Noise And Silence จังหวะหัวใจที่มีแค่เราสองคน

ในโลกนี้ไม่ว่าที่ไหนเราก็จะได้ยินเสียงของสิ่งต่างๆเสมอไม่ว่าจะเป็นเสียงของคน เสียงของธรรมชาติ เสียงของสัตว์ เสียงดนตรี ทุกที่จะมีเสียงเหล่านี้อยู่เสมอเมื่อมนุษย์ได้ฟังเสียงต่างๆที่ตัวเองชอบแล้วจะรู้สึกดีแน่ๆแต่มันไม่ใช่กับผม ไซเลนซ์ ผมอายุ 18 ย่าง 19 ผมมีความสามารถบางอย่างนั่นคือการ ได้ยินความคิดของคน ไม่ว่าจะทำอะไรที่ไหนผมก็ได้ยินตลอด ใครหลายๆคนคงคิดว่ามันดีมากๆเลยสินะที่มีความสามารถนี้แต่เปล่าเลยผมกลับไม่ชอบมันสักนิดเพราะแบบนี้ผมถึงมักจะสวมหูฟังไว้ตลอดเมื่อไม่จำเป็น ผมไม่ชอบที่ต้องมาฟังความคิดคนอื่น บางครั้งความคิดของคนใกล้ตัวก็อาจทำให้เราต้องเจ็บเองก็ได้ เพราะงั้นสู้ไม่ได้ยินมันไปเลยดีกว่า แต่กลับมีคนคนหนึ่งที่ผมไม่มีทางได้ยินความคิดของเขาเลย นอยส์ หนุ่มน้อยอายุ 17 ผู้ที่มักจะเข้ามาในชีวิตผมเสมอไม่ว่าเขาจะทำอะไรผมกลับไม่ได้ยินเสียงความคิดของเขาเลยสักนิดแต่ทุกครั้งๆที่เจอเขาหัวใจของผมมักจะสั่นระรัวมากขึ้นและเสียงรอบตัวของผมกลับเงียบลงและมีเพียงแค่เสียงของเขากับเสียงหัวใจของผมเท่านั้น

“พี่ไซเลนซ์ครับ วันนี้ไปทานไอศกรีมกันเถอะ!”

“ทำไม.....ทำไมต้องไป”

“ก็พี่สัญญาแล้วนิ ถ้าหากผมสอบได้คะแนนดีพี่จะยอมไปทานไอศกรีมกับผม”