คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : A diary
I was given a summer break term to write a diary everyday and turn it in as a homework. An unimportant yet enjoying at first but it slowly increasing the warmth in the hearth of a little space in my heart.
Later I realised that some of my friends, I daresay most of them wrote just a bit for the day. I always wrote atleast one or two pages everyday, narratting my life not only for a day but also everything that came to my mind.
ใระิว่าาบเรียนวิาภาษาอัฤษที่เรียนเมื่อั้นมัธยมปลาย ะุประายวามรัวามหลใหลในารเียนอผม
ผมไ้รับมอบหมายานให้เียนไอารี่ทุวันเป็นารบ้าน านที่สนุและูไม่สำัใน่วแร แ่มันุประายเปลวไฟอบอุ่นอปล่อไฟภายในพื้นที่เล็ๆอหัวใผม
ผมเพิ่เ้าใใน่อมาว่าเพื่อนอผมบาน ผมล้าพู้วย้ำไปว่าแทบะทุนเียนไอารี่ัล่าวเพียนิหน่อย่อวัน แ่ผมเียนอย่าน้อยหนึ่ถึสอหน้าเป็นประำ บรรยายไม่เพียแ่สิ่ที่เิึ้นในหนึ่วัน แ่เียนไม่ว่าอะไร็ามที่เ้ามาในวามิ
I never had much chance to read a lot of books,
I thought it was just a waste of money and time then I hadn't even see my friends reading a novel, or perhaps two or three people. But at the moment I fell in love with novels. I just love writing.
Anyway today at the university I still fell the same thing over and over and over. It was a thought of emptiness and regret. Why am I even be there, or even be here in the first place. It's hard but I met a lot of good friends I supposed? There are two side of a story I believe. I believed atleast.
Once comes a day there goes the pain. I have to get out of this hell. The hell inbetween. The one inside.
Good night to myself
Griffin, 27/06/1997
ความคิดเห็น