ลอยน้ำฝัน

ข้อมูลเบื้องต้น

ริมคลองเล็ก ๆ ในชุมชนที่แสงแดดส่องสะท้อนผืนน้ำอย่างแผ่วเบา "ลุงเปี๊ยก" คือชื่อที่ชาวบ้านรู้จักกันดีในฐานะพ่อค้าขายก๋วยเตี๋ยวเรือรุ่นเก่า เขาพายเรือมาขายก๋วยเตี๋ยวทุกวัน จนวันหนึ่งเรือลำน้อยก็เปลี่ยนมือไปสู่ชายหนุ่มคนหนึ่ง

"ไอ้ต้น" เด็กหนุ่มวัย 22 ปี หน้าตาคมสัน ผิวเข้มจัดตามแบบคนทำงานกลางแจ้ง เขายืนมองเรือลำเล็กอย่างลังเล ทอดสายตาไปตามลำน้ำที่ทอดยาว ก่อนถอนหายใจหนัก "ขายก๋วยเตี๋ยวเนี่ยนะ... ฝันของกูไม่ใช่แบบนี้สักหน่อย"

แต่ชีวิตไม่ได้ให้ต้นเลือกมากนัก หลังจากเรียนจบ เขาไม่มีทุนจะไปหางานที่ไหนไกล ความฝันอยากมีร้านอาหารใหญ่ ๆ ของตัวเองดูเหมือนจะเป็นเพียงเรื่องเล่าในความคิด แต่เรือลำน้อยของลุงเปี๊ยกที่ส่งต่อมา กลายเป็นสิ่งเดียวที่จับต้องได้

"ต้น! เอ็งจะไปขายตรงไหนลูก?" แม่ตะโกนถามจากริมฝั่ง พร้อมหอบหม้อก๋วยเตี๋ยวน้ำเข้มข้นที่ส่งกลิ่นหอมลอยตามลม

"คลองเดิมนั่นแหละแม่ ชาวบ้านคงจะจำกันได้อยู่หรอก"

เรือของลุงเปี๊ยกถูกปรับใหม่ให้ดูสะอาดสะอ้านกว่าเดิม ต้นยกหม้อก๋วยเตี๋ยววางลงกลางลำเรือ ตรวจสอบเส้น หมูตุ๋น ลูกชิ้น และผักให้พร้อม ชาวบ้านหลายคนมองเขาด้วยความแปลกใจ บางคนหัวเราะเย้าแหย่ว่า

"เอ็งทำเป็นเหรอวะไอ้ต้น เดี๋ยวก็ไหม้พอดี"

"ลองดูก็แล้วกันพี่ ถ้าไม่อร่อย กินฟรี!" เขาตะโกนสวนกลับไปขำ ๆ แต่ในใจนั้นเครียดไม่น้อย

วันแรกของการขายก๋วยเตี๋ยวไม่ใช่เรื่องง่าย ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นคนแก่ในชุมชนที่ยังคุ้นชินกับเรือเก่าของลุงเปี๊ยก

"น้ำไม่เข้มข้นเหมือนเดิมนี่หว่า" ลุงจ้อยบ่นเบา ๆ ขณะยกชามขึ้นซด

"ขอโทษครับลุง พรุ่งนี้ผมจะลองปรับดูใหม่" ต้นยิ้มเจื่อน ๆ พร้อมรับฟังคำติไปอย่างจำใจ

หลายสัปดาห์ผ่านไป ต้นเริ่มจับทางได้ เขาเรียนรู้สูตรเก่าของลุงเปี๊ยกและใส่ลูกเล่นใหม่ ๆ เข้าไปในก๋วยเตี๋ยวเรือ น้ำซุปเข้มข้นถูกปรับรสจนลงตัวมากขึ้น ชามเล็ก ๆ ที่เสิร์ฟพร้อมผักสดและกระเทียมเจียวหอมฟุ้ง ทำให้ลูกค้าหลายคนเริ่มกลับมา

"เอ็งนี่ก็ไม่เลวนะไอ้ต้น ไว้ลุงจะช่วยบอกคนอื่นให้มาลอง"

ความเหนื่อยล้าจากการพายเรือแต่เช้ามืด กลายเป็นความสุขใจเล็ก ๆ ทุกครั้งที่เขาเห็นลูกค้าซดน้ำจนหมดชาม ต้นนึกถึงความฝันอยากมีร้านอาหารเล็ก ๆ ของตัวเองอีกครั้ง

"ขายเรือแบบนี้ไปก่อน เดี๋ยวค่อยขยับขยาย" เขาบอกกับตัวเองขณะจอดเรือพักริมท่าน้ำ

แต่แล้วโชคชะตาก็ทดสอบเขาอีกครั้ง เมื่อฝนใหญ่กระหน่ำในคืนหนึ่ง จนน้ำหลากท่วมบ้านเรือน และเรือลำโปรดของต้นถูกพัดไปตามกระแสน้ำ

เรือของต้นถูกพบในสภาพผุพัง ไหลไปเกยตลิ่งอีกฟากหนึ่งของคลอง ต้นยืนมองด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง

"หมดกัน... แล้วจะเอาอะไรไปขาย"

แต่ชาวบ้านกลับยื่นมือเข้ามาช่วยกันอย่างคาดไม่ถึง ลุงจ้อยยื่นไม้เก่าให้ซ่อมเรือ ป้าสายหยิบหม้อใหม่ที่บ้านมาให้ แม่ของต้นยกมือขึ้นลูบหัวลูกชายพลางบอกว่า

"ชีวิตมันก็เหมือนเรือนี่แหละต้น ซ่อมได้ถ้าไม่ทิ้งมัน"

หลายวันถัดมา เรือลำเก่ากลับมาลอยอีกครั้งพร้อมสีใหม่ ต้นกลับมาพร้อมไฟฝันที่แรงกว่าเดิม เขาเริ่มขายก๋วยเตี๋ยวอย่างตั้งใจ จนชื่อเสียงของ “ก๋วยเตี๋ยวเรือต้น” กระจายไปทั่วชุมชน

หลายปีผ่านไป ต้นสามารถเก็บเงินเปิดร้านเล็ก ๆ ริมคลองในฝันได้สำเร็จ แต่เขาไม่เคยทิ้งเรือลำน้อยของลุงเปี๊ยก วันไหนที่คิดถึงอดีต เขาจะพายเรือออกไปขายเหมือนเดิม พร้อมบอกกับลูกค้าด้วยรอยยิ้มว่า

"ก๋วยเตี๋ยวเรือที่อร่อยที่สุด มันไม่ได้อยู่ที่น้ำซุปหรอกครับ แต่อยู่ที่ใจคนทำ"