ทำไมต้องเธอ

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องเเรกที่หัดเขียน ถ้าผิดพลาดอ่ะไรขอโทษด้วยนะค้ะ

     ในเช้าวันหนึ่ง ที่อากาศ เเจ่มใสมาก พอฉื่นตื่นมาล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ คุณเเม่ก็เรียกฉันให้ลงไปทานข้าวคุณแม่บอกกับฉันว่า "บีต่อจากวันนี้ แม่จะเอารุ่นพี่คนหนึ่งมาติวให้บีนะ บีจะได้เรียนเก่งๆให้มากกว่านี้" ฉันก็เลยถามคุณแม่ไปว่า "ใครอ่ะแม่" คุณแม่ก็เลยตอบว่า "พี่คุณไง ที่อยู่ข้างบ้านเราอ้ะ" คือฉันไม่ค่อยได้ออกจากบ้าน เลยไม่ค่อยรู้ว่ามีใครอยู่ในหมู่บ้านเราบ้าง ฉันก็เลยตอบกับแม่ว่า "ตกลงจ่ะแม่" 

      เช้าเวลา 9 โมง พี่คุณก็มากดกริ่ง ที่หน้าบ้าน ฉันก็เลย เดินออกไปเปิดประตู ฉันพูดกับพี่เค้าคำแรกว่า "สวัสดีจ่ะพี่ เข้ามาในบ้านก่อน" พี่เค้าก็ยิ้มให้ฉัน อย่างหล่ออ่ะ แล้วเค้าก็ตอบด้วยน้ำเสียงเเมนๆว่า "ครับน้อง" ฉันก็เลยเดินนำหน้าพี่เค้าเข้ามาในบ้าน คุณเเม่ก็เดินออกมาเเละก็เเนะนำพี่คุณให้ฉันรู้จัก ฉันว่าพี่เค้าหล่อมากอ่ะ อยู่ใกล้ๆแล้ววเขินมากเลย จากนั้นคุณเเม่ฉันก็ออกไปทำธุระข้างนอกบ้าน ฉันอยู่กับพี่คุณ 2 คน พี่เค้าก็สอน ภาษาอังกฤษ ฉัน ฉันรู้สึกว่าเข้าใจมากๆ พี่เค้าติวฉันจนถึง 3 ทุ่ม ฉันว่ามันดึกมากเเล้ว ก็เลยเดินไปส่งพี่เค้าเข้าบ้านของเค้า แต่คุณแม่ฉันก็ยังไม่กลับมาเลย ฉันก็เลยเกินขึ้นไปบนระเบียงชั้น 2 มองดวงดาว ฉันรู้สึกเหงา เเละก็แอบคิดถึงพี่คุณนิดนิด ฉันก็เหลือบไปมองที่บ้านพี่เค้า ฉันก็เห็นพี่เค้ามองดูดาวเหมือนฉันเลย เเละพี่เค้าก็หันมาและก็โบกมือให้ฉัน ฉันรู้สึกเขินมากเลยเข้าไปในห้องและปิดไฟนอน 

       เช้าวันต่อมาเป็นวันเกิดของฉัน แต่คุณแม่ยังไม่กลับมาเลย ฉันก็เลยไปไม่มีใครไปส่ง ฉันออกมากจากบ้าน แล้วปิดประตูรั้ว พี่คุณก็ขับรถออกมาพอดีเเละก็พูดว่า"บีไปร.ร.ไงหล่ะ" ฉันก็เลยตอบกลับไปว่า "ยังไม่รู้เลยจ่ะพี่" พี่คุณก็เลยบอกว่า "ขึ้นรถสิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง" ฉันก็เลยนั่งซ้อนท้ายพี่คุณไป ฉันก็กอดเอวเค้าแน่นเลย เพราะพี่เค้าขับรถเร็วมาก พี่เค้าก็มาส่งฉันหน้าร.ร. ทันเข้าแถวพอดี พอตอนเย็นฉันก็กลับไปถึงบ้าน ไม่มีใครอยู่เลย ฉันเลยไม่ได้กินอะไร พี่คุณเค้าก็เดินเข้าบ้านมา และก็เอาขนมมากินด้วย เค้าก็ช่วยติวหนังสือให้ฉันเหมือนเดิม พอเวลา 3 ทุ่มอยู่ดีดี ไฟก็ดับเเละก็มีแสงเทียนเค้กวันเกิดใกล้เข้ามาหาฉัน พี่คุณเป็นคนถือมา ฉันถึงกับงงมาก ฉันเลยถามพี่คุณไปว่า"พี่คุณรู้วันเกิดหนูได้ไงอ่ะ" พี่เค้าก็ตอบว่า "แม่บีโทรมาบอกพี่ว่า แม่เค้าอาจะไม่กลับอีกซัก 3 อาทิตย์ เเละบอกว่าวันนี้เป็นวันเกิดบี พี่ก็เลยจะเซอร์ไพน์บีไง" ฉันรู้สึกเขินมาก เเละก็เป่าเค้ก จากนั้นเรา 2 คนก็กินเค้กด้วยกัน อยู่ดีๆครีมที่เค้กก็มาติดที่จมูกฉัน พี่คุณเค้าก็เลยเอานิ้วก้อยมาเขี่ยออกไป อย่างเบาๆ  ฉันรู้สึกเขินจนจะบอกไม่ถูก 

เวลาผ่านไป 2 อาทิตพี่เค้าก็มาติวหนังสือให้ฉันทุกวันเลย จนเราสองคนสนิทกันมาก เวลาไปไหนมาไหน ตัวติดกันตลอด เเต่วันนี้ฉันรู้สึกว่าพี่เค้าดูหงุดหงิดมาก พอติวหนังสือไปเรื่อยๆฉันจนถึงเวลา 2 ทุ่ม ฉันก็กลัวว่าพี่เค้าจะหิวน้ำก็เลยไปเอาน้ำมาให้ เเต่พี่เค้าก็ปัดเเก้วทิ้ง แก้วมันก็ตกลงพื้น ฉันก็เลยร้องไห้เสียใจมาก วิ่งขึ้นไปบนระเบียงชั้น 2 เเละยืนร้องไห้คนเดียว พี่คุณเค้าก็เลยเดินมาข้างหลัง และก็โอบกอดฉัน อ้อมกอดของเค้าอบอุ่นมาก พี่เค้าก็เลยพูดว่า"เมื่อกี้นี้ พี่ขอโทษนะ วันนี้พี่เพิ่งเลิกกับแฟนมา" ฉันก็เลยตอบไปว่า"ไม่เป็นไรจ่ะพี่" ด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ พี่คุณก็เลยพูดออกมาว่า"บีชอบพี่เหรอ"  ฉันถึงน่าแดงและพูดไปว่า"พี่จะรังเกียจหนูไหม ถ้าหนูจะชอบพี่" พี่เค้าก็ตอบมาว่า"พี่จะรังเกียจบีทำไมหล่ะ ก็บีนิสัยดีอย่างนี้ไง พี่ก็เลยรักบีเหมือนกัน" ฉันก็เขินมากเเล้วก็เดินออกมาจากอ้มกอดของพี่เค้า มาอีกมุมหนึ่งของระเบียง พี่เค้าก็เดินตามมาเเละจับหน้าของฉัน จากนั้นพี่เค้าก็เอาปากมาจูบปากของฉันฉันตกใจมาก จนทำอะไรไม่ถูดเลย ยืนนิ่งมาก  จากนั้นพี่เค้าก็เอาปากออกเเละพูดใกล้ๆหน้าของฉันว่า"พี่รักบีนะ"

comming soon