วันๆของไรซิน

ข้อมูลเบื้องต้น

นี้เป็นเนื้อเรื่องที่ไอหื่นคิดมาสดๆ นะครับก็ไปขอยืม(หรือเอา)ตัวละครของเขามาแบบ(ไม่)ได้รับอนุญาต(เด็กดีอย่าเรียนแบบมันเด็ดขาด:ผู้หวังดี) ก็นะครับเพื่อไม่เสียเวลาไปดูกันเลยย

วันวาเลนไทน์

                ร่างบางผมสีฟ้าอ่อนในดวงตาสีทองมองก่อนจะถอนหายใจเบาๆ ดวงหน้าสวยดูเหมือนจะหนักใจบ้างอย่างก่อนจะหยิบช็อคโกแลตขึ้นมา

                ก่อนหน้าวันวาเลนไทน์

                ชายผมสีฟ้าอ่อนหันมองโน้ตกระดาษที่ติดอยู่หน้าตูเย็น ผมสีฟ้ามัดแบบลวกๆ ใบหน้าสวยแดงไปด้วยพิษไข้เล็กน้อย ร่างบางมองโน้ตที่แปะอยู่ตรงหน้าตู้เย็น

                พี่ครับ สามวันนี้ผม อินุ โซระ และก็พวกเพื่อนด้วย

                สามวันนี้พี่ก็อยู่คนเดี่ยวไปก่อนนะครับ มันไม่มีอะไรมากหรอกเพราะผมซื้อของเข้าตู้เย็นหมดแล้วล่ะ เพราะงันก็ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารนะครับพี่

                จาก กีพาร์ด

                ไรซินที่มองกระดาษโน้ตอยู่แล้วเปิดตูเย็นก่อนจะถอนหายใจเบาๆ ก็เพราะว่าของที่กีพาร์ดซื้อไปป้านนี้ตกอยู่ที่ท้องของอินุหมดแล้วแน่ๆ!

                ไรซินหลังจากเดินกลับจากตลาดก็ไปพบแมวสองตัวเข้า เขานั่งยองๆมองมันที่ตอนนี้มองหน้าเขาเช่นกัน

                “พวกแกนี้เหมือนไนท์จริงๆ”

พูดถึงแล้วก็อยากจับไปทดลองไม่ได้!

ร่างบางลุกขึ้นก่อนจะเดินเซไปเล็กน้อยแล้วภาพทุกอย่างก็เริ่มบรอก่อนที่ร่างบางจะล้มตัวลงไปนอนก้องอยู่กับพื้นโดยที่มีร่างของชายที่สูงผิดมนุษย์มนาอยู่ด้านหลังของไรซิน

เจ้าตัวมีผมสีดำ ดวงตาสีน้ำเงินคู่คมมองก่อนจะช้อนตัวร่างบางขึ้นมาผาดบ่าตัวเองไว้แล้วหันไปมองคนที่ผาดอยู่บ่าตัวเองอีกครั้ง

“เหอะ ก็ไม่ได้อยากช่วยหรอกนะ แต่เห็นว่าเป็นคนรู้จักของลูกฉันหรอกนะ”ว่าแล้วก็เดินตรงไปที่บ้านของไรซิน

ร่างบางลืมตาขึ้นมาก่อนจะหันไปมองเสื้อตัวเองที่โดนเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าของน้องชายตัวเอง ดวงตาสีทองหันมองรอบห้องด้วยใบหน้าสงสัยแต่แล้วเขาก็ต้องลบความสงสันทิ้งไปเพราะ

ไนท์!

“...นายพาฉันมาบ้านรึ”

“ออ...”ร่างบางยิ้มให้กับคำตอบของร่างสูง

“ขอบใจนะ”ว่าแล้วก็หันไปดูหลอดทดลองที่อยู่บนโต๊ะ

แต่เดี๋ยวนะ

“นายรู้จักบ้านฉันได้ไง...”ไรซินว่าก่อนจะมองละคนสงสัย

ร่างสูงไม่ตอบดูเหมือนจะเริ่มอารมเสียแล้วมั้ง ไนท์เอามือมาอิงหน้าผากไรซินก่อนจะขมวดคิ้ว

“เอ้า กินข้าวซะ”ว่าแล้วก็ว่างจานข้าวต้มให้ไรซิน ร่างบางมองก่อนจะหัวเราะ

ไนท์ขมวดคิ้วก่อนที่จะมีเงาดำๆอยู่รอบตัวร่างสูงไรซินอดหัวเราะอีกรอบไม่ได้

เมื่อไรซินนึกถึงเหตุการณ์ตอนนั้นก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้แล้วก็หยิบช๊อกโกแลตขึ้นมาใส่กระเป๋า

“อืม ถ้าตามหาเจ้านั้นเจอจะเอาช็อคโกแลตให้ละกัน”