คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : My sweet baby 1
1
____________________________________________________
:: คำโปรย ::
____________________________________________________________________
“เอ้า เป็นไรไปว่ะ ไม่สบาย?”
“เปล่าๆ ฉันสบายดี” ผมตอบมันไปอย่างอ่อมแอ่ม
“สบายดีหาอะไร หน้าแดงหมดแล้วฉันว่าแกไปห้องพยาบาลหน่อยก็ดีนะ”
...หะ ห้องพยาบาล? ไม่เอาไม่ไปนะ ก็ต้นเหตุที่ทำให้ผมหน้าแดงก็คือห้องพยาบาลนั่นแหละ ง่า ทำไงดีผมกลัวจังเลยรุ่นพี่
นิไคโดยิ่งมีข่าวลือที่ไม่ดีๆอยู่ด้วยสิ แล้วไหนจะภาพที่ผมไปเห็นนั่นอีก แอร๊ยย คิดแล้วมันหน้าแดงอ่า ไม่เอาๆ ผมไม่พูดแล้ว
“มะ ไม่ไปนะ ฉันสบายดียังไงก็ไม่ไปเด็ดขาด L ”
“เคๆ ไม่ไปก็ไม่ไปไม่เห็นต้องทำหน้าย่นขนานนั่นเลยนี่ ฮ่าๆ” ฮิคุงพูดพลางจิ้มๆหน้าผากของผม
“ง่า แล้ววันนี้ฮิคุงจะไปร้ายน้าเคโกะป่าว??”
“ก็ถ้าใครบางคนแถวนี้อยากจะไป ล่ะก็นะ” ฮิคุงพูดพลางหยั่กไหล่
“ฉันอยากไปกินนมปั่น น้าเคโกะทำแล้วตีฟองให้ฉันด้วยละ ช๊อบชอบ ตอนเย็นไปกันนะ”
“ฮ่าๆ อืมไปดิ เปลี่ยนโหมตเร็วจริงนะพ่อคุณ”
“ว่าแต่ แล้วเอกสารที่จารย์ทาคุมิฝากไปเอาที่ห้องพยาบาลละให้ไปรึยัง?”
“๐____๐!! เฮ้ย ฉันลืมอ่ะ”
“อ้าว แล้วเมื่อกี้?”
...ไม่ทันที่ฮิคุงจะพูดจบผมก็วิ่งไปที่ห้องพยาบาลทันทีเลย ก็แหง่สิถ้าไม่รีบจารย์ ทาคุมิต้องด่าผมยับแน่ๆ
ไม่มี ไม่มีเอกสารแล้ว !! ทำไงดีผมต้องโดนจารย์ด่ายับแน่เลย ฮืออออ ผมเลยเดินมาที่ชมรมเพื่อจะมาขอโทษจารย์ ผมจะพูดไงดีล่ะ?
‘จารย์ผมขอโทษครับ พอดีผมลืม?’
‘ผมขอโทษพอดีผมดันไปเจอคนกำลังกดกันในห้องพยาบาล’
ไม่เอาๆไม่ดีๆ ขื่นพูดแบบนั่นไปเป็นเรื่องใหญ่แหง่ๆ
แล้วแบบนี้ผมจะแก้ตัวว่าอะไรดีละ ฮือออ ออ
ทันทีที่ผมเปิดประตูชมรมเข้าไป
“ยู-อิ-จิ!!!”
“ผมขอโทษที่มาช้าฮะ แล้วก็ไม่ได้เอาเอกสารมาด้วย แต่ผมหาแล้วนะมันไม่เจอจริงๆ T__T
“จะเจอได้ยังไงล่ะ ก็ฉันเห็นเธอมาช้าก็เลยเดินไปเอาเองแล้ว”
“ของก็ตกระเนระนาด ถามจริงเข้าไปทำอะไรเนี้ย?”
“เอ่อ...คือ” จารย์จะให้ผมพูดว่าเข้าไปแล้วเผลอเห็นคนเล่นจ้ำจี้กันอยุ่รึไง จารย์ไม่เข้าใจผม โฮกกก
“คือ?”
“..คือ ” ความจริงเป็นสิ่งไม่ตายยยย ฮืออ
“ไอ้เด็กนี้มันไปเห็นฉากทีฉันกำลังกินเด็กอยู่นะ” เฮือกกกกก นี้ไม่ใช่เสียงผมนะ แล้วเสียงใครหว่า? ผมหันไปตามเสียงที่อยู่ข้างหลังผม
“นี่แกเข้าไปทำแบบนั่นในห้องพยาบาลอีกแล้ว?”
“อีกแล้ว?” ผมทวนคำพูดของจารย์เบาๆ งั้นแสดงว่าจารย์ก็รู้แถม คำว่า ‘อีกแล้ว’ แสดงว่าเคยทำมาก่อนแล้วอ่ะดิ โฮกกก แต่พอนึกถึงแล้วผมก็อดหน้าแดงไม่ได้อ่า ก็เสียงบ้าๆนั่นมันติดอยู่ในหูผมงิ
‘อ๊าาา อื๊ออ อ่ะ~’ เฮือกก ผมคิดว่าตอนนี้หน้าผมมันคงจะแดงมากแน่ๆเลย ไม่นะฮืออ ถ้าเรียนชั่วโมงหน้าเสร็จผมจะรีบกลับบ้านเลย :: พอดีว่าวันนี้ผมมีเรียนแค่ช่วงเช้า ฮุฮุ ::
“งั้นฉันขอตัวหมอนี้ก่อนนะ” รุ่นพี่นิ ..นิอะไรไคๆโอๆนั่นนะ พูดจบก็ลากแขนผมออกมาเลย ไม่เอา เค้าต้องลากผมไปฆ่าปิดปากแหง่มๆเลย ฮือ เอ๊ะ? จารย์ก็รู้ทำไมถึงไม่ไปฆ่าจารย์ด้วยละ? หรือว่า2คนนี้แอบร่วมมือกัน ไม่น๊าาา
“โชคดีนะ ยูคุง J” จารย์พูดแล้วส่งยิ้มให้ผม ไม่นะ ทำไมจารย์ถึงทำกับผมแบบนี้ ฮือ
________________________________________________________________
“ปล่อยผมนะ!” ผมพยายามทำเสียงให้เข้มที่สุดในชีวิต เป็นไงเป็นกัน ผมไม่อยากโดนฆ่า
“หืมม เสียงหวานใช้ได้” =__=!! เอิ่ม..ได้ข่าวว่าผมพยายามทำให้มันดูน่ากลัวนะ
“รุ่นพี่ นิโดไคฮอดกาปุ๊บซี๋ ปล่อยผมไปเถอะขอร้องผมยังไม่อยากถูกฆ่าผมสาบานว่าผมจะไม่บอกใครว่าพี่ไปจ้ำจี้รุ่นน้องในนั่นแถมยังเป็นผู้ชายกับผู้ชายด้วย อยากฆ่าผมเลยนะโฮ ผมยอมแล้ว” ผมพยายามแกะมือที่รุ่นพี่จับอยู่ออกอย่างยากลำบาก ตัวก็ใหญ่ สูงก็สูง แรงก็เยอะ โฮกกก น่ากลัว
“นายต้องมาเป็นทาสฉันเดือนนึง ขอหาเรียกชื่อฉันมั่ว แล้วก็ดันเข้ามาเห็นฉากอย่างว่า หึ”
“ไม่เอา ผมไม่เป็น”
“ไหนบอกจะยอมทุกอย่าง?”
“ผมขอคืนคำ ฮือออ ” น่ากลัวๆๆๆ คนอะไรไม่รุ้น่ากลัว!
“ไม่สมกับเป็นลูกผู้ชายเลยนะ เฮ้อ นักข่าวโรงเรียนเราทำไมถึงได้ไม่ซื่อสัตย์กับคำพูดเลย เชื่อถือไม่ได้จริงๆ”
”ก็ได้ๆ!!!! แค่เดือนเดียวนะฮะ” T___T เดือนเดียว แค่เดือนเดียว!!
“เยี่ยม วันนี้เลิกกี่โมง?”
“เอ่อ วันนี้ไม่มีเรียนช่วงบ่ายเลิกเที่ยงฮะ”
“รออยู่ที่หน้า ม.วันนี้กลับกับฉัน”
“ไม่ต้องลำบากขนานนั่นก็ได้ฮะ” ผมจะไปร้านน้าเคโกะกับฮิคุง ไม่ว่างๆๆๆๆ แต่ผมไม่กล้าพูดง่ะ
“มีนัด?”
“ใช่ฮะ มีนัดไว้วันอื่นนะฮะ ขอร้อง ” อ้อนลูกเดียวครับไหนๆก็เป็นทาส ต้องอ้อนเจ้านาย(?) T^T เค้าอยากไปกินนมปั่น
“สำคัญขนานนั่นเชียว?”
“มากๆเลยฮะ” เค้าอยากกินนมปั่น ง๊องแง๊งง(?)
“ไปที่ไหนกับใครไปทำอะไร?”
“ที่ร้านน้าเคโกะหน้า ม. ไปกับฮิคุงไปกินนมปั่น” สุดแสนอร่อย <<อันนี้ผมต่อเอง 55
“ฮิคุง? Ok งั้นฉันจะไปด้วย”
“ไม่ได้นะ!” เสียบรรยากาศการกินนมปั่นพอดี !!
“หึ ฉันเป็นเจ้านายของนายมีสิทธิ์ในตัวนายทุกอย่าง นายเป็นของฉัน”
“มันไม่ละเมิลสิทธิ์เกินไปเหรอฮะ!! ”
“จุ๊ๆ ของเล่นอย่ามาเถียงเจ้านายสิครับ” หมอนี้(เปลี่ยนสรรพนามทันที)เอานิ้วเรียวๆมาจรดที่ริบฝีปากผมพร้อมกับส่ายหน้าไปมา หล่อครับ..หล่อมากหล่อลากหล่อโฮกกกก ไม่ไหวล่ะผมเขิน -/////-
“ฮึ๊ย! ผมจะไปเรียนเล่า!!” ผมรีบใช้จังหวะนั่นสะบับข้อมือออกแล้วรีบวิ่งไปชั้นเรียน ผมต้องหน้าแดงแน่ๆเลย เค้าจะเห็นรึเปล่านะ คงไม่หรอก งื้ออ
________________________________________________________________
[Nikido]
ผมแทบอยากจะรวมร่างกับร่างบางซะตอนนี้เลย! เด็กอะไรน่ารักชะมัด แต่ว่าผมถือว่าผมเป็นเจ้าของของร่างบางแล้วและต้องเป็นแค่คนเดียวด้วย ผมคิดหาวิธีที่จะทำให้ได้ร่างบางนี่มา แต่ก็นะ ร่างบางพูดเองว่าจะยอมทุกอย่าง หึหึ
ว่าแต่ผมลืมถามชื่อแฮ่ะ ชังมันมีเวลาอีกเยอะกับนางฟ้าของผม
ผมชอบเวลาร่างบางหน้าแดง ชอบเวลาร่างบางอ้าปากจะเถียง ชอบไปหมด ไม่รู้สิ ผมคิดว่าผมจริงจังนะ ผมยังไม่เคยจริงจังกับใครมาก่อนเลย หึ ชักสนุกแล้วสิ ผมจะทำให้เจ้าตัวเล็กนี้หลงผมหัวปักหัวปำเลยคอยดู ผมพูดพลางยืนยิ้มอยุ่คนเดียว
____________________________________________________________________
::ไรเตอร์::
บทแรก จบไปแล้วนะโฮกฮากก เม้นด้วยนะคร๊าบบ ไรอยากได้กำลังใจขิงๆ ~
เม้นชมตัวละครก็ได้ เม้นชมไรก็ได้งุงิ 555 เอาเป็นว่าขอบคุณที่แว๊บๆมาอ่านนะคร๊าบบ แล้วเจอกันตอนต่อไป ♥
ความคิดเห็น