[ Fic KHR , OHC ] ศึกครั้งนี้มี ( หัวใจ ) เป็นเดิมพัน

ลำดับตอนที่ #11 : Chapter6::โอรัน!!!

โอรัน

   "ขอโทษค่ะ อ้าวไง! เคียวน์ไม่ได้เจอซะนาน ว่าแต่นายเปลี่ยนสีผมกับใส่บิ๊กอายมาหรอ อืม ก็ดูดีดีนะ แต่ เฮ้ย! นายมาที่นี่ได้ไงเนี่ย OoO" พอฉันเงยขึ้นมามองหน้า ฉันก็รู้สึกตกใจมาก มากพอๆกับการที่ซือจะกดฮิ! (ดูมันช่างเปรียบเทียบ = =; //ไรท์) เพราะเคียวน์ที่ฉันพูดถึงเนี่ย เป็นแฟนเก่าฉันเอง ก่อนที่จะย้ายมาอยู่นามิโมริ ฉันเคยอยู่โรงเรียนมิโดริมาก่อน ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เคียวน์มาอยู่โรงเรียนหญิงล้วนได้ยังไง (เพราะฉันเองก็ยังสงสัยอยู่เหมือนกัน - -^) แต่เค้าบอกว่า'เพื่อที่จะได้รับการยอมรับจากตระกูลฉันจะต้องมาปลอมตัวอยู่ที่นี่1ปี โดยไม่ให้ใครจับได้' แล้วรู้มั้ยว่าทำไมฉันถึงรู้ว่าเคียวน์เป็นผู้ชาย ติ๊กต๊อกๆๆ เฉลย เพราะฉันรูมเมทของเคียวน์น่ะสิ ^ ^ เคียวน์น่ะนะออกจะหน้าหวาน+ขรึมซะขนาดนั้น ก็เลยไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นผู้ชาย อาจเป็นเพราะมีฉันด้วยล่ะมั้ง ที่ทำให้ไม่มีใครอยากยุ่งกับเคียวน์สักเท่าไหร่ - -^ ก็นะ เวลาอยู่กับคนอื่นฉันดูออกจะโหดๆนิดๆนี่นา (คงไม่นิดแล้วมั้ง ขนาดคนไม่คบเนี่ย//ไรท์) แต่ที่สำคัญเค้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังงายย!!!

 

   "ขอโทษนะครับ พอดีว่าผมไม่ได้เป็นคนเดียวกับคนที่คุณรู้จักหรอกครับ ผมชื่อ โอโทริ เคียวยะ ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรหรอครับ ^ ^ " หน้าแตกดังเพล้งเลยอ่ะ ใครก็ได้ช่วยมาเย็บให้หน่อย T^T แต่ก็ดูเป็นคนมีมารยาทดีแหะ ไม่เหมือนกับผู้ชายในชมรมฉันสักคน = =^ (เปลี่ยนเรื่องไว้ไหวนะคุณเธอ - -//ไรท์   ชิ! แล้วจะให้หน้าแตกนานๆทำไมล่ะ เดี๋ยวถ้าเกิดหมอไม่รับเย็บขึ้นล่ะ เครียดนะเนี่ย ถ้าเกิดหมอเย็บไม่ดีหน้าฉันพังขึ้นมาทำไง T T//กุมิ   ถ้าจะหนัก - -^//ไรท์)

 

   "ขอโทษอีกครั้งนะคะ ฉันชื่อ สึกิอุระ กุมิ ค่ะ ไม่ทราบว่ามาทำอะไรที่นี่คะ คุณ...ไม่น่าจะในเป็นคนในนามิโมริ ใช่มั้ยคะ ^ ^ " เพราะว่าที่กระเป๋ามีตราสัญลักษณ์ของโรงเรียนโอรันอยู่ รู้สึกว่าจะเป็นโรงเรียนคู่แข่งกับนามิโมริ แต่คงไม่อะไรหรอก...มั้งนะ - -^

 

   "ครับ ผมมาจากโตเกียว ว่าแต่คุณก็ไม่ใช่คนที่นี่เหมือนกันนี่ครับ ^ ^+" มันก็จริงที่ฉันมาจากอนาคตทำให้ไม่มีใครรู้จักฉัน แต่ว่าตานี่มันรู้ได้ยังไงว่ามีใครอยู่ในเมืองนี้บ้าง สงสัยว่าอีตาเคียวยะนี่จะมีข้อมูลของทุกคนอยู่ในกำมืออยู่แล้วเป็นแน่แท้ ต้องระวังเอาไว้

 

   "ค่ะ แต่ว่าฉันมีญาติที่นี่น่ะค่ะ ก็เลยกะจะมาเรียนที่นี่ แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่คะ"

 

   "อ้อ! ผมก็จะมาสมัครเรียนเหมือนกันครับ แต่ว่านี่ก็เลยเวลาราชการมาแล้ว ผมก็เลยคิดว่าจะกลับไปก่อนน่ะครับ" ห๊า! เด็กที่มาจากโอรันเนี่ยนะ O_O จะมาสมัครเรียนนามิโมริ เป็นไปไม่ด้ายย ต่อไปต้องอยู่ห่างๆตานี้เอาไว้ ไม่งั้น ฉันเชื่อว่าต้องมีเรื่องซวยเข้ามาปั่นป่วนชีวิตฉันเพิ่มอีกแน่ๆ ~_~^แต่ศึกษาข้อมูลไว้หน่อยก็ดี อืมม งั้นก็...

 

   "ไม่เป็นไรค่ะ ก็พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้วจะสมัครพรุ่งนี้มันก็แปลกๆนะคะ ฉันมีวิธีค่ะ ^ ^" แล้วฉันก็เดินเข้าไปในโรงเรียนโดยมีเคียวยะตามไปด้วยอย่างงงๆ เข้าไปแล้วก็เจอผอ.โรงเรียน พอดีเลย

 

   "คือ พวกเราจะมาสมัครเข้าโรงเรียนน่ะค่ะ ^-^ " ยิ้มไว้ก่อนเผื่อเค้าจะใจอ่อน 

 

   "ขอโทษด้วยนะ แต่โรงเรียนของเราปิดรับสมัครตั้งนานแล้วล่ะ" ว่าแล้วว่าวิธีต้องไม่ได้ผล เฮ้อ! ฉันก็เลยจำเป็นต้องงัดวิชาเทควันโดที่ฉันอุตส่าห์ร่ำเรียนมาอย่างยากลำบากมาใช้ - -^ถ้าให้พูดตามตรงสาเหตุที่ฉันต้องเรียนเพราะฉันอยู่ในตระกูลรับใช้ของรีเทิร์นและยูคิ (ตระกูลของสองคนนี้เป็นตระกูลที่เปรียบเสมือนพี่น้องกันก็เลยต้องรับใช้ทั้งสองตระกูลเลย ถ้าตระกูลรีเทิร์นอย่างเดียวน่ะ ฉันทำได้นะ แต่ทำไมต้องมีตระกูลไอ้ยูคิเข้ามาเอี่ยวด้วยอ่าา T^T) แต่ไม่(ค่อย)มีใครรู้หรอกเพราะฉันปิดบังเรื่องตระกูลมาโดยตลอด แล้วก็คอยปกป้องตามฐานะเพื่อนสนิท แต่ว่า(ไอ้)คนที่รู้ว่าฉันอยู่ในตระกูลรับใช้ของรีเทิร์นและยูคินั่นก็คือ ไทคิ! เพราะเค้าก็อยู่ตระกูลรับใช้เหมือนกับฉันและทางผู้ใหญ่ก็จะให้ฉันหมั้นกับเค้า T^T เรื่องนี้มีแต่ฉันคนเดียวที่รู้ (เพราะแอบไปฟังผู้ใหญ่คุยมา) แต่ในเมื่อเรามาอยู่ที่นี่แล้วหยุดทำหน้าที่นี้ไปก่อนละกัน ฮ่าๆๆ สบายใจ ^[+++]^ แล้วฉันก็ลงมือจัดการผอ.โดยการใช้เทควันโดนิดนึง ที่เหลือกะจะใช้มีดสั้นทั้งหมด (แล้วจะพล่ามมาเพื่อ?//ไรท์   บรรยายสรรพคุณไงรวมถึงบอกหน้าที่ให้รีดเดอร์ที่แสนจะน่าร้ากกกเข้าใจอย่างถ่องแท้ โฮะๆๆ//กุมิ) แถมมีดสั้นนี่ยังไม่ใช่มีดธรรมดา แต่เป็นมีดที่สั่งทำจากอิตาลี โดยมีแบบมาจากมีดของเบลเฟกอล!!! อยากจะบอกว่าหาช่างทำให้ยากมากกก = =^ เพราะรายละเอียดไม่ชัดเจน อย่างนู้น อย่างนี้ และสุดท้ายสวรรค์ก็เมตตาบันดาลให้ไปเจอกับ ลูกหลานเหลนโหลนของคนที่เคยทำมีดให้เบลเฟกอล รายละเอียดจึงมีครบ แต่ค่าจ้างโคตรแพง! (ก็มาจากราชวงศ์นี่//ไรท์) แต่ก็ช่างเหอะ ขอให้ได้มาก็พอ ฉันทำเอาไว้ 24 ชุด ให้ทุกคนไปอย่างละชุด ที่เหลือสำรองเอาไว้ให้แต่ละคน ฉันจำได้เลยลักษณะของแต่ละคนที่ได้มีดไป อืม อย่างเช่น ไทคิ บอกว่าจะลองเอาไปเป็นมีดไว้ทำซูซิ (มันจะทำได้แน่หร้อ = =^) มัตสึโตะ หักทิ้งตัดแต่ครั้งแรกที่เห็น (เสียดายอ่ะ แพงนะเนี่ยเงินตัวเองล้วนๆ T^T) รีเทิร์น บอกว่า จะเก็บใส่กล่องแก้วเอาไว้อย่างดี นี่แค่ส่วนหนึ่งนะ ดูแล้วแต่ละคนเว่อร์ๆทั้งนั้นเลย มีแต่ฉันที่ทำตัวติดดิน โฮะๆๆๆ ^o^ (มันบ้า//ไรท์)

 

   "ผอ.ค่า ถ้าผอ.ไม่ยอมให้พวกเราสมัครเนี่ย ผอ.อาจจะลดระดับกลายเป็นครูใหญ่(ในโรงพยาบาล)ไปเลยก็ได้นะคะ ^ ^++" ฉันกระซิบที่ข้างหูผอ.เป็นเสียงที่เรียกได้ว่าโคตรเบาจนฉันไม่แน่ใจเหมือนกันว่าผอ.จะได้ยินรึเปล่าพร้อมกับที่ฉันดึงมีดออกมาจากกระเป๋ามาจ่อที่หลังผอ.ในความเร็วที่คนปกติ(หรือคนที่ไม่เคยเรียนต่อสู้มาเลย)มองไม่เห็นหรืออาจแค่เลือนลาง แต่ตานี่มันมองเห็นอ่ะ ดูจากลักษณะท่าทางของเค้า ตาโตอย่างกับไข่ไดโนเสาร์แน่ะ ไม่ธรรมดาจริงๆด้วยแฮะ

 

   "ก..ก็ได้ โอเค ฉันจะรับสมัครเข้าเรียนโดยเป็นเด็กพิเศษในห้องเรียนพิเศษเลยเอา แต่ในห้องนั้นมีเด็กแล้วประมาณ 8 คนแล้ว จะโอเคมั้ย ค..ครับ" ห้องเรียนพิเศษก็ดีนะ

 

   "โอเค สมัคร 10 คน โอเคนะ บาย อ้อ! สมัครให้คนนี้ด้วย คุยต่อเองละกัน"

 

   "น่าสนใจจริงๆแฮะ" ฮ่าๆๆๆ มันแน่อยู่แว้ว แล้วฉันก็วิ่งออกมาจนถึงสวนสาธารณะ แล้วก็เจอ!... ฮึก น..น้ำตาไหล ท..ทำไมรู้สึกว่าเดี๋ยวนี้น้ำตามันจะไหลบ่อยจังเลยแฮะ อย่างนี้ฉันก็ได้เป็นมะเร็งที่ตากันพอดี(เกี่ยว?) ไม่ไหวๆ แล้วแบบนี้ฉันจะได้ไปสมัครเข้าโกคุโยให้มิจิโยะกับทาคาชิไหมเนี่ย!

 

   Kumi end

 

   Yuki mode

 

   ผมรู้สึกว่าทำไมเดี๋ยวนี้พอกุมิยู่ต่อหน้าผมกุมิโคตรจะเย็นชาเลยอ่ะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนผมพูดคำ เค้าจะเถียงออกมาเป็นสิบๆคำแถมชอบพูดเสียดสีด้วย แต่ตอนนี้ผมพูดคำ คำที่ออกมาจากปากเค้าก็คือ อย่ามายุ่ง เรื่องของฉัน อืม แค่นี้แหละ อะไรประมาณนี้ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดมาจากสาเหตุอะไร แต่ผมก็รู้สึกว่าผมควรไปขอโทษเค้า โธ่! คุณรีดเดอร์ผู้ที่แสนจะงดงามราวกับดอกหน้าวัว เอ๊ย! ไม่ใช่ ราวกับดอกกุหลาบ อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นสิครับ ผมไม่ได้ชั่วอย่างที่รีดเดอร์ทุกๆคนเข้าใจนะครับ (ถ้านายพูดโกหก ขอให้นายจีบใครไม่ติด ชีวิตรันทด ขัดสนข้นแค้น ขนาดแลนด์ยังไม่อยากมองหน้า โดนสปาต้าฟัน ฝันร้าย 1827 ครั้ง ดันทุรังเป็นขอทาน เค้าก็ไม่รับ(?) จนในที่สุด นายก็จะกลายเป็นผีเร่ร่อนหรือสัมพเวสีที่ลอยอยู่ข้างถังขยะ เพราะไม่มีที่ให้ไป!//ไรท์) ฮัดชิ้ว! เหมือนจะมีใครแช่งผมไว้เลยแฮะ - -^ เอ้า! ผมยอมรับก็ได้ว่าผม(แอบ)ชั่วหน่อยๆ แต่ผมก็ชั่วแบบมีเหตุผลนะครับเพราะฉะนั้นคนมีเหตุผล หน้าตาดี ฉลาด มีชาติตระกูล อย่างผม คงไม่ผิดใช่ไหมครับ ^-^ (ไอ้อย่างหลังมันไม่เกี่ยวแล้วเฟ้ย!//ไรท์   แหม! ผมก็แค่พูดตามความจริงแค่นี้เอง ทำเป็นเขินไปได้ > <//ยูคิ   แหวะ! ใครจะไปเขินนายฟะ//ไรท์   อ้าว! ก็พวกรีดเดอร์ไง ใช่ไหมครับ//ยูคิ   จริ๊ง เอ้าขอเสียงคนที่อยู่ข้างไอ้ตาหลงตัวเองนี่หน่อย//ไรท์  ••• เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่ด้วยค่ะ •••   Noooooo//ยูคิ) ระหว่างที่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย ขาผมก็เดินมาที่สวนสาธารณะเรียบร้อยแล้ว เรานี่ฉลาดจริงๆ ขนาดขายังมีความคิด ^ ^ (เอามันเข้าไปพระเอกเรื่องนี้ หลงตัวเองได้อีก//ไรท์) แล้วผมก็ไปนั่งที่ชิงช้า ตอนเด็กๆผมน่ะนะชอบเล่นชิงช้ามากกกเลยล่ะ แต่เพราะชิงช้านี่แหละที่ทำให้ผมกลายเป็นเพื่อนรักเพื่อนแค้นกับไทคิ... อย่าให้เล่าเลย เรื่องมันยาวว

 

   "สวัสดีจ๊ะ ^ ^" ผมหันไปที่ต้นทางของเสียง ก็เจอมิโกะ นั่งที่ชิงช้าข้างๆผม ที่จริงจะบอกว่าผมชอบเค้ามันก็ไม่ผิดนะ แต่ว่าก็ไม่ใช่รักอยู่ดี ก็แหม! เค้าออกจะเพอร์เฟ็กไปซะทุกอย่าง(เหมือนผม)อ่ะนะ > < เป็นถึงดาวโรงเรียนที่ทุกคนหมายปอง ไทคิเคยบอกกับผมว่า ผมเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลกแล้วที่ได้คบกับมิโกะ แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่ามันใช่ความสุขจริงรึเปล่า ก็ในเมื่อมันไม่ได้รักหนิเน้อ 

 

   "มีอะไรหรอ มิโกะ ดูเศร้าๆไปนะ ^ ^" ผมพูดออกไปตามความจริง

 

   "อืม ไม่มีอะไรหรอก แค่เครียดกับสถานที่ใหม่นิดหน่อยหนะ ^-^ " โกหกชัดๆ ใครๆเค้าก็ดูออก

 

   "โกหกไม่เก่งเลยนะ มีอะไรรึเปล่า บอกได้นะ ^-^ " แล้วผมก็ยิ้มบางๆให้มิโกะ มิโกะก็ร้องไห้แล้วโผกอดผม O_O ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย คนหล่อล่ะงง

 

   "อืม ฮึก ฉันคิดว่า ฮึก เราสองคน...เลิกกันเถอะ" ช็อก! มันเป็นที่ Impootsibann very very much (เขียนงี้ป่าวอ่ะ//ยูคิ   ไม่เก่งอังกฤษ ยังอุตส่าห์จะเขียน เฮ้อ!//ไรท์) เพราะว่าตลอดเวลาที่ผ่านมามิโกะไม่เคยแสดงท่าทีแบบนี้มาก่อนและจากลางสังหรณ์ของผมที่ไม่เคยผิดพลาดซักครั้ง มิโกะไม่น่าจะเคยคิดเรื่องนี้เลย จนได้เจอกับเหตุการณ์ เหตุการณ์นึง ที่ทำให้เธอต้องตัดสินใจพูดแบบนี้ แต่ว่าตั้งแต่คบกับมิโกะมานี่ ผมไม่เคยจีบใครเลยนะ ขอเบอร์ อะไร ก็ไม่เคยมี้ ไม่เคยมี (> < )( > <) สาบานต่อหน้าต้นหอมเลย แล้วผมควรจะตอบยังไงดีล่ะ ซวยเลย พระเจ้าต้นหอมช่วยผมทีเถอะ T T

 

   "ท..ทำไม ถึงพูดแบบนั้นล่ะ" ผมพูดด้วยเสียงประมาณว่า โคตรช็อก แล้วมิโกะก็คลายอ้อมกอกที่กอดผมไว้เมื่อกี้

 

   "เอ่อ...ฉันคิดว่า เราอาจจะไม่มีความสุขก็ได้ถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อไป แล้วฉันก็คิดว่า ฉันมีคนที่แอบชอบแล้วล่ะ ^-^" โอเค เหตุผลอย่างเดียวคือ 'ฉันมีคนที่แอบชอบแล้วล่ะ' ผมไม่โทษเธอหรอก เพราะตลอดเวลาที่คบกันเธอดีกับผมมากแล้วผมก็ไม่ได้รักเธอด้วย ผมต่างหากที่ควรจะขอโทษเธอ แต่มันก็...รู้สึกแปลกๆแฮะ เวลามีคนมาบอกเลิกเนี่ย 

 

   "อืม ก็แล้วแต่มิโกะแล้วกันนะ แล้วก็ขอโทษด้วยนะ ถ้าฉันอะไรให้เธอต้องเสียใจ บาย" หลังจากนั้นผมก็เดินออกมาจากสวนสาธารณะแล้วไปยังโรงเรียนนามิโมริที่ผมรัก(หรอ?) แต่เมื่อมาถึง ผมก็เจอกับนักเรียนกลุ่มหนึ่งที่มาจากโรงเรียนโอรันกำลังคุยกันที่หน้าโรงเรียน ซึ่งโอรันเป็นคู่แข่งกับนามิโมริ พวกเค้ามาที่นี่เพื่อจะมาเผาโรงเรียนนามิโมริหรอ หรือว่า พวกเค้าจะมาลอบวางระเบิด หรือว่า พวกเค้าจะเป็นพวกโรคจิตแล้วทำให้เข้าใจผิดว่าเป็นคนของโรงเรียนนามิโมริ หรือว่า OoO (โอ๊ย! พอๆๆๆหยุดความคิดพวกนั้นซะ บอกไว้ก่อนเลยนะว่าเค้าไม่ได้ชั่วเหมือนพวกนายหรอกนะ เค้าออกจะเป็นผู้ดี มีสกุล ไม่ใช่ เป็นผู้ไม่มีดี มีแต่สถุล เหมือนพวกนาย - -*//ไรท์   ฉันจะอยู่ในฟิคมันต่อดีไหม(ฟะ)ครับเนี่ย//(ในใจ)ยูคิ) เนื่องด้วยความรักที่มีต่อสถาบันโรงเรียนกลัวโรงเรียนจะพินาศขึ้นมา! (ฉันว่าตั้งแต่นายมาอยู่โรงเรียนก็พินาศแล้วนะ//ไรท์  ไม่จริงงงงง//ยูคิ) ความเป็นผู้นำ และความใจกล้า(หน้าด้าน)ของผม ผมจึงถามขึ้นว่า...

 

   "เอ่อ...มาทำอะไรกันที่นี่หรอครับ" (แป่ว! นึกว่าอะไร มาพูดแค่นี้น่ะนะ//ไรท์   ก็เค้าไม่กล้านี่ โดยเฉพาะ คนตัวสูงๆผมสีดำที่อยู่ข้างๆคนตัวเล็กๆผมสีทองอ่ะ โคตรน่ากลัว T T//ยูคิ   ไอ้ป็อดเอ๊ย! แบบนี้จะเป็นบอสวองโกเล่ได้ไงเนี่ย - -//ไรท์   อะไร ใคร เป็นบอสวองโกเล่หรอ //ยูคิ   อุ๊บ! เปล๊า แค่พูดลอยๆน่ะ//ไรท์) ผมพูดแล้วยิ้มเจื่อนๆ แต่ทำไมพวกพี่ต้องทำหน้าตกใจอย่างกับผมไปกระทำชำเราแฟนพวกพี่ด้วยล่ะ(ฟะ)ครับ T T (เอ่อ...ยกเว้นคนผมทองสูงๆกับคนผมสีน้ำตาลตัวเล็กๆอ่ะนะ)

 

   "นาย คือ ซาวาดะ สึนะโยชิ ใช่ไหม" ทำไมตาแว่นนั้นถึงรู้จักเจ้าห่วยนั้นด้วย หรือว่าความห่วยของเจ้าห่วย มันจะโด่งดังไปทั่วญี่ปุ่นแล้ว OoO (เว่อร์ไปๆ//ไรท์   ไม่แน่นะ เผื่อเจ้าห่วยมันจะไปสร้างความห่วยไว้ในที่ห่วยๆแล้วไอ้ห่วยๆทั้งหลายก็ไปสร้างข่าวลือห่วยๆมาบอกเพื่อนห่วยๆแล้วมันก็เล่าความห่วยของเจ้าห่วยให้ไอ้ห่วยคนอื่นฟังต่อ แล้วก็...//ยูคิ   พอเลยๆ คำก็ห่วยสิบคำก็ห่วย อย่ามาว่าลูกซือของฉันนะ! ต่อไปฉันจะสร้างบทนายให้ห่วยกว่าทุกคนในฟิคเลย - -*//ไรท์   ขอโทษครับ คุณห่วย เอ๊ย! คุณไรท์//ยูคิ) ว่าแต่เราหน้าตาเหมือนเจ้าห่วยนั่นตรงไหนฟะ

 

   "เปล่าครับ ผม ฮายาชิ ยูคิ ครับ เอ่อ...ว่าแต่มาทำไมที่นี่หรอครับ" 

 

   "ไม่มีอะไรหรอก-พวกเราแค่มาดูโรงเรียนน่ะ" เป็นฝาแฝดแบบไหน(ฟะ) หน้าตาดีอยู่หรอก(แต่เสียดายน้อยกว่าฉันไปนิดนึง) แต่ดูไปดูมาดูชั่วร้ายยังไงไม่รู้

 

   "ว่าแต่ๆ นายอยู่โรงเรียนไหนเหยอ ^ ^" คนตัวเล็กๆผมสีทองดูท่าจะอยู่ป.4ไม่สิน่าจะอยู่ป.1ด้วยซ้ำ ว่าแต่คุณน้องมาทำไมที่โรงเรียนมัธยม(วะ)ครับ = =^

 

   "อืม พี่...ก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะนะ แต่ตอนนี้มีธุระน่ะ ไว้เจอกันใหม่นะ ^ ^" ผมยิ้ม แล้วก็วิ่งแจ้นไปบ้านเจ้าห่วยเลยแบบทันทีทันใด (ดูเหมือนจะมีเสียงหัวเราะตามหลังมาด้วยแฮะ) แต่แล้วผมก็นึกขึ้นได้ว่า...ผมจำทางไปบ้านเจ้าห่วยมันไม่ได้! ซวยแล้วไงๆ และเนื่องมาจากความเหนื่อย+ความง่วงทำให้ผมผล็อยหลับกลางทาง(เฮ้ย!?) แต่!..ดันไปสะดุดชุดชั้นในหญิง(มาจากไหนฟร้า = =^) สีม่วงซะด้วย ^.,^ (ไอ้โรคจิต//ไรท์   ผมไม่ได้โรคจิตนะครับ แค่เป็นคนช่างสังเกตเท่านั้นเอง//ยูคิ) ทำให้ผมตกลงไปในคูน้ำ ทำไมคนหล่อๆมีชาติตระกูลอย่างผม ถึงต้องมาตกอยู่ในที่นอน(โคตร)ลำบากเยี่ยงนี้ คนหล่อรับบ่ด้ายยย T^T (น่านหลุดอีสานออกมาแล้วไง//ไรท์)

 

   "เฮ้ย! ชุดชั้นในเมื่อกี้อยู่ไหนวะ โธ่เอ๊ย! ตกลงคูน้ำ เสียดายว่ะ อุตส่าห์ไปขโมยมาจากเบียงกี้ได้แล้วแท้ๆ เฮ้อ! หาใหม่ก็ได้วะ อ๊ะ! เป้าหมายนี่หว่า ไหงมานอนในคูน้ำแบบนี้ล่ะฟะ อนาถดีแท้ รีบอร์นทำไมถึงสนใจคนพรรค์นี้ฟะ ฉันละไม่เข้าใจๆ ถ้าเป็นสาวสวยเหมือน 6 คนแรกก็ว่าไปอย่าง - -^ " แล้วแกเป็นใคร(ฟะ)ครับ ด่าซะเป็นชุดเชียว แต่ในสภาพนี้คงด่ากลับไม่ได้ แถมไอ้คนต้นเหตุที่ทำให้ฉันต้องมานอนในคูน้ำก็คือไอ้ตาลุงโรคจิตนี่ มันน่ายิง XX-burner ใส่ ต่อด้วย ลูกตุ้มหนามเบื้องหลัง หลังจากนั้นก็ปิดท้ายด้วย บาซูก้าทศวรรษ = =** (เอ่อ...อย่างแรกกับอย่างสองเนี่ยฉันเห็นด้วย แต่บาซูก้าทศวรรษมันเกี่ยวอารายย//ไรท์   เห็นมันเหลือก็เลยปิดท้าย แค่นั้นเอง//ยูคิ   โธ่! น่าสงสารแลมโบ้ชะมัด กลายเป็นของเหลือไปซะแล้ว//ไรท์) ไม่ทันที่จะได้ลุกขึ้นมาคุย ก็เห็นยุงตัวนึงเข้าดูดเลือดของฉันอย่างเอร็ดอร่อย ก็แหงล่ะ เพราะเลือดฉันน่ะ ได้รับการบำรุงทุกๆเซลล์เลย ล่ะ เอิ้ก! ง่วงเฟ้ย 'ไมมันง่วงงี้ฟะ หลับดีฟ่า ...zzZZ
 

:)  Shalunla