คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ll Chapter 2 - Nice Too Meet You! ll
"Hello!! I'm Teak Kyung :)"
บทที่ 2
Nice Too Meet You!
@Meili-Nabee’s room 04.30 AM.
กริ๊งงงงง~ กริ๊งงงงง~
ภายในห้องที่มืดสนิท จู่ ๆ ก็มีเงาดำเงาหนึ่งกระเด้งตัวลุกขึ้นมาจากการนอนหลับ ด้วยสภาพผม
ปรกหน้า ผมออกจะยุ่งไม่เป็นทรงหน่อยๆ เงานั้นค่อยๆ คลาน ๆ ไปยังที่มาของเสียง...ทันใดนั้นเอง!
ตึงง!!!
“กรี๊ดดด!! นาบีโว้ยยย!~ ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ เธอจะเตะฉันตกเตียงหาพระแสงเลเซอร์อะไรห๊า ตื่นมา
คุยกันก๊อน อย่าคลุมโปรงงั้นเด้ ไอ้น้องบ้า อ้ากก!ให้ตายเถอะ นี่ฉันคิดถูกหรือคิดผิดเนี่ยที่มานอนกับยัยนี่
ToT โฮกกกก เจ็บก้นก็เจ็บ ฮือออ แม่จ๋า”
“ฮือ? =__o นี่!เจี่ยเจีย เบาๆ หน่อยได้ไหม คนจะหลับจะนอน มาโหวกเหวกโวยวายอะไรเล่า มันมัน
หนวกหูนะ แล้วก็ฝากปิดนาฬิกาปลุกด้วย งึมงำๆ ๆ...”และแล้วก็ล้มตัวลงนอนต่อ ทิ้งไว้แต่เพียงสีหน้าอึ้ง ๆ
ของเหมยลี่ สรุป...’นี่ตูผิดหรอ? ทั้งทีเพิ่งจะโดนเตะลงมาจากเตียงอ่านะ? ’ และแล้วเหมยลี่ก็ต้องไปปิด
นาฬิกาปลุกที่นาบีตั้งปลุกเอาไว้และย้ายก้นของตัวเองขึ้นไปยังเตียงนอนอย่างยากลำบาก แต่สุดท้ายก็ได้
กลับมานอนยังที่ ๆ เก่า แต่...
ฟึ่บบ...
“เดี๋ยวก่อนเจี่ยเจีย นี่กี่โมงแล้วนะ?= =”จู่ๆ นาบีก็เด้งตัวขึ้นมานั่งด้วยอาการสะลึมสะลือ จนเหมยลี่
อดถอนหายใจไม่ได้
“ตีสี่ครึ่ง...”พูดไม่ทันขาดคำ เจ้าตัวก็ไม่รู้เอาแรงมาจากไหนสปริงตัวขึ้นจากที่นอน พร้อมกับวิ่งไปหยิบ
เสื้อผ้าเตรียมเข้าห้องน้ำ และวิ่งฟิ้วไปเลยอย่างกับกำลังแข่งกีฬาสีไอดอลอยู่”ให้ตายเถอะ”เหมยลี่พูดพร้อม
กับกลอกตาหน่อย ๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนต่อ
[Nabee’s Said]
แง้!เกือบแล้ว ถ้าเผลอนอนต่อขึ้นมาล่ะก็จบแน่ชีวิตนี้ ไปโรงเรียนสายแน่ ๆ เลย ไม่พอยังโดนอดขนม
อีก เฮ้อออ~ หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ฉันก็เดินเข้าครัวไปทำอาหารเช้าทันที เห็นอย่างงี้ฉันก็ทำ
อาหารเป็นนะ ถึงจะเคยให้พวกเจี่ยเจียสอน จนทำครัวไหม้ก็เถอะ = =; ฉันคงต้องทำไว้เผื่อพี่ๆ ด้วยดีกว่า
ลั้ลลา~
หลังจากที่ฉันทานเสร็จและล้างจานจนหมดแล้ว ก็พอดีกับเมเนเจอร์ที่เข้ามารับฉันพอดี ตอนนี้ก็เจ็ด
โมงครึ่งแล้ว ยะฮู้ว!
“ว่าไงสาวน้อย ตื่นเช้าจังนะวันนี้ J มีอะไรมาฉุดนาบีของเราให้ตื่นได้น๊า ปกติต้องให้ฉันไปปลุก
นี่?”เมเนเจอร์หรือก็คือ’ฮัน เยซอง’ผู้จัดการสาวโสดคนสวยของเรานั่นเอง
“โถ่ เมเนเจอร์อ่ะ -3- อย่าแซวสิ นาบีก็ตื่นเองได้น่า”(ได้ข่าวว่าเธอตื่นเพราะเหมยลี่ปลุก)
“จ๊ะ ๆ ไม่แซวก็ไม่แซว ฮ่า ๆ”
หลังจากที่พวกเราคุยมาตลอดทางในที่สุดก็มาถึงโรงเรียนพอดี ทำให้ฉันต้องบอกลาเมเนเจอร์และ
เดินเข้าประตูโรงเรียนไป
@ Classroom’s Dance on Step
อั้ยย๊ะ!คนเยอะยังไม่มาเลยแฮะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ มาแอบซ้อมก่อนดีกว่า หึหึ (หัวเราะได้ชั่วร้ายมาก
เคอะ)
... ...♩... ~
หลังจากที่ไปเปลี่ยนชุดที่ห้องน้ำเสร็จ ฉันก็เปิดเพลงแล้วก็เต้นไปตามจังหวะของมันอย่างอิสระ ไม่มี
ท่าใดมาเป็นกฎที่บังคับท่า การเต้นฟรีสไตน์เป็นแนวที่ฉันชอบรองจากป๊อปปิ้งและฮิพฮอพเลยนะ
หนึ่ง...สอง...สาม...สี่...
แอดดด...
ฉันหันไปมองตามเสียงประตูซึ่งเผยให้เห็นชายหนุ่มคนหนี่งที่กำลังยิ้มและโบกมือมาให้อย่างเป็น
มิตร โอ๊ะ!หล่อ!
“สวัสดี เอ่อ...ไม่เต้นต่อล่ะ ฉันมารบกวนหรอ?”เขาทำหน้าเสียดายหน่อย ๆ ก่อนจะเดินมาหาฉัน
“อะ...อ๋อ ก็ไม่เป็นไรหรอก ฉันว่าจะไปเปลี่ยนชุดแล้วล่ะ แล้วนาย...เป็นใครนะ?- -“ฉันเกาหัวหน่อย
ๆ ทำให้เขาทำหน้าประมาณว่า’เฮ้ย ไม่รู้จักฉันหรอ?’ อะไรแบบนั้น
“แทคคยอง เรียกแทคคยองก็ได้นะ เราเรียนด้วยกันมาจะครบปีอยู่แล้วนี่เธอไม่จำชื่อเพื่อนในคลาส
เลยหรอเนี่ย -o-“จะว่างั้นก็ได้นะ
“อ่อ ๆ ขอโทษที ๆ ฉันนาบี คิมนาบี ยินดีที่รู้จักนะ ^^”ฉันส่งยิ้มไปให้ ทำให้เขาชะงักหน่อยๆ แต่ก็
พยักหน้ารับ
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ”
“งั้นฉันไปเปลี่ยนชุดแล้วนะ บาย”ฉันพูดจบก็โบกมือลาก่อนจะเดินไปปิดเพลงและถือกระเป๋าเดิน
ไปเข้าห้องน้ำ
“ฮะ ๆ บาย J”เขายิ้มให้หน่อย ๆ ก่อนจะหันหลังเดินไปหาที่นั่งแล้วก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น
เลิกเรียน 16.00 PM.
เฮ้อ เลิกเรียนซักทีนะ เสร็จแล้วก็ไปเรียนภาษาเกาหลี ต่อด้วยจีน แล้วก็ญี่ปุ่น อืม...น่าจะมีโล่รางวัล
นักเรียนดีเด่นนะคะ = = แล้วก็กลับมาซ้อมเต้นกับพวกออนนีต่อ ในขณะที่ฉันกำลังวางแผนการดำเนินชีวิต
อยู่ในหัวนั่นเอง จู่ ๆ ก็มีเสียงหนึ่งแทรกเข้ามาในความคิด และเจ้าของเสียงก็กำลังเดินอยู่ข้าง ๆ ฉันด้วย
“อันยอง~ มาเดินเหม่ออะไรคนเดียวเนี่ยนาบี? ทำไมรีบกลับจัง จะกลับไปซ้อมเต้นหรอ?”และก็
เป็นแทคคยองนั่นเอง
“ก็ประมาณนั้นล่ะมั้ง ที่จริงต้องไปเรียนพวกภาษาเกาหลี จีน ญี่ปุ่นก่อน แล้วค่อยไปซ้อมรวมกับพี่
ๆ อีกที”ฉันอธิบายอย่างคร่าวๆ นั่นทำให้แทคคยองถึงกับอ้าปากทันที
“โห ไม่เหนื่อยแย่หรอ ทั้งมาโรงเรียน ไหนจะซ้อม แล้วก็เรียนภาษาอะไรนั่นอีก จะว่าไป ทำไมเธอถึง
ได้เรียนภาษาเกาหลีด้วยล่ะ?”
“ก็สนุกดีนะ ไม่ค่อยเหนื่อยหรอก จะเซ็งก็แต่ได้นอนนิดเดียวอ่ะ ฮ่า ๆ แล้วก็ที่ต้องเรียนภาษา
เกาหลีก็เพราะฉันไม่ใช่คนเกาหลีน่ะสิ :P”
“เฮ้ย จริงดิ!? เห็นคุยคล่องซะอย่างนี้ ใครจะไปรู้ว่าไม่ใช่คนเกาหลี หน้าเธอก็ออกจะให้นะ=[]=”
“ฮ่า ๆ ฉันได้เสี้ยวมาน่ะ เอาจริงๆ ก็พูดไม่ค่อยได้หรอก...จะว่าไปฉันคุ้น ๆ หน้านายแหะ...”ฉันจับ
คางมองหน้าเขาอย่างใช้ความคิด
“อ่าห้ะ ก็คงเป็นเพราะว่า ฉันเป็นเด็กเทรนค่ายเดียวกับเธอมั้ง...”
“หา!! จริงหรอ? โห ว่าไงน้องชาย ฮ่า ๆ เดี๋ยวพี่สาวคนนี้จะคอยเชียร์นายละกันนะ เดบิวต์เมื่อไหร่
เดี๋ยวจะเลี้ยงเนื้อย่าง O_<”ฉันตบบ่าเขาเบา ๆ พร้อมขยิบตาให้หนึ่งที
“แหม ได้ทีเอาใหญ่นะ นูนา~! เลี้นงให้ได้จริงๆ เถอะ”นั่น ยังต่อมุขฉันอีก
“อ๊ะ!เมเนเจอร์มะแล้ว ไปก่อนนะ แล้วเจอกัน บาย~^^”ฉันโบกมือลาเขาก่อนที่จะรีบวิ่งขึ้นรถไปหา
เมเนเจอร์อย่างรวดเร็วเหมือนเด็กเจอรถไอศกรีม ทำให้เขาเผลอหัวเราะออกมาหน่อย ๆ กับท่าทีนั้น แต่เขาก็
โบกมือลาในขณะที่รถก็เคลื่อนที่ออกจากหน้าโรงเรียนโดยมีสายตานับร้อยคู่จ้องอยู่อย่างอิจฉา เพราะฝ่าย
หญิงก็เป็นศิลปินมากความสาสมารถ ส่วนฝ่ายชายที่เป็นถึงเน็ตไอดอล แถมยังเป็นเทรนนี่ของค่ายเพลง
ใหญ่ยักษ์อีกด้วย... :) Shalunla
ความคิดเห็น