เหมืองสวาทมาเฟีย (reup มี ebook)

'เลอันโดร' นายเหมืองหนุ่มเจ้าของฉายา 'หมาล่าเนื้อแห่งคาราฮัส'

ถูกลูกแมวน้อยตาใสอย่าง 'อรสินี' หักหน้า ด้วยการปฏิเสธดินเนอร์หรูกลางเมืองมิลาน

ก็ช่วยไม่ได้จริงๆ ที่เขาจะต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ

..................................

“อยู่ตรงนี้” เลอันโดรบอกก่อนฉกริมฝีปากลงบดขยี้เรียวปากนิ่มหนักๆ แล้วผละไปนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่ หมุนควงห่วงโซ่ในมือเล่น
“เต้นรำเป็นไหม”
“ไม่” ตอบแบบไม่ต้องคิดเลย
“แซมบ้านะ เริ่มเลย”
“ไม่” ครั้งนี้ส่ายหน้ายืนยัน
“โอเค” ตบเข่าฉาด “งั้นก็ไปที่เตียง”
“เอ่อ... เดี๋ยว” หญิงสาวพยายามตั้งสติ คิดหาหนทางหลบเลี่ยง เธอเคยรอดเงื้อมมือผู้ชายคนนี้มาแล้วตั้งสองครั้งสองครา ทำไมจะมีครั้งที่สามไม่ได้
“ฉัน... เอ่อ... ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย เหนื่อยด้วย หนาวด้วย ที่นี่มีน้ำอุ่นอาบไหม”
“ไม่มีน้ำอุ่น แต่มีอ้อมอกอุ่นๆ อยู่ตรงนี้” เปิดวงแขนโชว์อ้อมอกกว้าง “มา จะได้หายหนาว”
“ไม่ล่ะ ขอบคุณ” ปฏิเสธเสียงอ่อยพลางมองหาลู่ทางใหม่
“ไม่ต้องพยายามคิดหาวิธีหลบเลี่ยงหรอกนิออน ครั้งนี้ผมจะไม่แกล้งใจอ่อนอีกแล้ว ยังไงซะวันนี้คุณก็ต้องเป็นของผม”
กระตุกโซ่เส้นยาวกระตุ้นเตือนคนยืนนิ่ง
“เต้นเร็ว ผมจะเคาะจังหวะให้” แล้วปลายนิ้วทั้งห้าบนพนักเท้าแขนก็เริ่มขยับเคาะจังหวะ
“แล้วถ้าฉันไม่เต้นจะเกิดอะไรขึ้น” อรสินีทำใจกล้าถามต่อ
“ผมก็จะได้จับคุณโยนขึ้นเตียงเร็วขึ้น ล่ามโซ่ไว้กับเสาเตียงจากนั้นก็จะปล้ำจูบอย่างหนัก ฉีกทึ้งชั้นในชุดสวยของคุณจนขาดวิ่น ก่อนจะจับคุณอ้าขา...”
“พอแล้ว! ฉันไม่อยากฟัง”
“ถ้าไม่เต้น ก็ไปขึ้นเตียง”
“แล้วถ้าฉันยอมเต้น ก็ไม่ต้องขึ้นเตียงใช่ไหม”
ดวงตาสีสนิมเหล็กตวัดมองคนทำใจกล้าปากเก่งทั้งที่หยาดน้ำตายังอาบแก้ม คำถามของอรสินีทำให้เขาเผลอกระทุ้งปลายลิ้นเล่นในอุ้งปาก
“ใช่ ถ้ายอมเต้น ก็ไม่ต้องขึ้นเตียง”
เพราะสำหรับผม ที่ไหนๆ ก็ได้ทั้งนั้น!

* นิยายรีอัปเพื่อโปรโมทอีบุ๊ค และ ตอนติดเหรียญ *

อ่านแบบติดเหรียญ

อ่านแบบอีบุ๊ค

แฟนเพจนักเขียน