ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    SMTM : RAPPER ROOM ᕽ (ALL x GIRIBOY)

    ลำดับตอนที่ #11 : SF ; Look at me

    • อัปเดตล่าสุด 28 ก.ย. 58




    Look at me

    Iron x Giriboy x Nochang

    Note:  ต่อจาก Shouldn't have นะคะ


     

     

    ตอนกลางวันร้อนเหมือนจะอยู่ในทะเลทรายแต่ตอนนี้เลิกเรียนฝนห่าใหญ่ก็ตกลงมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยทั้งที่ก่อนหน้านี้แดดแรงจนทำให้ฮอนชอลเปียกไปทั้งตัวเพราะเขาเพิ่งไปเตะบอลก่อนที่ฝนจะตก คิ้วขมวดเข้าหากันแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ใต้คณะเพราะเขาเองก็ไม่ได้พกร่มมาเหมือนคนอื่นๆที่ติดฝนเช่นเดียวกันกับเขา

     

    คงต้องใช้เวลาช่วงเย็นอยู่กับการนั่งมองฝนจนกว่าจะหยุด

     

    ว่ากันว่าเวลาฝนตกมักจะทำให้คนคิดถึงกันไม่รู้ว่าจริงไหมแต่กับฮอนชอลที่นั่งมองฝนอยู่ตอนนี้มันคงจะจริง เมื่อสองอาทิตย์ก่อนที่ได้เจอสเตตัสบนเฟซบุ๊กของทั้งชียองและโนชางไม่ต้องเดาก็ยังรู้ว่าทั้งคู่โพสถึงกันและกัน ก็ดีใจอยู่หรอกที่สองคนนั้นไม่ได้เป็นแฟนกันตามที่ได้ยินมาแต่ไม่ชอบเท่าไหร่ที่หลังจากนั้นเขาก็ไม่ค่อยเห็นรอยยิ้มสดใสของชียองอีก ไม่รู้ว่าอะไรมันทำให้รู้สึกแย่กว่ากันระหว่างชียองมีรอยยิ้มแต่รอยยิ้มนั้นไม่ใช่ของเขาหรือการที่ชียองไม่ยิ้มเลยเหมือนตอนนี้

     

    ไม่ถึงขนาดดราม่าเคล้าน้ำตาแต่ถามว่ารู้สึกยังไงที่มักจะฮงชียองมองข้ามมันก็น้อยใจนั่นแหละแต่จะให้ฮอนชอลทำไง เขาไม่ใช่เป็นพวกประเภทที่กดดันให้อีกคนมาชอบเพราะตอนนี้ชียองก็รับรู้แค่ว่าเขาเป็นรุ่นน้องที่รู้จักคนนึง ยังไม่เรียกว่าสนิทสนมเท่ากับโนชางเลยด้วยซ้ำ

     

    Mightyirony

    ฝนจะตกอะไรนักหนาวะ

    อยากกลับบ้าน

    Gaygaykim, 홍시영, Lilboi,kim hanbin,bobby kim และคนอื่นๆ 382 คนถูกใจสิ่งนี้

    Bobby kim ให้ผมเอาร่มไปให้ป่ะพี่??? นี่กำลังช่วยเสือตัดโมอยู่ที่ตึกหลัง

    ถูกใจ ตอบกลับ 2 นาที.

           Mightyirony  ไม่เป็นไรรอฝนหยุดที่ใต้คณะเดี๋ยวมันก็หยุด ช่วยเมียทำงานไปเถอะ ขอบใจน้อง

    ดูข้อความตอบกลับเพิ่มเติม

    홍시영 ฮอนชอลรอแป๊บนะเดี๋ยวไปหา

    ถูกใจ ตอบกลับ 3 นาที.

           Mightyirony  นานๆก็รอได้J

     

     

    เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าแล้วก็อมยิ้มอยู่คนเดียวถึงจะไม่รู้จุดประสงค์ของชียองที่บอกจะมาหา อีกคนคงยังไม่ได้กลับแต่เขาเห็นว่าโนชางกลับไปตั้งแต่ก่อนที่เขาจะออกไปเตะบอลกับเพื่อนข้างหลังมีกีซมคนน่ารักของคณะศิลปกรรมจำได้เพราะเขาเคยคุย จริงๆที่จำได้เพราะก่อนหน้าเห็นยังคบกับรุ่นพี่จูยองอยู่เลย แต่ช่างมันเถอะไม่มีอะไรที่ฮอนชอลต้องใส่ใจว่าใครจะคบกับใคร

     

    “นั่งอมยิ้มอะไรคนเดียวเป็นบ้าหรอ” ฮอนชอลหันไปตามเสียงแล้วหัวเราะเมื่อเห็นคนที่นัดกันไว้ยักคิ้วแล้วนั่งลงข้างๆ ผมสีดำเปียกชื้นเหมือนกับเสื้อผ้าและรองเท้าที่ดูเฉอะแฉะ

     

    มือหนาล้วงหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่จากกระเป๋าเป้แล้วส่งมันให้คนที่เปียกเป็นลูกหมาตกน้ำข้างๆรับมันไป อีกคนเลิกคิ้วขึ้นเหมือนจะถามว่าให้ทำไม ฮอนชอลยัดใส่มือเรียว

     

    “เช็ดไงพี่ เปียกขนาดนี้เดี๋ยวก็ป่วยจะสอบอยู่แล้ว” พูดไปแบบนั้นแต่ก็พยายามไม่จ้องหน้าคนที่กำลังจ้องมองเขาเขม็ง เพราะอีกคนเอาแต่นิ่งเฉยๆฮอนชอลเลยจัดการเช็ดให้เลย

    “ไม่ใช่เด็กนะเว้ย พอเลยเดี๋ยวเช็ดเอง” ชียองบ่นอุบก่อนจะแย่งผ้าเช็ดหน้าไปเช็ดผมของตัวเองแล้วขมวดคิ้วใส่เขา

     

    ไม่มีบทสนนาแม้จะนั่งตรงนี้เกินกว่าครึ่งชั่วโมง เขาไม่ถามว่าทำไมถึงได้มาหาเขาแต่ก็ช่างเถอะเหตุผลไม่สำคัญหรอกอย่างน้อยๆถ้าอีกคนไม่สบายใจเขาก็ยังอยู่ตรงนี้เหมือนทุกครั้งนั่นแหละ ฮอนชอลพ่นลมหายใจออกมาจากปากเมื่อเห็นว่าฝนเริ่มน้อยลงเหมือนกับที่นั่งตรงนี้ไม่มีใครอยู่แล้วมีแค่เขากับรุ่นพี่ตัวขาวข้างๆสองคน

     

    “วันนั้นขอโทษด้วยนะที่ไล่นาย

     

    ฮอนชอลไม่รู้จะตอบว่ายังไงเพราะเขาพยายามลืมๆเรื่องเมื่อวันนั้นมาตลอดสองอาทิตย์ ไม่อยากจะคิดถึงว่าทำไมชียองถึงทำแบบนั้นเพราะรู้คำตอบดีเลยไม่อยากนึกถึงอีก

     

    สองอาทิตย์ก่อนตอนที่อ่านสเตตัสเฟซบุ๊กแล้วจู่ๆเขาก็โผล่ไปที่หน้าบ้านของชียอง วันนั้นอากาศค่อนข้างดีเหมือนวันนี้ที่จู่ๆตอนเย็นฝนก็ตก มันจะไม่อะไรหรอกถ้าไม่เจอรถของใครบางคนจอดอยู่หน้าบ้านก่อนเขาจะไปถึง แม้ในใจบอกให้เลี้ยวหัวกลับแต่เขาก็นั่งรออยู่หน้าบ้านแบบนั้นโดยไม่แม้แต่จะส่งข้อความไปบอกเจ้าของบ้านว่ามาถึงแล้ว

     

    ไม่อยากขัดจังหวะสองคนนั้นอาจจะกำลังคืนดีกันก็ได้

     

    เสียงดังโครมครามในบ้านทำให้ต้องวิ่งเข้าไปดูอย่างถือวิสาสะ ไม่คิดหรอกว่าจะต้องถูกไล่ออกมาหลังจากนั้น

     

    “ทำเชี่ยไรพี่ชียองวะ” ฮอนชอลตะโกนสุดเสียงแล้วปล่อยหมัดหนักๆใส่หน้าโนชางจนล้มคว่ำ คนถูกต่อยลุกขึ้นมาต่อยเขากลับ

    “อย่ามาเสือกอยากแดกของเหลือจากกูรึไง” ประโยคที่ออกจากปากทำเอาเขาโกรธจนคุมตัวเองไม่อยู่ตะบันหน้าโนชางไปหลายครั้งจนชียองต้องเข้ามาห้าม

     

    ไม่ใช่แค่ห้ามแต่ไล่เข้าเสียมากกว่า

     

    “ออกไปเลยฮอนชอล! จะไปต่อยก็ไปต่อยกันที่อื่นไม่ใช่ที่นี่” ถึงจะพูดแบบนั้นแต่รุ่นพี่ตัวขาวกลับเข้าไปประคองอีกคนขึ้นมา

     

    รู้สึกเหมือนโดนหมัดหนักๆของฮงชียองชกเข้าที่หน้าอย่างจัง คำพูดและการกระทำพังความหวังริบหรี่ของเขาจนไม่เป็นท่า

     

    หลังจากนั้นสองวันถึงได้รับข้อความขอโทษจากชียองทั้งๆที่บอกตัวเองว่าจะเลิกชอบแล้วแต่สุดท้ายก็ตอบกลับไปเหมือนทุกครั้งครั้งนี้ก็เหมือนกัน

     

    “ไม่เป็นไรครับผมเข้าใจ” ฮอนชอลพูดแล้วฉีกยิ้มโง่ๆก่อนจะเบนสายตามองฝนที่ตอนนี้ตกปรอยๆพอที่จะฝ่ากลับบ้านได้โดยไม่เปียกมาก

    “ถ้าพี่ไม่มีอะไรแล้วผมกลับก่อนนะ” พูดจบก็ฮอนชอลก็หยิบกระเป๋าเป้มาพร้อมกับลุกขึ้นยืนแล้วหันไปล่ำลาคนที่นั่งอยู่ที่เดิม

    “เดี๋ยว”

     

    มือเรียวรั้งคอฮอนชอลแล้วจากนั้นปากทั้งคู่ก็ประกบกันไม่ได้เป็นจูบที่ดูดดื่มลึกซึ่งอะไรแต่ก็ทำให้ฮอนชอลค้างไปนานแม้ชียองจะผละออกไปพร้อมใบหน้าแดงระเรื่อ สมองของฮอนชอลเหมือนโปรแกรมที่กำลังรีบูทตัวเองอยู่

     

    “ถ้ายังไม่มีใครเรามาคบกันไหมฮอนชอล”  ตาเรียวเบิกกว้างเมื่อได้ยินที่ชียองพูดออกมาพร้อมรอยยิ้มเล็กๆ ไม่ใช่เรื่องเล่นๆมันยิ่งกว่าตอนที่เขาได้Aในวิชาของอาจารย์ซานอีซะอีก

    “นี่พี่โอเคไหม? ผมไม่เข้าใจพี่ไม่ได้ชอบผมไม่ใช่หรอ” ถึงจะตกใจแค่ไหนแต่มันก็ถูกบางอย่างฉุดรั้งเอาไว้ลึกๆ

     

    ความสัมพันธ์ที่ไม่เคยเดินหน้ามาตลอดจู่ๆมันจะก้าวข้ามไปได้ยังไง

     

    “จริงๆพี่ไม่ได้โง่ที่ไม่รู้ว่านายรู้สึกยังไง พอมาคิดๆดูก็แค่อยากจะเริ่มใหม่กับใครสักคนแล้วมันจะเป็นนายได้ไหมล่ะฮอนชอล”

     

    เหมือนถูกยิงเข้าที่กลางใจดังปั้งด้วยประโยคยาวๆนั่น มือเขาสั่นจนควบคุมแทบไม่ได้แต่ก็ดึงรั้งร่างขาวนั่นเข้ามากอดจนแน่น พูดขอบคุณซ้ำไปซ้ำมา

     

    “ผมรักพี่จริงๆนะ”

     

     

     

    Mightyirony

    Happy anniversary 5 year รักเหมือนเดิม กับ 홍시영

    홍시영,Lilboi,bobby kim,Gaygaykim, kimhanbin, Mesurechiffon และคนอื่นๆ 682 คนถูกใจสิ่งนี้

    Bobby kim จะทำตัวน่าอิจฉาไปไหนนนนน ยินดีด้วยนะครับรีบๆแต่งกันนะ555555

    ถูกใจ ตอบกลับ 10 นาที.

           Mightyirony  อิจฉาห่าไรน้องเสือมึงก็มีไอ้บ๊อบ!

    ดูข้อความตอบกลับเพิ่มเติม

    Gaygaykim ยินดีด้วยนะน้องงอิจฉาเป็นบ้าแล้วเมื่อไหร่น้องซูมินจะรับรักกูสักที

    ถูกใจ ตอบกลับ 12 นาที.

           홍시영 กวนตีนแบบมึงใครจะเอาไอ้ถั่ว

    Mesurechiffon ยินดีด้วยนะ J

    ถูกใจ ตอบกลับ 5 ชม..

     

     
     

    Special Nochang

    Are You Listening

     


     

    พิมพ์ๆลบๆข้อความในช่องแชทมาเป็นร้อยๆครั้งแล้วก็ไม่ได้ส่งไปตั้งแต่วันที่รู้ว่าชียองกำลังคบกับฮอนชอล ตอนที่รู้ก็ได้แต่ยิ้มแล้วไม่ได้พูดอะไรก็ทำตัวเหมือนที่เคยทำคล้ายๆกับชียองลดระยะห่างระหว่างตัวเขากับอีกคนลงแต่ความสัมพันธ์ทุกอย่างเปลี่ยนไป เข้าใจว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะชียองไม่ใช่คนที่จะมาตามเขาอีกแล้วพอคิดแล้วก็แอบเจ็บปวด

     

    ไม่เคยอันเฟรนด์สองคนนั้นทั้งชียองและฮอนชอลออกจากเฟซบุ๊กแม้หลังเรียนจบจะไม่ค่อยได้เจอกัน ทุกอย่างเปลี่ยนไปมากแม้กระทั่งตัวเขาเองก็เหมือนกัน โตขึ้นจนคิดอะไรได้หลายอย่างหนึ่งในนั้นก็เป็นเรื่องของฮงชียองรวมอยู่ด้วย นึกเสียดายที่ปฏิเสธออกไปแล้วสุดท้ายทุกอย่างก็จบทั้งๆที่ชียองบอกรักเขาแท้ๆ

     

    วันก่อนบังเอิญไปเจอแม่ของชียองในร้านอาหาร เธอยังสวยเหมือนเดิมแถมยังจำเขาได้แม้ตอนนี้เขาจะเปลี่ยนไปจากตอนนั้นค่อนข้างมาก ผมที่ถูกไถออกจนเกลี้ยงในวันนึงที่รู้สึกตัวเองคงฟุ้งซ่านเรื่องของฮงชียองมากเกินไป ทุกคนแปลกใจแต่เขาก็ให้เหตุผลว่าไม่ชอบทรงผมและขี้เกียจเซตทั้งๆที่รู้ดีว่าเหตุผลมันคืออะไรแต่ใครจะกล้าไปพูดถึงแฟนคนอื่นแบบนั้นกัน

     

    กำลังจะถามเกี่ยวกับชียองแต่สุดท้ายก็ได้แต่เงียบแล้วยิ้มรับฟังจนแยกย้ายกันเพราะเธอบอกรีบกลับไปบ้านไปทำอาหารเย็น ชียองย้ายบ้านไปจากที่เดิมหลังเรียนจบเขาไม่รู้หรอกว่าที่ไหนและไม่กล้าถามใครด้วยว่าชียองย้ายไปอยู่ที่ไหนแล้ว ถึงจะแอบส่องเฟซบุ๊กบ่อยๆก็เห็นแค่ภาพความสุขของชียองและฮอนชอล

     

    ตอกย้ำให้ยิ่งรู้สึกกว่าเดิมซะอีก

     

    สองคนนั้นทะเลาะกันบ่อยๆดูได้จากที่สเตตัสของชียองที่บางครั้งก็เศร้ามากๆแต่ผ่านไปแค่ไม่กี่วันสองคนนั้นก็คืนดีกัน เคยได้ยินข่าวมาเหมือนว่าฮอนชอลไปสนใจคนอื่นจนเกือบจะเลิกกับชียองแต่ก็ไม่เลิกกัน ตอนรู้ก็ได้แต่คิดว่าชียองดีเกินไปจนเขารู้สึกอิจฉาฮอนชอล

     

    อยากให้ฮอนชอลทำให้ชียองเสียใจมากกว่าที่เขาเคยทำ ถ้าเขาเคยทำมัน100ครั้งก็อยากให้ฮอนชอลทำมันเป็น1000ครั้ง แต่สุดท้ายก็ได้แค่ยิ้มโง่ๆออกมาแล้วขอให้ชียองมีความสุข

     

    เขาเป็นคนพูดถึงสองครั้งให้ชียองเลิกคิดที่จะรักเขาในวันที่ต่อยกับฮอนชอลนั่นเป็นครั้งที่สอง ตอนนั้นก็ไม่รู้หรอกว่าจะชอบชียองขนาดนี้แต่ทุกอย่างก็จบลงเหมือนที่เขาต้องการ ห้าปีที่ผ่านไปไม่ใช่ว่าไม่เคยที่จะเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนแต่สุดท้ายก็ไม่มีใครที่ดีเท่านั้น จนถึงตอนนี้ล้มเลิกไปแล้วที่จะหาใครที่ดีกว่าฮงชียองเพราะมันไม่มี

     

    ถ้าให้เปรียบเทียบทุกคนกับชียองล่ะก็

    แพ้ราบคราบหมดนั่นแหละ

     

    ครั้งล่าสุดที่ได้คุยกับชียองก็ทางโทรศัพท์ตอนวันเกิดเดือนก่อน ตอนที่รับสายแล้วได้ยินเสียงที่ไม่ได้ยินมานานรู้สึกหัวใจเต้นตึกๆทั้งตื่นเต้นและประหม่า ไม่มีบทสนทนายาวเหยียดเหมือนตอนที่เคยสนิทกันมากจะมีก็เพียงแค่คำถามโง่ๆของเขาและคำตอบสั้นๆของชียองพร้อมคำอวยพรตบท้าย

     

    “มีความสุขมากๆนะปีนี้แก่แล้ว ฮ่าๆไว้ว่างๆเจอกันคิดถึง”

     

    เพิ่งรู้สึกมีความสุขก็ตอนได้ยินคำว่าคิดถึงจากปากอีกคนนี่แหละ

     

     

    Mesurechiffon

    เมื่อสักครู่นี้

    กำลังฟัง -  https://youtu.be/u5eL1XJ3olY

    홍시영,Gaygaykim,Tabol , Lilboi, cjadoublem, vassco ,Cho kisum และคนอื่นๆ 82 คนถูกใจสิ่งนี้

     







     

    end.

    จบแล้วจริงๆค่ะ TvT กรี๊ดเลยสิคะเรือโนชางง ฮื่ออ 
    เพราะฮอนชอลจ่อจะอกหักอยู่หลายเรื่องเลยต้องพลิกบทบ้างไรบ้าง
    แต่เพื่อจะได้มีสเปของพระ...เพราะฟังเพลงเฮียหมูแท้ๆ....
    ปล.อย่าลืมฟังเพลงในตอนจบที่พระโพสต์นะคะจะได้เข้าใจความรู้สึก ฮึกก
    อ่านแล้วเมนต์ก็ได้สกรีมก็ได้ที่ #โบอีของทุกคน

     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×