[SF] Space Big Star & 1004 [83lines - TeukCin]

ข้อมูลเบื้องต้น

 Space Big Star & 1004
(ตำนานรักปูแช่ซอส ♡ )


  


12- 01-24

เนื้อเรื่อง

 Titel : Space Big Star & 1004 (ตำนานรักปูแช่ซอส … - - )

Author : 30ww

Pairing :  83lines (TeukCin)

Rating : G

Note : เวลาไม่ได้เรียงตามทวีตจริงเน้อ อ่านเอาฮา … เราหาเรื่องเกรียนไปงั้นแหล่ะ เครียดสอบ ฮึกกกก orz

ปล.ว่าจะเวิ่นสั้นๆ ทำไมมันออกมายาวกว่าที่คิด ไม่ได้ตรวจคำผิดด้วย 55555 - - …ถ้ามันน่าเบื่อขอโทษน้า ♡

                “จะไปไหน”

                “หะ…หือ”

                เสียงเย็นเอ่ยถามขึ้นเบาๆ ทว่าทำให้อีกคนที่กำลังสะพายกระเป๋าขึ้นพาดไหล่เตรียมเดินออกไปจากห้องสะดุ้งจนขนลุกเกรียว …ชายหนุ่มในชุดเสื้อยืดกางเกงวอร์มเพิ่งสวมรองเท้าผ้าใบเสร็จ พยายามย่องออกไปนอกห้องด้วยเสียงที่เบาที่สุด แต่ก็ไม่รอดสายตาของใครอีกคนที่ประสาทสัมผัสไวยิ่งกว่าแมว…

                “ถามว่ามึงจะไปไหน”

                “ไปยิม… ^^” หันกลับไปตอบเสียงหวานพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มบุ๋มที่แก้มซ้าย ซึ่งในสายตาของฮีชอลเวลานี้มันช่างดูปลิ้นปล่อนกะล่อนตอแหลสิ้นดี

                “ใครอนุญาตให้หยิบโทรศัพท์ไป”

                “ก็ออกไปข้างนอกอ่ะ ไม่ให้เอาโทรศัพท์ไปได้ไง…ครับ” เผลอปริเถียงไปได้แค่ครึ่งประโยค ปาร์คจองซูก็รีบรูดซิปปากสนิททันทีเมื่อเห็นอีกคนปล่อยแมวสีเทาออกจากตักแล้วหยัดตัวลุกขึ้นเดินมาหา …รังสีอำมหิตแผ่ซ่านออกมาพร้อมกับรอยยิ้มหวานที่ทำให้ร่างโปร่งเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก…

                “เอากูไปด้วยสิ… ^^”

                ชิบหาย….

                “อะ…เอ่อ ไปยิมนะ ฮีชอลไม่ชอบออกกำลังกายนี่ รออยู่นี่แหล่ะเล่นสองสามเซ็ตเดี๋ยวกลับ”

                “ทำไม เดี๋ยวนี้อยู่ใกล้กันแล้วอึดอัดเหรอ”

                กูเปล่าอึดอัด …กูกลัว…;____;

                “ป่ะ…” เจ้าของใบหน้าหวานหันมากดยิ้มเหี้ยมให้อีกครั้งพร้อมกับเอื้อมมือมาคล้องแขนปาร์คจองซูไว้ ถ้าเป็นในเวลาปกติคนถูกอ้อนคงจะยิ้มหน้าบานไปแล้วที่ฮีชอลทำตัวน่ารักๆแบบนี้ …แต่เพราะเค้ารู้ดีว่าครั้งนี้มันไม่ใช่การอ้อน… คนมันมีคดีติดตัวก็หวาดผวาไปหมดเป็นธรรมดา…

                “เดี๋ยวสิ ยังไม่ได้แต่งหน้าเลยนะ”

                “คิดว่าแต่งหน้าแล้วจะทำให้มึงดูดีขึ้นเหรอ…”

                “คะ…ครับ ไปครับ”

                แฟนกูองค์ลงแม่ งน่ากลัวยิ่งกว่าสิ่งใดในปรโลก…

ㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋ

                “วู้ววว! พี่จองซู หวัดดีคร้าบบ” เสียงรุ่นน้องร่วมค่ายตะโกนทักทายมาแต่ไกลพร้อมกับโบกมือให้อย่างร่าเริง จนคนเป็นพี่อดโบกมือตอบพร้อมกับยิ้มออกมาไม่ได้

                “อ้าว รุ่นพี่ฮีชอลก็มา ไม่ได้เจอซะนาน สบายดีนะครับ” แต่เมื่อเห็นว่ามีใครอีกคนเดินตามมาด้วย เหล่าเด็กๆก็พากันหยุดกิจกรรมออกกำลังกายลงพร้อมกับก้มหัวแล้วกล่าวทักทายร่างบ่างอย่างสุภาพ

                …ทีกูล่ะตะโกนทัก … - -

ปาร์คจองซูหรี่ตามองกลุ่มเด็กชายรุ่นน้องอย่างนอยด์ๆก่อนจะเดินตัวเหี่ยวมาว่างกระเป๋าไว้ที่ประจำ …คิ้วเรียวเลิกขึ้นเล็กน้อยเมื่อหันไปเห็นกระเป๋าสีดำคุ้นตาของน้องในวง

ชเวชีวอน  ... นอกจากนิวยอร์คแล้ว คุณสามารถหาตัวมันได้ที่นี่  

“อูหู้ คู่รักแห่งปี”

“พ่องเหอะซีวอน แซวอะไรดูหน้าฮีชอลมันมั่ง โมโหปาดัมเบลใส่หัวกูขึ้นมาทำไง”

“ฮ่าๆ วันนี้ตามมาคุมเลยเหรอวะ”

“เพราะพวกมึงแหล่ะสัด ยุอะไรไม่เข้าท่า… เมื่อวานแม่ งนึกว่าจะเผาห้องกูแล้ว”

                “โหยไรวะพี่จองซู ครบร้อยวันนะเว้ย ทวีตไรหน่อยดิ สร้างกระแสอ่ะทำเป็นมั๊ย”

            “The 100st of TeukSora นี่ๆกูพิมพ์ให้ละ ทวีตเลยๆๆ”

            “ทงเฮมึงหยุด …เอาไปให้ซีวอนตรวจแกรมม่าก่อนกูไม่ไว้ใจมึง แนบรูปด้วยนะเว้ย เอาอันนี้ๆ กูไปเซฟมาให้ล้ะ”

            เสียงสามหน่อจอมแสบเถียงกันดังโวยวายพร้อมกับแย่งไอโฟนเครื่องบางไปกดยุกยิกกันไปมาจนคนมองเริ่มเวียนหัว …ปาร์คจองซูนั่งมองไอ้เด็กหัวยุ่งสามคนด่าข้ามหัวกันไปมาด้วยสีหน้าเนือยๆอย่างไม่ได้มีอารมณ์ร่วมซักเท่าไหร่นัก อันที่จริงติดจะชินๆซะด้วยซ้ำ.

            “เสร็จแล้ว ทวีตเลยพี่!!” สุดท้ายคยูฮยอนก็เป็นฝ่ายผลักหัวทงเฮออกก่อนจะแย่งไอโฟนมาจากมือฮยอกแจแล้วส่งมาให้พี่ใหญ่ด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ

            “ ขอบใจ…แต่ไม่เอา - - “ ปาร์คจองซูรับโทรศัพท์เครื่องบางมาไว้ในมือก่อนจะเลื่อนอ่านข้อความที่พวกมันพิมพ์เอาไว้ให้

            100일 서포트 감사합니다!!!!^^

            ขอบคุณที่สนับสนุนวันครบรอบ 100 วันครับ!!!!^^

                คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันนิดๆเมื่อเห็นเครื่องหมายอัศเจรีย์ต่อท้ายถึงสี่ตัว …คงไม่ต้องเดาว่าใครเป็นคนพิมพ์ …

            “โหยไรวะ หัดสร้างกระแสให้ตัวเองบ้างดิ”

            “ที่มีคนดูอยู่ทุกวันนี้เพราะไฟท์ติ้งจูเนียร์นะเว้ย ฮ่าๆๆ”

            “บอกว่าไม่ก็ไม่ไง พวกมึงกลับห้องกันไปได้แล้ว กูง่วง” พี่ใหญ่ปัดมือไล่อย่างรำคาญ ก่อนจะกดลบข้อความที่เขียนทิ้งไว้ …แต่ทว่ากลับมีเสียงหนึ่งขัดเอาไว้เสียก่อน

            “กลัวเมียอะดิ๊…”

            ประโยคสั้นๆของรุ่นน้องหน้าตาดีที่เดินผ่าเข้ามากลางวงสนทนาพร้อมกับกอดอกเอามือช้อนไว้ใต้คางตัวเองด้วยท่าทางเท่ๆ ที่แฟนคลับเห็นต้องกรี๊ด แต่คนในวงกลับมองว่ามันประหลาดสิ้นดี …แต่ถึงอย่างนั้นไอ้เด็กสามหน่อข้างๆก็ยังสบัดมือเชียร์พร้อมกับเป่าปากเสียงวี้ดวิ้วล้อพี่ใหญ่ของวงที่มีสีหน้าเจื่อนลงทันทีเมื่อถูกชเวซีวอนพูดจี้ใจดำ

            “กะ…กูเปล่า!”

            ปาร์คจองซู ด่า(ทุกเรื่อง)ได้ แต่หยาม(เรื่องนี้)กูไม่ยอม

                “กลัวเมียยยยยย” สามเสียงประสานกันขึ้นมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย จนทำให้จองซูถึงกับคิ้วกระตุก …ความรู้สึกไม่ต่างกับเด็กอนุบาลที่ถูกเพื่อนยุให้เปิดกระโปรงหญิงเลยซักนิด …รู้ว่าถ้าทำไปชีวิตจะชิบหายยังไง แต่ ณ เวลานี้เพื่อศักดิ์ศรีกูยอมไม่ได้จริงๆ

            “พวกมึงหยุด! หุบปาก! อ้ะ…ทวีตล่ะ …หึ…อย่างกูเหรอกลัว” เรียวนิ้วกดทวีตไปอย่างรวดเร็ว เพราะถ้าขืนคิดนานภาพฮีชอลที่วนเวียนอยู่ในหัวมันจะยิ่งหลอกหลอนพาลให้ปอดแหกไปมากกว่านี้

            “คร้าบ พี่จองไม่กลัวฮะ เมื่อกี๊แม่ งหน้าซืดเป็นตูดเป็ดเลย ฮ่าๆๆๆ”

            “โหย รูปอย่างหวานอ่ะ ฮยอกแจหามาจากไหนวะ”

            เห้ย …รูปอะไร…

            “…”

 
 

            เหยดโด้โคอาล่ามาร์ช…

            ใบหน้าหล่อที่กำลังยกยิ้มอย่างภูมิใจซืดเผือดลงในทันที… ปาร์คจองซูกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดๆเมื่อเห็นภาพที่ไอ้พวกตัวแสบกดแนบเอาไว้…ถ้าแค่ข้อความ คิมฮีชอลอาจจะพอทน …แต่เจอรูปนี้เข้าไป…กูไม่อยากจะคิด

เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มซึมออกมาที่ขยับทั้งสองข้าง… พร้อมริมฝีปากบางที่เม้มเข้าหากันแน่นเมื่อในหัวเริ่มมีมโนภาพในอนาคตอันใกล้ลอยเข้ามา … และไม่ถึงอึดใจ ไอโฟนเครื่องบางในมือก็สั่นเตือนเมื่อได้รับข้อความใหม่

희님♡ ::

มึง ตาย .

“….”

และหลังจากนั้นไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ห้องของปาร์คจองซูก็แถบจะถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน…

#RIPspecial1004

                “ก็มึงบ้ายุเองนี่หว่า ฮ่าๆๆ” ชเวซีวอนระเบิดหัวเราะออกมาอย่างไม่เกรงกลัวต่อบาปก่อนจะหันไปยกมือทักทายคิมฮีชอลที่เดินตามมาทางด้านหลังโดยที่จองซูไม่ทันเห็น

                “ตกลงก็กลัวเมียสินะมึงน่ะ”

                “กู ไม่ กลัว”

                “…?”

                “แต่ กู สยอง …มาก”

                “กูได้ยินนะ” เสียงเย็นเอ่ยขึ้นข้างหูช้าๆจนร่างโปรงแทบจะกัดลิ้นตัวเองตายให้รู้แล้วรู้รอด คดีเก่ายังไม่ทันจบดีปากเสื อกแส่หาเรื่องใหม่อีกจนได้ หันกลับไปเจอหน้าไอ้บาทหลวงยักคิ้วให้แล้วกูอยากยกแอปโนมิไนเซอร์ทุ่มใส่หัวแม่ ง

                “God blees you ♡”

                “เดี๋ยวเหอะมึงซีวอน เดี๋ยวก่อนนะสัด … เห้ยฮีชอล ฮีช๊อลลลล กูไม่ได้ว่ามึงน้า”

                “…อ๋อออออ มึงหมายถึงเมียมึงซินะ หึหึ” …พ่องตาย ชิบหายเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว

                “ไม่ช๊ายยยย โอย ไม่ใช่แบบนั้น คือมึงอ่ะเมียกู แต่เมื่อกี้ไม่ได้ว่ามึงนะ …คือแบบ…คือกู…. ฮือออ กูขอโทษษษษ” ร่างโปร่งทึ้งหัวตัวเองอย่างเสียสติก่อนจะวิ่งไปตื้อคนหน้าหวานที่หันหลังเดินกระแทกเท้าปึงปังหนีไปอีกทาง …มือแกร่งรีบคว้าข้อมือเล็กขึ้นมากุมไว้ก่อนจะคุกเข่าลงขอโทษเหมือนละครน้ำเน่าอย่างที่ใช้เอาตัวรอดมาได้เมื่อคืน

                “เชี่ยจองซูมึงทำห่าอะไรเนี่ย! น้องมองหมดแล้วกูอายเค้า!” เสียงหวานแว้ดขึ้นทันทีเมื่อเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังตกเป็นเป้าสายตาของเหล่ารุ่นน้องที่พากันผิวปากล้อเลียนกันสนุกสนาน แก้มใสที่เคยขึ้นสีแดงจัดเพราะความโกรธกลับกลายเป็นสีชมพูระเรื่อเพราะความเขิน… แต่ทว่าอีกคนหาได้รู้สึกกระดากอายไม่

                “เค้าขอโท๊ษษษษษ เรื่องร้อยวันนั้นด้วย เค้าโดนไอ้เด็กเหี้ยพวกนั้นบังคับบบบ ฮือออออ”

                “หายโกรธเค้านะ! นะ!! น้าาาาา!!!!!!!!” เสียงดัดแหลมยังคงหวีดร้องไม่หยุดพร้อมกับลำแขนแกร่งที่เอื้อมมาโอบรอบเอวคนตัวเล็กจนฮีชอลอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนีซะตรงนั้น แต่หลุดขำออกมาเมื่อเริ่มรู้สึกจั๊กจี้ที่เอว

                “ปาร์คจองซู!! มึง ฮ่าๆๆ ลุกขึ้น …ปล่อยกู ปล่อย ฮ่าๆๆ”

                “หายโกรธเค้าแล้วใช่มั๊ย!! *O*”

                “เออๆๆ หายๆ ปล่อยได้แล้ว …อายเด็ก” ปาร์คจองซูยิ้มกว้างออกมาเมื่อเห็นว่าคนสวยขี้โมโหของเค้ามีอารมณ์อ่อนลงแล้ว แก้มขาวๆที่ขึ้นสีชมพูอ่อนๆกับมือสวยที่ยกขึ้นมาปิดหน้าเพราะความเขินอาย แต่ก็ยังหลุดขำออกมาเบาๆเมื่อย้อนนึกไปว่าเมื่อกี๊เจ้าเด็กพวกนั้นได้เห็นอะไรไปบ้าง

                เบื้องหลังของสองเสาหลักแห่งซูเปอร์จูเนียร์ที่เพิ่งแตะเลข 30 กันไปสดๆร้อนๆ …

                …คุกเข่าง้อ แถมแหกปากร้องงอแงใส่กันกลางยิม…

                แต่ก็ใช่ว่าจะเห็นสองคนนั่นทำแบบนี้เป็นครั้งแรกซะหน่อย … : P

                “Cheers!” ชเวซีวอนหันมายกนิ้วโป้งให้พร้อมกับยักคิ้วแบบอเมริกันสไตล์จนจองซูทำหน้างงใส่ แต่ก็ทำเท่โอบเอวฮีชอลมานั่งบนเครื่องออกกำลังกายใกล้ๆผนังยิมที่เป็นกระจกโชว์พาวให้ซีวอนเห็นกว่ากูง้อสำเร็จแล้วโว้ย

                เป็นแฟนคิมฮีชอล สิ่งสำคัญที่ต้องมี 3 อย่างคือ หน้าด้าน หน้าด้าน และหน้าด้าน.

                “ตัวเอง... ♡”

                “หืม?”

                แชะ…

                “เห้ย …ถ่ายทำบ้าอะไร”

                “ทวีต… กี่พันวันแล้วไม่รู้คนนี้ ยังไม่เคยทวีตเลย“

                “อี๋ เสี่ยว …หยุดเลยหยุด! กูไม่ได้แต่งหน้า หยุดเลยมึง เอามานี่!” ริมฝีปากบางอมยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนจะแย่งไอโฟนเครื่องบางมาจากมือของร่างโปร่งเมื่อนึกได้ว่าตอนนี้บนใบหน้าตัวเองนั้นปลอดเครื่องสำอางค์ร้อยเปอร์เซ็น … จัดการครอปภาพตัวเองออกเรียบร้อยแล้วจึงส่งกลับไป โดยไม่สนแววตาเว้าวอนของคนรัก

                โทรมคู่กันหน่อยดิ …กูก็ไม่ได้แต่งเหมือนกันนะ …ฮึก… ;_____;

special1004 Lee Teuk 

희철이랑 간장게장 먹고 배불러서 운동옴 ㅋㅋ 너무 노메이컵다 ㅋㅋㅋ

                กินปูแช่ซอสกับฮีชอล พออิ่มแล้วก็ไปออกกำลังกาย ㅋㅋ ไม่ค่อยได้แต่งหน้าเลยนะㅋㅋㅋ

 
 

            “กินปูแช่ซอส?” เจ้าของใบหน้าหวานก้มลงอ่านข้อความที่ปาร์คจองซูเพิ่งทวีตไปก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาถามด้วยความงง …ไปกินกับมันตอนไหน

                “ร้านที่เคยเล่าให้ฟังไง …เดี๋ยวไปกินด้วยกันนะ” คนถูกถามยิ้มกว้างอย่างขี้เล่น พร้อมกับเอื้อมมือไปยีกลุ่มผมสีดำของคนรักเบาๆ

                “แล้วทวีตก่อน? เพื่อ?”

                “หลอกแฟนคลับไง …เดี๋ยวโดนตามเจอจะไม่สนุกนะ หึหึ” …คิมฮีชอลเลิกคิ้วขึ้นเมื่อเข้าใจความคิดของอีกคน ก่อนจะอมยิ้มออกมานิดๆ ที่นานๆทีปาร์คจองซูก็หัดทำอะไรฉลาดๆเป็น

                “แหม แสนรู้ …ไปแต่งหน้าแปบนะ เดี๋ยวมา”

                “อืมมม” ครางรับในลำคอเบาๆ ก่อนจะกดเข้าเกมเพื่อเล่นรอไปพลางๆ…

                แชะ…

                “หือ …อะไรของมึงน่ะซีวอน”

                “^^”

                siwon407 SiwonChoi 

이틀연속 헬스장에서 우연적으로 만난 소녀들의 대통령님^^ 사진찍은 각도도 앉아있는 포즈와 존재의이유를 모르겠는 저 두루마리 휴지도..^^ 1세트끝내고 게임10판하시는 우리들의 리더님..^^

สองวันติดที่ได้มาเจอกับท่านประธานของสาวๆโดยบังเอิญในยิม^^ ถ่ายรูปมุมนี้มาได้ ท่านั่งของเขา และกระดาษทิชชู่ม้วนนั้นที่ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไปอยู่ตรงนั้น..^^ ท่านลีดเดอร์ของพวกเราเล่นเกมไปสิบรอบหลังจากออกกำลังกายไปได้แค่ 1 เซ็ท..^^

 

 

            มีเพียงแค่ไม่กี่คนในยิมเท่านั้นที่รู้ว่า ออกกำลังกาย 1 เซ็ท …หมายถึงอะไร

ㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋ

                At GanJangGaeJang

            “อร่อยมั๊ย?”

                “อือออ มากๆอ่ะ สั่งอีกๆ” เจ้าของใบหน้าสวยคีบปูแช่ซอสเข้าปากอีกคำก่อนจะหันมายิ้มหวานให้อีกคนด้วยสีหน้ามีความสุขสุดๆ จนทำให้ปาร์คจองซูอดยิ้มออกมาไม่ได้ …หันไปสั่งเด็กเสิร์ฟอีกครั้งก่อนจะเหลือบตามองกองจานชามว่างเปล่าที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะจนแทบไม่มีที่เหลือ…

                คิมฮีชอลก็เหมือนแมว …ถึงจะเจ้าอารมณ์จิกข่วนเก่ง แต่เวลาออดอ้อนก็น่ารักจนใจหาย …หงุดหงิดง่าย ถ้าอยากให้อารมณ์ดีต้องล่อด้วยอาหาร…

                กูเลี้ยงแฟนด้วยทฤษฎีนี้แหล่ะ.

                “รู้จักร้านนี้ได้ไงล่ะ ดังในเน็ตเหรอ?”

                “เปล่าหรอก เคยมากินกับเพื่อน ^^”

                “เพื่อนเหรอ? …แน่ใจนะว่าเพื่อน???”

                …เค้าว่ากันว่าแมวน่ะเป็นเจ้าของคน มากกว่าคนเป็นเจ้าของแมว…

                ทฤษฎีนี้ก็คงใช้ได้กับปาร์คจองซูเช่นเดียวกัน

                “เพื่อนครับเพื่อน  ไม่เชื่อถามเด็กเสิร์ฟดิ”

                “น้องๆ ไอ้แก่นี่เคยมากินที่นี่กะหญิงที่ไหนบ้างเปล่า?” …มึงถามจริงเหรอฮีชอล = =

                “มะ …ไม่ครับ” หนุ่มน้อยผู้โชคร้ายที่บังเอิญเดินเข้ามาเฉียดใกล้โต๊ะสะดุ้งเฮือกก่อนจะละล่ำละลักตอบกลับมาด้วยสีหน้าหวาดกลัวนิดๆ ซึ่งปาร์คจองซูเข้าใจดี …เวลาแมวอ้วนมันหึง ออร่าอำมหิตที่แผ่ออกมาจะเข้มข้นขึ้นห้าสิบเปอร์เซ็น

                “…แล้วไป” คนตัวเล็กปรับสีหน้ากลับมายิ้มสดใสอย่างเดิมก่อนจะคีบเนื้อปูป้อนใส่ปากของคนรักอย่างอารมณ์ดี …

“ขี้หึงนะเรา…”

                “…ก็รักไง… ^-^”

                โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  (//////▽/////) …

                ปาร์คจองซูกัดริมฝีปากล่างด้วยความฟินขั้นแม๊กซ์ก่อนจะก้มหน้าลงกดโทรศัพท์งุดๆแก้เขิน แล้วปล่อยให้อีกคนสวาปามปูแชซอสชามใหม่ต่อไป …นิ้วเรียวกดเลื่อนดูกล่องเมนชั่นที่ถูกถล่มทลายเข้ามาด้วยประโยคคล้ายๆกันหลังจากเค้าทวีตว่าอยู่กับคุณดาราเด่นแห่งจักรวาลเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน

            83line’s selca pleaseeeeeeeeeeeeeeeee!!!!

            Selca @Heedictator pls pls pls <3

            Waiting for selca!! TvT

            OMG! Heenimmmm!! Can’t wait for selca!

                เรียวคิ้วขมวดเข้าหากันอย่างงงงวยกับศัพท์ใหม่ที่เหมือนจะเคยอ่านผ่านตาแต่จำไม่ได้ว่าแปลว่าอะไร

                “ฮีชอล … ไอ้นี่แปลว่าไรอ่ะ”

                “หืม?” คนที่กำลังกินหยุดคีบเนื้อปูใส่ปาก ก่อนจะหยิบไอโฟนสีขาวของจองซูมากดดูด้วยความสงสัย

                “เซลก้า ก็เซลฟ์แคมไง”

                “หือ?”

                “ S E L F C A M …แปลว่ารูปที่ถ่ายเอง ซีวอนไม่ได้สอนมึงเหรอ” ปาร์คจองซูร้องอ๋อออกมาก่อนจะสะกดซ้ำทีละตัวอักษรแล้วพยักหน้ารัวๆประมาณว่ากูจำได้แล้ว

                “ตัวเอง …ถ่ายกัน ^-^”

                “อือ ถ่ายดิ กูแต่งหน้าแล้ว” ฮีชอลหยิบทิชชู่ขึ้นมาเช็ดปาก ก่อนจะกระเทิบเข้าไปใกล้ร่างโปร่งข้างๆ …จองซูรู้สึกเสียเซลฟ์ขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อสำเหนียกได้ว่าตัวเองยังไม่ได้แต่งหน้า แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร …นิ้วเรียวกดเข้าโหมดกล้องหน้าก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆร่างเล็กอีกนิด แล้วกดถ่ายโดยไม่ได้เลือกมุมอะไรมาก …

                แชะ…

                “เดี๋ยวอย่าเพิ่งทวีต เอารูปมาให้ดูก่อน” ร่างโปร่งที่กำลังพิมพ์ชะงักทันทีก่อนจะยื่นโทรศัพท์ให้อีกคนแต่โดยดี

                “ทำไมมึงถ่ายกูอ้วนอ่ะ”

                เอ้าอีห่า หน้ามึงอ้วน…

                “มุมกดอ่ะถ่ายเป็นมั๊ย มุมกดๆน่ะ” คนสวยโวยวายก่อนจะคืนโทรศัพท์ให้จองซูที่ทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก แต่ถึงอย่างนั้นก็พยายามทำตามที่ผู้บังคับบัญชาสั่งโดยการถือโทรศัพท์ให้สูงขึ้นแล้วกดถ่ายอีกครั้ง…

                แชะ…

                “โหย ถ่ายยังไงของมึงเนี่ย กูบอกแล้วไงกดๆจะได้ไม่อ้วน”

                หน้ามึงขึ้นฮอถ่ายยังอ้วนเลยฮีชอล…

                “ไม่ต้องแล้วเซลกงเซลก้า เรียกเด็กเสิร์ฟมาถ่ายให้ไป” …ริมฝีปากบางเชิดขึ้นอย่างงอนๆ พร้อมกับลากซูมดูรูปอย่างหงุดหงิด … ผิดที่กูเหรอมึงอ้วนเนี่ย - -

                “น้องๆ มาถ่ายรูปให้พี่หน่อย” ปาร์คจองซูกวักมือเรียกเด็กเสิร์ฟผู้โชคร้ายคนเดิมมาใกล้ๆ ก่อนจะยื่นโทรศัพท์ให้ แต่ทว่ากลับถูกปฏิเสธกลับมา

                “ผมต้องไปเสิร์ฟอ่ะพี่…”

                “น้อง …ถ่ายรูปให้พี่หน่อยดิ๊” เสียงผู้มีอำนาจเอ่ยขึ้นด้านหลังร่างโปร่งพร้อมกับหยิบไอโฟนของตัวเองขึ้นมายื่นให้เด็กเสิร์ฟคนเดิม …หนุ่มน้อยตัวหดลงทันตา พร้อมกับกุลีกุจอรับโทรศัพท์จากมือฮีชอลมาถ่ายให้โดยไม่ปฏิเสธแต่อย่างใด

                “ครับๆๆ”

                …บร๊ะลานุภาพของคิมฮีชอล

                แชะ…

                “เห็นมั๊ย รูปนี้กูไม่อ้วน ^-^” ร่างเล็กกดซูมภาพบนหน้าจอมือถือย่างอารมณ์ดีแล้วยื่นมาให้คนข้างๆดู

                “จ้า จ้า” ท่าทางดีใจเป็นเด็กๆของคิมฮีชอลทำให้จองซูยิ้มออกมาอย่างหมั่นไส้ …เรียวนิ้วสวยกดพิมพ์ข้อความอยู่พักหนึ่งก่อนจะกดทวีตทันที…

                Heedictator 희님 

                구정 잘 보내라 Space Big Star & 1004 & GanJangGaeJang

               
 

                …♡

                “จองซู สั่งอีกชามได้เปล่า”

                “อือ สั่งสิ”

                “แต่มื้อนี่แชร์นะ…”

FIN

-talk-

เป็นรีแอฟเฟคเนื่องด้วยความเครียดจากการสอบ orz

มันมั่วๆ มึนๆ ไม่สนุกเท่าไหร่ ขอโทษน้า TwT ไว้ค่อยมารีไรท์เน้อ 

ปล.ขอบคุณทรานส์บ้านสิบสามลิงค่ะ ^A^

บ๊ายบาย ♡