คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 13 :: โรงหนัง
Chapter 12 :: โรงหนัง
#Jung Kook Part#
"เที่ยงนี้ลองทำอาหารกินเองเอาป่ะ? ^^"
วีพูดขึ้นหลังจากที่ผมกินโจ๊กเสร็จแล้ว.. ทำอาหารเนี่ยนะ!? กับไอ้แค่ข้าวต้มผมก็ไปแทบไม่รอดแล้ว ล่ะนี่! จะให้ทำอาหารกินกันเอง ผมว่าแค่บะหมี่ก็เอาอยู่แล้วแหละ ( - - )
"มึงจะเอาจริงเหรอว่ะ -__- )" ผมถามอย่างไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่
"จริงดิ! เดี๋ยวไปซื้อของกัน (^__^" แต่ไอ้วีกลับตอบเสียงแบบแม่งโคตรมั่นใจเลยว่ะ -O-
"เฮ้ยจองกุก! วันนี้มีหนังใหม่มาว่ะ"
วีพูดขึ้นหลังจากพวกเราขับรถมายังห้างดังแห่งหนึ่ง ดูหนังเนี่ยนะ? มันยิ่งทำให้เสียเวลาอะดิ
"อย่าคิดแม้แต่จะดู -3-"
"น่านะ! สามชั่วโมงกว่าเอง ตอนนี้ก็เกือบจะเก้าโมงแล้ว ล่าสุดที่กูมาดูมันแม่งโคตรนานแล้วอะ"
"เออก็ได้ หนังฉายกี่โมง?"
"เก้าโมงว่ะ มึงอยากดูเรื่องไหนอะ ^^"
"อืม.. เรื่องนั่น" ผมชี้ไปยังโปสเตอร์ที่อยู่ข้างประตูทางเข้าโรงภาพยนตร์
"หา! 'ล่า หลอน ฆ่า' เนี่ยนะ! หนังผีชัดๆ อะ T^T"
"หรือมึงกลัว -O-"
"กูไม่ได้กลัว! กูออกจะซาดิสม์ขนาดนี้มึงไม่เห็นเหรอ -__-"
#V Part#
หลังจากที่เราเถียงกันมานาน จองกุกก็ชนะ -__-
"ดี! งั้นเดี๋ยวกูไปซื้อตั๋วแป๊บส์" ไอ้ตัวเล็กเดินไปซื้อตั๋วแล้วว่ะ ผมไม่อยากดูเรื่องนี้อะ แต่ให้ทำยังไงได้ล่ะ จองกุกดูเรื่องอะไร ผมก็ต้องดูเรื่องนั้นด้วย
"จองกุก.. เฮ้ย!! -__-;;"
"กริ๊ดดด!" ผมรีบคว้าเอวของผู้หญิงคนนั้นอย่างรวดเร็ว ให้ตายดิ! พวกผู้หญิงนี่ซุ่มซ่ามกันชะมัด -__-
"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?" ผมถามออกไปอย่างสุภาพ จากนั้นก็หันขึ้นไปหาจองกุก.. จองกุกหันหน้ามาทางผม ก่อนจะทำตั๋วในมือล้นลงพื้นตรงหน้าผู้ชายคนหนึ่ง
"โอ๋! ขอโทษฮะ" จองกุกก้มลงเก็บ ผู้ชายคนนั้นก็ก้มลงเก็บเช่นกัน.. ไอ้ห่านั่นจับมือไอ้ตัวเล็ก!!
"กริ๊ดดด!!"
"ขอโทษ"
ผมปล่อยมือออกจากเอวของยัยผู้หญิงคนนั้น ก่อนจะเดินไปทางจองกุก จากนั้นก็เริ่มลงมือฉุดแขนจองกุกให้ลุกขึ้น ผู้ชายคนนั้นลุกขึ้นตาม ผมดึงจองกุกให้มาอยู่ข้างผม
"ขอโทษแทน 'แฟน' ของผมด้วยนะครับ ขอตัว ^^"
"อะ.. เออ ครับ"
ผมดึงข้อมือจองกุกให้เดินตามเข้าไปในห้องน้ำ อีกยี่สิบนาทีหนังจะฉาย ที่ห้องน้ำไม่มีคนอยู่เลยซักคน คงเข้าไปรอในโรงกันหมดแล้วล่ะมั้ง
"ไอ้เชี้ยวี! ทำไมมึงพูดแบบนั้นว่ะ!? คนรู้จักพวกเราก็มีนะเว๊ย! เห็นป่ะเนี่ยเมื่อกี้มีแต่คนมอง...! >///<" ผมดันไหล่จองกุกไปจนติดกำแพง จากนั่นก็เริ่มประกบริมฝีปากของตัวเองกับริมฝีปากของจองกุกอย่างรวดเร็วจนไอ้ตัวเล็กตั้งรับแทบไม่ทัน
"ก็กูหึง.."
ผมผละจากริมฝีปากนั่นเพื่อให้จองกุกพักหายใจบ้าง ก่อนจะกลับไปประกบริมฝีปากนุ่มนั่นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้นานกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา.. มันเนิ่นนาน และแสนหอมหวาน จองกุกจูบตอบผม ไม่มีท่าทีที่จะพยายามขัดขืน หรือผลักผมออกด้วยซ้ำไป
"ผลักกูออก.." ไอ้ตัวเล็กส่ายหัว
"มันจะไม่จบแค่จูบ.."
ผมผละออกจากจองกุก แล้วเดินไปยังอ้างล้างมือ ก่อนจะก้มลงเปิดน้ำ แล้วใช้มืออุ้มน้ำขึ้นมาล้างหน้าของตัวเอง เฮ้อออ~! ผมเพิ่งมาเข้าใจนะเนี่ย! ว่าการหักห้ามใจของตัวเองไม่ให้ทำสิ่งที่ต้องการ มันยากอย่างนี้นี่เอง ให้ตายเถอะ! -O-
#Jung Kook Part#
'มันจะไม่จบแค่จูบ..' คำนี้ทำเอาผมต้องฉงัก ทำอะไรไม่ถูก ให้ตายดิ! แค่จูบของวีก็ทำให้ผมใจเต้นแรงมากถึงขนาดนี้ แถมแทบจะไม่เป็นตัวของตัวเองเลยด้วยซ้ำไป.. แล้วคำว่ามันจะไม่จบแค่จูบ ของไอ้วีมันหมายความว่าอย่างอื่นที่มากกว่านั้น! ผมก็แทบจะผลักไอ้วีออก แต่ยังดีที่เขาเลือกที่จะเป็นคนถอยออกมาเอง..
ผมกัดริมฝีปากของตัวเองแน่น.. ผมตอบตัวเองไม่ได้ว่าทำไมถึงจูบตอบวีแบบนั้น ทำไมทุกๆ ครั้งที่ผมไม่ควรคิด แต่เรื่องพวกนี้กลับเข้ามาภายในสมองของผม? ความรู้สึกต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวของผม มันเกิดขึ้นมาได้ยังไงกัน? ทำไมผมถึงตอบตัวเองไม่ได้?
"เข้าไปในโรงหนังเหอะ อีกห้านาทีหนังจะเริ่มฉายแล้ว" วีพูดพร้อมกับปิดก๊อกน้ำก่อนจะขว้าต้นแขนของผมให้เดินออกไปด้วย
.
.
.
'ปึ๊งงง~!! กริ๊ดดด~!!'
"เหวอ~! >^<" ผมโพล่เข้ากอดวีที่กำลังงีบหลับ (เป็นคนขอให้จองกุกมาดู แต่ตัวเองดันหลับ! ให้ตาย!) อย่างลืมตัว ก่อนจะมุดหน้าลงตรงแผงอกของวี.. รู้สึกปลอดภัยยังไงไม่รู้สิ
"หือ~ ..ไหนมึงบอกว่าไม่กลัวไง? ^^"
"กะ.. ก็กูตกใจอะ >///<" ผมยังคงก้มหน้าลงกับแผงอกของวีอยู่.. สัมผัสที่อ่อนโยนกับไออุ่น ที่เส้นผมของผมยิ่งทำให้รู้สึกปลอดภัยมากขึ้น.. เฮ้! ไม่เอาน่า อย่าอ่อนแอต่อหน้าเขา! ผมรีบผละออกจากไอ้วี ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาดูหนังต่อจนจบเรื่อง
##ชอบเม้นค๊า##
ความคิดเห็น