[SF] Angel and Demon [Yaoi SJ , 83line - CinTeuk]

ข้อมูลเบื้องต้น

 N AN 
6

เนื้อเรื่อง

Title : [SF] Angel & Demon

Author : 30ww

Pairing : 83lines (CinTeuk)

Rating : PG-13 (Terrible / สยองขวัญ ..?)

Special thanks to :: One fine spring day – Super Junior Ryewook

Translate by  ::  fa_sai하늘~

Note :  1. เป็น SF ที่อาจจะกลายไป Intro ของฟิคยาว(?) ..ถ้ามีปัญญาแต่งต่ออ่ะนะคะ - -“
             2. อย่าลืมเปิด One fine spring day  >> http://www.youtube.com/watch?v=1RB2irhAT5k สร้างบรรยากาศนะคะ ^^ เพลงประมาณ 4 นาที กะเวลาอ่านจบพอดี (เพราะฟิคสั้นมากกก) ถ้าเพลงจบเร็วก็รีเพลเอาเนอะ ช่วยบิ๊วอารมณ์ตัวเองกันหน่อย -..-  ( 25 ม.ค. 54 )

               

        

________________________________________

Like that day, warm wind is blowing

ดั่งเช่นวันวาน สายลมอบอุ่นพัดปลิว

Beloved flowers that you grew in the pot have blossomed

ดอกไม้ที่เธอปลูกด้วยความรักค่อยเบ่งบาน

        เปลือกตาสวยปิดสนิทปราศจากประสาทการรับรู้ ..สายลมแผ่วไล้ใบหน้าเรียวได้รูป ..แผ่วเบาราวจะกระซิบบอกการมีตัวตน.. 

“.......”

        ถ้าคุณเรียกความพยายามที่ไร้จุดหมายว่าความโง่ ..

        ผมคือคนโง่ที่สุดในจักรวาล..

________________________________________

Very very far away, there you are

ไกลแสนไกลเหลือเกิน เธออยู่ตรงนั้นใช่ไหม

        ร่างโปร่งไร้การควบคุมค่อยๆยันตัวลุกขึ้นท่ามกลางความมืดมิด ..เสียงอื้ออึงในหูดูเหมือนจะยิ่งรุนแรงขึ้น นั่นยิ่งไม่ต้องพูดถึงสติสัมปชัญญะ ..

        ผมรู้สึกถึงแรงรั้งดึงที่ต้นแขนข้างขวา ..

        อ้าา ..อะไรกันนะ น่ารำคาญชะมัด

        แขนเรียวสะบัดออกอย่างแรงจนพ้นจากการเหนี่ยวรั้ง

        หากแต่คนตัวเล็กยังไม่ละความพยายาม ..ริมฝีบากปากตะโกนสุดเสียง

แต่กลับเป็นเพียงแค่เสียงอู้อี้น่ารำคาญในโสตประสาทของคนอีกคน ..

        ปัดโธ่เว้ยย!! อะไรวะ น่ารำคาญ!!

        แขนเรียวเหวี่ยงปัดป่ายไปในความมืด

        ขาที่พันกันยุ่งสะดุดเข้ากับวัตถุบางอย่าง ..

ไม่ว่าจะเป็นก้อนหินหรืออะไรก็ตาม ..ผมเตะเข้าไปเต็มแรง ..

        เสียงอื้ออึงเงียบลงชั่วอึดใจ ..ก่อนแรงกระแทกรุนแรงจะผลักเข้าที่อกของร่างโปร่งจนล้มลง

        แม่ ง!! อะไรของมันวะ!!

        ร่างไร้สติตะเกียกตะกายลุกขึ้น อารมณ์โมโหพลุ่งพล่านอย่างถึงขีดสุด ก่อนจะพลักร่างตรงหน้าเข้าเต็มแรง ..แม้จะมองไม่เห็น แต่ก็รู้สึกได้ว่าร่างเล็กกระเด็นไปไกลแค่ไหน ..สองขาวิ่งไล่ แต่ก็สะดุดเข้ากับก้อนอิฐก้อนเดิม

ผมคว้าก้อนอิฐขึ้นมารวดเร็วเท่าความรู้สึก ..ร่างกายของผมอยู่เหนือการควบคุม

        รู้สึกว่าวัตถุแข็งในมือกระทบเข้ากับอะไรบางอย่างอย่างรุนแรง ..ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ..

เสียงกรีดร้องอย่างทรมาน..

        ประดั่งสายธารสีเข้มที่เยียบเย็น ..

Very very small, even though it's just a little thing,

เพียงเศษละอองเล็กๆ แม้เพียงเศษเสี้ยวหนึ่งเท่านั้น

        สองมือของผม ..เปื้อนเลือดของใคร...?

________________________________________

Everyday..I'm thinking of you

หากแต่ทุกๆวัน..ฉันคิดถึงเพียงเธอ

        ร่างโปรงผุดลุกขึ้นกลางดึก เหงื่อซึมออกทั่วกาย หายใจหอบอย่างโล่งอกที่ฉุดตัวเองออกจากฝันร้ายได้ ..

ทั้งโล่งอก ..และหนักใจ ..

        ฝันร้ายที่เหมือนหนังฉายซ้ำๆกันทุกคน ..

        แต่ครั้งนี้ดูเหมือนจะมีบางอย่างแตกต่างกันออกไป ..

        บางอย่างที่ตอกย้ำบางสิ่ง ..ให้แจ่มชัดในความทรงจำ

        สองมือของผม ..เปื้อนเลือดของใคร...?

        ลูกปัดสีน้ำตาลสั่นระริก เมื่อประสาทสัมผัสบอกว่าสสารในมือนั้นมีอยู่จริง ..

Still remains in the room

ยังคงอบอวลอยู่ในห้องนี้

        ความรู้สึกบางอย่างแว่บเข้ามาในหัวใจที่เต้นระรัว

        ..กลัว.. หรือตื่นเต้นกันนะ..

        ผมจำอะไรไม่ได้ ..จริงๆนะ..

        นับตั้งแต่วันนั้น วันที่ผมตื่นมาที่ห้องนี้ ..เตียงนี้..และท่าเดียวกับทีผมนั่งอยู่นี้

ทุกอย่างในชีวิตผมดำเนินไปตามปกติ..เว้นเสียแต่ บางครั้ง ผมก็รู้สึกเหมือนลมหายใจขาดห้วงไป

เหมือนบางสิ่งในชีวิตผมหายไป..

Your scent is in the flowers that scattered all around

กลิ่นไอของเธอยังคงรายรอบ อบอวลท่ามกลางดอกไม้ที่โปรยปราย

        แล้วเมื่อผมหลับตาลงอีกครั้ง ..ฝันอีกฝัน ที่ต่างกันราวเทวากับซาตานก็ฉายขึ้น..

แสงสีขาวโอบล้อมร่างโปร่งอย่างอ่อนโยน โอบอุ้มแผ่วเบาด้วยอำนาจเหนือแรงโน้มถ่วงใดๆ สายลมอ่อนประโลมไล้ไล่ใบหน้าหวาน เชิดคางขึ้นเพื่อรับสัมผัสคุ้นชิน

Someday if I won't be able to feel it

หากวันหนึ่ง ถ้าฉันสัมผัสมันไม่ได้อีกแล้ว

        ฝันที่เป็นเหมือนสรวงสวรรค์ ..หากแต่ร้างเทวดา

Even the air you were around, I want to hold it on

แม้เพียงอากาศที่อบอวลรอบตัวเธอ ฉันก็ยังอยากเก็บมันไว้

        ผมสูดกลิ่นหอมอวลรอบกายเข้าปอดอย่างไม่รู้เบื่อ เศษความทรงจำบางอย่างบอกผมว่ากลิ่นหอมหวานนี้เคยอยู่ข้างกายผมทุกวัน ..วนเวียนรอบกายผม ..อยู่เคียงข้างผมมาตลอด..

แต่ทว่า ..วันนี้ช่างอยู่ห่างไกลแสนไกล

Very very far away, you're across the distance

ไกลแสนไกลเหลือเกิน ข้ามผ่านระยะทางแสนไกล เธออยู่ตรงนั้นใช่ไหม

        มือเรียวเอื้อมสัมผัสไปยังอากาศว่างเปล่าเบื้องหน้า ฉับพลันสายน้ำก็ไหลรินกระทบปลายนิ้ว ..ธารเล็กไหลเลื้อยไล่ตามผิวขาว ..น้ำใสสกาวกลายเป็นสีโลหิต..

        “ชำระบาปแด่ ..คิมฮีชอล..”

        เสียงกระซิบแผ่วเบาเหมือนลมที่พัดผ่าน ..

        ผมจำเสียงนั้นได้ ..

        “เพราะผมอนุญาตให้คุณจำผมได้ ..”

         สายลมไร้รูปรางบิดม้วนจนเกิดละอองขุ่น ..บิดหมุนจนเกิดมโนภาพ ..

Truly, I miss you everyday

ด้วยความสัตย์จริง ฉันคิดถึงเธอทุกวัน

        แววตาโอนอ่อน ..รอยยิ้มที่ผมคุ้นเคย .. แก้มเนียนใสที่ผมเคยสัมผัส ..

Very very small, even though it's just a little thing,

เพียงเศษละอองเล็กๆ แม้เพียงเศษเสี้ยวหนึ่งเท่านั้น

        จากเสี้ยวหนึ่งของความทรงจำ ..ฉุดช่วงชีวิตที่หายไปของผมคืนกลับมา..

ช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความสุข สองมือสอดประสาน เดินไปตามชั้นวางของซุปเปอร์มาเก็ต

เอวบอบบางที่ผมเคยโอบเวลานั่งดูทีวี ..ไหล่เล็กๆที่ผมชอบเอาคางไปเกยเพื่อดูว่าคนสวยกำลังทำกับข้าวอะไรอยู่ ..เสียงหัวเราะแหลมสูงที่เคยเติมเต็มชีวิตของผม ..

        ทุกอย่างในชีวิตของผม ..

        วารีสีโลหิตไหลรินไปทั่วร่าง ..เปลือกตา “คนบาป” ปรือลงช้าๆ ก่อนจะเอ่ยวาจาที่ดูโง่งมที่สุดในชีวิต..

        “คุณ...หาย...ไปไหนมา”

Everyday, I'm thinking of you.

หากแต่ทุกๆวัน..ฉันคิดถึงเพียงเธอ 

        “ถามผมงั้นเหรอ ..”

Very very far away, across the distance, you're right there
ไกลแสนไกลเหลือเกิน ข้ามผ่านระยะทางแสนไกล หากเพียงเธออยู่ตรงนั้น

        “ในเมื่อคุณ ...เป็นคนฆ่าผม...”

        รอยยิ้มอ่อนโยนระบายขึ้นบนใบหน้าหวาน ..ไร้ซึ่งความเกลียด เคียดแค้น หรือชิงชัง..

ประโยคสั้นๆกระแทกเข้ามาในโสตประสาทของผม ..ผูกโยงเรื่องราวต่างๆเข้าด้วยกัน ..

        ผมมัน ....เลว.....

        สองมือของผม ..เปื้อนเลือดของใคร...

        คำตอบนั้นชัดเจนราวกับค่อยๆตอกลึกลงในใจผม..

        “จิตวิญญาณของผม ..ชำระแด่บาปของคุณ”

        “จองซู..”

        “ไม่ ..”

Long following day, In the long future,

หากแม้วันหนึ่ง ในภายภาคหน้า

        


        ..วารีสีโลหิตหยดสุดท้ายร่วงหล่นพ้นจากร่าง..

        “ผมน่ะ ..รักคุณนะ..คิม ฮีชอล”

        “.......”    มีเพียงก้อนหนึ่งจุกอยู่ที่คอ ..น้ำตามากมายอ่อล้นพร้อมไหลริน ..

        

        “คุณเอง ..ก็รักผม ...ใช่มั๊ย?” 

        ดวงหน้าสีขาวคลี่ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน ..

        “ไม่เป็นไรนะ ..บาปทั้งหมดนั่น ...ผมจะชดใช้แทนคุณเอง”

        ทำไมกัน ...คนเลวๆอย่างผม ...ซาตานอย่างผม...

If you even meet me then

ถ้าเราได้พบกัน

        “ถ้าเราได้พบกันอีกครั้ง ...”

        “……”

        “อย่าลืมเล่าให้ผมฟังนะ ...ว่าสวรรค์บนนั้น ..สวยงามแค่ไหน”

        ฉับพลัน ...อดีตร่าง “มนุษย์” ก็ฟุ้งสลาย กลายเป็นละอองวิญญาณ .. 

        “ปาร์ค จองซู...”

        เทวา ..ดำดิ่งสู่นรก

        หากซาตาน  ..กลับทะยานสู่สวรรค์

Please let me know that you're always with me…

ได้โปรดบอกฉันด้วยนะ ว่าเธออยู่กับฉันเสมอมา...

        “และตลอดไป..”

  

____________________THE END____________________

อะไรเนี่ย ... นี่ฟิคเหรอ =_= อินี่มันแต่งอะไรของมันเนี่ยยย?
แรกๆมันออกแนวสยองขวัญนะ ว่ามั๊ย? ..กลัวกันล่ะซี่~ -..- (น่ากลัวตรงไหนวะ???)
อ่านกันเข้าใจก็ดีใจมากแล้วค่ะ เพราะกลับมาอ่านเองยังงงๆเลย 

ถ้าอ่านจบแล้วยัง งงๆ ก็ นิยามง่ายๆค่ะ > <
ทึก = เทวา
ฮี = ซาตาน
ฮี >> เมา >> ฆ่าทึก >> ทึกตาย >> ทึกล้างบาปให้ >> ทึกรับบาปแทนในนรก >> เทวาจึงตกนรก แต่ซาตานกลับขึ้นสวรรค์


ฮี .. เล๊ว เลว  =_= 

แล้่วเจอกันนะคะะ ^____^