คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เพียงในใจ ' : Chapter 7
7
“พี่...เหงาใช่มั้ย”
หลังจากที่พี่เต๋ายอมปล่อยผม ผมก็พูดประโยคนั้นออกมาโดยไม่รู้ตัว
“...”พี่เต๋าไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ เลิกคิ้วประมาณว่า อะไรนะ?
“...”ผมเงียบ พี่เต๋าก็นิ่งไป ราวกับว่าคำตอบมันพูดยากเหลือเกิน
“พี่ขอโทษกับการกระทำเมื่อกี้นะ ส่วนคำถามนั้น...คำตอบคือ ใช่”
“...”
“หลังจากที่พี่เดบิวต์ พี่ต้องย้ายออกมา ต้องเขามาอยู่กรุงเทพฯ ทำแต่งาน ถึงจะมีดาราที่สนิทด้วยบ้างแต่ก็ไม่ได้ช่วยทำให้ความเหงาลดน้อยลงเลยแม้แต่นิดเดียว”
“...”
“เพื่อนที่สนิทด้วยตอนอยู่ขอนแก่นก็ไม่ได้ติดต่อ ขนาดพ่อแม่พี่พี่ยังไม่ได้คุยกันเลย ทั้งหมดเป็นเพราะ งานของพี่เอง แต่จะให้ทิ้งมันไปพี่ก็ทำไม่ได้เพราะพี่เป็นคนเลือกมันเอง พี่เลยต้องยอมทำมันต่อไป นั้นหมายความว่าพี่ยอมที่จะชินกับความเหงา”
“...”
“ พี่อยู่กับมันมาตลอดทำไมพี่จะไม่รู้ว่า ความเหงามันทำร้ายเรายังไงบ้าง ความเหงาที่เวลาหันไปแล้วไม่มีใครอยู่กับเราสักคนเดียว....”
“...”
“....แมร่งโครตเหงาเลย”ผมไม่สามารถเอ่ยคำไหนออกมาได้ ผมหันไปกอดพี่เต๋าทันที พี่เต๋าดูอึ้ง แต่สุดท้ายเราก็กอดกันกลม
ตอนแรกผมกะว่าถ้าผมได้ยินคำว่า ‘ใช่’ จากปากของพี่เต๋าผมคงจะต้องโกรธและเสียใจ มากแน่ๆ แต่ไม่เลย...พอได้เห็นแววตาของเขาแบบใกล้ๆ ... เขาน่าสงสารเกินไปกว่าที่ผมจะโกรธเขา...ลมเย็นๆของบรรยากาศรอบกายเรายังคงพัดเขามา และน้ำที่กำลังเปียกอยู่ที่หัวไหล่ของผม...เดาได้ว่ามันคือ ‘น้ำตาของผู้ชายที่ผมรัก’
“ผมจะอยู่ตรงนี้ ไม่ว่าพี่ต้องการหรือไม่ ผมจะเป็นกำลังใจให้พี่ พี่จะไม่เหงาอีกต่อไปแล้วนะ ผมสัญญา...”
“พูดแล้วต้องทำให้ได้นะ ฮึก...ขอบคุณมากนะ ขอบคุณจริงๆ ฮึก”
ผมจะอยู่ตรงนี้ ไม่ว่าพี่จะต้องการหรือไม่
ถึงพี่จะออกปากไล่ ผมก็ยังยืนค้าน
ไม่ไปไหน….
ผมจะเป็นกำลังใจให้พี่ แน่ๆ
เวลา 8.30 น.
“เฮ้ย จริงดิพี่ ว่างจริงดิ โอเคๆ จะพักผ่อนให้มากที่สุดเลยคร้าบบบบบบบบบบบบ ขอบคุณมากนะครับ ฝากบอกขอบคุณพี่เขาด้วยนะครับ”
“อืมม ม”
“อ้าว คชาตื่นแล้วหรอ ตื่นขึ้นมากินข้าวไป”เสียงพี่เต๋าเขามาใกล้ผมมาก มากจนผมต้องลืมตามาดูว่าเจ้าของเสียงนั้นอยู่ไหน แล้วผลก็ออกมาว่า พี่เขาอยู่ที่ขอบเตียง โดยมีแค่เพียงผ้าขนหนู....
.
.
.
เพียงผ้าขนหนู !!!!!!!
พลึบ
“เฮ้ย เป็นอะไร”ทันทีที่หัวสมองของผมประเมินผลได้ก็รีบมุดเข้าไปในผ้าห่มทันที พี่เต๋าจะทำให้ผมเขินไปถึงไหนนนนนนนน~~~
“ป่าวๆ”ผมพูดก่อนจะรีบลุกออกจากห้องไป พร้อมกับเสียงหัวเราของพี่เต๋าตามหลัง ผมเข้าห้องน้ำมาล้างหน้าล้างตาให้เรียบร้อย ก่อนจะพบกับว่า พี่เต๋าได้เตรียมผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าไว้ให้ผมเรียบร้อยแล้ว ผมเลยจัดการอาบน้ำเลยทันที
แอ๊ด~~
“อ้าว เสร็จแล้วหรอ มาๆมากินข้าวเร็ว”พี่เต๋าในสภาพใส่เสื้อผ้าแล้วกวักมือเรียกให้ผมไปนั่งข้างเพื่อจะได้ไปกินข้าว แต่ผมว่าสภาพพี่เต๋าเพียงผ้าขนหนูดูดีกว่านะ -.,-
“วันนี้พี่สั่งมาจากห้องครัวของคอนโดนะ กินได้ป่าว”ผมพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะกินข้าวต้มกุ้งตรงหน้าด้วยความหิว และแน่นอนมันร้อนมาก...
“โอ้ย ร้อนๆๆ”ผมทิ้งช้อนลงกับชามข้าวต้มทันที แล้วพยายามหาน้ำด้วยความเร็ว พี่เต๋าก็ยืนน้ำเข้ามาให้ ผมก็ซัดซะมัดแก้วเลย ร้อนมาก~~~
“ระวังหน่อยสิ จะรีบกินอะไรนักหนาหล่ะเนี่ย”พี่เต๋าพูดก่อนจะหยิบทิชชู่ขึ้นมาซับที่ปากให้ ผมก็เพลอ เงยขึ้นมามองหน้าพี่เต๋า แล้วภาพของจูบเมื่อคืนก็กลับมา ทำเอาผมต้องกล้มหน้าลงเลยทีเดียว ทำเอาพี่เต๋าตกใจไปด้วย
“เป็นอะไรรึป่าว”มือไวเท่าปาก มือของพี่เต๋าแปะลงมาบนหน้าผม ทำเอาผมยิ่งหน้าร้อนเข้าไปใหญ่
“เพราะเมื่อคืนแน่ๆเลย”พี่เต๋าพูดเบา เหมือนพูดกับตัวเอง แต่หูของผมก็บังเอิญ~ ไปได้ยิน เมื่อคืนอะไร
“เมื่อคืนอะไรหรอ”ผมถามออกมาเสียงดัง
“ก็..เมื่อคืนคชาไปยืนตากลมหน้าระเบียงไง สงสัยจะโดนน้ำค้าง ตัวเลยร้อน พี่เอายาให้กินดีมั้ย”โล่งอก ผมพูดกับตัวเองในใจ ผมส่วยหน้า เป็นการตอบกลับไป
“อ้าว แล้วมันจะหายหรอ ไม่กินยาอ่ะ”
“ผมไม่ได้เป็นอะไรนะ ผมไม่ต้องกินยาหรอก พี่กินข้าวต่อเถอะ”ผมพูดก่อนจะก้มลงกินข้าวต้มต่อ...
“โอเคๆ”
.
.
.
.
.
.
.
.
หลังจากที่เรากินข้าวอะไรๆ กันเสร็จแล้ว ผมก็ยังไม่สามารถกลับบ้านได้เพราะตอนนี้ผมคือตัวประกันของพี่เต๋าครับ ผมก็ไม่รู้ว่าพี่เขาเล่นอะไร แต่พี่เขาบอกมาอย่างนั้น
“ตัวประกันนนน~~~ กินขนมมั้ย”เสียงพี่เต๋ามาแล้วครับ
“เอ่อ...ทำไมพี่เรียกผมงั้นอ่ะ”
“ก็อย่างที่พี่บอก คชาคือตัวประกันของพี่ ต้องอยู่กับพี่จนกว่าจะหมดวันนี้ ฮ่าๆ”แล้วพี่เต๋าก็หัวเราะแบบผู้ร้ายในการ์ตูน
“ครับๆ”ผมกลับมานั่งดูรายการท่องเที่ยว ที่ผมชอบดูต่อ และพี่เต๋าก็ตามมาด้วย
“แล้วตกลงจะกินขนมป่าว”
“ไม่หล่ะครับ ผมยังจุกข้าวต้มอยู่เลย”ผมตอบกลับไป
“อืม โอเค”พี่เต๋าก็ลุกไป ผมก็มองแปปนึง ก่อนจะหันมามอง รายการตรงหน้าอีกครั้ง ตอนนี้เขากำลังไปดำน้ำกันครับ เอาซะผมอยากไปด้วยเลย ดูน่าสนุก
“ขอนอนหน่อยนะ”ผมหันไปทางต้นเสียง พี่เต๋าถือผ้าห่มมาทางผม ก่อนจะล้มตัวลงนอนที่ตักผม..
ตักผม !!!
“โอ้ยยยย สบาย~~~~”พี่อะสบาย แต่ผมจะตายแล้ววววววววววว
“...”ผมยังอยู่ในอาการช็อค คุณคงไม่เห็นภาพ เอาเป็นว่า วันนึง ณเดชมานอนหนุนตักคุณ ให้เวลาคิดสองวิ ........คุณรู้แล้วใช่มั้ย
“ถ้าพี่นอนยาวแล้วชาปวดขาก็ลุกเลยก็ได้นะ พี่หลับลึก ไม่สะดุ้งตื่นแน่นอน”พี่เต๋าพูดก่อนจะหลับตาลง ผมพยักหน้า(หายช็อค แต่หัวใจยังเต้นรัวอยู่) ผมยังมองหน้าพี่เต๋าอยู่ ไม่รู้อะไรที่ทำให้ผมต้องหยุดมองหน้าพี่เต๋าทุกที...ขอถ่ายรูปเก็บไว้ซักหน่อยดีกว่า
แชะ!
น่ารักสุดๆ เลย J
“ถ่ายไว้ติดในห้องได้ แต่ห้ามลงเน็ทนะ อายเขา”พี่เต๋าพูดขณะหลับตา ทำเอาผมเผลอสะดุ้งซะสุดแรง
“ครับ”ผมตอบกลับไป
“หึหึ”แล้วพี่เขาก็เงียบไป....
อะไรของพี่เขาว่ะ....???
:) Shalunla
ความคิดเห็น