บุปผากลางวสันต์ ฉบับรีไรท์

ตัวอย่างความฟิน

“ฮูหยิน เจ้าจะไม่รับผิดชอบข้าหรือ” 

เขาแสร้งทำน้ำเสียงเศร้าสร้อย ทั้งยังจงใจใช้สายตาของหญิงสาวที่เพิ่งถูกบุรุษล่วงเกินมองนาง ทำให้ซูฉิงเยี่ยนพูดไม่ออก นี่มันสถานการณ์อะไรกัน ทำไมนางจึงรู้สึกคล้ายกับว่าตนกำลังเป็นโจรใจทรามที่เพิ่งจะขืนใจสตรีเล่า!!

“ข้าไม่...”

“เจ้าทำ มิเช่นนั้นรอยนี้ข้าจะทำให้มันเกิดขึ้นด้วยตัวเองได้เช่นไรเล่า” 

เขาตัดบททั้งยังมองนางคล้ายกำลังตัดพ้อ

“แต่...ทำไมข้าจำไม่ได้” 

ซูฉิงเยี่ยนคิดจนศีรษะแทบแตกก็ไม่รู้เลยว่านางไปทำเช่นนั้นตั้งแต่เมื่อไร

“แม้ตอนแรกข้าแต่งเจ้าเป็นฮูหยินเพราะต้องการช่วยเจ้า แต่ตอนนี้เรื่องก็มาถึงขึ้นนี้แล้วเจ้ามิอาจทอดทิ้งข้า”

“อะ...อะไรนะ!!”

ใบหน้าของนางตอนนี้แทบจะทำให้เขาหลุดหัวเราะออกมา 

เขากลั่นแกล้งนางหนักมือไปหรือไม่หนอ ช่วยไม่ได้จริงๆ เขาชอบมองเวลาที่นางเขินอาย 

เขาชอบเวลาที่นางทำอะไรไม่ถูก 

เพราะนางมักจะลืมระวังตัวเช่นในยามนี้ที่ถูกเขากกกอดและซบใบหน้าเข้าไปสูดความหอมที่ซอกคอกรุ่นกลิ่นดอกบัวบนกายนาง       

“นี่ท่าน...ถอยออกไปนะ”

 

Credit picture by Duitang China.com

ซูฉิงเยี่ยน

หนึ่งชีวิตน้อยๆของนางไม่เคยปรารถนาในสิ่งใดอย่างแท้จริง

สิ่งเดียวที่นางร้องขอคือชีวิตเรียบง่ายกับบุรุษธรรมดาสามัญสักคน

ทว่ายิ่งปรารถนาในสิ่งใดกลับได้รับในสิ่งที่ตรงกันข้าม

ยิ่งในยามที่นางได้พบเขานางยิ่งแจ้งแก่ใจว่า 

ชั่วชีวิตของนางอย่าได้หวังพบความสงบสุข

เพราะชีวิตเรียบง่ายของเขานั้นเป็นเพียงภาพลวงตา!!!

Credit picture by Ibuki Satsuki

เยวี่ยเทียนฉี/บัณฑิตฉี

ความปรารถนาเดียวของเขาคือขอเพียงบุคคลอันเป็นที่รักของเขาอยู่รอดปลอดภัย

ถึงแม้ว่าเขาไม่อาจอยู่เคียงข้างเพียงได้ยืนมองอยู่ห่างๆเขาก็พอใจ

ทว่าภัยมืดที่กลับมาคุกคามอีกครั้ง ทำให้เขาต้องก้าวออกมาจากโลกที่เขาหลบซ่อน

เขายอมสละได้แม้แต่หญิงสาวที่ทำให้เขาหวั่นไหว

ทว่าชะตากลับเล่นตลกเมื่อเขาพบว่าในตอนที่ปล่อยมือจากนาง

นางกลับเป็นฝ่ายเดินเข้ามาสู่อ้อมแขนของเขาเอง!!!

Credit picture by Sataporn books

บุปผากลางวสันต์ BY นาย่า

ปกที่เคยตีพิมพ์เป็นรูปเล่มกับ สนพ.สถาพร