Fic my hero academic ผิดด้วยหรอที่ฝัน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

อ่า ตั้งแต่เมื่อไรน่ะที่เราเริ่มมองคัตจังแปลกไป 

ไม่ว่าจะทำอะไรหรือมาร้ายกันร้ายแรงยังไงผมก็ไม่เคยเกลียดนายเลยสักครั้ง

 "เอาล่ะนั่งที่คาบโฉมรูมจะเริ่นแล้วพวกเธอคิดรึว่าจะทำอะไรต่อ และแน่นอนทุกคนอยากเป็นฮีโร่กันหมดนิ"

ร้อง เฮ~ทั้งห้องเเละพร้อมโชว์อัตลักักของตัวเอง "อาจาย์อย่าเหมารวมผมกับตัวประกอบพวกสิ" บาคุโกพูดขึ้น"อ่ะจริงสิบาคุโกคุงจะไปต่อยูเอย์สินะ" "เอ๋!!"ตะโกนพร้อมกันทั้งห้อง"ที่ๆการรับสมัครเข้มงวดยิ่งกว่าอะไรนี้น่ะ"

"จะไหวหรอ""อัตตาการรับคนน้อยลงทุกปีเลยน่ะ"

"ใช่ ก็ชั้นทั้งเก่งทั้งฉลาดกว่าพวกแก และจะเป็นที่หนึ่งในการสอบให้ได้ด้วย"บาตุโกพูดขึ้น

"เอ่อ มิโดริยะ ก็จะไปต่อยูเอย์เหมือนกันนิ" หลังพูดจบก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้น"ไม่ไหวหรอกมั้งที่นั้นไม่รับคนไร้ค่าแบบแกหรอก"

"ถ้าบาคุโกคุงนี้ก็น่าจะสอบผ่านได้ง่ายๆแต่กับเธอไม่ไหวหรอกที่นั้นไม่ใช่ที่ๆคนไร้อัตลักจะเข้าไปได้น่ะ" "หา ว่าไงน่าเดกุอย่างแกรึอาจมาแข่งกับชั้น"บาคุโกพูดจึ้น 

"ทะ ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้นิ" อิซุคุเอ่ย "หา! ไม่มีอัตลักแล้วจะไปนี้น่ะ "  พูดพร้อมเหยียดหยาม "จะว่าไปทำไมแกไม่ลองเอาหัวโม่งโลกดูล่ะ อาจมีอัตลักก็ ได้ แต่คงเป็นชาติหน้าน่ะ"

'กระโดดแล้วจะมีอัตลักงั้นหรอก ได้ผมจะแสดงให้ในดูเอง'อิซุคุคิด

-

-------ตัดมาตอนเลิกเรียน------

อิซุคุกำลังเก็บของ พล่ามมองไปยังสมุดของตัวอง "เฮ้ยไอ้เวรเดกุ แกยังไม่คิดจะเลิกเขียนไอ้ของไร้สาระอีกอีกหรอ"

พูดพร้อมแย่งสมุดไปจากมืออิซุคุ"คัตจัง!เอาคือมาน่ะ"  

"ไม่ว่ะ"พูดเสร็จก็ระเบิดสมุดทิังแล้วโยนทิ้งออกนอกหน้าตา

หลัวจากนั้นบาคุโกก็เดินออกไป 

ทิ้งอิซุคุไว้เพียงลำพัง

  อิซุคุเดินขึ้มมาหยุดที่ดาบฟ้าพร้อมมองหาคัตจัง"อะ เจอแลว"อิซุคุถอดรองเท้าแล้ววางไว้

แลเวกระโดดลงมา

"ตุบ!!"มีเสียงดังขึ้นพร้อมกับเสียงกรีดร้องของคนที่เห็นเหตุการ

"เดกุ!!!" คัตจังเห็นอิซุคุนอนอยู่ตรงพื้นพร้อมกองเลือด กองเลืดอที่กระจัดกระจาย เหมือนดอกฮิกังบานะ

 "ผะ ผม ทำตามที่คัตจังบอกแล้วน่ะ" มันเป็นความผิดเขาเองที่บอกเดกุไปกระโดดตึก บาคุโกคิดพล่ามเข้ามากอดอิซุคุไว้แน่นพร้อมตะโกนบอก"รีบๆเรียกรถพยาบาลมาสิว่ะ!!"

--ตัดมาที่ ร.พ----

นะ ห้องไอซียู อิงโกะวิ่งมาพร้อมมีน้ำตาไหลพร่า มองคัตจังที่เป็นเพื่อนสนิทจองอิซุคุแล้วถามว่าอิซุคุปลอดภัยไหม มีแต่ความเงียบ คัตจังไม่ตอบ สักพัก หมอก็ออกใาพร้อมถาม

"คุณเป็นญาติคนไข้ใช่ไหมครับ""ค่ะ ชั้นเป็นแม่ของเขาน่ะ"อิงโกะตอบ

หมอต่อ"ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ คนไข้เสียเลือดมากเกินไปไม่สามาถรยื้อชีวิตไวัได้"

พออิงโกะได้ฟัง ก็ร้องไห้ออกมา"อึก ฮึก ฮือ" พร้อมกับคัตจังที่ยืนช็อกอนู่ไม่พุอะไรมีเพียงน้ำที่ไหลลงมาตามใบหน้า

---ตัดมาที่งานศพ---

เพื่อนๆในห้องต่างออกมาแสดงความรู้สึกผิดพร้อมขอโทษ"นี้อิงโกะเธอจะมาอนู่กับชั้นก่อนก็ได้น่ะ"นัตซิมิพูด"ขอบใจจ่ะ แต่จะไม่เป็นการรบกวนหรอ". "เพื่อนชั้นทั้งคนไม่เป็นไรหรอกจ่ะ"

บาคุโกที่ยืนมองโลกศพพร้อม 

พึมพัมออกมาว่าขอโทษ แต่หารู้ไม่ว่าไม่มีร่างบางอยู่ในโรงศพ

จากเหตุการณ์นี้ได้ถือกำเนิด วินเลินแสนชั่วร้าย ที่มาจากการกระทำออกพวกเขา และยังไม่รู้ว่าอันตรายกำลังเขามา   นี้คือบทเริ่มต้น

--จบ---

.

.

.

.

ไรท์/นี้คือการตัดจบที่ทำร้ายรีดอย่างมากเลยใช่ไม่ค่ะ แต่พอดีขี้เกียจเขียนเรื่องยาวน่ะแต่ถ้ายอดวิวดีมีคอมเม้มเยอะ กดให้กำำำใ อาจมาเขียต่อก็ได้