คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ll Chapter 3 - Oppa! I Love You(again and again) ll
She is so beautiful ><
บทที่ 3
Oppa! I Love You(again and again)
“หนึ่ง...สอง...สาม...สี่...ห้า...หก...เจ็ดและแปด หนึ่ง...”
“Ayo! Everybody~”
“อ้าว ! มาแล้วหรอนาบี เป็นไงมั่งวันนี้ เหนื่อยมั้ย?”ยูจองออนนีส่งเสียงใส ๆ มาทักทายเป็นคน
แรก
“นาบีฉันยังไม่เคลียร์เรื่องที่เธอเตะฉันตกเตียงเลยนะ”เหมยลี่เจี่ยเจียนั่นเอง
“แฮ่ ๆ ขอโทษค้าบบ ก็คนมันไม่รู้เรื่องนี้ หายกันเถอะนะ Please~*_* ปิ้ง ๆ ปุอิ้งปุอิ้ง”ฉันทำท่า
ปุอิ้งปุอิ้งพร้อมกับเดินไปอ้อนเจี่ยเจีย
“ไปไกลๆเลยไป = =”ทำให้เจี่ยเจียรู้สึกเอียนจนต้องไล่ฉันในที่สุด นั่นทำให้ทุกคนหัวเราะกัน
เป็นแถบเลยทีเดียว
“ไปเปลี่ยนชุดไปนาบีอา วันนี้ซอนแซงนิมไม่มา เราก็เลยต้องซ้อมกันเอง ชิล ๆ ก็แล้วกันวันนี้
เหนื่อยกันมาทั้งวัน”ครายเจี่ยเจียพูดสรุป ทำให้ทุกคนต่างส่งเสียงแสดงความดีใจกันเป็นแถบ เนื่องจาก
เหนื่อยมาทั้งวัน แล้วไหนจะต้องไปถ่ายรายการพรุ่งนี้อีก ขอพักให้หายเหนื่อยหน่อยก็แล้วกันนะ!
“เอ้อ จะว่าไป ประธานเรียกเธอไปพบน่ะนาบี บอกว่าถ้ากลับมาแล้วให้ไปหาที่ห้องประชุมด้วย
รีบไปล่ะ เผื่อมีเรื่องอะไร”ยูมยอนพูดขึ้นด้วยสีหน้าตึงเครียดส่งผลให้ทุกคนต่างเงียบไปตามๆ กัน แล้วมอง
หน้ากันสลับไปมา
“อ่า...ค่ะ ๆ ถ้าอย่างนั้น ฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกันค่ะออนนี^^”ว่าแล้วฉันก็เดินออกไปจากห้อง
ซ้อมตรงดิ่งไปยังห้องประชุมทันที
@ MS Ent. Meeting’s Room
ฉันค่อย ๆ เปิดประตูและปิดมันอย่างเงียบเชียบ พอหันเข้าไปภายในห้องก็พบกับชายหนุ่มที่ได้
ชื่อว่าเป็นประธานของบริษัทค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ที่นั่งตรงหัวโต๊ะประชุมอย่างมีอำนาจ และ...เซฮุน เขามา
ทำอะไรที่นี่? ฉันก้าวเท้าเดินไปยังที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับเขาพร้อมกับถามขึ้นว่า
“สวัสดีค่ะท่านประธาน เรียกฉันมามีอะไรหรือเปล่าคะ?”ฉันพูดในขณะที่สบตากับคนที่ได้ชื่อว่า
ประธานอย่างไม่เกรียงกลัว
“อืม สวัสดี ๆ ...ขอเข้าเรื่องเลยก็แล้วกันนะ ที่ฉันเรียกพวกเธอมาที่นี่วันนี้ก็เพราะว่า ฉันมีอย่าง
อยากจะบอกพวกเธอ... ฉันอยากจะให้พวกเธอน่ะสนิทสนมกันให้มาก ๆ เพราะว่าจากกระแสตอบรับที่ผ่าน
มาพวกเธอเป็นคู่ที่ถูกแฟนคลับเชียร์กันมากที่สุด เพราะฉะนั้นเพื่อเป็นการช่วยบริษัทอีกทางหนึ่งก็คือ ให้
พวกเธอเซอร์วิสแฟนคลับหน่อยนะ มันถือเป็นการตีตลาดอย่างหนึ่ง”ฉันและเซฮุนต่างมองหน้ากันทันทีที่
ได้ยินคำว่าถูกเชียร์ ฉันกับเขาเนี่ยนะถูกเชียร์ให้คู่กันกัน? เป็นไปไม่ได้เด็ดขาดล่ะ ถึงฉันจะดีใจก็เถอะ แต่
เขานี่สิ... แล้วยิ่งแทยอนออนนีอีก
“แต่ว่าประธานให้เขาเซอร์วิสกับแทยอนออนนีนี่คะ? แล้วทำไมถึงได้...”พอฉันพูดถึงแทยอยออนนี
เขามองมาที่ฉันด้วยสายตาไม่พอใจนิดหน่อย
“หา เรื่องนั้นน่ะหรอ ก็ใช่นะที่ฉันเคยบอก มันก็ได้ทั้งสองนั่นแหละ อยู่ที่ว่าพวกเธอจะเซอร์วิสกัน
แบบไหนเท่านั้นเอง เอาล่ะ ฉันพูดแค่นี้หวังว่าพวกเธอคงเข้าใจนะ”นี่ไม่เรียกว่าการถามใช่ไหมคะ มันคือการ
บังคับแบบมีมารยาทดี ๆ นี่เอง= = อยากจะตะโกนใส่หน้าประธานจังว่า ก่อนจะให้เขามาเซอร์วิสกับฉันน่ะ
ช่วยไปเคลียร์กับเขามาให้รู้เรื่องก่อนได้ป้ะ เขาจะฆ่าฉันตายอยู่แล้ว ดูสายตานั่นเด้! ออกจากห้องนี้ฉันจะ
รอดหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย โถ่เอ้ย!
“ค่ะ/ครับ”พอพวกเราตอบตกลง ประธานก็ผายมือชวนพวกเราสองคนออกไปทันที เหอะ!อยากอยู่
ตายล่ะ หนาวก็หนาว ไม่รู้ว่าเปิดแอร์แช่ไว้ตั้งแต่ปีไหน ไม่รู้จักปิดซะมั้ง มันเปลืองไฟบริษัทนะเฟ้ย (แน่จริงก็
พูดไปเลยสิ อย่าคิด!:ไรท์)
และแล้วเราทั้งสองก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องประชุมในที่สุด ฉันและเขาต่างไม่มีใครพูดอะไรออกมา
จนในที่สุด...
“เซฮุน...โอป้า...ซารางแฮ^^ ฉันจะบอกรักพี่ไปเรื่อย ๆ นะ แต่เรื่องที่ประธานบอกเมื่อกี้น่ะ พี่ไม่ต้อง
ทำก็ได้นะ ถ้าพี่ไม่อยากทำ...ก็อย่าฝืน ฉันโอเค เพราะยังไงมันก็เป็นเรื่องปกติที่ฉันเจออยู่แล้วนี่ เนอะ งั้นฉัน
ไปก่อนนะคะ บาย”เมื่อเห็นว่าเขาไม่พูดอะไรฉันก็เลยหมุนตัวจะเดินกลับห้องซ้อมนั่นเอง เขาก็พูดขึ้นมา
ทำให้ฉันต้องชะงักฝีเท้าเอาไว้และรอฟังโดยไม่หันหลังกลับไปหาเขา และก็พอจะรู้วาเขาพูดโดยไม่ได้หันหลัง
มาเหมือนกัน
“นี่เธอน่ะ...ฉันบอกกี่ทีแล้วไงว่าฉันมีคนที่ชอบแล้ว เมื่อไหร่เธอจะเลิกยุ่งกับฉันซักที ห๊า ไม่เหนื่อย
บ้างหรือไงที่มาให้ฉันปฏิเสธอยู่ทุกวันแบบนี้ ไม่รู้สึกอะไรเลยหรอที่ฉันทั้งไล่เธอทั้ง พูดจาไม่ดีใส่ แถมยังไม่
สนใจอีก เธอยังไม่ตัดใจอีกหรือยังไง?”เขาพูดรัวไม่หยุด ฉันก็เลยหันหน้าที่เปียกน้ำตากลับไปหาเขา ก็เห็น
เพียงแค่แผ่นหลังของเขาเพียงเท่านั้น
“ใครสนกันล่ะ? ความรักน่ะต้องมีเหตุผลด้วยหรอ ที่ฉันรักพี่นี่มันผิดหรอ? ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อ
ให้พี่กลับมาสนใจฉัน ไม่ว่าจะโดนพี่ด่า ฉันก็ยอม ถูกพี่ไล่ ฉันก็ยอม ที่ฉันทำแบบนี้ มันผิดมากหรือไง พี่ชอบ
แทยอนออนนีใช่ไหมล่ะ ฉันรู้แล้วล่ะ แต่ในเมื่อมันยังเหลือโอกาสเพียงน้อยนิดก็เถอะ ก็ขอให้ฉันมีโอกาสเพิ่ม
อีกซักนิด...ไม่ได้เลยหรอ”ฉันค่อยพูดเสียงเบาลงเรื่อย ๆ และกลั้นน้ำตาเอาไว้อย่างสุดความสามารถ เพื่อไม่
ให้เขาได้เห็นความอ่อนแอของฉัน
“ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดกับเธออีกแล้วล่ะ”เขาพูดจบก็เดินออกไปเลย ทิ้งไว้เพียงฉันที่ตอน
นี้แรงจะยืนก็แทบจะไม่มี ได้แต่ทิ้งแผ่นหลังลาดกับกำแพงก่อนจะค่อยๆ ทรุดตัวลงไปนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่
อย่างนั้น
หลังจากที่เหตุการณ์เมื่อกี้ผ่านไปไม่นาน ฉันก็รู้สึกถึงความเย็นที่ตรงแขนก็เลยค่อยๆ เงยหน้าก็เห็น
ขวดน้ำ และไล่ตามแขนขึ้นไปก็พบกับ...
“แทคคยอง!!”เหมือนเขาจะรู้ทันก็เลยจับหน้าฉันเอาไว้ก่อน ไม่ให้ฉันหันหน้าหนี
“ทำไมนูนาถึงมานั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้ล่ะครับ?^^ ใครทำอะไรเธอหรอ เดี๋ยวฉันไปจัดการให้O_<”เขา
ล้อเลียนฉัน เหมือนที่ฉันล้อเลียนเขาตอนเลิกเรียน นั่นทำให้ฉันหัวเราออกมาหน่อย ๆ ก่อนเช็ดน้ำตาและยื่น
มือไปรับขวดน้ำจากเขามาดื่ม
“นาย...ไม่มีซ้อมหรอ ทำไมถึงมาเดินเล่น เตร็ดเตร่อย่างนี้ได้?”ฉันเปลี่ยนเรื่องทันทีที่ปรับสีหน้าได้
นั่นทำให้เขาย่นหน้าไม่พอใจหน่อย ๆ แต่ก็ไม่ได้ถามเซ้าซี้อะไรฉันต่อ
“ก็เวลาพักน่ะ ว่าจะกลับห้องซ้อมแล้วล่ะ แต่เห็นใครก็ไม่รู้มานั่งกอดเข่าอยู่ตรงนี้ นึกว่าผีเลยมา
ดู*_* ”
“นายว่าฉันเป็นผีเรอะ! นี่แหนะ! ชิ จะไปไหนก็ไปเลยไป ไม่คุยด้วยแล้ว”เขาร้องโอดโอยทันทีที่โดน
ฉันหยิกเข้าที่แก้ม แล้วก็ยื่นนิ้วก้อยมาข้างหน้าเป็นการง้อ เฮ้อ~ “ขอบคุณนะ^^...ที่มาปลอบ ไปซ้อมเถอะไป
ฉันก็จะไปแล้ว แล้วเจอกันที่โรงเรียนนะ บาย”ฉันโบกมือลาเขาที่ดื้อจะไปส่งฉันที่ห้องซ้อม แต่สุดท้ายก็โดน
ฉันไล่ไปจนสำเร็จ
“อ้าว นาบีนี่นา ทำไมมาอยู่นี่ล่ะ แล้วเป็นอะไรทำไมตาถึงได้บวมแดงแบบนั้นO_O”นึกว่าใครที่ไหน
ที่แท้ก็ดีโอโอป้านี่เอง โถ่!ตกใจหมด ตาแบบนี้มีคนเดียวนั่นแหละ ฮ่า ๆ
“คะ? ก็ไม่เป็นไรค่ะ พอดีมีเรื่องนิดหน่อย แล้วพี่มาทำอะไรคะ ทำไมมาคนเดียวล่ะ?”ฉันถามคืน
เพราะปกติฉันจะเห็นเขาเดินมากับเพื่อนเท่านั้นเอง
“อ๋อ ก็พอดีมาเดินเล่นน่ะ หมดเวลาซ้อมแล้ว ส่วนพวกนั้นก็นอนตายกันที่ห้องซ้อมนั่นแหละ เรื่อง
ปกติ ๆ” เขายิ้มให้ฉันหน่อย ๆ ก่อนจะพาฉันมาส่งที่ห้อง ซึ่งพอยูจองออนนีเห็นดีโอโอป้าเท่านั้นแหละ...
“ศรีโด้นี่นา!! มาพอดีเลยกำลังหิว ทำอาหารให้หน่อยสิ อยากทานฝีมือพี่อ่ะ นะๆๆๆๆ *_*”นั่นไง เจอ
เต็ม ๆ ฮ่าๆ สองคนนี้น่ารักกันจริงจริ๊ง เป็นแบบนี้ตลอดอ่ะ ถ้าดีโอมาที่นี่เมื่อไหร่เป็นต้องโชว์ฝีมือตลอด
เหมือนจะไม่เกรงใจเท่าไหร่ก็เถอะ แต่โอป้าเขาก็ดูมีความสุขดีนะเวลาที่มองยูจองออนนีทานอาหารที่เขาทำ
อัยย๊ะ!อิจฉา>o<
“จะว่าไป...นาบี เธอไปทำอะไรที่หน้าห้องประชุมหรอ แล้วทำไมถึงร้องไห้? บอกพี่ได้หรือ
เปล่า”เอ่อ...คยองซูโอป้าเอาแล้วไง ดูดิพวกออนนีมองฉันตาเขียวเลย
“ก็...เอ่อ...คือ...พอดีทางบริษัทน่ะบอกว่าให้ฉับกันเซฮุนโอป้าเซอร์วิสแฟนคลับน่ะค่ะ แต่พวกพี่ก็รู้
ใช่ไหมล่ะว่าฉันกับเขาน่ะ...เป็นยังไง...”และฉันก็เงียบไป ทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในบรรยากาศสุดแสนจะซีเรียส
เครียดดับเบิ้ลเครียด และดีโอเองก็กลืนน้ำลายมองหน้ากันกับยูจองและทำลายความเงียบในที่สุด
“งั้น...พี่ว่าพี่ไปแล้วดีกว่า แล้วเจอกัน พรุ่งนี้นะสาว ๆ บายO_O/” พูดจบปุ๊ปก็วิ่งปรู๊ดออกจากห้อง
ทันที แหม พี่คะมาทิ้งระเบิดลูกใหญ่ให้แล้วก็หนีไปเนี่ยนะ แง้!
“เล่ามาซะดีๆ นาบีอา ว่าเกิดอะไรขึ้น ขอแบบละเอียดด้วย ถ้าไม่ละเอียดฉันบอกให้เมเนเจอร์งด
ขนมเธอ”อ้ากก เกลียดที่สุดเลยสถานการณ์แบบนี้
หลังจากที่ฉันเล่าเหตุการณ์ในตอนนั้นจบ พวกออนนีก็พากันอึ้งเป็นแถบ ๆ ฉันตัดจบตั้งแต่ตอน
เขาเดินไปน่ะ ก็เลยไม่ได้เล่าตอนที่แทคคยองมาปลอบ
“ฉันว่านะ เธอเลิกชอบเซฮุนเถอะ เขาทำกับเธอขนาดนี้แล้ว เป็นฉันนะเลิกชอบตั้งแต่เขาบอก
รำคาญฉันแล้ว! โถ่เอ๊ย ถ้าไม่ติดว่าเขาเป็นคนที่เธอชอบแล้วก็เป็นร่วมงานนะ ป่านนี้ฉันอัดเขาไปนาน
แล้ว”จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเฟยเถา สาวสวยสุดห้าวประจำวงเอ่ยเจ็บใจแทน
“แล้ว...แทยอนออนนีรู้เรื่องนี้หรือเปล่า?”โยมินถามหน้าเครียด ก็จริงอ่ะนะ ฉันเหมือนเป็นมือที่
สามยังไงก็ไม่รู้สิ ฉันควร...จะเลิกชอบเขาแบบที่ทุกคนแนะนำจริง ๆ ไหมนะ?^^
..........................................................................................................................................................................
สวัสดีค่าาาผู้อ่านทุกท่าน (แน่ใจว่าจะมีคนอ่านนิยายเธอ? - -)
ยอมรับจริงๆ ว่าช่วงนี้ขี้เกียจมากกกกกกกก ถึงมากที่สุด
แต่ก็มาลงแบบคอมโบไปเลยหลายๆ ตอน เป็นการไถ่โทษ ที่จนบัดนี้เพิ่งจะมาอัพ
และสำหรับใครที่อ่าน Popula Boy รักสุดใจนายสุดฮอต ก็ขอโทษด้วยนะงับ
ที่ดองไว้เป็นชาติไม่ยอมไปอัพซักที TT พอดีช่วงนั้นไรท์อกหัก และเฮิร์ตมากเลยไม่มีอารมณ์หวานๆ ซักเท่า
ไหร่แต่ก็จะพยายามอัพให้นะคับ ^^
(อย่าปารองเท้าใส่เค้าน้าา! T_T เค้าขอโทษจริงๆ )
ถ้างั้นขอลาไปก่อน สวัสดีค้าบบบ
ปล.อ๊ะๆ ขอให้อยู่กับสาวๆ และหนุ่มๆ XOXIT ไปนานๆ นะๆ ~~
ความคิดเห็น