Fanfic Harry Potter (Dramione) : แกล้งแต่งไม่แกล้งรัก

ตอนที่ 18 : ความกลัวของเฮอร์ไมโอนี่

     ในตอนเช้า อะแมนด้า นาซิสซาร์และอลิสพา เฮอร์ไมโอนี่กับมัลฟอย มาที่ทุ่งหญ้าสีเขียวข้างลำธาร อากาศที่นี่เย็นสบาย ท้องฟ้าปลอดโปร่ง

*เราจะปิกนิกที่นี่เหรอค่ะ* เฮอร์ไมโอนี่ถามอะแมนด้า

*ใช่จ่ะ* อะแมนด้าตอบ เฮอร์ไมโฮนี่พยักหน้าก่อนจะหันไปหามัลฟอยที่ยืนมองเธออยู่ เธอรีบหันหน้าหนีทันที เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เธอเกือบจะมีอะไรกับเขาอยู่แล้ว

     เมื่อกางเตนท์เสร็จ พวกเขาทั้งหมดก็นั่งพักกัน อลิสเปิดประตูของเต้นท์ออกให้ลมผ่านก่อนที่จะมานั่งก่อกองไฟนอกเต้นท์

*ไม่เห็นบอกเลยว่าค้างที่นี่* เฮอร์ไมโอนี่นั่งลงข้างอลิสช่วยเธอก่อไฟ อลิสยิ้ม

*เปลี่ยนบรรยากาศมั่งสิคะ อ่ะใช่ ฉันมีอะไรจะให้ด้วยแหล่ะค่ะ* อลิสว่าก่อนจะรีบวิ่งเข้าเต้นท์และออกมาพร้อมห่ออะไรบางอย่าง ก่อนจะยื่นให้เฮอร์ไมโอนี่

*มันคืออะไรเหรอ* เธอถามพลางมองห่ออย่างสงสัย

*มันคือผงกระตุ้นค่ะ* อลิสตอบ เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้าเธอเองก็เคยอ่านเจอเกี่ยวกับผงกระตุ้นนี้เหมือนกัน มันเป็นผงที่ใช้กระตุ้นร่างกาย เหมาะสำหรับพวกที่ชอบทำงานดึกอะไรประมาณนั้น

*ฉันคิดว่า มันน่าจะมีประโยชน์กับคุณเกรนเจอร์และก็คุณมัลฟอยนะคะ* อลิสว่า เฮอร์ไมโอนี่หันไปมองเธอเลิกคิ้ว

*แบบว่า มันสามารถใช้กระตุ้นทุกอย่างได้ ร่างกาย สมอง หรือแม้แต่ เซกส์* อลิสพูดจบ เฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงเธอเลิกลั๊กทำอะไรไม่ถูก

*ฉันคงไม่ต้องใช้ของแบบนี้หรอกมั้ง* เฮอร์ไมโอนี่ว่า อลิสยิ้ม

*จำเป็นสิคะ อย่างน้อยคุณสองคนก็ควรมีอะไรมากระตุ้นบ้าง* อลิสพูดต่อ เฮอร์ไมโอนี่หันไปมองมัลฟอย เขากำลังนั่งจิบน้ำชาอยู่ในเต้นท์ด้วยมาดคุณชาย ก่อนจะหันมามองเธอพลางขยิบตาให้เธอ เฮอร์ไมโอนี่รีบหันหน้ากลับ

*โอ้ ตายจริง  ฟืนหมดซะแล้ว รออยู่นี่ก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันจะไปหาฟืนก่อน* อลิสว่าพลางลุกขึ้นหยิบกระเป๋าผ้าสะพายหลัง

*เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน* เฮอร์ไมโอนี่ว่าพลางลุกขึ้นเดินตามไป

     ทั้งคู่เดินลัดเลาะมาตามลำธารก่อนจะเดินเข้าไปในป่าใหญ่ ในป่าไม่มีแม้แต่เสียงของสัตว์มันเงียบจนดูวังเวง

กึก กึก

*เสียงอะไรน่ะ* เฮอร์ไมโอนี่ดึงไม้กายสิทธิ์ออกมาจากกระเป๋าทันที เมื่อได้ยินเสียงของอะไรบางอย่าง

*อะไรเหรอคะ* อลิสถามพลางมองไปรอบๆ เฮอร์ไมโอนี่มองรอบๆอย่างระแวง

*มีบางอย่างอยู่ใกล้ๆ* เฮอร์ไมโอนี่ตอบ อลิสมองไปรอบๆ

*ก็ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่คะ* อลิสพูดพลางจะเดินต่อแต่แล้ว

*อลิสระวัง*

*โอ้คุณพระช่วย* นาซิสซาร์ที่นั่งจิบน้ำชายามบ่ายกับมัลฟอยและอะแมนด้า ตะโกนออกมาพลางวิ่งไปที่ อลิสที่กำลังแบกร่างของเฮอร์ไมโอนี่ มัลฟอยหันไปมองเขาตกใจรีบวิ่งไปที่ร่างของภรรยาก่อนจะโอบเธอไว้

*เกิดอะไรขึ้น อลิส* มัลฟอยถามออกมา หัวใจของเขาเต้นแรง มองเฮอร์ไมโอนี่ที่เสื้อผ้าเปื้อนเลือดใบหน้าสวยงอเหมือนเจ็บปวด

*เราโดนปีศาจความฝันโจมตีในป่า แต่เฮอร์ไมโอนี่ช่วยฉันไว้* อลิสตอบ มัลฟอยหน้าเสียเขาอุ้มเฮอร์ไมโอนี่เข้าไปในเต้นท์

*ใครก็ได้ทำอะไรซักอย่างสิ* มัลฟอยตะโกน ความกลัวเข้าครอบงำ กลัวว่าเธอจะเป็นอะไร

*แม่จัดการเอง* นาซิสซาร์ว่าพลางหยิบไม้กายสิทธิ์ก่อนจะร่ายคาถาอะไรบางอย่าง เลือดที่ไหลเปื้อนเสื้อผ้าของเธอค่อยๆหายไป ทีละน้อยๆ

*อีกไม่นานเดี๋ยวเธอก็จะฟื้นเอง* นาซิสซาร์กล่าวก่อนจะจับที่บ่าของลูกชายไว้ ปลอบใจเขา

*แล้วถ้าเธอไม่ฟื้นล่ะครับ* มัลฟอยว่า เสียงเขาสั่นเหมือนจะร้องไห้

*เธอต้องฟื้นลูกเชื่อแม่สิ ทีนี้เราปล่อยให้เธอพักผ่อนเถอะ* นาซิสซาร์ปลอบใจก่อนจะเดินออกไป มัลฟอยเดินตามออกไป แต่ในใจยังคงเป็นห่วงภรรยาของเขา

    มัลฟอยกำลังนั่งที่เก้าอี้ปิกนิกเขาเอาแต่มองเข้ามาในเต้นท์และจ้องร่างของเฮอร์ไมโอนี่ที่ยังแน่นิ่งอยู่ หัวใจของเขาร้อนรุ่ม ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย เขาอยากให้เธอฟื้นขึ้นมาซักที เขาไม่ชอบให้เธอเป็นแบบนี้

*คุณเกรนเจอร์เธอกล้าหาญมากค่ะ เธอปกป้องฉัน* อลิสเดินมานั่งข้างๆเขา

*เธอมักปกป้องทุกๆคนนั่นแหล่ะ* มัลฟอยว่า อลิสหันมามองเข้าใจว่าความรู้สึกของเขาตอนนี้เป็นยังไง

*ตอนที่ฉันแบกเธอมากลับมา เธอเอาแต่เรียกชื่อคุณ* อลิสว่า มัลฟอยหันมองเธอแปลกใจ

*เรียกฉัน* เขาทวน อลิสพยักหน้าก่อนจะพูดต่อ

*เธอบอกว่า ได้โปรดอย่าไปจากฉัน ได้โปรดอย่าเอาลูกฉันไป* อลิสว่า มัลฟอยสงสัย ไม่เข้าใจว่าเฮอร์ไมโอนี่เห็นอะไรในฝัน

     ไม่นานเฮอร์ไมโอนี่ก็ฟื้นขึ้น ดวงตาสีฟ้าดูเหนื่อยล้า เธอหายใจแรงก่อนจะพยายามยันตัวลุกขึ้นมองออกไปก็พบว่านี่มันมืดแล้ว เธอมองไปรอบเต้นท์ นาซิสซาร์กำลังหลับอยู่บนเตียงกับอะแมนด้า อลิสกำลังนั่งปรุงยาอะไรซักอย่างอยู่นอกเต้นท์

     เฮอร์ไมโอนี่ค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินออกไปข้างนอก ดวงตาสวยของเธอมองหามัลฟอย แต่ไม่พบว่าเขาอยู่ตรงนั้น

*คุณเกรนเจอร์ฟื้นแล้วเหรอคะ* อลิสที่หันมาเห็นพอดีเธอตื่นตกใจก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาหาจับแขนเฮอร์ไมโอนี่ไว้

*มัลฟอยอยู่ไหน อลิส* เฮอร์ไมโอนี่ถาม เธอมีเรื่องสำคัญที่จะต้องคุยกับเขา

*เอ่อ เขาอยู่ทางนั้นค่ะ* เธอตอบพลางชี้ไปที่ลำธาร ชายหนุ่มร่างสูงกำลังยืนมองสายน้ำในลำธารอยู่ 

เฮอร์ไมโอนี่รีบเดินไปหาเขาทันที อลิสที่มองอย่างเป็นห่วง

*มัลฟอย* เฮอร์ไมโอนี่ตะโกน มัลฟอยหันมามองเธอตกใจ

*เกรนเจอร์ นี่เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม* เขาถามพลางวิ่งเข้ามากอดเธอแน่น เฮอร์ไมโอนี่อึ้งไปนิด มัลฟอยถอนกอด

*มัลฟอย คือฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกับนาย* เธอพูด ดวงตาสีน้ำตาลมีแต่ความกลัว

*เรื่องอะไร* มัลฟอยถาม

*เรื่องของเรา* เธอตอบเขา มัลฟอยนิ่งไป

*ฉันเห็นบางอย่างในความฝัน นายกับฉันในอนาคต* เธอพูดต่อ เสียงสั่น ดวงตาสีน้ำตาลเอ่อไปด้วยน้ำตา

*เรามีลูกกัน แล้ว แล้วนายก็ทิ้งฉันไป นายไปกับแพนซี่ ฉะ ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ฉันเจ็บปวด แล้ว แล้วนายก็ นายก็* เฮอร์ไมโอนี่พูดไปร้องไห้ไป น้ำเสียงของเธอหวาดกลัว มัลฟอยสงสัย

*ฉัน ฉันทำไมเกรนเจอร์* เขาถามพลางจับแขนของเธอไว้แน่น

*นายเอาลูกฉันไป ฮึก แล้วนายก็ฆ่าลูกของเรา ฮึก โอ้วพระเจ้า นายฆ่าลูกของเรา* เฮอร์ไมโอนี่ร้องไห้อย่างหนักเมื่อนึกถึงความฝันอันโหดร้ายของเธอที่ปีศาจปรุงแต่งให้มันบิดเบี้ยวไป มัลฟอยเอามือลูบผมของเธอ เข้าใจว่าเธอเจ็บปวดมากถึงแม้จะในความฝันก็เถอะ เขาดึงเธอเข้ามากอดอีกครั้ง

*ฉันจะไม่มีวันทำแบบนั้นกับเธอเกรนเจอร์ ไม่มีวัน* มัลฟอยพูดเสียงหนักแน่นก่อนจะกอดเธอให้แน่นขึ้นโดยมีเฮอร์ไมโอนี่ที่ร้องไห้อยู่ภายใต้อ้อมอกของเขา

"ฉันจะไม่มีวันทำแบบนั้นกับเธอเกรนเจอร์ ไม่มีวัน"

by มัลฟอย

สวัสดีค่าาา ตอนนี้อาจจะงงๆหน่อยนะคะ เพราะว่าไรต์ไม่สบายเลยไม่ได้ปรับแก้อะไร อาจมีคำผิดขออภัยด้วยจ้าาา

ฝันดีนะคะ ไรต์ขอตัวไปนอนก่อน ไม่สบายช่างทรมาน TT