ลูกบาสซ่อนรัก - นิยาย ลูกบาสซ่อนรัก : Dek-D.com - Writer
×

    ลูกบาสซ่อนรัก

    เมื่อชุมนุมบาสเก็ตทำให้ทั้งสองต้องมาพบกัน หากแต่แม็กหรือแม็กซิมนั่นมีคนที่รักอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว เรื่องราวจะเป็นอย่างไรบ้างโปรดติดตาม "ลูกบาสซ่อนรัก"

    ผู้เข้าชมรวม

    34

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    34

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  10 ธ.ค. 60 / 14:28 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    แนะนำตัวละคร / ทักทายผู้อ่าน / เขียนตามใจชอบ พิมพ์ตรงนี้ได้เลย...
                                                 บทนำ
    กริ๊งงงงงงงงงงงง
       เสียงกริ่งดังเป็นสัญญาณเตือนให้นักเรียนทุกคนในห้องเรียนเตรียมตัวเข้ากิจกรรมชุมนุมซึ่งเป็นคาบสุดท้ายของวันอังคารและนี้เป็นสัปดาห์แรกของเทอม 
     "สายน้ำแกเข้าชุมนุมไร" เสียงของจี่จี้พูดขึ้นในขณะที่เจ้าตัวกำลังเก็บหนังสือเข้าใต้โต๊ะ
    "ฉันว่าปีนี่จะลองเข้าชุมนุมบาสเก็ตบอลนะ"ฉันลุกขึ้นพลางสอดเก้าอี้เข้าใต้โต๊ะแล้วเดินออกห้องมากับยัยจี่จี้ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของฉันเอง
    "อุ้ยยยยย จริงดิฉันกำลังอยากเข้าอยู่พอดีเลยอะแก"ฉันรู้ว่ายัยจี่จี้มีจุดประสงค์อย่างอื่นซึ่งฉันคิดว่าทุกคนคงรู้ว่าคืออะไรถ้าไม่รู้จะบอกให้ก็เรื่องผู้ชายนะสิ
    ิ"ฉันกำลังปรืมมพี่แม็กที่ตอนนี้มาแรงและฮ๊อตสุดๆๆพี่เขาเท่ห์มากอะแกได้เป็นทีมนักบาสของโรงเรียนด้วยอยู่ตำแหน่งเซ็นเตอร์ใครๆก็รู้จักเขา"นั่นไงละจริงอย่างที่ฉันว่าใช่ไหมละ
    "ฉันคนหนึ่งที่ไม่รู้จักเขา"ฉันพูดขึ้นก่อนที่จะวิ่งเข้าโรงยิมไปแบบไม่แยแสผู้ใดอีกเลย แต่ที่แย่กว่าการฟังเรื่องของนายแม็กนั่นซึ่งไม่ใช่ญาติพี่น้องของฉันมันก็คือเรื่องนี่นี้เอง
    พลั่ก!!!
      ร่างบางของฉันชนเขากับชายตัวสูงราวกับเสาไฟ้ฟ้าที่มีดวงตาคมดุเข้ากับสันจมูกโด่งเป็นสันและมีริมฝีปากแดงเหมือนมะเขือเทศ ทรงผมสีดำสนิทที่ถูกตัดมาอย่างเข้ากับเจ้าของใบหน้าที่หล่อเหลาอย่างคนตรงหน้าของฉันตอนนี้
    "นี่ยัยบ้าทำบ้าไรของเธอเนี่ย" เสียงนี่เรียกสติสตังของฉันกลับมา หลังจากที่หลงชมนายปากหมาในใจอยู่นานสองนาน ชิ!ไม่น่าชมเลยย
    "ใครกันที่ว่าบ้าถ้าเป็นฉันน่ะ ไม่มีทางหรอกเพราะคนสวยมักไม่บ้ากัน" ฉันว่าพลางผลักร่างชายตรงหน้าให้ออกห่างจากร่างบางของฉัน
    "จะชมว่าตัวเองสวยก็เหอะ นี่เธออยากรู้ไรม่ะเธอนะโครตหลงตัวเองอะยัยเตี้ยเอ่ย" นายนั่นพูดทิ้งท้ายไว้แบบนั่นแล้วเดินจากไป  
         โว้ยยยยยยยยยยย นี่มันวันบ้าบออะไรเนี่ยเจอแต่งเรื่องน่าโง่กับคนเฮงซ่วยแบบหมอนั่น ฝากเอาไว้ก่อนเหอะน่ะสักวันฉันจะต้องเอาคืนนายให้ได้เลยค่อยดู บังอาจมาหาว่าสายน้ำผู้นี่เตี้ยค้าาารับไม่ได้
    "เกิดไรขึ้นกับแกสายน้ำทำไมทำหน้าตาเหมือนโกรธใครมาเป็นสิบชาติแบบนั้น" ยัยจี่จี้เอ่ยขึ้นหลังจากที่วิ่งเข้ามาด้วยอาการหอบชนิดที่แบบวิ่งหนีหมาร็อตไวเลอร์มาประมาณนั้นได้
    "ป่าวแค่หมากัดน่ะอยากจะฆ่าอยู่แต่ฉิ่งหนีไปก่อน"
    ที่บอกว่าหมาก็เพราะหมอนั่นบอกหมาเองน่ะช่วยไม่ได้ "แล้วแกไปทำไรมาถึงได้วิ่งหอบมาแบบนี้"
    "อ่อ พอดีครูเขาใช้งานนิดหน่อยแต่ต้องเดินไปไกลถึงสวนเกษตรหลังโรงเรียนกลัวจะเขาชุมนุมไม่ทันเลยวิ่งมาก็เลยมีสภาพเป็นแบบที่แกเห็นเนี่ยแหละ"
    "ห่างเหอะไปเข้าชุมนุมกันสายแล้วววว" ว่าแล้วฉันกับจี่จี้ก็วิ่งแข่งกันขึ้นบันไดเพื่อไปยังสนามบาสซึ่งเป็นสถานที่ที่ให้เข้ากิจกรรมชุมนุมนั่นเอง  

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น