朱砂玉花 บุปผาหยกชาด

วังหลังคือโลกแห่งการช่วงชิงของเหล่าสตรี

หญิงงามนับร้อยพัน ผู้ชนะเพียงหนึ่งเดียว

กลอุบายและแผนร้ายมากมายที่ประสบทำให้นางได้เรียนรู้ว่า...หากไม่อยากตายก็มีแต่ต้องลุกขึ้นสู้เท่านั้น!












เมื่อชีวิตอันสงบเรียบง่ายของ 'เมิ่งซางเหมย' พลันพลิกผันกลับตาลปัตร 

ในงานเลี้ยงเทศกาลฉงหยาง วันที่เก้าเดือนเก้าแห่งรัชศกเหยียนซุ่นปีที่สิบหก วันนั้นท้องฟ้าสดใส วังหลวงกว้างใหญ่ ทุ่งเบญจมาศบานสะพรั่งสีเหลืองอร่ามเปล่งประกายแจ่มจรัสดุจผืนพรมทองคำ

ท่ามกลางความงดงามสุนทรีย์ของระบำวิมานสวรรค์คล้อยเมฆอันแสนบริสุทธิ์เหนือโลกีย์ สายตาคู่นั้นจับจ้องมาที่นาง...สายตาขององค์หวงตี้ โอรสสวรรค์ผู้เกรียงไกร

และวันนั้นคือวันที่เปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของนางไปตลอดกาล

.

.

.

.

.

"ยึดถือแล้วอย่างไร ฉุดรั้งแล้วอย่างไร...โลกเราก็เป็นเช่นนี้ สรรพสิ่งหมุนวนสลับเปลี่ยน ผันแปรไม่แน่นอน ผืนพสุธากว้างใหญ่ยังมีวันพังทลายลงได้ นับประสาอะไรกับความรักอันแสนไร้เดียงสาในวัยเยาว์..."

หยกหิมะขาวบริสุทธิ์ไร้ตำหนิถูกรัดพันด้วยด้ายแดงแห่งชะตากรรมและดึงเข้ามาพัวพันกับวังวนเลือดที่ไม่มีวันหลุดพ้นไปได้ นางผู้จำต้องเดินตามลิขิตสวรรค์กำลังยิ้มเยาะให้กับบทละครอันน่าสมเพชนั้น...ท่ามกลางดงบุปผาพิษ เบื้องหน้าคือทะเลเพลิงโหมกระหน่ำ เบื้องหลังคือหุบเหวไร้ก้นบึ้ง ไม่ว่าเส้นทางไหนล้วนไม่อาจก้าวผ่านโดยไร้บาดแผล

"ชะตากรรมข้าไม่เคยเป็นของข้า...สวรรค์เอย จำต้องบีบคั้นกันถึงเพียงนี้ด้วยหรือ"

หรือที่สุดแล้ว...หยกหิมะเม็ดงามจำต้องแปดเปื้อนไปด้วยโลหิตสีชาดกัน?

*ขออภัยรีดเดอร์ที่ติดตามทุกๆท่านที่ไม่ได้แจ้งล่วงหน้าว่าจะรีไรท์ใหม่ทั้งเรื่องค่ะ ขออนุญาตเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น 'บุปผาหยกชาด' นะคะ

เนื้อเรื่องเหมือนเดิมทุกอย่างค่ะ แค่เปลี่ยนชื่อตัวละคร+ปรับบทเล็กๆน้อยๆให้เข้าที่

ขออภัยในความไม่สะดวกค่ะ


**ยังไม่เริ่มอัพนะคะ แปะไว้ก่อน

 

T
B