แผนรักกำราบหัวใจนายมาเฟียจอมหยิ่ง
นางฟ้ามาริสาจะทำอย่างไร เมื่อเธอแอบหนีพิธีเลือกคู่บนสรวงสวรรค์ไปที่โลกมนุษย์ ยังไม่พอเธอต้องเจอกับคนใจร่ายที่บอกเธอว่าเขาเป็นคู่หมั้นของเธออีก หนีจากการเลือกคู่ มาเจอคู่หมั้นบนโลกมนุษย์อีก โอ๊ยปวดหัวๆ
ผู้เข้าชมรวม
3,342
ผู้เข้าชมเดือนนี้
7
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
แนะนำตัวละครเอกของเรื่อง
ตะวันฉายมาเฟียหนุ่มที่ต้องมาเป็นแวมไพร์ สิ่งเดียวที่จะทำให้เขาไม่ต้องกลายเป็นแวมไพร์ตลอดชีวิตคือ ความรักของคนที่เป็นเนื้อคู่ของเขา พอเขาได้มาเจอมาริสาเขาคิดว่าเธอคือวนิดาผู้หญิงที่เขาตามหาอยู่เพราะเธอหน้าเหมือนวนิดาคู่หมั้นของเขา จึงเกิดความเข้าใจผิดและเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราววุ่นวายทั้งหมด
นางฟ้ามาริสา สาวน้อยที่แอบหนีมามายังโลกมนุษย์เพราะต้องการหนีพิธีเลือกคู่บนสรวงสวรรค์ เธอมาเจอกับตะวันฉายมาเฟียหนุ่มที่บอกว่าเธอเป็นว่าที่คู่หมั้นของเขา กามเทพขอให้มาริสาร่วมมือกับเขาวางแผนให้ตะวันฉายรักเธอในร่างของวนิดา หากแผนการสำเร็จเธอก็จะได้กลับสรวงสวรรค์ตามที่เธอต้องการ มาริสาจึงร่วมมือกับกามเทพเพื่อแลกกับอิสรภาพของเธอ
วนิดาดาราสาวสวยแอบหนีตะวันฉายเพราะเธอรู้ว่าตะวันฉายคิดจะทำให้เธอเป็นแวมไพร์เหมือนเขา วนิดาจึงแอบหนีไปอยู่กับวิฑูรย์ดาราหนุ่ม ซึ่งเป็นชายคนรักของเธอ
เทพพิรุณ เทพบนสรวงสวรรค์ที่แอบหลงรักนางฟ้ามาริสาและต้องการครองคู่กับมาริสา เมื่อเขารู้ว่ามาริสาหนีมายังโลกมนุษย์ก็ตามมาให้ความช่วยเหลือเธอ และขอร้องให้เธอไปทำความดีอยู่บนสรวงสวรรค์เพื่อชดใช้ความผิดที่ผ่านมาของเธอ เพราะความรักเขาจึงทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง
กามเทพหนุ่มผู้ที่วางแผนให้มาริสา ทำให้ตะวันฉายรักวนิดาในร่างของเธอ ความเจ้าเล่ห์ของกามเทพหนุ่มทำให้มาริสาเชื่อฟังอย่างง่ายดาย และเขาก็เป็นผู้ที่ทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆ ที่ทำให้ชีวิตของมาริสาเปลี่ยนไป
ขอให้เพื่อนๆทุกคนช่วยมาลุ้นเป็นกำลังใจให้ตัวละครในนิยายเรื่อง แผนรักกำราบหัวใจนายมาเฟียจอมหยิ่งด้วยนะคะ
ขอบคุณรูปภาพการ์ตูนสวยๆจากเจ้าของลิขสิทธิ์ทุกท่านนะคะ
รูปภาพใช้ในการประกอบเรื่องเพื่อนำเสนอตัวละครในนิยายเท่านั้น
ขอบคุณมากๆค่ะ
ยัยชัตเตอร์
บทนำ
“ความรักเจ้าเอ๋ย เจ้าจะรู้บ้างไหมว่าเป็นเพราะเจ้าแท้ๆที่ทำให้ข้าต้องมานั่งเศร้าเช่นนี้ ถ้าไม่มีเจ้า ข้าก็คงจะร่าเริงเหมือนเช่นทุกวันที่ผ่านมา ข้าเกลียดเจ้านักเจ้าความรัก” นางฟ้าแสนสวยนามว่ามาริสาพร่ำบ่นอยู่ตามลำพัง ใบหน้าของเธอดูเศร้าหมองลงทุกทีเมื่อพูดถึงความรัก ต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องหนีออกมาจากพิธีเลือกคู่บนสรวงสรรค์
“มาริสาเจ้าอยู่ที่ใด กลับไปกับข้าเดี๋ยวนี้นะ!”
“ เสียงนั่นเป็นเสียงของเหล่ามัจจุราชชัดๆ ไม่ใช่เสียงของนางฟ้าอย่างที่ใครๆเข้าใจ พวกนางคงมาตามหา ข้าเพื่อที่จะพาข้ากลับไปในพิธีเลือกคู่ของเหล่านางฟ้าและเทวดา ถึงจะใช้ช้างนับสิบมาลากเอาตัวข้าไป ข้าก็ไม่มีวันกลับเข้าไปในพิธีเลือกคู่แน่ ” เสียงความคิดหนึ่งของมาริสาดังสะท้อนขึ้นมาในใจเบาๆ
“ข้าไม่ชอบการจับคู่แบบนั้น ข้าไม่มีวันกลับไป ข้าจะอยู่โดยไร้คู่ครองไปตลอดชีวิต” มาริสาพูดขึ้น
“เจ้าจะอยู่ได้โดยปราศคู่ครองได้อย่างไรกันเล่ามาริสา” มาริสาสะดุ้งขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงของใครบางคนเพราะเธอรู้ดีว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของใคร ซึ่งเป็นผู้ที่เธอไม่อาจขัดคำสั่งได้
เจ้าของเสียงนั้นก็คือเสียงของนางผู้เป็นใหญ่บนสรวงสวรรค์ นางก็คือเทวีนางฟ้าที่ดูแลความประพฤติของเหล่านางฟ้าทั้งหมด เทวีคงจะพามาริสากลับเข้าไปในพิธีเลือกคู่ แต่ด้วยเหตุอันใดเหล่าที่มาริสาต้องกลับไปกับเทวีเพราะเธอไม่ได้อยากมีคู่ครองเลยสักนิด
“เจ้าต้องกลับไปกับข้าเดี๋ยวนี้มาริสา หากเจ้าไม่กลับเข้าไปในพิธีเลือกคู่ข้าจะถือว่าเจ้ามีความผิด”
เทวีเดินเข้ามาหามาริสาพร้อมกับนางฟ้าผู้ติดตามอีกหนึ่งองค์ “ความผิดอันใดกันเล่าเทวี ก็ข้าไม่อยากมีคู่ครอง ข้าบอกแล้วไงว่าข้าอยู่ได้โดยปราศจากผู้ที่รักข้า”
“เจ้าจะอยู่ปราศจากผู้ที่เจ้ารักและรักเจ้าได้อย่างไรกันเล่ามาริสา”
“งั้นเทวีช่วยบอกข้าทีเถิดว่าถ้าข้ามีผู้ที่ข้ารักแล้วมันดีเช่นไร” มาริสาเอ่ยถามเทวีด้วยความอยากรู้
แม้ว่าเธอมีอายุ๒๐ปี แต่เธอไม่เคยรู้จักความรักในวัยหนุ่มสาวเลยแม้แต่น้อย
“หากเจ้ามีความรัก… บนสรวงสวรรค์ที่เจ้าอยู่ก็จะมีแต่สิ่งสวยงามยังไงเล่า” นางฟ้าผู้ติดตามเอ่ยแทรกขึ้นมาอย่างไม่เกรงใจเทวี ใบหน้าของนางเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มระรื่น ดวงตากลมโตคู่นั้นของนางเปล่งประกายระยิบระยับดั่งดวงดาว มาริสาจ้องมองใบหน้านางฟ้าองค์นั้น เธอสัมผัสได้ถึงความสุขที่ล้นออกมาจากใจของนางฟ้าองค์นั้น ทันทีที่นางได้พูดถึงความรัก
“ใช่แล้วมาริสาความรักจะทำให้เจ้ามองเห็นแต่ความสวยงาม” เทวีพูดเสริม
“ แต่ข้าก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไม ข้าต้องมีผู้ที่ข้ารัก มันช่างไม่มีประโยชน์อันใดแก่ข้าเลย” เทวีส่ายหัวให้คำพูดที่ไร้ความคิดของมาริสา
“ที่เจ้าพูดเช่นนั้นเพราะเจ้าไม่รู้จักความรัก” เทวีเยื้องกายเข้ามาใกล้ๆมาริสา ทันทีที่มาริสาประสานสายตากับเทวี นางก็รู้สึกเหมือนถูกสะกดด้วยเวทมนต์ ทุกอย่างรอบกายหยุดการเคลื่อนไหวไปชั่วขณะ
“ความรักน่ะ…เป็นดั่งดอกไม้งามที่ไม่อาจหาดอกไม้ชนิดใดมาเปรียบได้ เมื่อเจ้ามีความรัก ความรักจะทำให้เจ้ามีความกล้าหาญ ความเสียสละ ความเมตตากรุณาและความรักคือสิ่งที่จะทำให้เจ้าเข้าใจว่าทำไมผู้ที่มีจิตใจโหดเหี้ยมถึงอ่อนไหวต่อความรัก “
“ อนุภาพของความรักจะเป็นอย่างไรตอนนี้ข้าไม่อยากรู้แล้วล่ะ เพราะถึงเทวีจะพูดไปข้าก็ไม่เข้าใจอยู่ดี แต่ที่ข้าอยากรู้ตอนนี้จะมีทางใดบ้างคะ ที่ข้าจะได้ไม่ต้องเข้าพิธีเลือกคู่ ข้ายอมทำทุกอย่างเพียงเทวีบอกมาคำเดียวเท่านั้น”
“เจ้าจะฝืนกฎของสรวงสวรรค์ได้อย่างไรกันเล่ามาริสา เจ้าไม่มีทางหนีพิธีเลือกคู่นี้ได้ ในพิธีมีเหล่าเทวดาที่ให้เจ้าเลือกเป็นคู่ครองตั้งมากมาย อาจจะมีผู้ที่จะทำให้เจ้ารักและรักเจ้ารอเจ้าอยู่ในงานนี้ กลับไปกับข้าเถิดมาริสา แล้วเจ้าจะพบกับความรัก” เทวีเผยยิ้มออกมารอยยิ้มของเทวีไม่ต่างไปจากนางฟ้าผู้ติดตามที่ยืนอยู่ข้างๆที่มีรอยยิ้มเมื่อได้พูดถึงความรัก มาริสาทำหน้าบูดบึ้งเพราะเธอไม่อยากเข้าไปในพิธีเลือกคู่ที่มีแต่เหล่านางฟ้าเทวดาอ้อนวอนขอความรักต่อกัน
“ความเอ๋ยความรักเพราะเจ้าแท้ๆเชียวที่ทำให้ข้าต้องติดบ่วงไปด้วย นี่ข้าคงจะหนีไม่พ้นแล้วสินะ ”
มาริสาพูดเสียงเบาลง การกระทำของมาริสาอยู่ในสายตาของเทวีตลอดเวลา นางมองเห็นท่าทีที่ไม่พอใจของมาริสาบวกกับใบหน้าที่ดูเศร้าหมองของมาริสา ทำให้เทวีรู้ดีว่ามาริสาไม่ได้อยากเลือกคู่ครอง แต่เธอต้องการอิสรภาพ แต่ด้วยเหตุผลอันใดที่เทวีจะต้องสงสารมาริสา ยังไงชะกฎของสวรรค์ก็ต้องเป็นกฎและเทวีก็ต้องพามาริสาเข้าไปในพิธีเลือกคู่ให้จงได้
“ เจ้าพร้อมจะกลับไปกับข้าหรือยัง” เทวีเอ่ยถาม
“ข้าขอเวลาได้หรือไม่เทวี ข้าอยากขอเวลาทำใจสักพัก ขอให้ข้าได้อยู่ตามลำพังก่อนที่อิสรภาพของข้าจะพัดปริ้วหายไปในพิธีเลือกคู่นั่น”
“ เสียใจเพราะข้าคงไม่ใจดีกับเจ้าขนาดนั้น เจ้าต้องกลับไปกับข้าเดี๋ยวนี้นี่คือคำสั่ง!” เทวีตะคอกเสียงดัง
มาริสาหวาดกลัวจนน้ำตาคลอเพราะเธอไม่อยากเลือกคู่ แต่ใครจะรู้เล่าว่าน้ำตาของมาริสาไม่ได้กลั้นกรองออกมาเพราะความเสียใจสุดขีด แต่เป็นเพราะเธอแสร้งเล่นละครตบตาเทวีให้หลงเชื่อว่าเธอกำลังเสียใจต่างหาก “ได้ข้าจะปล่อยเจ้าได้อยู่ตามลำพังตามที่เจ้าต้องการ แต่เจ้าต้องกลับเข้าไปในพิธีเลือกคู่ ถ้าข้าไม่เห็นเจ้าอยู่ในงาน เจ้าคงรู้นะว่าข้าจะจัดการกับเจ้าอย่างไร ”
“ขอบคุณคะเทวีที่เข้าใจข้า” สิ้นเสียงพูดของมาริสา นางฟ้าทั้งสองก็หายวับไปกับตา มาริสารีบปาดน้ำตาที่เธอแสร้งบีบขึ้นมาหลอกเทวี แล้วกลับมาคิดหนักอีกครั้ง มันจะมีที่ใดบ้างที่จะให้ข้าหลบซ่อนตัวเพื่อหนีการเลือกคู่ในครั้งนี้ ถึงแม้ว่ามาริสาจะรับปากเทวีว่าจะกลับเข้าไปในพิธีเลือกคู่ แต่ลึกๆแล้วเธอต้องการจะหนีไปให้ไกล มาริสาครุ่นคิดไปต่างๆนานาว่าจะมีที่ใดที่จะให้เธอได้หลบพักพิงกาย
“โลกมนุษย์!” ความคิดของมาริสาตะโกนดังลั่น มาริสาฉีกยิ้มเมื่อนึกถึงโลกมนุษย์ แต่ยิ้มนั้นต้องหุบลงเมื่อเธอนึกถึงกฎของสวรรค์เพราะกฎของสวรรค์มีอยู่ว่าห้ามนางฟ้าลงไปโลกมนุษย์โดยเด็ดขาด ผู้ที่มีอำนาจลงไปโลกมนุษย์ได้มีเพียงท่านกามเทพเท่านั้น “เอาล่ะ…เป็นไงเป็นกัน ต่อให้ข้าต้องถูกลงโทษข้าก็จะไม่ยอมกลับไปในพิธีเลือกคู่แน่ ข้าจะหนีไปอยู่บนโลกมนุษย์ที่ ที่ใครก็ไม่อาจตามหาข้าเจอ ว่าแต่หากข้าใช้ชีวิตอยู่บนโลกมนุษย์ ข้าจะเป็นสิ่งใดดีเล่า เจ้านกน้อย เจ้าผีเสื้อหรือว่าเป็นมนุษย์! ข้าคิดออกแล้วข้าจะแปลงร่างเป็นมนุษย์เพราะอย่างน้อยข้าจะได้ใช้ร่างและพลังของข้าทำความดี” ใบหน้าของมาริสาเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มเมื่อคิดว่าตัวเองจะมาใช้ชีวิตอยู่บนโลกมนุษย์ “ขอโทษนะคะเทวี แต่ข้าจำเป็นต้องหนีไปเพราะข้าไม่อยากเลือกคู่ครอง หวังว่าเทวีคงเข้าใจข้า หากช่วงเวลาของการเลือกคู่นี้ได้ผ่านพ้นไป ข้าจะกลับมายอมรับความผิดที่ได้ก่อไว้ ลาก่อนสรวงสวรรค์บ้านของข้า รอก่อนนะโลกมนุษย์ข้าจะไปหาเจ้าแล้ว ” มาริสาคิดพลางกับหลับตาลงช้าๆร่างของเธอค่อยๆเลือนรางจางหายไปจากตรงนั้นเหลือทิ้งไว้เพียงความเงียบงัน
ผลงานอื่นๆ ของ ยัยชัตเตอร์ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ยัยชัตเตอร์
ความคิดเห็น