เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม
เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ผู้เข้าชมรวม
376
ผู้เข้าชมเดือนนี้
126
ผู้เข้าชมรวม
มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ, มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง, มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“พลาด” คำนี้มันจริงมากสำหรับฉัน ... มีคนเคยบอกไว้ว่าความรักไม่ว่ามันจะจบลงแบบไหนแต่หากมันเกิดขึ้นมาแล้วมันสวยงามเสมอ แต่ฉันว่ามันเฮงซวยมากกว่า ความรักมันไม่ได้เหี้ยหรอกแต่คนต่างหากล่ะที่เหี้ย รักเดียวใจเดียว มีแฟนแค่คนเดียวมันยากนักหรือไง
“โลกแม่งก็โหดร้าย ผู้ชายแม่งก็เหี้ย”
“อ้าวเฮ้ย! เมาก็กลับไปนอนอย่ามาแหกปากด่าคนอื่นแบบนี้เป็นผู้หญิงอะไรวะ”
“เสือกไรด้วยล่ะ ผู้ชายมันก็เฮงซวยเหมือนกันหมดนั่นแหละ”
“ปากดี”
“เอ่อ... ขอโทษนะคะพี่เพื่อนหนูเมามากแล้ว ขอโทษจริง ๆ ค่ะ”
“ไปขอโทษมันทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้น”
“นี่! สายธารแกเงียบปากหน่อยได้ไหม เมาแล้วพล่ามด่าคนอื่นไปทั่วเลยจะโดนกระทืบอยู่แล้วเนี่ย”
“พะแพงเพื่อนรัก อยู่กับฉันไม่มีใครทำอะไรเธอได้หรอก คิกคิก ไปเข้าห้องน้ำกัน”
“เฮ้อ... แกนี่มันจริง ๆ เลย มาฉันจะพาไปเข้าห้องน้ำเอง”
แสง สี เสียงในตอนนี้ไม่ได้ช่วยคลายความรู้สึกในใจฉันได้เลยสักนิด แต่ก็ช่วยลืมความเจ็บได้ไปชั่วขณะ
“เสร็จแล้วเจอกันตรงนี้นะ ฉันจะเข้าห้องน้ำเหมือนกัน” นี่คือเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยินก่อนสติจะดับวูบไป...
“อื้อ... ทำไมหนักหัวแบบนี้นะ”
“...”
“นี่มันอะไรกัน”
กวาดสายตาไปรอบบริเวณ เศษซากเสื้อผ้ากระจัดกระจายรวมไปถึงความรู้สึกบางอย่างตรงส่วนนั้นก็ด้วย จำได้ว่าก่อนหน้านี้ยังอยู่กับพะแพงอยู่เลย แล้วทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้
“บ้าฉิบ! ทำไมฉันสะเพร่าแบบนี้นะ” ก่นด่าตัวเองก่อนจะค่อย ๆ ลงจากเตียงให้เงียบที่สุด นี่ฉันทำอะไรลงไปเพราะความไม่ระวังตัวของฉันแท้ ๆ เลยถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ได้
“แกท้องกับใครสายธาร?”
“หนู...หนูไม่รู้”
“ฉันถามว่าแกท้องกับใคร!! ทำไมถึงเหลวไหลขนาดนี้!!”
“ฮึก! หนูขอโทษ หนูไม่รู้จริง ๆ”
เพราะความไม่ระวังตัวของฉันถึงได้ทำให้อีกชีวิตหนึ่งเกิดมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่รู้ว่าเขาคนนั้นเป็นใคร ถ้าจะถามหาคนผิดก็คงผิดที่ฉันคนเดียว
แต่แล้ววันหนึ่งเขาคนนั้นก็ปรากฏตัวแล้วยังเอ่ยปากจะรับผิดชอบฉันอีกด้วย ทั้งที่ตัวฉันเองไม่ได้เรียกร้องอะไรจากเขาเลยสักนิด
“เขาเป็นใครน่ะสายธาร”
“หนูไม่รู้”
“ผมเป็นพ่อของเด็กในท้อง”
“คะ? พี่มั่วหรือเปล่าเราไม่เคยเจอกันด้วยซ้ำ ขนาดตัวหนูเองหนูยังไม่รู้เลยว่าใครเป็นพ่อของเขา”
“ตรวจดีเอ็นเอไหมล่ะ?”
“...”
“ถ้าใช่! เธอต้องยกลูกให้ฉัน”
“ไม่มีทาง!” ฉันตอบออกไปแบบไม่ต้องคิดอะไรเลย ถึงจะไม่ได้เกิดจากความรักแต่เด็กคนนี้ก็เป็นเลือดเนื้อของฉันเรื่องอะไรจะยกให้
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็คงต้องอยู่กับฉันไปตลอดชีวิต”
“...”
และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นแสนวุ่นวายในชีวิตฉัน ...
ผลงานอื่นๆ ของ KhanomThai Story ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ KhanomThai Story
ความคิดเห็น