นิยาย Oops! Vampire's เผลอรักหล่อร้าย เปิดหัวใจไขปริศนาลับ! : Dek-D.com

บทนำ

"ยังไงหนูก็จะไปค่ะ!" ฉันแผดเสียงขึ้นหลังจากที่อดกลั้นมานาน... กรี๊ดดดด! ก็ฉันทนไม่ได้นี่นา ให้อยู่ในที่ ที่ไม่มีใครรักฉันแบบนี้น่ะ เป็นใครก็ทนไม่ได้ทั้งนั้นแหละ! ลองมาเป็นฉันกันดูบ้างสิ!!

"ยังไงแม่ก็ไม่ให้ลูกออกไปข้างนอกเด็ดขาด!" ยังไม่ทันรอให้ฉันพักหายใจ แม่ของฉันก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเข็งกร้าว

"ก็หนูไม่อยากอยู่ที่นี่! น้องสาวคนเดียวของหนูก็ไม่ชอบขี้หน้าหนู! พ่อแม่ก็ไม่เคยมาสนใจหนูเลย ทุกคน... ฮึกๆ เกลียดหนูสินะคะ แม่เองก็เหมือนกันน่ะ!! ฮือๆๆ" หยดน้ำใสๆ ค่อยๆ รินไหลออกจากดวงตาของฉัน ไม่นะ! ชาร์ลอตต์ เธอร้องไห้ไม่ได้นะ เธอต้องแสดงความเข้มแข็ง! อย่าให้คนพวกนี้เห็นน้ำตาของเธอเด็ดขาด!

"ชาร์ลอตต์! ลูกพูดกับแม่อย่างนี้ได้ไง! ขอโทษแม่เขาซะ!! ลูกไม่ควรพูดแบบนี้นะ!" คุณพ่อพูดตำหนิฉัน

"คุณพ่อ! หนูพูดความจริง หนูไม่ขอโทษหรอกคะ! ยังไงชาร์ลอตต์ก็จะไป!" ให้ตายยังไงฉันก็จะไปให้ได้! ฉันตัดสินใจแล้ว ว่าจะย้ายออกไปจากที่นี่ ฉันทนอยู่ในบ้านที่ไม่เหมือนบ้านแบบนี้ไม่ได้หรอก... ทั้งไร้ความรัก ไร้ความอบอุ่น ฉันทนมาได้ยังไงตั้งสิบแปดปีกันนะ!!

"คุณพ่อคะ คุณแม่คะ ปล่อยพี่ชาร์ลอตต์ไปเถอะคะ ไปไหนก็ได้! ไปไกลๆ เลย ถ้าตายไปได้ก็ยิ่งดี!!" วิโอล่าน้องสาวของฉันพูดขึ้นหลังจากที่นั่งดูพวกเราสามคนเถี่ยงกันมานาน กรี๊ดดดดด! ยัยน้องบ้าแกมาแช่งฉันได้ยังไงกันย่ะ (>[]<)/!!

"ยัยวิโอล่า! ฉันเป็นพี่เธอนะ!" ฉันเช็ดน้ำตาออกอย่างลวกๆ แล้วตะโกนใส่หูน้องสาวที่นั่งปั้นหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่ตรงบันได น้องคนนี้มันน่าหมั่นไส้นัก ฮึ่มม!!

"ใครสนกันล่ะ!! พี่สาวอย่างเธอน่ะ... ฉันไม่อยากมีหรอกนะ!" วิโอล่าทำหน้าล้อเลียนฉัน ยะ... ยัยเด็กคนนี้!!

"วิโอล่า! นี่เธอ!!" ฉันทำเสียงดุใส่ยัยน้องบ้า
"พอกันได้แล้ว!! ทั้งสองคนเลย! โดยเฉพาะลูก ชาร์ลอตต์ วิโอล่ายังเด็กไปว่าน้องเขาได้ไงกัน! เราเป็นพี่นะ หัดโตซะบ้างสิ!" คุณแม่พูดจาให้ท้ายยัยวิโอล่า เพราะอย่างนี้ไงคะ! ยัยวิโอล่าถึงได้นิสัยเสีย

"ใครกันแน่ที่ไม่รู้จักโตกันน่ะ ยัยวิโอล่าต่างหาก!" ฉันตะคอกเสียงใส่แม่

"ชาร์ลอตต์!! ใครสั่งใครสอนให้ลูกพูดจาหยาบคายแบบนี้!" คุณแม่ขึ้นเสียงใส่ฉัน

"คึ คึ คึ ว้ายๆ ยัยคุณพี่ชาร์ลอตต์โดนว่าแล้ว คึ คึ คึ สมน้ำหน้า!" ยัยวิโอล่าพูดจาเยาะเย้ยฉันอย่างสะใจ ฮื่ม!.. ยัยเด็กบ้า!! อย่าให้ถึงตาฉันแล้วกัน! แม่จะเอาคืนให้หายแค้นเลย!

"คุณพ่อ! ดูยัยวิโอล่ามันด่าหนูสิคะ!" ฉันหันไปฟ้องคุณพ่อ เพราะท่านดูเมตตาและรักฉันที่สุด

"ชาร์ลอตต์ เราเป็นพี่ต้องให้อภัยน้องนะ..." คุณพ่อพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เหนื่อยๆ แล้วหยิบบุหรี่ราคาแพงขึ้นมาสูบ

"คุณพ่อ..." ฉันถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ ขนาดคุณพ่อที่ท่านห่วงใยและดูจะรักฉันที่สุดในบ้านยังเข้าข้างยัยวิโอล่านั่นเลย... แล้วก็.. บุหรี่ที่มือคุณพ่อด้วย... นั่นมัน...อะไรกัน

เห็นไหม? ... ที่นี่ไม่มีใครรักฉัน... สักคน..

"ยังไง... หนูก็จะย้ายไปอยู่คอนโดฯ คะ ฮึก! ฮึกๆ" น้ำตาของฉันที่เหมือนจะแห้งเหือดไปแล้วค่อยๆ ไหลรินลงอาบแก้มอย่างช้าๆ อีกครั้ง ฉันรีบก้มหน้าลงเพื่อซ่อนความเสียใจเอาไว้ทันที

"แล้วลูกรู้ไหม? เราต้องเสียเงินอีกเท่าไหร่กัน! ครอบครัวของเราไม่ได้ร่ำรวยขนาดนั้นนะ ชาร์ลอตต์!" คุณแม่พูดจาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายกับการกระทำของฉัน พลางเอามือลูบสร้อยเพชรสีเลือดนกที่คออย่างเพลิดเพลิน

"แม่ใช้หนูหาเงินเข้าบ้าน! ฮึกๆ อ้างว่าจะเอาไปเป็นค่าเทอมของยัยวิโอล่า แล้วนี้อะไรคะ? บุหรี่ของพ่อนั่นมันของแพงไม่ใช่หรอคะ? แล้วที่คอคุณแม่... นั่นมันสร้อยเพชรราคาเฉียดล้านใช่ไหมคะ? แม่...ฮือๆ พ่อค่ะ รู้ไหมว่าหนูต้องทำงานหนักขนาดไหนถึงจะได้เงินพวกนั้นมาให้พ่อกับแม่ และก็ยัยวิโอล่าผล่านเล่นกันน่ะ! ทำไมไม่เอาเงินไปจ่ายค่าเทอมน้องล้ะคะ? ฮือๆ" ฉันกลั้นน้ำตาต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว หัวใจปวดร้าวไปหมด ทั้งหมดที่ฉันทำไป เพื่อให้คนที่ไม่เห็นค่าของมันพวกนี้ผล่านเล่นน่ะหรอ? ไร้สาระสิ้นดี! พวกเขาใช้ฉันอย่างกับทาส พวกเขาไม่เคยมองฉันเป็นเหมือนลูกเลย... หึ!! ไม่สิ! พวกเขาไม่เคยมองฉันเป็นคนเลยด้วยซ้ำ!

"พี่.. ชาร์ลอตต์.. ที่พี่ทำงานหาเงินทุกวัน... ก็เพื่อวิโอล่าอย่างงั้นหรอคะ? (0_0)!" ยัยน้องบ้าถึงกับอึ้งไปชั่วขณะเมื่อรู้ว่าฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอ แน่สิ! ก็เงินที่ฉันหามาน่ะ คุณแม่เก็บไว้หมดเลยนี่นา! ค่าเทอมของยัยวิโอล่าก็ติดเขามาตั้งสามเดือนแล้ว ทั้งๆ ที่ทุกเดือนฉันส่งเงินจำนวนไม่น้อยมาให้อยู่แล้ว

"... ( . .) " ฉันเงียบ ไม่อยากตอบคำถามใครอีกแล้ว ...

"พูดมาสิคะพี่!" ยัยวิโอล่าถามเอาคำตอบอีกครั้ง

"ว่าไงคะคุณแม่! ที่หนูพูดน่ะถูกไหมคะ!" ฉันทำเป็นไม่สนใจคำพูดของยัยวิโอล่า

"ไม่ใช่อย่างนั้นนะ ชาร์ลอตต์ ถ้าลูกอยากออกไปอยู่ข้างนอกขนาดนั้นล่ะก็... พ่อจะให้ลูกไปก็ได้นะ" คุณพ่อตอบแทนคุณแม่ พร้อมกับพ่นควันบุหรี่สีขุ่นออกมา แล้วทำท่าทางคิดหนัก

"จริงหรอคะ!! (*0*) " ฉันรีบปาดน้ำตาแล้วส่งยิ้มให้คุณพ่อทันที

"คุณคะ! ถ้าชาร์ลอตต์ไป แล้วเราจะหาเงินจากไหนล่ะคะ ใครจะซักผ้าให้เรา อีกอย่างคอนโดฯ มันแพงมากเลยนะคะ ไม่คุ้มหรอกคะ ให้ชาร์ลอตต์หาเงินให้เราดะ.. อุ๊ย! (>x<!) " คุณแม่ปิดปากตัวเองแทบไม่ทัน เพราะเผลอพูดสาเหตุจริงๆ ที่ไม่อยากให้ฉันไปออกมา เหอะ! ให้ตายสิ! นี่ฉันทนอยู่กับคนๆ นี้ได้ยังไงกันน่ะ!
"ใจเย็นสิคุณ... ชาร์ลอตต์ พ่อจะให้ลูกออกไปอยู่ข้างนอก (_ _;)" คุณพ่อทำหน้ายอมแพ้กับความดื้อรั้นของฉัน ปนกับความเบื่อหน่ายและจำใจ

"จริงๆ หรอคะ! ชาร์ลอตต์ไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม? (*0*)" ตาฉันเป็นประกายแวววาวระยิบระยับขึ้นมาทันที อ๊าา นี่ฉันจะได้ออกไปแล้วหรอเนี้ย (>[]<)!

"แต่... พ่อมีข้อแม้อยู่ 3 ข้อ"

"อะไรคะ! (*0*) ไม่ว่าจะเป็นอะไรหนูจะทำให้หมดเลยคะ!" ต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟขุดดินเหินอากาศที่ไหนหนูก็ยอมค่า ขอแค่หนูได้ออกไปอยู่ข้างนอกก็พอ เย่ๆ (>0<)/

"ข้อหนึ่ง ลูกต้องไปอยู่ที่บ้านเพื่อนของพ่อแทนคอนโดฯ"

"เอ่อ... (=0=); ตะ.. แต่ว่า...ว่าหนู.." ถ้าฉันไปอยู่กับเพื่อนของคุณพ่อ ก็เท่ากับว่า... ฉันถูกควบคุมและจับตามองตลอดเวลาเลยนะสิ (=#=)

"ข้อสอง..." คุณพ่อไม่สนใจคำพูดของฉันแล้วขึ้นข้องสองทันที

"ชิส์! คุณพ่อจอมเผด็จการ (=^=)" ฉันแอบพูดเหน็บแนมคุณพ่อเบาๆ

"(_ _) ข้อสอง... ลูกต้องใช้หนี้ที่พ่อติดเพื่อนไว้โดยการเป็นเมดที่บ้านหลังนั้น ถ้าหากลูกทำสำเร็จพ่อจะให้ลูกออกขากบ้านหลังนั้นและย้ายมาอยู่คอนโดฯ ทันที (- -+)" คุณพ่อทำสายตาเผด็จการ สมแล้ว...ที่เป็นคุณพ่อของชาร์ลอตต์ (YoY) ฮือๆๆ แต่...เดี๋ยวก่อนนะ...เมื่อกี้คุณพ่อพูดว่า ไปเป็นเมดอย่างงั้นหรอ!?

"ห้ะ!! คุณพ่อจะให้หนูไปเป็นคนใช้ที่บ้านนั้นเพื่อแลกกับการไปอยู่คอนโดฯ อย่างนั้นหรอคะ!! คุณพ่อใจร้ายยยยย ย้ายย้ายย้าย (=[]=);" นี่กะจะขายลูกใช้หนี้หรอคะ! ดูดู๊ดู ดูพ่อทำ ทำไมพ่อทำกับลูกได้ (;__;) (ร้องเพลงเก่าเชียว = =)

"ข้อสุดท้าย... ลูกต้องมีชีวิตรอดกลับมาหาพวกเราให้ได้" คุณพ่อทำหน้าตาจริงจังปนเจ็บปวด ราวกับว่าฉันจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีกแล้วอย่างนั้นแหละ (=^=)

"อะไรกัน แค่หนูไปทำงานเป็นเมด (คนใช้ดีๆ นี่เอง) ถึงกับต้องเอาชีวิตไปแลกเลยหรอคะ คุณพ่อ! ชาร์ลอตต์น่ะ ไม่ได้ตายง่ายๆ อย่างงั้นหรอกนะคะ คนสวยมักจะตายยาก คึๆ o(><!)o" ฉันกำหมัดขึ้นแสดงความมุ่งมั่น

"ถ้าลูกสวยพ่อจะสบายใจกว่านี้ (=_=) คุณล่ะว่าไง... จะให้ลูกไปไหม? (- -+)" คุณพ่อหันไปถามคุณแม่ ที่ตอนนี้นั่งลงจิบชาอย่างสงบจิตสงบใจแล้ว แต่ประโยคแรกนั่นมันอาร้ายยยย (Q[]Q)

"ถ้าที่นั่นละก็... ฉันไม่ว่าหรอก ถ้าเพื่อใช้หนี้ละก็นะ (><)!" คุณแม่แอบยิ้มเล็กน้อยแต่กลับพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แทน เอิ่ม... ทำไมรู้สึกถึงรังศีแห่งความสุขลอยออกมาจากตัวของแม่กันนะ (=[]=);

"แล้วเราว่าไงล่ะ ยัยวิโอล่า" คุณพ่อหันไปถามยัยน้องบ้าที่ตอนนี้กำลังนั่งอ่านหนังสือเรียนแล้วใส่แว่นหนาเตอะ... ห้ะ! อะไรนะ! ยัยวิโอล่าอ่านหนังสือ! ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะแตะหนังสือหรือมองด้วยหางตาเลยด้วยซ้ำ! ตายละ... วันนี้น้ำจะถ่วมโลกใช่ไหม! บอกฉันที~~ (0[]0)!!

"ก็แล้วแต่พี่เขาสิคะ อยู่ไปก็เกะกะ (Q—Q)" ยัยวิโอล่าเงยหน้าขึ้นมาตอบด้วยสีหน้านิ่งแต่น้ำตาคลอเบ้า... (= =)a เอ่อ... น้องฉัน นางร้องไห้ทำไมน่ะ! ยัยซึนเดเระ!! (พวกปากไม่ตรงกับใจ)

"เอ่อ... งั้นพี่จะรีบไปแล้วกันนะ" ฉันเดินขึ้นห้องไปเก็บเสื้อผ้าทันที แต่ยัยวิโอล่าก็เดินตามมา...ให้ตายสิ ฉันต้องหยุดคุยกับน้องที่หน้าห้อง... ก็ไม่อยากให้น้องเข้าห้องมานี่นา (= =)

"เดี๋ยวก่อน! หนูยังพูดไม่จบ!!! แล้วก็นะที่อ่านหนังสือเรียนนี่ก็ ไม่ใช่เพื่อพี่หรอกนะ! เค้าแค่ใกล้สอบแล้วเลยหยิบขึ้นมาอ่านแค่นั้นเอง! ไม่ได้สงสารที่พี่หาเงินมาจ่ายค่าเทอมให้หนูหรอกนะ! (>0<)!!" ยัยวิโอล่าแก้ตัวเสร็จสรรพเรียบร้อยโดยที่ฉันยังไม่ได้ถามอะไรออกไปเลยด้วยซ้ำ นางซึนเดเระจริงๆ ด้วย (=[]=;)

"เอ่อ... พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยนะ... น้องพี่ (=0=)" ฉันเงิบไปพักใหญ่ อะไรทำให้ฉันกับน้องพูดดีๆ (?) กันได้นานขนาดนี้กันนะ = =;

"งั้นเป็นอันตกลงนะ ชาร์ลอตต์ลูกก็ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าซะพรุ่งนี้ พ่อจะพาลูกไปส่งเอง" คุณพ่อตะโกนขึ้นมาชั้นสองในขณะที่เขี่ยบุหรี่ในมือทิ้งด้วย

"คะ! (^[]^)\" ฉันทำมือรับทราบแล้วเข้าไปในห้องทันที อ๊ากกกก พรุ่งนี้ฉันก็ได้ไปอยู่บ้านใหม่ (ในฐานะคนใช้) แล้วววว อ๊าาา คืนนี้ฉันจะนอนหลับไหมเนี้ย!! (><)!!! เอาล่ะชาร์ลอตต์! ถึงเธอต้องไปเป็นคนใช้บ้านนั้นแต่เธอก็ได้ออกไปอยู่ข้างนอกแล้วนะ! คืนนี้ก็จัดเสื้อผ้าแล้วนอนซะ! สุดสวยชาร์ลอตต์สู้ๆ (><)v (แอบสะกดจิตตัวเอง)

loading.... 100%
*อ่านสักนี้ดดดดด*
//เอ่อ อ่า แอ่ อู (อ้ำอึ้งอะไรนักหนา) อ่า (ยังไม่หมด) คือว่า เพิ่งลองแต่งนิยายดูค่ะ ยังไงก็ขอฝากนักเขียนหน้าใหม่
คนนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของพี่ๆ น้องๆ นักอ่านทุกท่านด้วยนะค่ะ โดยผลงานชิ้นนี้ จะเอาลงประกวดนักเขียนหน้าใสด้วย
ยังไงๆ ก็ขอฝากติดชม ให้หน่อยนะค่ะ! ขอบคุณค่าาาาา //โค้งติดพื้น (ตื่นเต้นจังแหะ จะมีใครมาอ่านของเราไหมน้ออออ 5555)

Oops! Vampire's เผลอรักหล่อร้าย เปิดหัวใจไขปริศนาลับ!

ผลงานอื่นๆ ของ I'm princess sweetie ดูทั้งหมด

ผลงานอื่นๆ ของ I'm princess sweetie

นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

คำนิยม Top

คำนิยมล่าสุด

ความคิดเห็น