ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Beginning story Lesson 1 || First time we met , I never forget about it (100%)
:)
Shalunla
คุณถูกสั่งได้เเต่มองอีกฝ่ายหลับตาพริ้มฟังเพลงอย่างน่ารักเเล้วเเอบขำออกมาเล็กน้อย ให้ไปสนใจข้อสอบของตนเองต่อ
ผ่านไปเกือบสิบนาทีร่าวเล็กก็เเปลกใจว่าทำไมอีกคนไม่กลับมา จึงไปหาที่ห้องน้ำชายเเต่ไม่พบคนอยู่ในนั้นจึงเดินเลยไปที่ห้องน้ำหญิงดีที่ไม่มีนร.เพราะยังอยู่ในคาบเรียนจริยะ ขาเรียวพาตัวเองเข้าห้องน้ำเเล้วพลันได้ยินเสียงออดดังขึ้นเเล้ว มือปริศนาก็ฉุดเอวบางเข้าไปได้ห้องน้ำห้องหนึ่งทันที
Chapter 1
First time we met , I never forget about it
ครั้งแรกที่เราเจอกัน เป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยลืม
First time we met , I never forget about it
ครั้งแรกที่เราเจอกัน เป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยลืม
[Writer Time]
"ขอโทษครับที่สาย! "เสียงเปิดประตูห้องสอบข้อเขียนคุณครูโรงเรียนJC เเต่คนคุมห้องกับส่งรอยยิ้มมาให้อย่างไม่ถือโทษโกรธ
"เชิญนั่งเลยครับ นี่ข้อสอบของคุณ ว่าเเต่คุณชื่ออะไรครับ"มือเรียวหยิบข้อสอบให้ชายหนุ่มที่ทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ของหน้าตนก่อนจะบอกวิธีทำเขียนคำตอบเเละข้อสอบเเล้วก็หยิบไอโฟนสีดำของตัวเองขึ้นเตรียมมานั่งฟังเพลงรอ
"พรีโอครับ คุณละ"พรีโอส่งคำถามให้อีกคนเเล้วเขียนชื่อตนเองลงใบข้อสอบ
"ยินครับ เเต่ อย่ามัวเสียเวลารีบทำดีกว่านะครับ คุณสอนเลขด้วยนี่"ไหล่บางยักขึ้นหนึ่งทีก่อนจะนั่งไขว่ห้างฟังเพลงต่อ
คุณถูกสั่งได้เเต่มองอีกฝ่ายหลับตาพริ้มฟังเพลงอย่างน่ารักเเล้วเเอบขำออกมาเล็กน้อย ให้ไปสนใจข้อสอบของตนเองต่อ
เเต่คนทำข้อสอบก็หารู้ไม่ว่าพอเริ่มทำ อีกคนก็จ้องใบหน้าหล่อเหลาที่ตั้งใจทำข้อสอบเข้าอย่างอดไม่ได้ พลัดกันจ้องไปมาจนอีกคนทำได้ค่อนกระดาษเเล้วขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
.
.
.
.
ผ่านไปเกือบสิบนาทีร่าวเล็กก็เเปลกใจว่าทำไมอีกคนไม่กลับมา จึงไปหาที่ห้องน้ำชายเเต่ไม่พบคนอยู่ในนั้นจึงเดินเลยไปที่ห้องน้ำหญิงดีที่ไม่มีนร.เพราะยังอยู่ในคาบเรียนจริยะ ขาเรียวพาตัวเองเข้าห้องน้ำเเล้วพลันได้ยินเสียงออดดังขึ้นเเล้ว มือปริศนาก็ฉุดเอวบางเข้าไปได้ห้องน้ำห้องหนึ่งทันที
"เฮ้ย!...."ยินยังพูดไม่ทันจบ มือหนาก็ปิดปากบางไว้ก่อนทันท่วงที เจ้าของมือถอนหายใจอย่างโล่งอก
"นายทำไรที่นี่ มาอยู่ในห้องน้ำหญิงได้ไง"ยินกระซิบถามพรีโอที่ทำหน้ากระอักกระอ่วนอย่างตกใจเมื่อตั้งสติได้
"คือ เข้าห้องน้ำผิดอะ "ร่างสูงกว่าทำหน้าลำบากใจ
"ก็นึกว่ารู้เเล้วนิครับ ทำไมไม่ถามว้าา ขึ้นบันไดหน้าห้องม.2 นั่นอ่ะห้องน้ำครู"เสียงทุ้มหวานยังหัวเราะเบาๆกับเรื่องตลกยามเช้าแต่โดนปิดปากไว้ได้ทันอีกรอบหนึ่ง
"...."พรีโอเงียบไปพักนึง ใบหน้าคมขึ้นสีเล็กน้อย พร้อมพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ เเล้วถอนหายใจกับร่างเล็กในอ้อมเเขนที่กลั้นหัวเราะไว้สุดชีวิต
"เอ่อ...คือ"ยินชี้ที่เอวตัวเองที่เเขนเเกร่งรั้งไว้อยู่ ร่างหนาจึงรีบคลายมือออกทันที ต่างคนต่างทำอะไรไม่ถูกไม่พูดไม่จาอะไรกันในห้องเเคบๆ
เสียงจอเเจในห้องน้ำมัธยมเริ่มเงียบลงเมื่อหมดพัก พรีโอจึงเอามือที่ปิดปากไว้ออก
"คือ นายไม่ไปสอบก่อนเหรอ?"ยินที่รู้สึกตัวจากภวังค์เงียบเอ่ยขึ้นก่อนด้วยเสียงอันเป็นเอกลักษณ์พลางทำทีเสียบหูฟังไอโฟนเเก้เขิน
"ไปสิไป"พรีโอลากยินออกจากห้องน้ำหญิง ร่างบางที่ยังไม่หายเขินทำทีเสียบหูไอโฟนจนพรีโออดไม่ได้"
คือยิน นายเสียบหูฟังที่รูชาร์จเเบตอ่ะ"
ยินสะดุ้งน้อยๆ เมื่อมือหนาจับสายหูฟังจากมือมาเสียบให้อย่างอดไม่ได้. คุณครูยินรีบไปนั่งไขว่ห้างประจำที่ ยัดหูฟังไอโฟนเข้าหูตัวเองพร้อมเปิดเพลงกลบเสียงหัวเราะอันน่าหมั่นไส้ของพรีโอ
....เป็นคนเดียวที่ทำให้เขาทั้งเขิน ทั้งอาย ทั้งหัวเราะ มีความสุขในเวลาเดียวกันทั้งๆที่เจอกันไม่ถึง1วันดี....
พรีโอรีบปั่นข้อสอบให้เสร็จขณะที่ยินเผลอหลับไป พรีโอหยิบไอโฟนของยินออกจากตักอย่างเบามือ ก่อนจะกดโทรออกหาเบอร์เขาไม่รู้อะไรดลใจให้พรีโอทำอย่างนั้นคงเพราะถูกคอเเละชอบ...ที่จะเเกล้งร่างบางที่นั่งหลับอยู่มือเรียวหนาสะกิดร่างบางที่หลับในท่านั่งเดิมหลังตนเองนำข้อสอบไปส่งเเล้วจึงนึกสนุก....จูบปากบางๆของยินที่นั่งหลับอยู่เเล้วถ่ายรูปเก็บไว้ มือหนาประคองศีรษะร่างบางขึ้นมาเบาๆ ริมฝีปากสีซีดประทับปากบางๆสีเชอร์รี่ช้าๆก่อนถอนออกมาโดยไม่รุกล้ำเข้าไป มืออีกข้างถือไอโฟนตัวเองพร้อมถ่ายรูปไว้ขณะจูบ
...กูคิดอะไรของกูวะ...พรีโอบ่นตัวเองในใจ
....หลังจากพรีโอทำภารกิจลับ(?)เเล้วจึงเขย่าให้ยินตื่นเเล้วบอกลาเร็วๆ ยินไม่ได้สนใจอะไร โบกมือลาเเล้วต่างคนต่างเก็บของในห้องเงียบๆ
-ตกเย็น-
[Gin Time]
ผมเปิดไอโฟนสีดำขึ้นมาเช็คข้อความเมสเสจจากโซเชียล ก็งี้แหละครับ เป็นครู พวกเด็กๆก็ฟอลโลว์หรือขอเป็นเพื่อนมาเยอะแยะ ผมก็มานั่งเคลียร์คำร้องนู่นนี่นั่นตอนว่างๆทุกวันนั่นแหละเล่นไปเล่นมาก็เเจ้งเตือนไลน์ของผมก็ดังขึ้น นี่ผมเพิ่งเคลียร์ข้อความไลน์ไปเองนะ!
.
.
.
ผมหวังว่า
จะไม่ใช่
Cookie Run=_= หรือคำขอเกมอะไรเทือกนั้น
{-Prio-}:หวัดดีครับ :)
พรีโอ พรีโอเดียวกับวันนี้เปล่าวะ ผมว่าน่าจะใช่นะ ชื่อแปลกๆงี้มีคนเดียว แต่ก็กันไว้ดีกว่าแก้ แย่แล้วจะแก้ไม่ทัน หุหุ ผมถามก่อนรับ Add ดีกว่า ฉลาดใช่มะ?(หลงตัวเองมากเลยลูกเอ้ยยย:เอม)
<-Gin->:เฮ้ย พรีโอไหนอะ?
<-Gin->:แล้วเอาไลน์ผมมาจากไหน?
{-Prio}: พรีโอเดียวกันกับที่คุณคุมสอบเข้าครูนั่นแหละแต่เรื่องไลน์และโซเชียลอื่น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ไม่บอก
หนอย! เเล้วก็จุดให้เลื่อนตั้งนาน ก็ว่าแล้วไอดีที่ชื่อพรีโอที่ฟอลทวิตเตอร์กับอินสตาแกรมมาคงจะเป็นคนเดียวกัน ยินทำปากยื่นบ่นพึมพำกับตัวเองเเล้วกำลังจะพิมพ์ตอบกลับเเต่อีกฝ่ายชิงพิมพ์กลับมาก่อน
{-Prio-}:อยากรู้มาคอนโดผมสิ มาทานมื้อเช้ากัน :))
เอาก็เอาวะ สงสัยนี่หว่า เอามาจากไหน หาเจอได้ไงวะ พอผมคิดเสร็จก็รีบพิมพ์ตอบทันควัน
<-Gin->:เคครับ ที่อยู่ละ?
อีกคนตอบกลับมาทันใจผมจริงๆ
{-Prio-}:condo xcv ถนนwww
กี่โมงละ? ผมส่งกลับไปถาม พรีโอเขาคิดอะไรของเขา บอกในไลน์ก็ได้นี่ ผมก็บ้าจี้ตามเขาเนอะ ฮ่าฮ่า
{-prio-}: เดี๋ยวโทรไปปลุกครับ
<-Gin->:เคๆ
ผมไม่ใส่ใจอะไรมากหรอก แหม่ เพิ่งรู้จักกันเอง จะมาให้คนที่เพิ่งรู้จักขึ้นห้องได้ยังไง บ้าเปล่า ไม่น่าจะจริงจังมั้ง พอคิดเองเออเองเสร็จผมเลยปิดไฟหัวเตียงเเละล้มตัวลงนอนหลับกับเตียงนุ่มๆของผม ตอนแรกผมก็ไม่หลับแฮะ .....สักพักก็เฝ้าพระอินทร์เฉ๊ยยเลย
นั่นเป็นสิ่งที่นำหายนะมาสู่ผม เพราะวันนี้ ผมมีง่นพิเศษแสดงดนตรีสดในผับน่ะสิ!!! มาตื่นอะไรตอนนี้แล้วตอนนี้กี่โมง ขออย่าให้เลยเวลาเถอะะ -/\- ไม่งั้นเฮียฟีโรบ่นตาย
ผมเบนสายตาไปทางไอโฟนที่สั่นๆเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมตื่น เหอๆ
23.20
Miss Call (112)
เฮียฟีโร
ฉิบหาย!!! ห้าทุ่มยี่สิบ มีแสดง4ทุ่มครึ่ง!!! ผมจะทำไงดีๆ รับสายนี่ตายแน่ ว้ากกกกกก T^T
+++++++++++++++++++++++++++
Talk:สวัสดีค่ะ อินโทรไม่มีความเกี่ยวข้องกับตอนนี้นะคะ ขอใบ้ว่าอินโทรอยู่กลางๆเรื่องค่ะ เอมแค่อยากแสดงปมก่อนเนอะ
ตอนนี้อาจจะไม่ดีมาก อ่านแล้วสะดุดนิดนึง เอมถนัดแต่งแบบ God View หรือบุรุษที่ 3 เป็นผู้เล่ามากกว่าค่ะ 5555 ขอบคุณสำหรับยอดวิว แฟนคลับนะคะ ;)
รักจริงไรจริง♥️
เอม(+AimiAmily+)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น