สตรีเช่นข้า ร้ายกาจพอแล้วหรือยัง

เทียนหลันฮู่ แม่ทัพแห่งแคว้นเว่ยฉี

ฟานเซี่ย บุตรสาวราชครู

ฟานเซี่ยนอนนิ่ง ขณะซุกมือเอาไว้ใต้หมอน ริมฝีปากของนางปล่อยให้เขาล่วงล้ำพร้อมตอบโต้ด้วยการจูบกลับ ความวาบหวามแผ่ซ่าน มือหนาเลื่อนขึ้นกอบกุมเนินเนื้อนุ่มหยุ่น ก่อนบีบเคล้นเคล้าคลึงอย่างหื่นโหย สัมผัสก้าวล่วงนั้น ทำให้บุตรสาวราชครูสะดุ้งไหว เนื้อตัวของนางนุ่มนิ่มหอมกรุ่น จนแม่ทัพหนุ่มไม่อยากผละออกแม้แต่นิดเดียว ก่อนเขาจะถอนจูบแล้วก้มลงซุกไซ้ซอกคอขาว ลิ้นร้อนมอบความกระสันซ่านอาบอิ่มความอุ่นชื้นไปตามผิวนวลเนียน ขณะมืออีกข้างปลดผ้าคาดเอวของคนใต้ร่างออก

ฟานเซี่ยเม้มริมฝีปากอย่างอดทน ปล่อยให้แม่ทัพหนุ่มกระทำกับร่างกายนางได้อย่างสะดวก ก่อนจะอาศัยทีเผลอ ยามที่เขามัวเมา หญิงสาวคว้ามีดสั้นที่ซุกอยู่ใต้หมอนออกมา หมายจะทิ่มลงบนแผ่นหลังของอีกฝ่ายแล้วปาดคอให้ตายเสีย

มือบางกำมีดเอาไว้มั่นจนเกิดรอยซีดขาว มองบุรุษที่กำลังก้าวล้ำล่วงเกินด้วยความโกรธแค้น ฟันขาวของนางขบกัดแน่น ก่อนจะยกมีดขึ้นหมายจ้วงแทง

หมับ!

แต่ยังไม่ทันได้ขยับ ข้อมือก็ถูกมือหนาของใครบางคนคว้าเอาไว้แล้วกดลงกับเตียง พร้อมรับรู้ถึงสายตาที่สาดทอประกายความเย็นเยียบจนรู้สึกขนรุก หัวใจของนางกระตุกวูบ

พลาดแล้ว นางพลาดแล้ว!

................................

“ข้าควรลงโทษเจ้ายังไงดีให้สาสม” แม่ทัพเทียนหลันฮู่ออกแรงบีบปลายคางนางแรงขึ้น จนทำให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บ แต่นางก็ยังอุตส่าห์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอู้อี้

“ฆ่าข้าเสียเลยสิ เรื่องจะได้จบๆ ไป”

“หึ” เขาส่งเสียงออกมาจากลำคอ “เจ้าพูดง่ายเกินไปหรือไม่ ฆ่าเจ้าแล้วจะมีประโยชน์อันใด”

“แล้วท่านต้องการสิ่งใด” นางถาม ก่อนเขาจะกระตุกยิ้ม

“ต้องการเจ้า” ใบหน้าของแม่ทัพหนุ่มเผยความร้ายกาจ ฟานเซี่ยถึงกับชะงัก ก่อนเขาจะเอ่ยต่อจากนั้น “แต่ตอนนี้ข้าไม่มีอารมณ์ เพราะฉะนั้น ค่อยเอาไว้ว่ากันทีหลัง”

“จะทำสิ่งใดก็รีบพูดมา ข้าเหม็นหน้าท่านจนแทบอยากจะอาเจียนอยู่แล้ว” ฟานเซี่ยตอบกลับด้วยความโมโห นางไม่ชอบวิธีเล่นกับเหยื่อของเขาเลย เขากำลังปั่นให้นางรู้สึกตื่นกลัวจนทำให้สติพลุ่งพล่าน เขาคิดสิ่งใดอยู่เหตุใดนางจะไม่รู้ เขาก็ไม่ต่างจากเสือร้ายที่เล่นกับเหยื่อก่อนจะเขมือบลงท้องอย่างโหดเหี้ยมในภายหลัง แล้วตอนนี้นางก็คือเหยื่อที่เขาถูกใจ จึงต้องค่อยๆ ละเลียดชิมไม่อาจกลืนลงท้องได้ในคราวเดียว

เทียนหลันเซ่อปล่อยมือจากปลายคางหญิงสาวแล้วก้าวไปมาอย่างใจเย็น “ตอนที่เดินผ่านจวนข้า เจ้าคงเห็นแล้วสินะ ว่าอยู่ในสภาพใด”

“หึ” หญิงสาวส่งเสียงออกมาจากลำคอด้วยความสะใจ “ใช่ ข้าสะใจยิ่งนัก ที่จริง ข้าน่าจะเผามันให้หมดทุกหลัง”

เขาหยุดแล้วหันมาสบตากับนางด้วยสีหน้าเรียบเรื่อย “ข้ารู้ว่าเจ้าอยากทำ แต่แน่ใจหรือ ว่าข้าจะให้โอกาสให้เจ้าทำเช่นนั้นได้อีก”

“ก็ไม่แน่” หญิงสาวตอบ

“นั่นสินะ แต่ที่แน่ๆ เศษไม้ที่เหลือจากการเผาไหม้ คงไม่มีทหารคนใดว่างพอที่จะขนไปทิ้ง เพราะฉะนั้น...” แม่ทัพหนุ่มเว้นช่วงหันมาสบตากับบุตรสาวราชครูแล้วเอ่ยต่อ “คงต้องมอบให้เป็นหน้าที่เจ้าแล้ว”

“เก็บทั้งหมดนั่นคนเดียวเลยหรือ” นางเอ่ยถามเขาด้วยความตกใจ เจ้าของกายองอาจพยักหน้า

“ใช่”

บุตรสาวราชครูถึงกับอ้าปากค้าง

เช่นนั้นก็ ก็ฆ่านางให้ตายเสียเถอะ 

..............................................

เรื่องนี้พระเอกร้ายแบบคลั่งรัก โหดเหี้ยมกับคนอื่นแต่รักนางเอกคนเดียว เป็นแนวเอะอะตบ เอะอะจูบ เอะอะจับกระชากลากขึ้นเตียง ทะเลาะกันจนจวนเผาวอดไปทั้งหลัง5555 ใครชอบแนวนี้มาฟินไปด้วยกันค่ะ 

สตรีเช่นข้าร้ายกาจพอแล้วหรือยัง e-book จิ้มเลยค่าา

สตรีเช่นข้าร้ายกาจพอแล้วหรือยัง อมยิ้มรสขม www.mebmarket.com        เอะอะจับกด จับจูบ ลากกระชากขึ้นเตียง  ใครชอบแนวนี้ทดลองอ่านตัวอย่างก่อนได้นะคะ       ........................................................... Get it now