คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : something four : หัวเข็มขัด
topic : หัวเข็มขัด
couple : chanyeol x sehun ft.baekhyun
warning : PG-15 , จินตนาการขั้นสูง?
“เซฮุนมาช่วยพี่ยกของตรงนี้หน่อยสิ” เสียงเมนวอยซ์ของฝั่งเคที่ดังมาจากห้องซ้อมทำเอาเจ้าของชื่อต้องดึงหูฟังสีเขียวสดใสออกเพราะได้ยินไม่ค่อยชัด
“อะไรนะครับพี่คยองซู?”
“มาช่วยพี่ยกลังหนังสือหน่อยสิ จะเอาไปเก็บห้องนั่งเล่นน่ะ” ขายาวเดินอาดๆไปหาต้นเสียงอย่างไม่เร่งรีบ ก่อนจะพบกับลังกระดาษสีน้ำตาลสองสามกล่อง
“มันคืออะไรเหรอครับ?”
“ก็พวกหนังสือการ์ตูน เกมเพลย์ แล้วก็ของเล่นนั่นแหละ” คนตัวเล็กพูดเสียงขึ้นจมูกพร้อมกับริมฝีปากที่ยู่เข้าหากันเป็นเชิงงอน
ทั้งๆที่เพิ่งจะจัดไปเมื่อไม่กี่วันแท้ๆ กลับมารกอีกแล้ว!
“อ่อ ขอโทษทีนะครับ” มือเรียวค่อยๆเปิดแต่ละกล่องดูอย่างสงสัย ข้างในมีทั้งหนังสือการ์ตูนของเค้าและจงอิน เกมเพลย์ของพี่ชานยอล และตุ๊กตานับไม่ถ้วนของพี่แบคฮยอน
“ให้ผมยกไปหมดเลยมั้ย?”
“มันหนักนะเซฮุนนา ค่อยๆแบ่งไปก็ได้ พี่ขอทำความสะอาดต่ออีกแปปนึง”
“ครับ” เซฮุนพยักหน้าน้อยๆ มือเรียวยกกล่องเกมเพลย์และหนังสือการ์ตูนมาวางซ้อนกันก่อนจะลองยกดู ก็ไม่ค่อยหนักเท่าไหร่แฮะ..
ลิ้นอุ่นร้อนลากผ่านริมฝีปากบางอย่างใช้ความคิด ก่อนจะยกกล่องทั้งสามมาวางซ้อนกันแล้วจัดการยกในคราวเดียว ความสูงของกล่องที่อยู่ในระดับสายตาพอดีทำเอามองเส้นทางข้างหน้าไม่ค่อยถนัดนัก
“น้องหยอยย พี่แบคได้เกมแผ่นใหม่มาแล้วสนใจป่าว?” เสียงแหลมๆของแบคฮยอนดังมาแต่ไกล ก่อนจะตามด้วยน้ำหนักที่โถมลงมาแถวต้นคอจนชานยอลต้องย่อตัวต่ำลง
“ไม่พลาดครับมึง เอามาลองเลยๆ” คนตัวสูงพูดอย่างตื่นเต้นพร้อมฟันที่แทบจะหลุดออกมาจากปากเพราะรอยยิ้มกว้างตามแบบฉบับของเจ้าตัว
“ทีอย่างนี้ล่ะเร็ว เงินค่าแผ่นที่แล้วยังไม่เอามาให้กูเลย” มือเล็กๆผลักหัวหยิกหยอยของอีกคนอย่างหมันไส้
“โอ้ยยยย พี่แบคครับเครื่องที่มึงใช้เล่นนี่ของกูเหอะ”
“กรี๊ดด กล้าพูดนะมึง แ-ม่งเก่าจนปลวกจะเจาะละ”
ทั้งสองคนเดินเถียงกันไปเรื่อยๆพร้อมกับขาที่ก้าวไปยังห้องซ้อมเต้นอย่างอัตโนมัติ โดยลืมมองคนตัวขาวที่เลี้ยวออกมาจากประตูพอดี
“พี่ช..ชานยอลครับ ขอทาง...” ริมฝีปากสีชมพูขยับเป็นคำพูดแผ่วเบาเมื่อได้ยินเสียงของรุ่นพี่ร่วมวงดังอยู่ใกล้ๆ ขาเล็กๆเริ่มเซไปมาเพราะภาพที่เห็นตรงหน้ามีเพียงลังกระดาษสีน้ำตาลเท่านั้น
“อ้าว เซฮุนนา”
โครมมมมมมมมมมมม
สิ่งของภายในกล่องถูกเทออกมาทันทีตามแรงโน้มถ่วงของโลกราวกับขายสินค้ามือสอง แบคฮยอนกระโดดไปมาเพื่อหลบแผ่นเกมส์และสันหนังสือการ์ตูนสีสดใสที่พร้อมจะลอยมากระทบหัวเขาได้ทุกเมื่อ
“เป็นอะไรกันรึเป...อุ๊บ!” ใบหน้าสวยหันไปหาบุคคลทั้งสองในเหตุการณ์เพื่อตรวจสอบความปลอดภัย ก่อนมือเล็กจะยกขึ้นมาปิดปากของตัวเองทันทีเพราะกลัวจะเผลอพูดอะไรแปลกๆออกไป
เชี่ยยยยยยยยยยยย โคตรฟินนน!
“อือ..” ดวงตาเรียวค่อยๆลืมขึ้นเมื่อรู้สึกถึงแรงกดทับบริเวณช่วงลำตัว สัมผัสนุ่มนิ่มและกลิ่นหอมอ่อนๆทำเอารู้สึกสงสัยอยู่ไม่น้อย..
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ชานยอลเบิกตากว้างทันทีเมื่อสิ่งที่เห็นตรงหน้าคือต้นคอขาวๆของโอเซฮุนที่อยู่ใกล้ระดับHD แผ่นอกบางที่กดต่ำลงมาจนแทบจะชนกับสันจมูกของเค้าทำให้ถึงกับต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ
“โอยยย” คนด้านบนร้องออกมาเบาๆ ข้อศอกที่วางอยู่บนพื้นขนาบกับศรีษะของรุ่นพี่ตัวสูงค่อยๆยันขึ้นอย่างยากลำบาก
ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อในระดับสายตาขยับไปมาเป็นคำพูดที่ชานยอลจับใจความไม่ได้เลยซักนิด หัวสมองกำลังโฟกัสไปที่ภาพตรงหน้าอย่างจดจ่อ
ปาร์คชานยอลอยากจะบ้า
“ขอโทษด้วยนะครับ พี่เจ็บตรงไหนรึเปล่า?” เซฮุนพูดเสียงแผ่วอย่างรู้สึกผิด มือบางแตะเข้าที่โครงหน้าของอีกคนเบาๆเมื่อดูจะเงียบผิดปกติ หรือว่ากระดูกจะหัก?
“ปะ...เปล่า พี่ไม่เป็นอะไร” ร่างสูงตอบพร้อมกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ บั้นท้ายนุ่มนิ่มที่กำลังบดเบียดลงบนหน้าท้องแกร่งเล่นเอาหายใจผิดจังหวะ ใบหน้าขาวก้มต่ำลงมาจนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่เป่ากระทบข้างแก้ม
ทำงี้ฆ่าพี่เลยเหอะครับโอเซฮุน
“แต่พี่หน้าซีดๆนะครับ ไม่เป็นไรจริงเหรอ?”
“เอ่อ..สงสัยอากาศจะร้อนน่ะ ไม่เป็นไรหรอก”
“อา งั้นก็โอเคครับ” ใบหน้าหวานถอยกลับออกมา มือเล็กดันแผ่นอกแข็งแรงเอาไว้ก่อนจะเด้งตัวขึ้นมานั่งทับบนหน้าท้องของชานยอลเต็มๆ
ตาย กูตายยยยยยยย..
ร่างสูงพยายามส่งสายตาเป็นสัญญาณSOSไปหาแบคฮยอนที่กำลังยืนดูสถานการณ์อยู่ติดขอบสนามพร้อมกับบิดชายเสื้อไปมา ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่นอย่างระงับอารมณ์ด้วยสีหน้าแดงก่ำ
พี่แบคครับ ตอนนี้กูเริ่มรู้สึกแปลกๆแล้วนะ มาช่วยกูที
“ยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ” เซฮุนค่อยๆถอยตัวลงมาข้างล่างพร้อมกับก้มหัวให้เล็กน้อยอย่างสุภาพ
เฮ้ยยย อย่าลงมานะเซฮุน อย่าา!
กึก
ชิบหายแล้ว...
“หือ?” คิ้วสวยยกสูงขึ้นทันทีเมื่อไปสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างแถวสะโพก ดวงตากลมกรอกไปมาอย่างใช้ความคิดก่อนแก้มทั้งสองข้างจะขึ้นสีแดงระเรื่อ ริมฝีปากบางยกยิ้มน้อยๆพร้อมกับเสียงหัวเราะแห้งๆ
“ฮ..ฮะๆ ขอโทษด้วยนะครับ” เซฮุนลุกขึ้นจนเต็มความสูงทันทีพร้อมกับขายาวๆที่วิ่งหนีเข้าไปในห้องนั่งเล่น
“เหยดดดดดด ซวยแล้วไงมึง” เสียงทุ้มดังขึ้นมาอย่างงอแง ริมฝีปากอิ่มเบะออกจากกันเหมือนจะร้องไห้ได้ทุกเมื่อ
“อะไร มึงทำอะไรน้อง” เพื่อนตัวเล็กถามอย่างตื่นเต้นพร้อมกับมือที่สั่นไปมาไม่หยุด กูจะระเบิดตัวเองตายอยู่แล้ว แ-ม่งฟินสัสส!
“กูไม่น่าเปลี่ยนหัวเข็มขัดเลย เชี่ยยยยยยยยย” มือเรียวยีผมสีน้ำตาลหยิกหยอยของตัวเองอย่างลนลานก่อนจะเด้งตัวขึ้นมาหาแบคฮยอน หัวเข็มขัดรูปสัญลักษณ์ประจำวงแบบหกเหลี่ยมขนาดใหญ่และนูนขึ้นมาตรงกลางสีเงินที่เพิ่งเปลี่ยนไปไม่กี่ชั่วโมงก่อนเป็นความคิดที่ผิดถนัด
น้องเล็กต้องเข้าใจเขาผิดแน่ๆเลย!
“เอ้า มึงใส่เข็มขัดสองอันเหรอน้องหยอย?”
“ฮะ? กูใส่อันเดียวนะ” ชานยอลถามกลับพร้อมใบหน้าเอ๋อๆ นี่เพื่อนสนิทเค้ากำลังเล่นมุกอะไรอยู่เหรอ?
“.......”
“มองกูทำไมเนี่ย?” คนตัวสูงเริ่มเหงื่อตกเมื่อดวงตาที่ประดับด้วยอายไลน์เนอร์ของแบคฮยอนกำลังมองเขาไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสีหน้าแปลกๆ
“เชี่ยยย ไปเข้าห้องน้ำเลยมึง!!”
ความคิดเห็น