คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ll Chapter 1 - On secrets revealed. ll
You make me feel good.
บทที่ 1
On secrets revealed.
@ traning’s room exit ,MS Ent.
“หนึ่ง...สอง...สาม...สี่....ห้า...หก...เจ็ด...และแปด...ok! very good! มันเพอร์เฟคมากๆเลยทุกคน
ถ้าอย่างนั้นวันนี้ก็หมดหน้าที่ฉันแล้วสินะ และฉันหวังว่าพวกเธอจะซ้อมกันเองได้แน่ ๆ ฉันไปล่ะ บายสาวๆ ~
”หลังจากที่พวกเราซ้อมเป็นรอบที่สิบของวัน จนมันออกมาสมบูรณ์แบบ ซอนแซงนิมก็ทำหน้าตา
ภูมิอกภูมิใจและทำหน้าดีใจซะเหลือเกิน ก่อนที่เธอก็รีบเก็บกระเป๋าและออกจากห้องซ้อมของพวกเราไป
แทบจะทันที
นั่นทำให้พวกเราทั้งสิบสองคนต่างมองหน้ากันหน่อยๆ และทิ้งตัวลงหาที่พักด้วนความเหนื่อยล้า
จากการซ้อมมาทั้งวัน จะเว้นก็แต่...ฉันเอง!
“เอ้าๆ นาบี! นั่นเธอจะไปไหนน่ะ -o- ? จะรีบอะไรขนาดนั้นกัน ห๊า?”ยูมยอนรีบถามมักเน่น้อยอย่าง
ฉันทันทีเมื่อเห็นว่าฉันรีบเก็บของเตรียมตัวจะวิ่งออกจากห้องซ้อมด้วยความเร็วแสง
“ก็จะอะไรซะอีกล่ะยูมยอน ถ้าไม่ไปซื้อสตอเบอรี่ปั่น ก็ไปหาเซฮุน หรือไม่ก็ไปบุกห้องพวกฟานี่ออน
นีแหงๆ อยู่แล้วนี่ เธอยังไม่ชินอีกหรอ”เหมยลี่ตอบเสียงเนือยๆ เหมือนเป็นเรื่องปกติที่จะพบเห็นได้ทุกวัน
“แฮ่ ๆ ก็นั่นแหละค่ะ ไปนะ! เดี๋ยวไม่ทัน ฟิ้วว~ ไปแล้วค้าบผมมม~ เจอกันนะคะออนนี”ฉันบอกลา
แบบรีบๆ ก่อนจะวิ่งออกมาจากห้องตรงดิ่งไปยังอีกห้องซ้อมทันที
และแล้วฉันก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องซ้อมของเอ็กโซซิทจนได้...อ๊ะ!นั่นไง เซฮุนโอป้า!อ้ากก>///< กำลัง
ซ้อมกันอยู่เลยแหะ ซ้อมเพลง Growl ซะด้วย เพลงเพราะมาก อย่าลืมไปโหลดมาฟังนะคะ >..< ท่าเต้นนี่ไม่
ต้องพูดถึง (โฆษณาช่วยเขาหน่อย ถึงไม่ได้ค่าจ้างก็เถอะ T^T:ไรท์) เอ่อ...จะว่าไปแลดูฉันโรคจิตเนอะ มายืน
น้ำลายยืดอยู่หน้าห้องซ้อม = =’ แต่รอให้ซ้อมเสร็จก่อนดีกว่า เผื่อว่ากำลังอัดคลิปซ้อมอยู่ได้ถูกฆ่าหมกส้วม
แม่บ้านโดยฝีมือเมเนเจอร์สุดโหดนั่นเป็นแน่แท้ แค่คิดก็สยองแล้ว บรึ๋ยย
เอาล่ะซ้อมเสร็จกันซักที...(แอดด...)
“อันยอง~ ค่ะโอป้า! เหนื่อยมั้ยคะวันนี้ ^^”ฉันทักทายทุกคนในห้องพร้อมกับเดินตรงดิ่งไปหาคน
ผมสีชมพู
“ อ้าว นาบี สวัสดี ๆ” สงสัยล่ะสิว่าทำไมทุกคนถึงไม่แปลกใจที่ฉันมาหาเซฮุนโอป้า นั่นก็เพราะว่า
ตั้งแต่ที่ฉันเดบิวต์แรก ๆ น่ะก็ได้ทำงานร่วมกับพวกโอป้าบ่อย ๆ ทำให้สนิทกันไปโดยปริยาย และฉันก็แอบ
ชอบเซฮุนมานานมากก่อนที่ฉันจะมาเป็นเด็กเทรนด้วยซ้ำ ประมาณ 4 ปี ได้แล้วมั้ง และฉันก็สารภาพกับ
เซฮุนไปเรียบร้อยแล้ว แต่ก็ถูกปฏิเสธมาน่ะ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะนะ ฉันก็ยังตามตื๊อเขาอยู่ดี และเขาก็บอก
ฉันว่าเขามีคนที่ชอบแล้ว ถึงจะไม่รู้ว่าเป็นใครก็เถอะ แต่...ก็ยังไม่ได้คบกันนี่จริงไหมล่ะ ขอให้ฉันได้ลองอีก
ซักตั้ง เผื่อซักวันที่เขาจะหันกลับมาสนใจฉันบ้างก็เท่านั้นเอง ฉันจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียดายเวลาทีหลัง จริง
ไหม?
“มาทำไม - - บอกไปแล้วนี่ ยังไม่ชัดอีกหรอ ยัยเบ๊อะ”นั่น... เย็นชาอีกละ
“มาหาพี่ไง ชัดแล้ว แต่ไม่ฟัง พี่จะทำไมล่ะ :P”เขากลอกตาพร้อมกับขมวดคิ้วหน่อยๆ เป็นเชิงบอก
ว่ากำลังรำคาญอยู่นะ แต่ฉันชินแล้วล่ะ มันคงเป็นอาการปกติที่ฉันจะเห็นทุกวันมั้ง ฮะ ๆ “จะมาชวนไปกิน
ชาไข่มุก ไปด้วยกันนะ”ฉันสบตาเขาเป็นเชิงขอร้อง แต่เหมือนเขาจะรู้ทันก็เลยหลบสายตาฉันแล้วหันหน้าไป
คุยกลับลู่หานโอป้าที่เดินมาพอดี ทำให้ลู่หานทำหน้างงเล็กน้อย
“เสี่ยวลู่ ไปซื้อของเป็นเพื่อนผมหน่อยสิ”
“อ่าว นาบีชวนนายไปกินชานมไข่มุกนี่นา ? -o-“ลู่หานโอป้าพูดพลางชี้นิ้วมาที่ฉัน
“ก็ไม่อยากไปนี่ ผมจะไปซื้อของ จบนะ?”เขาพูเองเออเองเสร็จสับก่อนจะเดินไปเก็บของใส่
กระเป๋า เหลือฉันกับลู่หานโอป้าที่กำลังมองหน้าฉันด้วยสายตาเหมือนอยากจะปลอบ
“เอ่อ...ฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะโอป้า ถ้าอย่างนั้นฉันไปแล้วนะ ฝากลาเขาด้วยนะคะ”ฉันชี้ไปที่
เซฮุนก่อนจะก้มหัวเป็นเชิงบอกลาก่อนจะเดินออกมาจากห้องซ้อมทันที โถ่เอ๊ย!ตาบ้านั่น!ใจร้ายไปหน่อยมั้ง
เฮ้อ~เมื่อกี้เกือบร้องไห้แหนะ T^T ไปหาพวกโซนยอชิแดออนนีดีกว่า ไม่ง้อก็ได้กะอีแค่ผู้ชายผม
ชมพู!(พอดีนาบีเป็นโรคแพ้ผู้ชายผมชมพู)
หลังจากที่ฉันเดินมาซักพักก็เห็นพวกออนนีกำลังนั่งคุยกันฉันก็เคาะประตูก่อนจะเปิดเข้าไปหาพี่
สาวทั้งเก้าของฉัน น่าจะชวนจีฮเยออนนีมาด้วยแฮะ ปกติเราชอบแอบโดดซ้อมมาพวกหาออนนีด้วยกัน
บ่อยๆ จนรักกันเหมือนพี่น้องที่คลานตามกันมาเลยล่ะ
“โอ๊ะ ว่าไงแม่ผีเสื้อน้อย ซ้อมเสร็จแล้วหรอเราน่ะ^^”นั่นไงคะ เห็นไหมจะไม่ให้รักได้ไงพวกเธอน่ารัก
กันซะขนาดนี้ >//<
“ค่า ซ้อมเสร็จแล้วๆ นาบีไม่โดดซ้อมหรอกน่า ฟานี่ออนนีก็ -3-“ ฉันทำแก้มป่องหน่อย ๆ นั่นทำให้
หญิงสาวทั้งเก้าคนต่างหัวเราะออกมาเมื่อนึกถึงเหตุการณ์วันที่พวกฉันโดดซ้อมแล้วถูกลงโทษโดยการอด
ขนมไปเป็นเดือน(นี่เป็นวิธีการที่โหดร้ายที่สุด เพราะนาบีติดขนมเป็นชีวิตจิตใจ ขนาดที่แอบเมเนเจอร์ยัดขนม
ใส่กระเป๋ามากินขณะซ้อมเต้น)
แอดด...
เสียงประตูเปิดขึ้นทำให้พวกเราทั้งสิบคนหันไปมองผู้มาใหม่อย่างพร้อมเพรียงกัน และผู้มาใหม่ที่พูด
ถึงนั่นก็คือ...โอ เซฮุน!!! ไหนบอกว่าจะไปซื้อของไงวะ!? =[]= แล้วไหงถึงมาอยู่นี่ได้ล่ะ ห๊า? งงเป็นไก่ตา
แตกเลยสิฉัน อย่าบอกนะว่าแอบชิ่งลู่หานโอป้าแล้วหนีมานี่น่ะ
“อ้าว เซฮุน! มาได้ไงเนี่ย พอดีเลย นาบีเค้าก็มาเหมือนกัน” แทยอนออนนีพูดทักทายก่อนจะชี้นิ้วมา
ที่ฉันนั่นทำให้เขาหันมองตามนิ้วจนมาสบตากับ...ฉัน นั่นทำให้เขาตาโตเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้ากลับ
เป็นปกติแล้วหันไปยิ้มทักทายให้กับเหล่านูนาทั้งหลาย ก่อนจะหันไปหาแทยอนออนนีและพูดประโยคนั้นที่
ฉันอยากได้ยินจากปากเขาออกมา
“แทยอน ซ้อมเสร็จยังอ่ะ ไปกินชาไข่มุกกันมั้ย?”เฮ้ย เรียกแทยอนห้วนๆ เนี่ยนะ ทั้งที่แทยอนเป็นพี่
เขาตั้งสี่ปีเนี่ยนะ ไม่จริงน่า... คงไม่ใช่มั้ง
“ก็ซ้อมเสร็จแล้วนะ รอแปปนึง แล้วก็นะฉันบอกกี่ทีแล้วว่าให้นายเรียกฉันว่านูนาไง ไม่รู้จักจำเลยสิ
นะนายเนี่ย”แทยอนออนนีดุแบบไม่จริงจังอะไรนัก ก่อนจะเดินไปเก็บของใส่กระเป๋าแล้วก็เดินออกไปพร้อม
กับเซฮุนทันที เหลือไว้แต่เพียงสาวๆ โซนยอชิแดอีกแปดคนกับฉันลูกนอกวงอีกหนึ่งคน ที่ตอนนี้...ช็อคไป
แล้วเป็นที่เรียบร้อย โอ้ นี่มัน...ความลับเปิดเผยแล้วนี่หว่า คนที่นายบอกว่าชอบนี่ก็คือ...แทยอนออนนีงั้นสินะ
“เอ่อ...คือ...ฟานี่ออนนีคะ คือว่า...เอ่อ...สองคนนั้น...เค้า...”ฉันหันไปถามคนข้างๆ เผื่อจะว่าตอบ
ปัญหามากมายที่กำลังตีกันอยู่ในหัวของฉัน จนหัวจะระเบิดอยู่แล้วให้หายสงสัยได้ และก็ได้คำตอบออกมา
ว่า
“ก็ยังไม่คบกันนะ แต่เห็นช่วงนี้ ชอบมาหากันบ่อย ๆ หรือไม่ก็ชวนไปข้างนอกแบบนี้แหละ พอพี่ถาม
ก็บอกว่ายังไม่ได้คบกัน อะไรของเขาก็ไม่รู้ บลาๆๆๆ”
“แล้ว...”ฉันหันหน้าไปมองหน้าของฟานี่ออนนีอย่างจริงจัง ทำให้ฟานี่ออนนีตั้งใจฟังคำถามของฉัน
อย่างใจจดใจจ่อ “ออนนีไม่หึงแทยอนออนนีหรอคะ? ฮ่าๆๆๆๆ โอ้ย ! เจ็บนะพี่หมีอ่ะ!T^T”ฉันหันไปค้อนใส่
สาวตายิ้มข้างๆ ที่เพิ่งจะตีเขินฉันอย่างหมั่นเขี้ยวไปหมาดๆ
“ก็ตีให้เจ็บไง ชิ เรานี่ก็ล้อพี่แบบนี้เรื่อยเลย”พูดพร้อมทำไม่พอยังทำแก้มป่องเบือนหน้าไปทางอื่นอีก
“แซวเฉยๆอ่ะ เพราะรักหรอกจึงหยอกเล่น :P ดีกัน ๆ เดี๋ยววันหลังเอาสตอเบอรี่ปั้นมาฝาก”ฉันพูด
พร้อมกับยื่นนิ้วก้อยอ้อมไปทางด้านหน้า ค้างไว้ซักสามวินาที ก็...
“ก็ได้J อย่าลืมล่ะที่สัญญาเอาไว้”นั่นไง ง้อไม่ค่อยจะง่ายเลยนะคะพี่สาวฉัน พอดีฉันกินบ่อย จน
คนอื่นคนรอบข้างเริ่มติดไปด้วย ฮ่าๆ
(-(-(-(- -)-)-)-) ,,<<พวกโซนยอชิแดที่เหลือ ต่างคิดประมาณว่า ‘ถ้าจะสวีทกันกรุณาช่วยไปสวีท
ไกลๆได้ไหมคะ’
“งั้นฉันไปแล้วดีกว่า บายค่ะออนนี See ya!GG! o_<”ฉันลุกขึ้นบอกลาทุกคนก่อนจะเดินออกมา
จากห้องในที่สุด
@ Bubble Tea Café❤
เฮ้อ~วันนี้ก็ได้มากินคนเดียวอีกแล้วสินะ ป่านนี้สองคนนั้นจะทำอะไรกันอยู่นะ เห็นบอกจะมากิน
ชาไข่มุกนี่นา... หรือว่าจะไปกินที่อื่น? แล้วฉันจะมาคิดมากทำไมฟะเนี่ย - -*
เขาสองคนจะไปทำอะไรก็ช่างเขาสิ...
“ฮ่าๆ จริงหรอๆ นายทำงั้นจริงดิ?ฉันล่ะสงสารพวกนั้นจริงๆ ”หือ?เสียงคุ้น ๆ
“เฮ้ อย่าทำให้ผมหึงสินูนา - -*”นี่ก็คุ้นแหะ
ฉันค่อยๆ หันไปยังโต๊ะข้างๆที่มีชายหนุ่มผมสีชมพูใส่แว่นดำและหมวกปิดหน้าปิดตาเอาไว้ แต่ฉัน
ก็รู่ว่าคือใคร และหญิงสาวผิวขาวผมทองที่ใส่แว่นและหมวกเอาไว้เหมือนกัน และฉันคิดว่าทุกคนคงจะรู้สินะ
คะว่าเขาเป็นใคร บาดตาบาดใจ!โอ้จอร์ชมันเจ็บจี๊ดไปถึงขั้วหัวใจ ฮืออ~ อยาก...จะร้องไห้ อยากหยุดวันเวลา
นี้ไว้~(เพลงนี้มันดึงถึงเกาหลีเลยหรอฟะ=[]=:ไรท์) เอ่อ...มีการป้อนกันด้วย ทำไมน่ารักมุ้งมิ้ง คิขุอาโนเนะ
อย่างนี้ล่ะ แล้วที่กับฉันนี่ไล่เอา ๆ ไม่พอยังเมินอีก สองมาตรฐานชัด เดี๋ยวก็ไปฟ้องกรมทางหลวงซะ
หรอก(เอ่อ...คือ...มันเกี่ยวกันมั้ยกรมทางหลวงกับคนสวีทกันเนี่ยนะ!?)
โอ้ชีวิตมีอะไรตั้งเยอะแยะ แล้วทำไมชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยกันเล่า! ไหน ๆ ก็กินหมด
แล้ว ไปดีกว่า ทนเห็นภาพกุ๊กกิ๊ก งุ้งงิ้ง อบูดาเฮ้ ไม่ไหวT^T กลุ้มใจจริง ๆ รักเซฮุนเค้าก็ไม่สน เรามันคนจน
พ่อหน้ามน จึงไม่มอง(นางเอกของเราไปซะแล้ว)
และแล้ววันนี้ก็จบด้วยฉันไปชวนเขาแต่เขาไม่ชวนฉัน และเขามากับเขา(อีกคน)โดยมีฉันนั่งมอง
เขากับเขาสวีทกัน เข้าใจนะ!-^-
ความคิดเห็น