คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ' D R A M A [6]
D R A M A
X
CHANBAEK
อนเย็นแบฮยอนลับบ้านไป็พบแ่วามเียบเหาเ่นเย ิ่วหมินไปเรียน่อที่อัฤษไ้ัพัแล้ว ส่วนพ่อ็ไปออานับนาิ้อเหลือแ่ป้าับหลานอแ ส่วนลุนับรถ็้อไปับรถให้พ่อ เาเลยัสินใทาน้าวับป้าและหลานอแที่ห้อรัวอบ้าน
“ป้ารับ วันนี้ผมิน้าว้วยนนะรับ” แบฮยอนเ้าไปอุป้าา้าหลั
“แล้ววันนี้ไม่มีนัที่ไหนหรอะ ถึอยู่ิบ้านไ้”
“แหม ป้า็...”
“ป้าทำอาหารเือบเสร็แล้ว ยัไหนูแบไปอาบน้ำ่อนสิ เสร็แล้ว่อยลมาิน้าว”
“โอเรับ” เาหอมุป้าไปหนึ่ฟอ ่อนะวิ่ึ้นห้อไปอาบน้ำ
หลายวันมานี้แบฮยอนไม่ไ้เอานยอลเลย ส่วนหนึ่เา็รู้สึโล่อ เพราะถ้า่วนี้เอัน เา็ไม่รู้ว่าะทำหน้ายัไ หรือะเรียานยอลว่ายัไี แ่ถึะไม่ไ้เอ านยอล็มัะโทรหาเสมอ และอนนี้านยอล็อยู่ที่นิวยอร์
“นิวยอร์? แล้วยอละลับเมื่อไหร่ล่ะ”
“ยอล็ไม่แน่ใ แ่อีหลายวันน่ะ แบิถึยอลล่ะสิ”
‘ฮึ่ย ทำเป็นรู้ทัน’
“ไม่หรอ แบิถึ็อโแลที่ยอละื้อมาฝาแบมาว่า” ถ้าบอว่าใ่เี๋ยว็เหลิันพอี
“ใร้ายั แล้วแบไม่อยาเอาอย่าอื่นบ้าหรอ นอา็อโแล”
“ิไม่อออ่ะ ็ไม่อยาไ้อะไรนี่น่า” ถ้าอยาไ้ เาหาื้อเอ็ไ้ไม่้อให้นอื่นื้อให้หรอ ที่ริเาอยาเอานยอลมาว่า แล้ว็อยาุยับานยอลเรื่อที่รู้าาร่าแ่รอให้านยอลลับมา่อนแล้วัน
“มัน้อยรินะ”
“ไม่ีหรอไ...อ๋อ นึออแล้วว่าอยาไ้อะไร”
“อะไร?”
“แบอยาไ้หมีแพน้า”
‘หมีแพน้า?’
“วันนี้แบเห็นรูปในอินเอร์เน็นะยอล เาึ้นหัว้อว่าอนุบาลหมีน้อยแล้ว้าในนะ็มีแ่รูปแพน้าัวน้อยๆ เ็มไปหมเลย”
‘อนุบาลหมีน้อย?’
“น่ารัมาเลยยอล เหมือนุ๊ามาๆ น่าฟัน่าอที่สุเลย ยัไยอลเอาแพน้าน้อยมาฝาแบ้วยนะ”
‘แพน้าน้อย? ...ะบ้าาย’
“เอาุ๊าแพน้าใ่ไหม”
“ไม่ใ่ หมีแพน้าัวเป็นๆ ่าหา”
‘พ่อุะอยาไ้อะไรทั้ที ทำไม้อเป็นแพน้า้วยว่ะ’
“ถ้ายอลหาแพน้าให้แบไม่ไ้ ั้นแบอ็อโแลเหมือนเิมแล้วัน”
‘เอาแล้วไ ผลสุท้าย็มาลเอยที่็อโแลนไ้’
“เ้าเล่ห์รินะแบฮยอน”
“ั้นแบเอาแพน้าเหมือนเิม็ไ้”
“อ๊ะ...็อโแล ็็อโแล”
เวลาเือบเือนแล้วที่านยอลอยู่ในนิวยอร์ าำหนารแรที่้อรวานสาานิวยอร์เป็นเวลา 1 สัปาห์ ลับยายเวลาออไปเรื่อยๆ ว่าเาะสะสาานเสร็็ใ้เวลานานทีเียว
เมื่อเรื่อลอที่ท่าอาาศยาน านยอล็โทรหาแบฮยอนทันที
“แบ ผมลับมาแล้วนะ อยาเอแบั”
“ยอลลับมาแล้วหรอ ีั แบ็อยาเอยอล แ่เป็นพรุ่นี้ีว่านะ อนนี้มันี 2 แล้ว ยอลเินทามาเหนื่อยๆ ลับไปพัผ่อน่อนเถอะ แล้วพรุ่นี้เรา่อยเอัน”
เ้าวันรุ่ึ้นแบฮยอนื่นนอน้วยวามสื่น ถ้าเาไม่ไ้ฝัน ็แสว่าานยอลลับมาแล้ว เาึรีบลุไปอาบน้ำ แู่่ๆ ็รู้สึหน้ามืทำให้้อล้มัวลบนที่นอน แบฮยอนิว่าเป็นเพราะลุเร็วเินไปึทำให้หน้ามื ราวนี้ึลุาที่นอน้าๆ แ่ไม่ทันะไ้้าวลาเีย เา็รู้สึพะอืพะอมอยาอาเียน ึรีบเ้าห้อน้ำทันที
“เป็นบ้าอะไรว่ะเนี่ย” แบฮยอนสบถออมาอย่ารำาัวเอ แ่พอแน่ใว่าีึ้นแล้ว ึอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปทำานามปิ
พอถึที่ทำาน เา็รู้สึว่าำลัเ้าสู่สมรภูมิลิ่น พอผ่านใร่อใรเา็บ่นอุบอยู่ในในเียว
‘ุนะมั ใส่น้ำหอมเยอะเินไปรึป่าวเนี่ย’
‘เหม็นะายแมาไ้ไ’
‘อนเ้าอาบน้ำมารึป่าวเนี่ย เหม็นเหื่อะมั’
อีสารพัำบ่นที่ไม่สามรถพูออมาไ้ และมัน็ทำให้เาหุหิแ่เ้า
อ่า โอย่าห์ แ็บอ~~...ัมันลแรทอ~~...เสียโทรศัพท์อแบฮยอนัึ้น
“แบ เลิานแล้วเอันที่เิมนะ”
“โอเรับ อย่าลืมเอา็อโแลอแบมา้วยนะ”
“ไอ้”
แม้มันะเป็นบทสนทนาสั้นๆ แ่มัน็ทำให้แบฮยอนอารม์ีึ้นมาทันที
หลัเลิานแบฮยอนเินทาไปหาานยอล ที่ร้านประำที่ทั้สอมัะนัพบัน แล้วเา็เห็นานยอลรอเาอยู่เหมือนเ่นเิม
“ยอล รอแบนานไหม”
“ไม่หรอ ผมเพิ่มาถึไม่นานนี่เอ เอ้านี่อฝา” านยอลยื่นล่อ็อโแลให้เ่นเย ะที่แบฮยอนำลัยื่นมือมารับล่อ านยอล็ัล่อลับและึเาเ้ามาให้อยู่ในอ้อมออัวเอแทน
“ยอล ทำอะไรน่ะ” แบฮยอนพยายามืนัวให้หลุาอ้อมออานยอล
“ยอลิถึแบะแย่แล้ว ออให้หายิถึ่อนนะ” านยอลระับอ้อมอให้แน่นึ้น ทำให้แบฮยอนหมสิทธิ์ที่ะิ้นรน
“หึหึ ไล่ะิ้นีนั”
“แ่นี่มันร้านอาหารนะ ไม่อายนอื่นบ้าหรอ”
“ไม่เห็นมีใรเลย มีแ่เราสอน ถึเห็น็่าเาสิ แบสน้วยหรอ”
‘ไม่สนหรอ’
แบฮยอนปล่อยให้านยอลออยู่นาน เพราะท่าะ่อ้านเาะไม่ปล่อย่ายๆ แน่ แ่ใ่ว่าะไม่อบ เาอบที่ะถูานยอลโอบอมันทำให้รู้สึอบอุ่น ปลอภัย และรู้สึใล้ิันมาึ้น
านยอลลายอ้อมออออย่าเสียาย พอเาเห็นแบฮยอนทำหน้าเินอาย ็รู้สึว่านัวเล็นี้น่ารัริๆ เาึยื่นล่อ็อโแลให้ ราวนี้แบฮยอนรีบึมันออมาามืออเาอย่ารวเร็ว เพราะลัวว่าะโนเาแล้อี
“ผมไม่แล้แบแล้ว ฮะๆๆ”
“ิ..” แบฮยอนทำเป็นไม่สนใ แล้วหันไป่วนอยู่ับารแะล่อ็อโแล และหยิบเ้าปาอย่าเอร็อร่อย
านยอลมอแบฮยอนแะล่อ็อโแลเ่นเย เาทำัวเหมือนเ็ที่ไ้อถูใ เห็นแล้วทำให้มีวามสุาม
“ผมหิวแล้ว สั่อาหารเถอะ” แ่็ไม่มีปิิริยาอบรับานรหน้า เาำลัหยิบ็อโแลึ้นมาทานอย่าเพลิเพลิน นไม่สนใเสียทัท้วาเา
“ะิน็อโแลแทน้าวรึไัน”
“อืมๆ” แบฮยอนพยัหน้าในปาเ็มไป้วย็อโแล านยอลึยื่นมือเ้าไปยึล่อ็อโแลืน
“ิน้าว ยอลหิวะแย่อยู่แล้ว ็อโแล ยอละเ็บไว้่อน”
“ยอลอ่ะ”
‘โหย ำลัอร่อยเียว’
พออาหารที่สั่มาวาลรหน้า วามอยาทานอาหารอแบฮยอน็ลลทันที เารู้สึท้อไส้ปั่นป่วน เหมือนะประท้วว่าไม่ินๆ เามอสำรวอาหารทีละอย่าแล้ว็มาหยุที่หม้อไฟรหน้า
“อ๊ะ!...้มยำ ่อยยัั่ว”
‘ัมยำอะไรไม่เปรี้ยวเลยสันิ หวานะมั’ แบฮยอนแะอาหารอย่าอื่นอย่าละนิอย่าละหน่อยเท่านั้น ไม่ว่าะทานอะไร เา็แทบะไม่รู้รสาิออาหารเลยสันิ เมื่อิว่าทาน่อไปไม่ไหว ็ัารรวบ้อน้อมให้เรียบร้อย
“แบอิ่มแล้วหรอ ินน้อยั”
“มันร้อนน่ะ แบเลยไม่่อยอยาทานอาหารเท่าไหร่ แบสั่ไอิมีว่า”
“นี่แบะไม่่วยยอลินหรอ อาหารเ็มโ๊ะนานี้”
“แบรู้ว่ายอลสามารถ เี๋ยว็หมเื่อสิ”
พอไอศรีมที่แบฮยอนสั่มาวาลรหน้า เา็สนใแ่ไอศรีมปล่อยให้านยอลัารอาหารรหน้าเพียนเียว
“ินไอิมไม่สนใยอลเลยนะ อย่านี้มันน่าอนไหมเนี่ย”
แบฮยอนไ้แ่ส่ยิ้มให้านยอล มือ็ัไอิมเ้าปาไม่หยุ เห็นแล้ว็อยิ้มไม่ไ้ับิริยาแบบเ็ๆนี้
‘ให้มันไ้อย่านี้สิ’
เมื่อถึเวลาที่้อแยย้ายานยอล็อาสาไปส่แบฮยอน และเา็อบปิเสธอย่าเย
“ยอลเห็นนะว่าวันนี้แบนั่แท็ี่มา ทำไมแบไม่ให้ผมไปส่ล่ะ ผมอยาไปส่แบบ้านะ ผม็อยารู้ับ้านแบบ้า ั้แ่บันมา ผมยัไม่รู้เลยว่าบ้านแบอยู่ไหน... หรือว่าแบมีอะไรปิบัผมั้นหรอ”
“แบไม่มีอะไรปิบัยอลทั้นั้นแหละ แ่แบยัไม่พร้อม ยอล่าหาที่ปิบัอะไรแบไว้ แบเพิ่รู้นะ ว่าอนนี้ำลับับท่านประธานอยู่น่ะ” แบฮยอนทำเสียเ้ม เหมือนะหาเรื่อ
“.........”
‘นี่เารู้แล้วหรอ’
“แสว่าริใ่ไหม ทำไมยอลไม่บอแบสัำ แบแหมือนเป็นนโ่เลย”
“แบสนใ้วยหรอ” านยอลลอหยั่เิู
“สนสิ ะไม่ให้แบสนไ้ไ ในเมื่อ...ในเมื่อยอลเป็นเ้านายแบ เป็นถึประธานบริษัทเียวนะ ิูสิ แบทำานที่นั้นแ่หลายเือนแล้ว แ่ันไม่รู้ัเ้าอบริษัท รู้ถึไหนอายเาถึนั้น แล้วถ้านอื่นรู้ว่ายอลบับแบล่ะ...ไม่อยาะิ”
“ทำไม” านยอลไม่เ้าใที่แบฮยอนพูเลยสันิ
“ยอลไม่รู้หรือว่าแล้ทำเป็นไม่รู้เนี่ยว่า...ัวเอเป็นเป้าสายานาไหน” ไม่อยาะพูเลย เหมือนับมว่าแฟนัวเอเสน่ห์แรั้นแหละ
หลัาที่แบฮยอนรู้ว่าานยอลเป็นประธานบริษัท เา็อยเลียบๆ เียๆ ถามหนุ่มสาวในออฟฟิศถึเา ส่วนให่็ทำท่าละเมอเพ้อพ อย่าับว่าเาเป็นเ้าายในฝันอย่านั้นแหละ ที่ริ็ไม่ใ่เรื่อแปลอะไรเพราะผู้ายเพียบพร้อมอย่าานยอลมัะเป็นที่หมายาอหิสาวายหนุ่มอยู่แล้ว
...แหมแ่เาเอ็ไม่ใ่้อยเว้น
“ฮะๆๆ แล้วไล่ะ”
“แล้วไล่ะ? โธ่ยอล ็ถ้านอื่นรู้ว่าเราบัน ยอละไม่โนมอว่าเป็นสมภารหรอหรอ ที่สำั แบโนนในบริษัทแหอเอาแน่โทษานไปสอยท่านประธามาไ้น่ะ ฮ่าๆๆ”
“แล้วถ้ายอลไม่ใ่ประธาล่ะ แบะสนอยู่ไหม” น้ำเสียอานยอลริั บ่บอว่าไม่ไ้พูเล่น
“านยอลัวลเรื่อนี้หรอ” แบฮยอนยื่นมือไปับมืออานยอลมาุมไว้
“ยอละเป็นใรแบ็สนทั้นั้นแหละ ็ยอลเป็นแฟนแบนี่นา ถ้าเป็นนอื่นแบะสนทำไม แล้วที่สำัถ้าแยิะบใร แบบ้วยใ เพราะแบไม่มีอะไรพให้อีฝ่าย แล้วแบ็ไม่้อารอะไราอีฝ่ายเหมือนัน วามริใเท่านั้นแหละที่แบ้อาร”
เาไม่รู้ว่าำพูอแบฮยอนะเื่อถือไ้มาน้อยแ่ไหน แ่ระยะเวลาที่บันมาเา็ไม่เยเห็นว่าแบฮยอนะเรียร้ออะไราเา (ยเว้น็อโแล) แ่นั้นมัน็่อนที่แบฮยอนะรู้วามริ แ่อนนี้แบฮยอนรู้แล้วว่าเามีานะ มีทรัพย์สมบัิพอที่ะทำให้อยู่ไ้อย่าสุสบาย ถ้าเาลเอยับแบฮยอนเาไม่อยาะิว่านนนี้ะเหมือนับนอื่นๆ ที่บมา แ่ในยาแท้หยั่ถึ แบฮยอนอาะเปลี่ยนไปเ้าสัวัน็ไ้
หลัาที่านยอลนัเอับแบฮยอนเมื่ออนลับานิวยอร์เา็แทบไม่ไ้เอันอีเลย านยอลมีานยุ่แทบะลอเวลา ส่วนัวแบฮยอนเอนอาานประำที่ทำอยู่แล้ว ยั้อวิ่รอับบริษัทส่อออแ่บ้านที่เป็นอเาับเฮุนอี้วย ะว่าไปแล้ว แบฮยอนเอับเฮุนบ่อยว่าเอานยอลเสียอี และารทำานหนัในทุๆ วันโยไม่มีวันหยุพัผ่อนอย่านี้ มันทำให้เาเหนื่อย และอ่อนเพลียในทุๆ วัน แถมอาารหน้ามืและอาเียน็ไม่หายไปสัที ้ำะหนัึ้นว่าเิม ยิ่ทำให้เารู้สึว่าัวเออ่อนแอว่าปิหลายเท่า
“แบ มึูบไปนะ นี่ไม่สบายรไหนรึป่าว” เฮุนเอ่ยถามออไปเพราะปิเวลาเพื่อนไม่สบาย มัะไม่เอ่ยปา ้อรอให้อาารหนั่อนถึะไปหาหมอ และนี่แบฮยอน็ูอ่อนล้ามา
“ริหรอว่ะ ายแล้ว นีู่โทรมมารึเปล่าเนี่ย” แบฮยอนเอามือทาบับใบหน้า
“สสัยเพราะ่วนี้มันเหนื่อยๆว่ะ ถามอาาศ็ร้อนอี ูเลยินอะไรไม่่อยะล”
“มึเนี่ยนะ ินอะไรไม่่อยล ฮะๆๆ แล้ว่วนี้มึเป็นไรว่ะูแปลๆ ไอ้นั้น็ไม่อร่อยไอ้นี้็ไม่อร่อย ทั้ๆที่เป็นอโปรแท้ๆ ทำอย่าับเป็นนท้อ หรือว่า....” เฮุนเว้น่วไปเหมือนะนึอะไรออ
“หรือว่าลแ นี่ไม่ไ้ินเหล้าแ่ไม่เท่าไหร่ ถึับลแเลยหรอว่ะ ฮ่ะๆๆ”
“ะบ้าหรอ” แ่ำพูอเฮุนทำให้แบฮยอนะั
‘เหมือนนท้อั้นหรอ?’
“เฮุน ูลับ่อนนะ นึไ้ว่ามีธุระ” ะว่าไปแล้วเรื่อที่ผู้ายสามารถท้อไ้แบฮยอนเอ็เยไ้ยินมา แ่ว่าน้อยมาที่ะมีโอาสเิึ้น และเาับานยอล็มีอะไรันแ่รั้เียวเท่านั้น
‘ไม่นะ’
แบฮยอนิใไม่อยู่ับเนื้อับัว เานั่ทบทวนอาาร่าๆที่เิึ้น
‘เหมือนนท้อริๆ’
“ไม่หรอ...แ่รั้เียวเอ”
แบฮยอนพยายามบอับัวเอว่าไม่มีอะไร ไม่มีอะไรเิึ้น เาพยายามหาเหุผล่าๆ นานามา้านว่าเาไม่ไ้ท้อ แ่ยิ่หาเหุผลมาเท่าไหร่มัน็ยิ่ทำให้เาลัวยิ่ึ้น
แบฮยอนัสินใื้อที่รวรรภ์าร้านายยาที่่อน้าไลาบ้าน และรีบลับมารวทันที
‘ถ้าท้อเหมือนผู้หิ ็้อรวไ้เหมือนผู้หิล่ะว่ะ’
เาเ้าห้อและล็อประูอย่าเรียบร้อย ่อนะึล่อทสอบารั้รรภ์ออมาาระเป๋า และอ่านวิธีใ้อย่าละเอีย
“อืม... ถ้าใ้อนื่นนอนอนเ้าะไ้ผลที่แน่นอนว่าหรอ ั้นทสอบพรุ่นี้เ้าแล้วัน” เาอยาไ้ผลรวที่แน่นอนที่สุ
รอูผลพรุ่นี้เ้าพร้อมแบฮยอนนะ
อ่อมีแท็แล้ว้วยนะ #ficdramacb
ไปุย ่า ว่า เวิ่น ันนะ
@FFFFXOFFFF
ความคิดเห็น