สายรักใยสวาท

สายรักใยสวาท ตอนที่ 1 เสียตัว

ร่างโปร่งบางที่ยืนอยู่กลางถนนในเวลาเกือบตีสอง ท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนักไม่มีทีท่าว่าจะหลบรถของเขา นั่นทำให้นิธิต้องหักพวงมาลัยหลบและทำให้รถของเขาเสียหลักแต่ด้วยความเร็วที่ 60/ก.ม ทำให้เขาสามารถคอนโทรนรถให้จอดได้ วูบนั้น เขารู้สึกโกรธ อยากตายหรือไง นิธิสบถในใจ เขาเปิดประตูลงไป กะว่าจะด่าสั่งสอน แต่ภาพที่เห็น เธอนอนนิ่งอยู่กลวงถนน และกำลังมีรถอีกคันขับตรงมา เท้าไวเท่าความคิด นิธิพุ่งไปช้อนร่างโปร่งบางนั้นอุ้มหลบรถได้อย่างกะทันหัน เขาโยนร่างนั้นเข้าไปในรถและออกรถทันที ในใจของเขาคิด ผู้หญิง มารยาร้อยแปดเล่มเกวียน เลวเหมือนกันหมด นี่คงเป็นวิธีหาเงินของเจ้าหล่อน เขาไม่ได้ชนเธอสักหน่อย แต่ดันแกล้งล้มสลบไปได้ อยากคิดว่าเขาโง่ คิดว่าเขาจะพาเธอไปโรงพยาบาลเหรอ ฝันไปเถอะ นั่นไงล่ะ โรงพยาบาล นิธืเห็นป้ายโรงแรมม่านรูด เขาเลี้ยวรถเข้าไปทันที แปลกแหะ ไม่ยอมตื่น หรือว่าเจ้าหล่อน เป็นผู้หญิงหากิน เขาอุ้มเธอเข้าไปในห้อง โยนลงบนเตียง เสื้อผ้าที่เปียกชุ่มด้วยน้ำฝน เขาถอดมันออก เธอยังนอนนิ่ง เขาถอดจนไม่เหลือสักชิ้น ภาพตรงหน้า นิธิเกิดอารมณ์ปั่นป่วน เรือนร่างสวยงามราวเทพธิดาปรากฏต่อหน้าเขา อารมณ์ปราถนาก่อเกิดจนเขาไม่สามารถหักห้ามใจตัวเองได้ บวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เขาดื่มก่อนหน้านี้ หลังจากทราบว่า พันพิชฌา คู่หมั้นของเขานอกใจ และขอถอนหมั้น นั่นทำให้เจ็บปวดและพาตัวเองไปดื่มยังผับแห่งหนึ่ง เขาไม่ได้ดื่มมาก เพียงแต่อยากทบทวนทุกอย่างเงียบๆคนเดียว ผับเลิกเขาจึงขับรถกลับบ้าน เขาครุ่นคิดมาตลอดทางและสรุปที่ เขารู้สึกเกลียดผู้หญิง เขาทะถุถนอมคู่หมั้น ทั้งๆที่มีโอกาส แต่เขาเลือกที่จะไม่แตะเนื้อต้องตัวเธอ สุดท้ายเขากลายเป็นไอ้งั่ง คิดมาถึงตรงนี้ นิธิแค้นจัด เขากระแทกน้องชายเข้าใส่น้องสาวของเธออย่างรุนแรงและเมาส์มัน เขาไม่เห็นด้วยซ้ำว่า เธอรู้สึกตัวและกรีดร้องออกมา นิธิไปถึงจุดหมายปลายทางเขาหลับสนิทไปพร้อมกับกลิ่นกายสาวที่หอมละมุน แต่เธอสิ เธอผู้งุงงง ที่นี่ที่ไหน และทำไม ถามตัวเองมาถึงตรงนี้ ความรู้สึกเจ็บก็แปลบไปทั่วร่าง แล้วความจำของเธอก็หวนคืนมา เธอทะเลาะอย่างหนักกับนรินทร์คนรัก เมื่อเธอจับได้ว่า เขาทรยศ รักกันมา 3 ปี มันผิดเหรอที่เธอรักนวลสงวนตัว หลายครั้งที่มีโอกาสแต่เธอก็เอาตัวรอดทุกครั้ง จนเมื่อวาน เธอจับได้ว่าเขานอกใจ เขากลับไม่ใยดีเธอสักนิด กลับพูดจาทำร้ายจิตใจเธอ เขาบอกว่า ผู้หญิงคนนี้เค้ารักและตามใจผม เธอเป็นเมียผมแล้ว ผมต้องรับผิดชอบ หวังว่าคุณคง..เข้าใจ เธอไม่รู้ว่า เดินออกมาจากบ้านของนรินทร์ได้อย่างไร แววตาเยาะเย้ยถากถางของนรินทร์กับผู้หญิงคนนั้นมันช่างบาดลึกลงไปในหัวใจ น้ำตา...ไหลออกมาอาบแก้ม เธอเดินไปอย่างไร้ทิศทาง แล้วฝนก็เทลงมา เหมือนมีใครจูงเธอไปกลางถนน แล้วทุกอย่างก็มืดสนิท แล้วเธอก็ตื่นมาอยู่ใต้ร่างกำยำนี้ เขา...พาเธอมาข่มขืน ไม่มีเวลาเสียใจซ้ำสองกับสิ่งที่เสียไป เธอค่อยๆผลักเขาที่หลับสนิทออกจากตัว เลือดสีแดงเปรอะบนที่นอน ช่างมันเถอะ เธอคิด ลุกขึ้นหาเสื้อผ้า ยังรู้สึกเจ็บจนหน้านิ่ว เธอฝืนใจใส่เสื้อผ้าที่เปียก ก่อนจะค่อยๆพาร่างอันบอบช้ำออกมาจากสถานที่แห่งนั้น