คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : My sweet baby 3
“แกล้งดีนักนะเจ้าราชาปีศาจ ผมจะหนีคอยดู!!”
ให้ตายสิ ผมรู้สึกว่าการเป็นทาสนี่มันทรมานจัง ผมถูกแกล้งเยอะมากเลยอ่า ก็จะใครซะอีกละที่แกล้งผมก็มีแต่นายราชาปีศาจเท่านั่นแหละ ผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เข้ามายุ่งวุ่นวายกลับชีวิตของผมซะจริง แต่ทำไงได้ละความผิดอยู่ที่ผมงั้นเหรอ? ไม่มีทางผมไม่ผิด ช่วยไม่ได้นี่ในเมื่อพวกเขาอยากจะไปจ้ำจี้กันในห้องพยาบาลอ่า
เอาไงดีละตอนนี้ ผมคงจะต้องเป็นทาสให้แกล้งไปอีกกี่วันกันนะ ขอดูปฏิทินแปปครับๆ อุบ๊ะ...!! เหลืออีกตั้ง3อาทิตย์ โฮกกกกก ทำไมเวลามันถึงได้ผ่านไปช้าแบบนี้ละครับ โฮ แค่อาทิตย์ที่ผ่านมานี้ผมก็จะแด้ดิ้นตายอยู่แล้วอ๊าาา
ผมยอมรับเลยครับ เกิดมายังไม่เคยเจอใครร้ายกาจเท่านี้มาก่อนเลย คงเป็นเพราะความซวยในวันนั่น เพราะอาจารย์ทาคุมิแหละผิด ที่ใช้ผมไปเอาเอกสารในเวลานั่นพอดี ( อารมณ์เสียแล้วพาล? ) บุ้ยๆ ผมไม่อยากไปไหนกับเจ้าราชาปีศาจแล้วเพราะไปด้วยทีไรก็ชอบแกล้ง ผมตลอดเลยแล้วผมก็ต้องทำตามคำสั่งด้วย สั่งแต่ละทีก็ โหยยย T____T
วันนี้ผมจะหนี อุว่ะฮ่าๆ ไม่ต้องห่งครับมีแผนการหน่าาา ผมนัดฮิคุงเอาไว้แล้วว่าจะไปกลบดานอยู่บ้านฮิคุง ผมไม่อยากเป็นทาสแล้ว โฮๆ พรุ่งนี้วันอะไรนะ วันศุกร์ เยี่ยม วันเสาร์มีเรียนแค่ช่วงบ่าย ขอร้องละท่านเทวดาหน้าตาดีมีสกุลทั้งหลายได้โปรดช่วยให้แผนการหลบหนีของผมสำเร็จด้วยเถิดดดด เพี้ยง
ตอนนี้ผมก็ภาวนาให้วันพรุ่งนี้มันเป็นไปตามแผน ~ ผมล้มตัวลงนอนอย่างสบายอารมณ์
__________________________________________________________________________________
“Rrrr ’ราชาปีศาจ’ ”
“บู้ๆ กำลังแต่งตัวครับจะรีบลงไปเดี๋ยวนี้แหละ”
“ถ้ามันช้ากว่า2นาทีนะ ฉันจะตามขึ้นไปแต่งตัวให้”
“ชิ” ผมพูดแล้วตัดสายทิ้งทันที
“ มาแล้วครับเจ้านาย “ ราชาปีศาจสั่งให้ผมเรียกว่าเจ้านายครับ เรียกจนกว่าจะหมดเดือน เฮ้ออ ผมไม่ชอบเลยแค่1อาทิตย์ก่อนๆที่ผ่านมานี้ผมก็แทบจะแด้ดิ้นตายอยู่แล้ว ใช้ผมนะโดนแกล้งสารพัดอย่างเยล่ะครับ ผมไม่เข้าใจเยจริงๆว่านายราชาปีศาจนี้คิดอะไรอยู่กันแน่
“ดีเพราะถ้าช้าอีก6วิฉันจะขึ้นไปช่วยนายแต่งตัวถึงห้องแน่”
“ผมไม่มีทางให้เกิดเรื่องแบบนั่นหรอกครับ ชิ” ผมเดินอ้อมไปนั่งฝั่งตรงข้ามคนขับล้วกระแทกปิดประตูเสียงดัง
“ถ้าประตูรถฉันพังนายได้ชดใช้แน่คันเหยียบ10ล้าน”
“วันหลังก็ปันจักรยานมารับผมสิครับเจ้านาย” ผมพูดพลางเบ้ปากใส่ เชอะ ราคาจะเท่าไหร่ๆมันก็คือรถนั่นแหละ ใช้งานได้ก็พอ
เฮ้ออออ ผมอยากให้มันสำเร็จตามแผนจริงๆเลยผมไม่อยากต้องถูกบังคับแล้ว วันนี้แหละผมจะหนีไปกบดานบ้านฮิคุง คุคุ ครับผมเรียนไปตามปกติตอนพกเที่ยงก็ต้องไปตามรับใช้ราชาปีศาจ โฮก ผมไม่น่าเลย ถ้าวันนั่นผมวิ่งออกมาให้เร็วกว่านั่นราชาปีศาจคงจะจำหน้าผมไม่ได้ ฮือๆๆ คนหล่อเกิดมามีกรรม
ที่สำคัญผมคงจะต้องระมัดระวังตัวเองเพราะดูจากท่าทางนายราชาปีศาจพร้อมจะเขมือบได้หมดทั้งหญิงและชายเด็กและผู้ใหญ่ เอิ่ม.. หมอนั่นคงไม่เขมือบคนแก่ด้วหรอกนะ =____=
เอาเถอะถือซะว่าผมต้องระวังตัวไว้ให้ดีๆเพราะผมไม่อยากเสียเวอร์จิ้นแรกให้กับไอ้ราชาปีศาจจอมหื่นนี้ ผมระวังตัหลายครั้งมากผมรู้สึกเหมือนหมอนี้พร้อมจะเขมือบโดยการเล่นจ้ำจี้กับผมได้ทุกเมื่ออ่ะ แต่ผมไม่ใช่เกย์นะ ไม่ใช่เกย์!!!!
แต่ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองอะนะ ว่าจะใจสั่นเพื่อ?? ไม่สิมันต้องมิเป็นเยี่ยงน๊านนน TwT!!
อะไรก็ชัง ตอนนี้ขอแค่ผมหนีรอดกลับบ้านอย่างสบายตูดก็พอ(?) 55555 หลังจากเรียนชั่วโมงสุดท้ายสุดผมก็ส่งข้อความไปบอกนายราชาปีศาจว่าวันนี้ผมเลิกก่อนผมขอกลับเองไม่ต้องเป็นห่วง เพราะอะไรรู้มั้ย~ ผมเลือกวันนี้เพราะตารางเวลามันเลิกไม่พร้อมกันไง ปกติผมเลิกช้ากว่าตลอดอ่ะ ครับไม่ถึง3นาทีนายราชาปีศาจก็ส่งข้อความกลับมา
‘ ถ้าฉันสั่งให้รอก็ต้องรอเข้าใจ? เจอกันหน้าร้านขายเค้กหน้า ม. ’
=___= เยี่ยม คิดว่าผมจะโง่รอรึไงเล่า
“ฮิคุง กลับบ้านกันเหอะ”
“อ้าว วันนี้แฟนนายไม่มารับรึไง?”
“อ๊ากกก แฟนที่ไหนคนหล่ออย่างฉันก็ต้องมีแฟนเป็นผู้หญิงสิเฟร้ยย”
“เหรอ? - -+ ”
“ไม่ต้องมามองฉันด้วยสายตาแบบนั่นเลยนะ! วันนี้ฉันจะไปค้างห้องนาย”
“เฮ้ย มาจริงดิ คือแบบว่าพี่สาวฉันก็อยุ่นะ”
“แล้วเสื้อผ้านายล่ะ?”
“อ่อ ก็เมื่อเช้าฉันเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปโยนทิ้งไว้หน้าห้องนายพร้อมกับจดหมายน้อยแล้วไง ฮ่าๆ”
“ จดหมายน้อย? แล้วเอาไปโยนไว้ตรงไหนกันนะหวังว่าคงโยนถูกห้องนะ นายยิ่งเฟอะฟะอยู่ สมองก็น้อยเหมือนปลาทอง”
“นายยังไม่ได้อ่านมันอีกเหรอ? ฉันเอาไปวางไว้ก่อนนายจะออกนอกห้องซะอีกนะเอาไว้ข้างๆที่ใส่ร่มอ่ะ”
“ยังเลยนี่ ไม่เห็นจะมี”
“เหรอ? น่าแปลกจัง..”
“ชังเถอะ ตอนนี้เราไปเที่ยวกันก่อนค่อยเข้าไปก็ได้เนอะ” ผมอยากได้หนังสือเล่มใหม่จะแย่ กรี๊ดๆ(?)
“เคๆ งั้นไปกันก่อนก็ได้ค่อยเข้าห้อง”
“เย้=w=”
__________________________________________________________________________________
[NIKIDO]
วันนี้ผมมีเรียนโปรแกรมอยู่พอดีเลยเลิกช้าอีกอย่างวันนี้ตารางเวลาของผมก็ไม่ตรงกับ’ที่รัก’ของผมวะด้วยสิ แย่จริงวันนี้ผมอยากจะ
เห็นหน้าที่รักของผมไวๆผมอยากจะหอมแก้มขาวๆนั่นซ้ำไปซ้ำมา ฮึ๊ยย เมื่อไหร่จะเรียนเสร็จซักทีว่ะ - -
Rrrr…..
‘ผมเลิกก่อนผมขอกลับเองนะฮะเจ้านาย ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ’
ได้ไง! ผมไม่ยอมหรอกนะ ผมเลยส่งกลับไปอย่างเร็ว
‘ถ้าฉันสั่งให้รอก็ต้องรอเข้าใจ? เจอกันหน้าร้านขายเค้กหน้า ม.’
ถ้าที่รักไปรอที่ร้านขายเค้กก็ไม่น่าจะร้อนอะไรเพราะที่นั่นเปิดแอร์แถมยังมีเค้กอร่อยๆกับนมปั่นที่ที่รักผมชอบซะอีก แต่ก็นะอย่าให้ได้รู้เชียวว่าคิดหนี ผมตามไปถึงบ้านแน่
กว่าจะเลิกก็ปาไป2ทุ่มกว่าๆ ผมว่าป่านนี้ที่รักคงไม่รอผมแล้วมั้ง? หรือจะรอ? ผมเลยลองขับรถไปวนๆอยู่หน้าร้านแต่ก็ไม่เห็นที่รักอยู่ข้างในผมคิดว่าที่รักคงกลับบ้านไปแล้วแน่ๆ ไหนๆก็ไหนๆไปเช็คหน่อยแล้วกัน
ติ๊งงงง ต๊องงง
เยี่ยม..ใครคิดเสียงออดหน้าบ้านที่รักของผมกันนะ
“อ้าว ไงๆพ่อหนุ่มมาหาใคร?”
“มาหาที่ เอ้ย ยูอิจิครับคุณแม่”
“ต๊ายย เรียกคุณแม่เลยหรอเนี้ย ฮ่าๆ ยูอิจิวันนี้ไปค้างที่ห้องของฮิคุงเค้านะ”
“งั้นเหรอครับ? ขอบคุณที่บอกนะครับลาล่ะครับคุณแม่” ผมโค้งลาแล้วเดินออกมา หึ..ค้างห้องฮิคุงงั้นเหรอ งั้นที่ไม่กลับกับผมวันนี้ก็คงไปต่อกับฮิคุงนั่นสินะอย่าให้เจอล่ะ ผมเอาตายคาเตียงแน่!!
เป็นห่วงครับว่าตัวเล็กของผมจะทำอะไรอยู่นอนรึยังนี่ก็ปาไปจะ4ทุ่มอยู่แล้ว ผมขับรถกลับมาที่คอนโด เดินขึ้นห้องตามปกกติครับแต่คงต้องประหลาดใจเพราะผมเจอกระเป๋าเสื้อผ้าของใครก็ไม่รู้ ลายโดราเอมอนซะด้วย เหมือนของเด็กๆเลย อ่ะ มีอะไรแป่ะอยู่ข้างบนกระเป๋าด้วย
‘ไม่รู้ว่าจะกลับกี่โมง กิ๊วว ยังไงฉันก็จะมาค้างบ้านนายให้นายนายต้องอยู่รอฉันนะเว้ยเพราะฉันจะหนีไอ้ราชาปีศาจนั่น อย่างน้อยแค่วันนึงก็ยังดี ออ เห็นกระเป๋าฉันแล้วเก็บไว้นะเว้ยอย่าโยนออกไปนอกห้องล่ะ’
หืมมม? วางผิดห้องรึไง ชังเถอะเดี๋ยวถ้ารู้ตัวก็คงมาเอาเองแหละ ผมลากไอ้กระเป๋าโดราเอมอนนั่นเข้าห้อง
__________________________________________________________________________________
[Uiji]
“อ่า ไม่มีงั้นเหรอครับ??” กระเป๋าเสื้อผ้าของผมหายไป!! แต่ผมมั่นใจนะว่าเอามาวางไว้แล้วนี่???
“นายเอาไปวางผิดห้องใช่มั้ย?”
“ไม่นะ ฉันแน่ใจว่าฉันจำห้องนายได้ ห้องนายชั้น 11 ห้อง 731”
“เอาแล้วไงเจ้าบื้อ!! พึ่งขึ้นลิฟท์มากับฉันองแท้ๆ ฉันอยุ่ชั้น 7 ห้อง 713 ”
“ชิบแล้ว! ฉันหวังว่าเจ้าของห้องนั่นคงไม่โยนกระเป๋าฉันออกไปข้างนอกนะ”
ผมรีบวิ่งกดลิฟท์ขึ้นไปชั้น11ทันที โดยให้ฮิคุงแจ้งพนักงานว่ามีใครเอากระเป๋ามาคืนบ้าง ในขณะที่กำลังขึ้นลิฟท์ฮิคุงโทรมาบอกว่าไม่มี งั้นแสดงว่าเจ้าของห้องั่นคงจะเก็บกระเป๋าไว้ให้ผมอยู่นั่นแหละ ฮืออ น่าขายหน้าเป็นที่สุด
ถึงแล้ว..ชั้น 11 ห้อง 731
“อ๊อดดดด” ผมกดอ๊อดหน้าประตูห้องครับ
“นายคือเจ้าของกระเป๋า?” มีเสียงนึงตะโกนถามออกมา แต่ไหง่เสียงมันคุ้นๆหว่า..?
แล้วก้มหน้า
แอ๊ดดด..
“อ่ะ กระเป๋านายแล้วอย่า...!?! ”
“O________o ไอ้ราชาปีศาจ!!!!!” ผมเผลอตะโกนสรรพนามแบบนั่นออกไป ตายห่าแล้วกู!! มันมาอยู่นี้ได้ไง
__________________________________________________________________________________
:: ไรเตอร์ ::
ว่าอัพต่อให้แล้วนะ~ อยากได้กำลังใจเน้ (เม้นคือสิ่งเดียวในกำลังใจ) ไม่รู้ว่าเป็นไง สนุกมั้ย ดีรึเปล่า? หรือว่าแย่?
อะไรยังไงก็บอกได้นะเออ สำหรับตอนหน้าคาดว่าจะมีใครบางคนสลบคาเตียง เอิ๊กๆ♥
ความคิดเห็น