เมื่อความรักผลิบานขึ้นในใจ
หากความรักเปรียบเสมือน สายลม สายลม ก็ไม่เคยที่จะหยุดนิ่ง
ผู้เข้าชมรวม
1,678
ผู้เข้าชมเดือนนี้
15
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
|
“อะไรกัน...”
เขาพูดพรางชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ทำให้เธอต้องผละหนี
แต่ก็ช้ากว่ามือแข็งแรงที่รั้งลำคอระหงส์ ให้เข้าไปหา รสิตาหลับตา
มือบางกำแน่นอย่างลืมตัว เมื่อลมหายใจอุ่นเป่ารดอยู่แถวจมูกโด่ง มันใกล้มาก
เสียจนเธอใจระรัว ก่อนที่เขาจะเคลื่อนย้ายมาที่ใบหูเล็กนั่น กระซิบแผ่วเบา
“เธอจำไม่ได้หรือ
ว่าฉัน...จูบเธอตรงไหนบ้าง”
สิ้นคำ
ฝ่ามือเล็กๆ ก็ผลักร่างหนาออกเท่าแรงกำลังที่มีเป็นผลให้เขาเซถอยหลังไปชนกับผนักเก้าอี้
อย่างไม่ทันตั้งตัว ฝ่ามือบอบบางก็ตวัดลงบนซีกแก้มด้านข้างของเขาปรากฏรอยแดงช้ำทั้งห้านิ้วอย่างชัดเจน
ผลงานอื่นๆ ของ หลงบุหลัน ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ หลงบุหลัน
ความคิดเห็น