กล้วยสารพัดประโยชน์

ข้อมูลเบื้องต้น

ต้องบอกกันไว้ก่อนนะครับว่าบทความเรื่องนี้เป็นบทความที่ผมถูกรุ่นน้องขอร้องให้ช่วยแต่งให้เพื่อเอาไปลงในโครงงานวิชาภาษาไทยครับ 

ซึ่งผมใช้เวลาในการเขียนเรื่องนี้น้อยมากๆ ครับ(ต้องบอกว่าใช้เวลา 2 ชม. ในการแต่ง) เพราะฉะนั้นถ้าข้อมูลผิดพลาดตอนไหนก็ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าด้วยนะครับ



ส่วนนี้เป็นแบนเนอร์นิยายผมเองครับลองเข้าไปอ่านกันได้นะครับ

  

เทียนหลง มังกรแห่งท้องฟ้า

เนื้อเรื่อง

                                                    


                                                 กล้วยสารพัดประโยชน์


ณ ห้องพักในหอพักมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง

เด็กหนุ่มคนนึ่งกำลังนั่งแกะห่อของฝากจากทางบ้านกันของเพื่อนอีกคนอยู่ และเมื่อเด็กหนุ่มคนนั้นแกะกล่องของฝากนั้นออกก็พบกล้วยเต็มไปหมด

"นี่ต้นท่าทางนายเห็นว่าฉันชอบกินกล้วยมากขนาดไหนกัน เห็นกลับบ้านทีไรก็เอาแต่กล้วยกลับมาฝากเนี่ย" เด็กหนุ่มคนนั้นพูดกับเพื่อนของตนที่นั่งดูตัวเองแกะของฝากอยู่เตียงนอน

"ทำไงได้ล่ะนุ ก็บ้านฉันเป็นสวนกล้วยนี่ แล้วจะให้เอาอะไรมาฝากล่ะนอกจากกล้วยนะ" 

"อืม นั้นสินะ แต่ไม่เป็นไรหรอกไอ้ฉันก็ชอบกินกล้วยอยู่แล้ว ขอบใจนะต้นที่เอามาฝาก" 

"ไม่เป็นไรหรอก" ต้นตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม แต่สีหน้าของต้นนั้นไม่ได้ดูยินดีเหมือนรอยยิ้มของตัวเองเลยสักนิด

ซึ่งนุก็สังเกตสีหน้าของเพื่อนตนออก จึงถามออกไปทันทีด้วยความเป็นห่วง

"ต้นเป็นอะไรหรือเปล่า? สีหน้าไม่ค่อยดีเลย"

"อ้อ ไม่เป็นไรหรอกแค่ตอนนี้ทางบ้านมีปัญหานิดหน่อยนะ" ต้นกล่าวอย่างเศร้าๆ

"มีปัญหาอะไรก็ปรึกษาได้นะต้น เราเป็นเพื่อนกันอยู่แล้ว" นุกล่าวอย่างมั่นใจ ซึ่งต้นก็ยิ้มตอบกลับ

"คือตอนนี้ทางบ้านขายกล้วยไม่ค่อยดีเลยน่ะ เหลือทิ้งจนเน่าไปตั้งเยอะแล้วด้วย ฉันก็เป็นห่วงนะ แต่ไม่รู้ว่าจะช่วยอย่างดีเหมือนกัน ก็เลยคิดหนักอยู่เนี่ย"

"อ้าว อย่างนี้ก็แย่เลยซิ ฤดูนี้กล้วยยิ่งราคาถูกๆ อยู่ด้วย"

"ก็ใช่นั้นสิ เฮ้อ" แล้วต้นก็ถอดหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน

"อืมมมม ว่าแต่ที่บ้านนายขายกล้วยอย่างไงบ้างล่ะ?" 

"หืม? หมายความว่าไง" ต้นหงายขึ้นมาอย่างงงๆ

"ก็ฉันหมายถึงว่าขายแต่กล้วยเป็นหวีๆ อย่างนี้อย่างเดียวเหรอ?" แล้วนุก็ชี้นิ้วลงไปในกล่องของฝากที่มีแต่กล้วยสุกกำลังน่ากินเต็มไปหมด
"อืม" ต้นหยักหน้าตอบ

"งั้นฉันก็พอมีทางช่วยน่ะนะ"

"จริงเหรอ นายพอมีทางอะไรเหรอ บอกฉันหน่อยสิ!!" ต้นที่เอาแต่นั่งหน้าเศร้าอยู่เมื่อครู่ มาตอนนี้กลับยิ้มร่าทันทีเมื่อเพื่อนรักบอกว่าพอมีทางช่วย

"อืม ทำไมนายไม่ลองเอากล้วยมาแปรรูปดูล่ะ"

"แปรรูป? แล้วจะแปรรูปเป็นอะไรบ้างล่ะ" ต้นถามกลับมางงๆ

"นี่ถามจริงเถอะนายเป็นลูกชาวสวนกล้วยจริงหรือเปล่าเนี่ย" นุตอบกลับไปอย่างเซ็งๆ

"แฮะๆๆ" ต้นก็ได้แต่เกาหัวแก้เขินไป

"เอา งั้นฟังให้ดีแล้วกัน ต่อไปนี้ข้าน้อยจะร่ายยาวแล้ว อย่างแรกเลยก็กล้วยตาก สามารถเก็บได้นาน ทำง่ายแถมอร่อยอีกด้วย"

"กล้วยตากเหรอ อืมก็ดีเหมือนกันนะ"

"ใช่ และไม่ได้มีแค่นั้นนะ ยังไม่กล้วยทอดด้วยทำขายมันในตลาดแถวบ้านนายไปเลย กล้วยฉาบอีก แล้วยังเอามาทำของหวานเป็นกล้วยบวชชีก็ยังได้นะ"

"อืม นั้นสิเอาไปทำขายแถวตลาดบ้านฉันก็ได้"

"ใช่ไหมล่ะ ยังมีอีกนะนอกจากนี้ก็ พวกกล้วยเชื่อม กล้วยปิ้ง กล้วยทับก็ยังได้แล้วยังมีอีกเยอะแยะหลายอย่างเลย แล้วถ้าจะให้ดีนะขายรวดเดียวให้ครบวงจรไปเลย"

"อย่างไงครบวงจร?"

"ก็เอาใช้ประโยชน์ให้ได้ทั้งต้นเลยไง อย่างใบตองก็เอามาตัดขายก็ยังได้เลย แล้วก็หัวปีอีกนะเอามาขายก็ได้เอาไว้ทำกับข้าวก็อร่อย กินกับผัดไทยังอร่อยเลย"

"นอกจากนี้ประโยชน์ของกล้วยยังไม่หมดแค่นี้นะ เปลือกกล้วยยังสามารถเอามาขัดพวกข้าวของเครื่องใช้ที่เป็นหนัง เช่น กระเป๋าหนัง รองเท้าหนังก็ยังได้เลย"

"อืม นั้นสินะ นุนายนี่สมเป็นเพื่อนรักของฉันจริงๆ เลยช่วยฉันได้มากเลย"

"ไม่เป็นไรหรอก แต่ขอให้นายจำเอาไว้ว่าของทุกอย่างนั้นล้วนมีประโยชน์อยู่ในตัวของมันเอง ขึ้นอยู่ว่าเราจะสามารถนำเอาประโยชน์ที่ว่านั้นออกมาใช้ได้ไหมเท่านั้นแหละ"

"อืม จริงอย่างที่นายว่าเลยนุ ขอบใจมากนะ"

"ไม่เป็นไร อ้อ ใช่แล้วนอกจากนี้นะ"

"ยังมีอีกเหรอเนี่ย"

"ใช่ เพราะนอกจากนำมาแปรรูปได้แล้วกล้วยสุกที่เราๆ กินกันอยู่ทุกวันเนี่ยก็ยังมีประโยชน์อีกเยอะ ขนาดแค่กินตอนสุกๆ ยังมีวิตามินตั้งเยอะแยะเลย แถมช่วยระบบขับถ่ายอีกด้วย เรียกว่ามีสรรพคุณทางยาอีกต่างหาก"

"และสุดท้าย ต้นกล้วยก็ยังมีประโยชน์อีกนะ"

"ต้นกล้วยเนี่ยนะ?" ต้นถามอย่างอื้งๆ

"อืม อย่างแรกเลยก็เอามาตัดทำม้าก้านกล้วยให้เด็กๆ เล่นไง และสุดท้ายนะเวลานายต้องการตัดต้นกล้วยต้นไหนทิ้งนะ ก่อนนายจะตัดนายก็ให้พวกนักมวยแถวๆ บ้านนายนั้นล่ะมาซ้อมแตะต้นกล้วยสิจะได้ประหยัดแรงอีกต่างหาก"

"อืม นั้นสินะนายพูดก็ถูก งั้นเห็นทีฉันคงต้องขอตัวโทรศัพท์ไปบอกที่บ้านหน่อยแล้ว งั้นฉันขอตัวก่อนนะนุ"

"อืม เชิญเลย" พูดจบต้นก็รีบวิ่งออกไปโทรศัพท์ทันที ส่วนนุก็นั่งกินกล้วยซึ่งเป็นของฝากของตนต่อไปอย่างสบายใจ ก่อนจะก้มลงมามองกล้วยในมือตัวเองแล้วยิ้มอย่างมีความสุข

                                                      ~~~จบ~~~

สุดท้ายโดยผู้เขียน อย่าลืมนะครับว่า "ของทุกอย่างล้วนมีคุณค่าและประโยชน์ในตัวของมันเอง ขึ้นอยู่กับว่าเราจะสามารถนำประโยชน์และคุณค่านั้นๆ ออกมาใช้ได้หรือไม่เท่านั้น"

(หมายเหตุ : ขออภัยไว้ล่วงหน้านะครับ ถ้าเกิดข้อมูลส่วนไหนไม่ถูกต้องสมบูรณ์)
โดย เทียนหลง