาริสา”  มาริสาสะดุ้งขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงของใครบางคนเพราะเธอรู้ดีว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของใคร   ซึ่งเป็นผู้ที่เธอไม่อาจขัดคำสั่งได้

  เจ้าของเสียงนั้นก็คือเสียงของนางผู้เป็นใหญ่บนสรวงสวรรค์     นางก็คือเทวีนางฟ้าที่ดูแลความประพฤติของเหล่านางฟ้าทั้งหมด   เทวีคงจะพามาริสากลับเข้าไปในพิธีเลือกคู่  แต่ด้วยเหตุอันใดเหล่าที่มาริสาต้องกลับไปกับเทวีเพราะเธอไม่ได้อยากมีคู่ครองเลยสักนิด 

 “เจ้าต้องกลับไปกับข้าเดี๋ยวนี้มาริสา  หากเจ้าไม่กลับเข้าไปในพิธีเลือกคู่ข้าจะถือว่าเจ้ามีความผิด”

เทวีเดินเข้ามาหามาริสาพร้อมกับนางฟ้าผู้ติดตามอีกหนึ่งองค์  “ความผิดอันใดกันเล่าเทวี  ก็ข้าไม่อยากมีคู่ครอง  ข้าบอกแล้วไงว่าข้าอยู่ได้โดยปราศจากผู้ที่รักข้า”

“เจ้าจะอยู่ปราศจากผู้ที่เจ้ารักและรักเจ้าได้อย่างไรกันเล่ามาริสา”

 “งั้นเทวีช่วยบอกข้าทีเถิดว่าถ้าข้ามีผู้ที่ข้ารักแล้วมันดีเช่นไร” มาริสาเอ่ยถามเทวีด้วยความอยากรู้

 แม้ว่าเธอมีอายุ๒๐ปี  แต่เธอไม่เคยรู้จักความรักในวัยหนุ่มสาวเลยแม้แต่น้อย

 “หากเจ้ามีความรัก… บนสรวงสวรรค์ที่เจ้าอยู่ก็จะมีแต่สิ่งสวยงามยังไงเล่า”   นางฟ้าผู้ติดตามเอ่ยแทรกขึ้นมาอย่างไม่เกรงใจเทวี  ใบหน้าของนางเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มระรื่น  ดวงตากลมโตคู่นั้นของนางเปล่งประกายระยิบระยับดั่งดวงดาว   มาริสาจ้องมองใบหน้านางฟ้าองค์นั้น  เธอสัมผัสได้ถึงความสุขที่ล้นออกมาจากใจของนางฟ้าองค์นั้น  ทันทีที่นางได้พูดถึงความรัก  

“ใช่แล้วมาริสาความรักจะทำให้เจ้ามองเห็นแต่ความสวยงาม”  เทวีพูดเสริม

 “ แต่ข้าก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไม ข้าต้องมีผู้ที่ข้ารัก  มันช่างไม่มีประโยชน์อันใดแก่ข้าเลย”  เทวีส่ายหัวให้คำพูดที่ไร้ความคิดของมาริสา

“ที่เจ้าพูดเช่นนั้นเพราะเจ้าไม่รู้จักความรัก” เทวีเยื้องกายเข้ามาใกล้ๆมาริสา   ทันทีที่มาริสาประสานสายตากับเทวี   นางก็รู้สึกเหมือนถูกสะกดด้วยเวทมนต์  ทุกอย่างรอบกายหยุดการเคลื่อนไหวไปชั่วขณะ

“ความรักน่ะ…เป็นดั่งดอกไม้งามที่ไม่อาจหาดอกไม้ชนิดใดมาเปรียบได้  เมื่อเจ้ามีความรัก ความรักจะทำให้เจ้ามีความกล้าหาญ  ความเสียสละ  ความเมตตากรุณาและความรักคือสิ่งที่จะทำให้เจ้าเข้าใจว่าทำไมผู้ที่มีจิตใจโหดเหี้ยมถึงอ่อนไหวต่อความรัก “

 “  อนุภาพของความรักจะเป็นอย่างไรตอนนี้ข้าไม่อยากรู้แล้วล่ะ  เพราะถึงเทวีจะพูดไปข้าก็ไม่เข้าใจอยู่ดี   แต่ที่ข้าอยากรู้ตอนนี้จะมีทางใดบ้างคะ ที่ข้าจะได้ไม่ต้องเข้าพิธีเลือกคู่  ข้ายอมทำทุกอย่างเพียงเทวีบอกมาคำเดียวเท่านั้น”

 “เจ้าจะฝืนกฎของสรวงสวรรค์ได้อย่างไรกันเล่ามาริสา  เจ้าไม่มีทางหนีพิธีเลือกคู่นี้ได้  ในพิธีมีเหล่าเทวดาที่ให้เจ้าเลือกเป็นคู่ครองตั้งมากมาย   อาจจะมีผู้ที่จะทำให้เจ้ารักและรักเจ้ารอเจ้าอยู่ในงานนี้   กลับไปกับข้าเถิดมาริสา แล้วเจ้าจะพบกับความรัก”  เทวีเผยยิ้มออกมารอยยิ้มของเทวีไม่ต่างไปจากนางฟ้าผู้ติดตามที่ยืนอยู่ข้างๆที่มีรอยยิ้มเมื่อได้พูดถึงความรัก     มาริสาทำหน้าบูดบึ้งเพราะเธอไม่อยากเข้าไปในพิธีเลือกคู่ที่มีแต่เหล่านางฟ้าเทวดาอ้อนวอนขอความรักต่อกัน 

“ความเอ๋ยความรักเพราะเจ้าแท้ๆเชียวที่ทำให้ข้าต้องติดบ่วงไปด้วย  นี่ข้าคงจะหนีไม่พ้นแล้วสินะ  ” 

มาริสาพูดเสียงเบาลง  การกระทำของมาริสาอยู่ในสายตาของเทวีตลอดเวลา  นางมองเห็นท่าทีที่ไม่พอใจของมาริสาบวกกับใบหน้าที่ดูเศร้าหมองของมาริสา   ทำให้เทวีรู้ดีว่ามาริสาไม่ได้อยากเลือกคู่ครอง  แต่เธอต้องการอิสรภาพ   แต่ด้วยเหตุผลอันใดที่เทวีจะต้องสงสารมาริสา  ยังไงชะกฎของสวรรค์ก็ต้องเป็นกฎและเทวีก็ต้องพามาริสาเข้าไปในพิธีเลือกคู่ให้จงได้

“ เจ้าพร้อมจะกลับไปกับข้าหรือยัง” เทวีเอ่ยถาม

“ข้าขอเวลาได้หรือไม่เทวี   ข้าอยากขอเวลาทำใจสักพัก  ขอให้ข้าได้อยู่ตามลำพังก่อนที่อิสรภาพของข้าจะพัดปริ้วหายไปในพิธีเลือกคู่นั่น” 

“ เสียใจเพราะข้าคงไม่ใจดีกับเจ้าขนาดนั้น    เจ้าต้องกลับไปกับข้าเดี๋ยวนี้นี่คือคำสั่ง!”  เทวีตะคอกเสียงดัง

มาริสาหวาดกลัวจนน้ำตาคลอเพราะเธอไม่อยากเลือกคู่   แต่ใครจะรู้เล่าว่าน้ำตาของมาริสาไม่ได้กลั้นกรองออกมาเพราะความเสียใจสุดขีด  แต่เป็นเพราะเธอแสร้งเล่นละครตบตาเทวีให้หลงเชื่อว่าเธอกำลังเสียใจต่างหาก  “ได้ข้าจะปล่อยเจ้าได้อยู่ตามลำพังตามที่เจ้าต้องการ  แต่เจ้าต้องกลับเข้าไปในพิธีเลือกคู่  ถ้าข้าไม่เห็นเจ้าอยู่ในงาน  เจ้าคงรู้นะว่าข้าจะจัดการกับเจ้าอย่างไร  ”

 “ขอบคุณคะเทวีที่เข้าใจข้า” สิ้นเสียงพูดของมาริสา  นางฟ้าทั้งสองก็หายวับไปกับตา   มาริสารีบปาดน้ำตาที่เธอแสร้งบีบขึ้นมาหลอกเทวี  แล้วกลับมาคิดหนักอีกครั้ง  มันจะมีที่ใดบ้างที่จะให้ข้าหลบซ่อนตัวเพื่อหนีการเลือกคู่ในครั้งนี้  ถึงแม้ว่ามาริสาจะรับปากเทวีว่าจะกลับเข้าไปในพิธีเลือกคู่   แต่ลึกๆแล้วเธอต้องการจะหนีไปให้ไกล มาริสาครุ่นคิดไปต่างๆนานาว่าจะมีที่ใดที่จะให้เธอได้หลบพักพิงกาย  

 “โลกมนุษย์!” ความคิดของมาริสาตะโกนดังลั่น  มาริสาฉีกยิ้มเมื่อนึกถึงโลกมนุษย์  แต่ยิ้มนั้นต้องหุบลงเมื่อเธอนึกถึงกฎของสวรรค์เพราะกฎของสวรรค์มีอยู่ว่าห้ามนางฟ้าลงไปโลกมนุษย์โดยเด็ดขาด  ผู้ที่มีอำนาจลงไปโลกมนุษย์ได้มีเพียงท่านกามเทพเท่านั้น “เอาล่ะ…เป็นไงเป็นกัน  ต่อให้ข้าต้องถูกลงโทษข้าก็จะไม่ยอมกลับไปในพิธีเลือกคู่แน่  ข้าจะหนีไปอยู่บนโลกมนุษย์ที่ ที่ใครก็ไม่อาจตามหาข้าเจอ   ว่าแต่หากข้าใช้ชีวิตอยู่บนโลกมนุษย์  ข้าจะเป็นสิ่งใดดีเล่า เจ้านกน้อย  เจ้าผีเสื้อหรือว่าเป็นมนุษย์!  ข้าคิดออกแล้วข้าจะแปลงร่างเป็นมนุษย์เพราะอย่างน้อยข้าจะได้ใช้ร่างและพลังของข้าทำความดี”  ใบหน้าของมาริสาเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มเมื่อคิดว่าตัวเองจะมาใช้ชีวิตอยู่บนโลกมนุษย์   “ขอโทษนะคะเทวี  แต่ข้าจำเป็นต้องหนีไปเพราะข้าไม่อยากเลือกคู่ครอง  หวังว่าเทวีคงเข้าใจข้า  หากช่วงเวลาของการเลือกคู่นี้ได้ผ่านพ้นไป  ข้าจะกลับมายอมรับความผิดที่ได้ก่อไว้  ลาก่อนสรวงสวรรค์บ้านของข้า  รอก่อนนะโลกมนุษย์ข้าจะไปหาเจ้าแล้ว ” มาริสาคิดพลางกับหลับตาลงช้าๆร่างของเธอค่อยๆเลือนรางจางหายไปจากตรงนั้นเหลือทิ้งไว้เพียงความเงียบงัน