คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter1
Something Special
You got that something babe..
You got that something babe
(Jong in Part)
“นายๆ”
ผมตื่นเพราะมีมือใครไม่รู้มาเขย่าตัวผมที่กำลังนอนหลับอยู่ เนื่องจากเมื่อคืนผมนัดกันตีบอทในเกมกับเซฮุนจนลืมเวลา เริ่มเล่นตอนทุ่มครึ่งแต่ดูนาฬิกาอีกทีมันก็ตีสี่โดยไม่รู้ตัวเลยทำให้เมื่อคืนผมได้นอนไม่ถึงสามชั่วโมงด้วยซ้ำ ทั้งๆที่ได้นอนแล้วแต่ก็ยังมีคนมากวนอีก
“มีสมุดเหลือไหม ของเราหมดแล้วอ่ะยืมหน่อย”
“เออ รอแปบ” ผมก้มลงไปค้นใต้โต๊ะของตัวเองแล้วเงยหน้ามองไอตัวปัญหาที่มารบกวนการนอนของผม
ตากลมๆจ้องหน้าผมริมฝีปากเม้มเป็นเส้นตรงแล้วเลิกคิ้วเชิงถามว่าเจอหรือเปล่า
“ไม่มีอ่ะ”
“โอเค ไม่เป็นไร” ปากที่เม้มอยู่ของเขายื่นออกมาแล้วเบะๆปากเหมือนผิดหวังที่เขารอผมหาสมุดแต่ดันไม่มีให้ ทำให้ผมตัดสินใจหยิบสมุดวาดเล่นของตัวเองที่ใช้ไปไม่กี่หน้ามาฉีกหน้าที่เขียนเล่นออกแล้วยื่นให้
“อ่ะ มีละ” แทนที่จะรับสมุดที่ยื่นไปให้แต่ดันทำหน้าเอ๋อใส่ผม “เอาไปดิ-__-”
เจ้าตัวพยักหน้ารีบรับสมุดจากผมไปก่อนจะยิ้มให้แล้วเดินกลับไปที่โต๊ะตัวเอง หน้าตอนที่ยิ้มให้บอกเลยว่าหน้ามันยิ่งเห่ยกว่าเดิม แต่ทันทีที่มองมันกลับรู้สึกว่ามีอะไรมาวาบอยู่ข้างในอกของผม
แค่เห็นท่าทางเอ๋อๆและการกระทำของเขาริมฝีปากของจงอินก็กระตุกยิ้มขึ้นมาเองโดยไม่รู้ตัว
ทั้งที่คยองซูเดินกลับไปที่โต๊ะตัวเองได้สักพักแต่สายตาของจงอินก็ยังคงจับจ้องในทุกการกระทำของคยองซูอย่างสนใจโดยลืมความรู้สึกหงุดหงิดจากความง่วงที่ได้นอนเพียงไม่กี่ชั่วโมงไปในทันที
ทั้งที่ไม่ได้ดูดีหน้าตาก็งั้นๆตัวก็เตี้ยตาก็เหลือกแต่ทำไมพอมองแล้วรู้สึกว่าน่ารักจนทำให้จงอินอยากมองไปเรื่อยๆไม่คาดสายตาไปจากเขา
จงอิน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคยองซูคือเพื่อนร่วมห้องเพราะวันๆก็สนใจอยู่แค่เพื่อนในกลุ่มตัวเอง
คยองซูคือคนแรกที่ทำให้จงอินสนใจนอกจากเพื่อนในกลุ่ม
นั่นเป็นครั้งแรกที่จงอินได้รู้จักกับคยองซู หลังจากนั้นทุกวันจงอินจะรีบมาโรงเรียนแต่เช้าเพื่อแอบเอาขนมมาไว้ใต้โต๊ะคยองซูทุกวัน มีหลายๆครั้งที่แบคฮยอนเพื่อนของคยองซูเห็นแต่จงอินก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่คยองซูเริ่มมองจงอินบ่อยขึ้นบางครั้งก็มองด้วยสายตาแปลกๆ
“คยองซู”
“”คยองซู คยองซู”
แทมินกับเซฮุนตะโกนแซวคยองซูทุกวันตั้งแต่รู้ว่าผมชอบ ทุกครั้งคยองซูจะนิ่งแล้วทำท่าทางเฉยๆแต่มันยิ่งกลับทำให้คยองซูมองผมด้วยสายตาที่แปลกมากขึ้นกว่าเดิมT ___T
ปกติคยองซูจะไม่สนใจแต่วันนี้กลับแสดงสีหน้าออกมาว่าหงุดหงิดและไม่พอใจแถมยังเดินหนีพวกผมด้วย
พวกผมเดินออกมานอกโรงเรียนโดยมีคยองซูและแบคฮยองเดินอยู่ข้างหน้า นี่ไม่ได้ตั้งใจจะตามนะครับแต่ว่าถ้าออกจากโรงเรียนมันก็ต้องเดินมาทางนี้กันทั้งนั้นป่ะครับ
พอเห็นว่าคนที่ผมชอบเดินอยู่ข้างหน้าเซฮุนกับแทมินก็สะกิดกันยิกๆ แล้วพวกมันก็ตะโกนแซวคยองซูอีก
“คยองซู” แทมินตะโกนเรียก
“เฮ้ย คยองซูเพื่อนเราชอบ” คยองซูหยุดเดินทันทีที่ได้ยินว่ามีคนเรียกแต่ไม่หันมา
“พวกมึงเป็นไรกันมากป่ะเนี่ย” เหมือนว่าแบคฮยอนจะเป็นคนทนไม่ไหวหันมาตวาดแว๊ดๆใส่พวกผมทันทีแต่แทมินกับเซฮุนไม่สะท้านยังหัวเราะคิกคักชอบใจกันยิ่งกว่าเดิม
“คยองซูจ๋าาา จงอินมันขอเบอร์อ่ะ” โดนตวาดใส่แล้วยังไม่หยุดแซว นี่เพื่อนผมมันเป็นโรคจิตหรือเปล่า- _ -
คยองซูหันหลังมาจ้องหน้าผมด้วยสายตาที่โคตรน่ากลัว แล้วก็เดินมาทางผมแล้วถลึงตาใส่จนลูกตาแทบจะหลุดออกมาจากเบ้า
“จะเอาไปโทรหาแม่มึงหรอ!”
……………………………………………………………
= [] =
เงิบครับ คยองซูตะโกนใส่หน้าผม
“ต่อยแม่งเลยคยอ……”
ยังไม่ทันสิ้ยเสียงยุจากแบคฮยอนหมัดของคยองซูก็อัดเข้ามาที่หน้าผมจนหงายตึงลงกับพื้นด้วย ผมไม่ได้กากจนสู้ใครไม่ได้ต่อยคนไม่เป็นนะครับแต่ผมยังอยู่ในสภาวะที่มึนอยู่เพราะตกใจ ไม่เคยเห็นคยองซูในมุมโกรธ พูดคำหยาบ หรือตวาดใครเลยด้วยซ้ำ ความเจ็บแล่นมาที่มุมปากข้างซ้ายที่โดนต่อยทั้งที่ตัวแค่นี้แต่ต่อยหนักชิบ
คยองซูไม่ได้หยุดแค่ต่อยผม เจ้าเหลือกน้อยกลอยใจของผมยกขาขึ้นมาแล้วเตะเข้ามาโดยที่ผมไม่ได้สู้หรือตอบโต้อะไร ท่ามกลางความตกใจของทุกคน ที่เห็นคยองซูในโหมดโหด ทั้งที่เวลาเลิกเรียนมีคนเยอะแยะที่เข้ามามุงดูเหตุการณ์นี้แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาห้ามสักคน
“เฮ้ย น้องทำอะไรกัน”
อยู่ๆก็มีคนที่เดินผ่านมาแถวนี้เข้ามาหิ้วคยองซูออกจากตัวผม มองแล้วก็ตลกดีเพราะคนนั้นตัวสูงมากเมื่อเทียบกับคยองซู (นี่ไม่ได้สนใจที่ตัวเองโดนซ้อมเมื่อกี้เลยใช่ไหมจงอิน- _ - )
“ทำไมชอบแกล้งเราวะ!” คยองซูทำท่าจะพุ่งเข้าหาผมอีกแต่โดนล็อคตัวไว้ก่อน “อยากแกล้งอะไรอีกก็แกล้งมาเลยเราจะไม่สนใจแล้ว” พูดจบก็สะบัดตัวคนที่ล็อคตัวเองออกแล้วเดินหนีผมทันที
“แล้วฉันต้องทำยังไงล่ะ นายถึงจะสนใจ!!” ผมลุกขึ้นมายืนแล้วตะโกนไล่หลัง
“………….” คยองซูชะงักทันที
“ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววว”
“เหยดด”
“เฮ้ย ไอนี่แม่งเด็ดว่ะ”
“โหห อยากจีบต้องโดนยอมโดนต่อยก่อนหรอวะ”
“นึกว่าแม่งทะเลาะกันที่แท้ก็มาจีบกัน”
คนที่เห็นเหตุการณ์แถวนั้นเริ่มส่งเสียงเชียร์ บางคนก็ซุบซิบกัน ทำให้คยองซูรีบเดินหนีไปเลยคงจะอายแหละครับคนเยอะซะขนาดนี้ ทั้งโรงเรียนเลยมั้งเนี่ย ไม่ใช่ผมไม่อายนะ
อายครับ …
โคตรอายเลย-__-
ความคิดเห็น