รักเธอจนตาย!!!

ข้อมูลเบื้องต้น

กัน  ชื่อของผู้ชายคนแรกแรกที่ฉันรัก  แต่เค้าเห็นมันเป็นเพียงทางผ่าน  มันจะไม่จบแค่นี้หรอก  หิหิ  วิญญาณของฉันจะตามเค้าไปจนวันตาย.....

เนื้อเรื่อง

ฉันเชื่อว่าความรักคือสิ่งสวยงาม  แม้ว่าบางครั้งเรื่องของความรักบางเรื่อง  สำหรับใครบางคน  มันก็กลับมาทำร้ายพวกเค้าเอง  
     เมื่อพรหมลิขิตจะสร้างเรื่องราวความรักอันโรแมนติก  แต่กลับทิ้งตอนจบของเรื่องให้เป็นไปตามยถากรรม

 

     ผู้หญิงคนหนึ่ง  รักชายอีกคนสุดหัวใจ  แต่หากเค้าเห็นความรักของเธอเป็นเพียงการแก้เหงา  ชั่วครั้งชั่วคราว  เมื่อนั้น  รักของหัวใจดวงนี้ไม่มีทางสมหวัง

ดังเรื่องที่ฉันจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้  ก็ไม่รู้หรอกนะว่าคุณจะคิดยังไงกับมัน  อาจเศร้า  สงสาร  โรแมนติก  หรือสยองก็ไม่รู้ซิ

วันนี้เป็นวันศุกร์  วันที่นักเรียนชั้นม.5ต่างรอคอย  เพราะมันเป็นทัศนศึกษา  ที่แสนสนุก
ก็ไม่ได้เรียนตั้ง1วัน  นี่นา^^

 

เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจ  ของนักเรียนจำนวนมากที่กำลังเรียงแถวกันขึ้นรถบัส  บางคนพกขนมมาซะมากมายเหมือนจะไปเปิดร้านขายของยังไงอย่างงั้น  พวกผู้หญิงก็พากันจับกลุ่มเม้าส์กันอย่างสนุกสนาน

เรื่องของคนที่ฉันจะเล่า  เค้านั่งอยู่ที่รถบัสคันที่8  กับแฟนสุดสวยที่เพิ่งคบกันได้2เดือนกว่าๆ

เด็กหนุ่มวัย17ปีนั่งมองไปนอกหน้าต่างรถ  รู้สึกใจวังเวงพิกล  ทั้งที่วันนี้น่าจะเป็นวันที่แสนสนุก

“กัน  เป็นไร  ทำไมดูซึมๆ”   ยัยออยแฟนสาวสะกิด  ทำให้นายกัน  ตื่นจากภวังค์ทันที

“เปล่าๆ”นายกันฝืนยิ้มให้

“แน่นะ  วันทัศนศึกษาทั้งทีทำตัวให้หนุกๆหน่อยดิ  เอาแต่มานั่งเหม่ออยู่คนเดียว  หรือว่าคิดถึงกิ๊ก”

 

“ออยก็  กันรักออยคนเดียว  กิ๊กที่ไหนกันละ”

 

“แน่นะ  ออยก็รักกันต์จ๊ะ  อิอิ” ยัยออมยิ้มพลางกอดแขนนายกันอย่างมีสุข  พร้อมกับรถที่ค่อยๆขับออกสู่ถนนใหญ่

“ปีบๆๆๆ”  เสียงมือถือ  ที่ตั้งเตือนความจำดัง  นายกันหยิบขึ้นมาดู  
วันที่31พฤจิกายน
วันนี้เป็นวันที่เราคบกันครบ2ปี  หวังว่ากันคงรักนุ่นเหมือนเดิมนะ

อ่านจบ  นายกันก็เข้าใจว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้เค้าเกิดภวังแปลกๆ ตั้งแต่เช้า

เมื่อ2ปีก่อน

มันเป็นวันที่อากาศแจ่มใสเหมือนวันนี้  โรงเรียนของนายกันจัดให้มีการทำกิจกรรมภาษาอังกฤษ  นอกสถานที่  และแน่นอนมีเด็กจากโรงเรียนอื่นมากมากมาย
และ1ในนั้นคือกลุ่มเด็กสาวแห่งโรงเรียนสตรีที่โด่งดังได้ถูกคักเลือกให้มาด้วย

“ว้าวววว  นุ่น  ฉันคิดไม่ผิดจริงๆที่มาเข้ากิจกรรมภาษาอังกฤษที่นี่  มีแต่ผู้ชายหล่อๆทั้งนั้น  อิอิ”

“วางตัวหน่อยยัยวา  เดี๋ยวโรงเรียนอื่นเค้าจะว่าเอาได้  เสียชื่อโรงเรียนเราหมด”ยัยนุ่นดุ

“จ้า  คุณแม่จอมระเบียบ  ทำพุดไปเหอะไปนุ่น  เดี๋ยวได้แฟนคนแรกนะฉันจะเอาคำนี้มาสวนแก”

“วาก็พูดไป  ใส่แว่นหน้าเตอะ ผมเปีย2ข้างงิ  เด็กเรียนชัดๆ  ใครจะไปเอามัน  หาไม่ได้หรอก555”  เพื่อนอีกคนแย้ง  ยัยนุ่นหน้ามุ้ยไปเล็กน้อย

“เธอก็พูดไป  นุ่นอะ  มันทั้งขาว  หน้าสวยได้รูปหุ่นก็ดี  ต้องดูมันถอดแว่น  น่ารักมากเลยนะ” ยัยวาช่วยกู้

ทำให้ยัยนุ่นค่อยยิ้มออกมานิดนึง

ขณะที่ยัยนุ่นกำลังหันหลับมาเดินต่อ ก็ชนเข้ากับผู้ชายคนหนึ่ง

“โอ้ย/โอ้ยย!!!!”
ทำให้แว่นของยัยนุ่นหลุดไป

“นี่เธอเดินระวังๆหน่อยได้มะยัยOO……..คนสวย”

นายกันเตรียมจะด่า  แต่ต้องถึงกับตาค้างเมื่อเห็นความสวยของยัยนุ่น

เพื่อนๆยัยนุ่นพากันอมยิ้มใหญ่  พูดไม่ทันขาดคำก็มีราชรถมาเกยนะซิ

หลังจากนั้นนายกันก็พยามจีบยัยนุ่นแบบสุดๆ  ขุดหาร้อยพันแปดร้อยมุกเพลบอยมาตื้อยัยนุ่นทั้งวัน  ยัยนุ่นก็เล่นตัวเต็มที  วางมาดเด็กเรียนไม่สนใจเรื่องความรัก  
ทำให้นั่นยิ่งเป็นการท้าทายความสามารถของนายกันเข้าไปอีก

และด้วยความช่วยเหลือของยัยวา  เพื่อนซี้ของยัยนุ่น  ทำให้นายกันได้เบอร์ของยัยนุ่น
และเข้าถึงตัวยัยนุ่นมากขึ้น

หลังจากนั้น1เดือนกับอีก2อาทิตย์และ3วัน  นายกันหนุ่มหล่อ ก็จีบยัยนุ่นเป็นแฟนได้สำเร็จ
เค้าเปลี่ยนสาวแสนหยิ่งให้เป็นลูกแมวเชื่องๆได้  ช่างเป็นเรื่องน่าภาคภูมิใจสำหรับเพลบอยตัวฉกาดอย่างนายกัน

 

“กัน  กันจะรักนุ่นตลอดไปไหม”
“รักนุ่นตลอดไป  ถ้าไม่เจอคนอื่น  ฮ่าๆๆ”
นายกันหยอก  แต่มันทำให้ยัยนุ่นเครียด

 

“งั้นนุ่นจะตั้งเตือนไว้ในมือถือของกัน  หลังจากนี้อีก2ปีหวังว่ากันคงรักนุ่นเหมือนเดิม” ว่าแล้วยัยนุ่นก็เริ่มพิมยิกๆๆ

สุดที่รักเธอโทรมาช่วยรับหน่อย

“นุ่นจะเอาเพลงนี้เป็นเสียงเรียกเข้าของเบอร์นุ่นนะ”
“แหมๆ  ไม่ต้องย้ำว่าเป็นสุดที่รักก็ได้  เพราะยังไงนุ่นก็เป็นสุดที่รักในใจกันอยู่แล้ว”

“อิอิ  กันอะบ้า”





สำหรับยัยนุ่นเด็กเกรดAแห่งโรงเรียนสตรีผู้ไม่เคยมีความรัก  ไม่เคยเจอคำหวานของผู้ชาย  ไม่เคยมีใครเคยโทรมาและพูดว่า “รักนะ”

  พ่อแม่ของเธอบีบให้อยู่ในกรอบมาก  
ห้ามคบเพื่อนผู้ชาย  ให้เรียนหนังสือดีๆต้องได้เกรด4ทุกปี  ถ้าไม่ได้เธอก็จะถูกด่าว่าอย่างรุนแรง  จนเธอคิดว่าไม่มีใครรักเธออีกแล้วในโลกนี้

คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิตคือนายกัน  เด็กสาวผู้อ่อนประสบการณ์ไม่ทันยังคิดหรือเผื่อใจใดๆ  หากจะมีใครสักคนมารัก  มาคอยดูแลเธอ  เธอก็ขอมอบทั้งกายและหัวใจให้เค้าไปจนหมด

แต่มันไม่ใช่สำหรับนายกัน  นิสัยของเค้าคือเพลบอยรักอิสระ  เค้าไม่อาจทนคบผู้หญิงคนไหนได้นานๆ  โดยเฉพาะผู้หญิงขี้ตื้อน่ารำคาญอย่างยัยนุ่น  สำหรับเค้าแล้วการที่ยกยัยนุ่นขึ้นมาเป็นถึงแฟนที่ใช้ออกหน้าออกตาก็มากเกินพอแล้ว  

 

เธอไม่มีสิทธิ์มาเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเค้า  ไม่มีสิทธิ์มาวางกรอบให้เค้าทำโน่นทำนี่  

 

แต่เดิมนายกันมีแผนการใหญ่ที่จะจีบยัยออย  สาวดาวโรงเรียนสุดเปรี้ยว  ถ้าเค้าได้เธอเป็นแฟนก็ตั้งใจว่าจะไม่มีใครอีก  แต่ระหว่างดำเนินตามแผน  ยัยนุ่นเดิมเข้ามาเป็นทางผ่านให้เค้าแก้เซง  และก็คงไม่ผิดอะไรหากจะรับไว้

ขณะที่หัวใจของเด็กสาวเต็มเปี่ยมด้วยความรัก  หัวใจของเด็กหนุ่มกลับโรยราและเบื่อหน่าย  นายกันเริ่มขาดการติดต่อกับยัยนุ่น  เอาเวลาไปเอาใจยัยออย  แฟนสาวคนใหม่ที่เพิ่งจีบติดหมาดๆ  

 

ออยผู้หญิงที่เค้าคาดหวังว่าจะเป็นคนที่เค้าเริ่มลงหลักปักฐานหัวใจซะที

คงถึงเวลาแล้วละที่ต้องบอกความจริงกับยัยนุ่น!!!

วันที่30พฤษจิกา  วันก่อนไปทัศนศึกษา

“ฮัลโหล นุ่น”

“ฮัลโหลกัน  เพิ่งจะโทรมาได้หรอ  นุ่นโทรหากันเป็นเดือนๆเลยนะ  ทำไมไม่รับ  อยากให้นุ่นโกรธใช่มะ  หรือว่ากับแอบไปคนอื่น บอกนุ่นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ  กันไม่รักนุ่นแล้วใช่ไหม!!!!”

 ยัยนุ่นระบายความน้อยจออกไปสุดขีด

นายกันพยามใจเย็นกับสิ่งที่จะเอ่ยต่อไปนี้
“นุ่น…ฟังกันนะ…………………………..เราเลิกกันเถอะ…….

”
“…………กันพูดบ้าอะไร  เล่นแบบนี้นุ่นไม่ขำนะ”

เสียงของเด็กสาวปลายทางสั่นคลอ

“กันไม่ได้ล้อเล่น  เราเลิกกันเถอะ  กันมีคนใหม่แล้ว”

คำพูดสั้นๆมันเหมือนเข็มร้อยๆเล่มทิ่มแทงหัวใจของยัยนุ่นจนไม่เหลือชิ้นดี
นายกันก้รู้ว่ามันจะเป็นอย่างนั้น  แต่เค้าต้องทำให้เรื่องนี้มันจบซะที

 

“ทำไมละกัน นุ่นไม่ดีตรงไหน  กันบอกมานุ่นจะปรับปรุงทุกอย่าง”

“คือมันไม่ใช่อะนุ่น  นุ่นเข้าใจปะ  นุ่นเป็นแค่ทางผ่านแต่แรกแล้วอะ  กันไม่เคยรักนุ่นเลย  กันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว  

 

“อะไร….นี่ กันจะทิ้งนุ่นง่ายๆแบบเนี้ยหรอ….กันไม่เห็นความรักที่นุ่นมีให้กันแล้วหรอ”

 

“แล้วนุ่นอยากโง่เองทำไมอะที่มารักกันอะ” นายกันเอ่ยเสียงเฮี้ยม

“นะ…นี่กันไม่เคยรักนุ่นเลยหรอ แล้วคำว่ารักที่กันบอก ก็โกหกหรอ  เรื่องทั้งหมดมันเป็นแค่เรื่องโกหกหรอ  ถ้ากันไม่รักนุ่น  นุ่นก็คงไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ยังไง”

 

“ถ้าไม่รู้จะอยู่ยังไง  ก็ฆ่าตัวตายไปเลยซินุ่น  ง่ายดี  แค่นี้นะ……ตุ๊ดๆๆๆ”

หลังจากพูดจบนายกันเริ่มรู้สึกว่าคำพูดของเค้ามันรุนแรงเกินไปสำหรับผู้หญิงคนนึงที่รักเค้าอย่างหมดหัวใจ  แต่อย่างยัยนุ่นคงไม่กล้าฆ่าตัวตายจริงๆหรอก  ก็ดีเหมือนกัน  ยัยนุ่นจะได้ตัดใจง่ายๆหน่อย






นายกันสะดุ้งตื่นขึ้น  แสงอาทิตย์จากนอกรถสะท้อนเข้าตาเค้าจนแทบจะลืมตาไม่ขึ้น  ตอนนี้รถบัสขับมาไกลมากแล้ว  สองข้างทางมีแต่ทุ่งนาเว้งว้างง
เพื่อนๆที่พากันร้องรำทำเพลงกันก่อนหน้านี้  ตอนนี้ต่างอ่อนเพลียสลบไสลไปตามๆกันเด็กหนุ่มมองดูเบาะข้างข้างๆ    
มันว่างเปล่า   ออยหายไปไหน!!!

  เค้าเงยหน้าขึ้นเห็นยัยออย   ยืนหันหน้าไปทางเบาะข้างๆ  เธอโวยวายคนเดียวเหมือนกำลังมีเรื่องกับใคร

“เธอมองอย่างนี้อยากหาเรื่องฉันหรอ  อยากตบกันใช่ไหม”   

 

ยัยออยทำท่าเงื้อมือจะตบใครบางคน  

ทั้งๆที่ตรงนั้น มันเป็นอากาศว่างๆ  ไม่มีใครนั่งอยู่ทั้งนั้น  แล้วยัยออยพูดกับใครละ!!


“จะเอายังไงกับกู  นังแว่น!!!!!”

 

ยัยออยแผดเสียงโกรธหน้าแดงถึงหู

นายกันใจกระตุกขึ้นมาทันที  เค้ารู้สึกกลัวมากอย่างบอกไม่ถูก
อยู่ดีๆยัยออยก็เอามือมาบังหน้าเหมือนแสงสะท้อนเข้าตา  เป็นจังหวะเดียวกับที่รถบัสเข้าทางลูกรัง  ยัยออยไม่ทันทรงตัว  ล้มหัวฟาดพื้นสลบไปทันที

“ออย!!!!”  

 

นายกันร้องสุดเสียง  รีบเข้าไปประคองยัยออย

 

เลือดแดงๆค่อยๆไหลออยมากจากหัวยัยออยเป็นทางยาว  

 

ในหัวสบสับไปหมด  นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!!!

 

 

หลังจากนั้นอาจารย์และนายกัน  ก็พากันอุ้มยัยออยขึ้นรถ  พาไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด  ท่ามกลางความตกใจของเพื่อนๆ

ณ.โรงพยาบาล

นายกันนั่งเครียด  ไม่พูดไม่จาอยู่หน้าห้องไอซียู  เหงื่อท่วมตัว  คราบเลือดเลอะชุดนักเรียนสีขาวเต็มไปหมด

 

 

“กัน  เดี๋ยวครูไปโทรบอกผู้ปกครองของออยก่อนนะ”
“……………………………………”  นายกันไม่ตอบ  ครูถอนหายใจเบาๆ

  แต่ท่านก็เข้าใจว่านายกันเป็นแฟนกับยัยออย  คงไม่แปลกอะไรถ้าจะเป็นห่วงยัยออยมาก
จึงได้แต่เดินออกมาโทรศัพท์อย่างเงียบๆ

 

 

นายกันที่ตอนนี้นั่งอยู่คนเดียว  รู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก  เหตุการณ์ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก

เค้าตื่นขึ้นมาเห็นแฟนตัวเองกำลังพูดอยู่กับอากาศว่างๆ อยู่ดีๆก็ล้มหัวฟาดพื้นเลือดทะลักออกจากหัวอย่างน่าสยดสยอง และคำหนึ่งที่ออยพูดออกมาที่ยังทำให้เค้าคาใจไม่หาย

 

“นังแว่น!!!”  

 

หมายถึงอะไร  หรือว่า  จะเป็นนุ่น  แต่นุ่นจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง  หรือว่า

 

นุ่นตายแล้ว!!!!

 

 

“สุดที่รักเธอโทรมาช่วยรับหน่อยยยย”

แต่แล้วเสียงเรียกเข้าที่แสดงความมีตัวตนของยัยนุ่นดังขึ้น  ความคิดฟุ้งซ่านในหัวก็ดับไป

“ฮาโหล” นายกันรับโทรสับอย่างไม่ค่อยมีอารมณ์

“ฮาโหลลลลลล” ยัยนุ่นแฟนเก่าที่ไม่คิดว่าจะได้ยินเสียงอีกตอบกลับอย่างอารมณ์ดี

“มีอะไร” นายกับพูดเสียงเย็นชา

“หึหึ  เห็นว่าอีออยแฟนใหม่กัน  มันล้ม  เลือดคั่งในสมองหรอ  ฮิฮิ  สมแล้ว  อยากแย่งแฟนคนอื่น  ความจริงมันน่าจะตายๆไปเลย”  ยัยนุ่นเยาะ

“หุปปากนะ!!”นายกันตะคอก
แต่ดูเหมือนยัยนุ่นจะไม่สะทกสะท้านใดๆ

“ยัยนั่นต้องผ่าสมองแน่ๆ  ต้องโกนหัวหมด  ไม่ดีใจหรอกันได้มีแฟนไว้ทรงสกรีนเฮด  ฮ่าๆๆๆ”ยัยนุ่นหัวเราะเสียงแหลมเหมือนคนบ้า

นายกันโกรธจัด  จนพูดไม่ออก

“นี่…กันจ๋า  กลับมาคบกะนุ่นเหอะนะ  มีแฟนหัวโล้นอย่างออยนะไม่อายหรอ โฮะๆ”
นายกันเงียบไปนิดนึงก่อนจะพูดเสียงแข็ง

“หุบปากเดี๋ยวนี้นะอีนุ่น  ด่าเมียกูมากไปแล้ว  ถึงออยจะเป็นยังไงกูก็รักออย  กูไม่ได้รักแล้วอีนุ่น  อย่ามาแช่งเมียกูอีก”

“……….กันด่านุ่นหรอ  เพราะอีนังออยนั่นใช่ไหม  ได้งั้นนุ่นจะไปฆ่ามัน  ตู๊ดด  ตู๊ดด  ตู๊ดด”

 

พูดจบยัยนุ่นก็วางสายไปทันที  ทิ้งให้นายกันมองมือถืออย่างเคียดแค้น

“นี่เธอเป็นเพื่อนของเด็กที่อยู่ในให้ICUใช่ไหม”

หมอที่เดินออกมากล่าว

“คับๆ ออยเป็นไงบ้างคับ”

“เธอเลือดคั่งในสมองนะครับ เกิดจากการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง  ตอนนี้หมอผ่าตัดให้แล้ว  ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้ว  แต่อย่าให้เกิดความกระทบกระเทือนอีก  ไม่เช่นนั้นอาจเสียชีวิตได้นะครับ”

นายกันถึงกับโล่ง  เมื่อได้ยินสิ่งที่หมอกล่าว


นายกันค่อยๆเปิดประตูของผู้ป่วยที่ยัยออยพักฟื้นอยู่  แม้เค้าไม่แน่ใจว่าจะยอมรับกับสิ่งที่เห็นได้หรือไม่
เมื่อนายกันเปิดไปถึงเตียงก็ต้องช็อคกับภาพที่เห็น

ผมยาวสลวยของยัยออยถูกโกนออกจนหมด  มีสายน้ำเกลือสีแดงสอยเข้าไปในหัวของเธอที่แตก

ปากซีดเซียว  เธอไม่เหมือนแฟนคนสวยที่เค้ารักนักรักหนาแม้แต่นิดเดียว
ทำให้เค้ารู้สึกรังเกียจแต่ก็สงสารพร้อมกัน

“กะ  กันน”
เสียงเด็กสาวที่นอนอยู่ ลืมตาขึ้น

“ออย  ออยฟื้นแล้ว  เป็นไงบ้าง  อยากได้อะไรรึปล่าว”

“ไม่ต้องหรอก…        มันเกิดอะไรขึ้นนะกัน  ออยจำได้ว่าเราอยู่บนรถบัส  ทุกคนหลับกันหมด  นังแว่นทีนั่งฝั่งตรงข้ามมันมองหน้าออย  มันบอกว่าเกลียดออยที่สุด  มันอยากฆ่าออย  แล้วออยก็ล้มลงไปเลย”

ติ๊ดๆๆๆๆๆ โทรสับนายกันดังแทรกขึ้นมา

“ฮัลโหล”

“ฮัลโหล  กันใช่มะ”เสียงยัยวา

 

“อื้ม”

“สะใจนายรึยังละ  มีความสุขนักไหมที่ทำร้ายเพื่อนฉันได้นะ  นายนี่มันเลวนี่สุดเลย”

“นี่เธอเป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ย”

“หึ  นี่แกคงยังไม่รู้ใช่มะ  งั้นแกก็รู้ไว้นะ  นุ่นมันผูกคอตาย  นุ่นมันตายแล้วแกได้ยินไหม   ตั้งแต่เมื่อวานที่แกบอกว่าแกไม่เคยรักมัน  มันแค่ทางผ่านของแก  นุ่นมันโทรมาระบายกับฉันทุกอย่าง  แล้วมันก็ล็อกห้อง  ผูกคอตาย
เค้าสวดศพกันวันนี้  เลยอยากโทรมาบอกแฟนเลวๆอย่างแกไงละ  ไอชั่ว ไอ………………………มัน…………………..”

นายกันช็อคไปตั้งแต่รู้ว่ายัยนุ่นผูกคอตาย  คำด่าของยัยวาไม่เข้าโสตประสาทของเค้าแม้แต่นิดเดียว

เค้าค่อยๆเลื่อนๆโทรศัพออกจากใบหูและใส่กระเป๋าไปในที่สุด

“มีอะไรหรอกัน  ทำไมหน้าซีดไปละ”
“มะ ไม่มีอะไรหรอก  ออย”  นายกันตอบ  ด้วยสีที่ยังตื่นตกใจและความรู้สึกหวาดกลัวที่กระจายอยู่ทั่วร่างของเค้า


“ออยกินข้าวดีกว่านะ  อ้ามม”แล้วนายกันก็ป้อนข้าวให้ยัยออย  สวีทหวานแหววตามประสาคู่รัก

“พล้ง!!!!”

แก้วน้ำที่อยู่บนตู้เย็นตกลงมาอย่างไม่มีสิ่งกระทบ

 

นายกันมองอย่างหวาดวิตกกันสิ่งที่เค้ากำลังกังวลอยู่

“มีอะไรหรอกัน  แค่แก้วแตกทำไมต้องตกใจขนาดนั้น”

“เอ่อ  เปล่าจ๊ะ  กินข้าวต่อดีกว่านะ  อ้ามม”

นายกันพยามปลอบใจตนเองว่าเค้าแค่คิดมากไป   มันไม่มีอะไรหรอก
ผีมันไม่มีจริงหรอก

นายกันไม่รู้หรอกว่าในมุมมืดหลังผ้าม่าน  มีดวงวิญญาณร้ายกาจสีดำของเด็กสาวใส่แว่น  กำลังมองดูทั้งคู่อย่างเคียดแค้น................