คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เพียงในใจ ' : Chapter 4
4
ณ ห้องประชุม
บริษัทXXXX
“สรุปว่า งานนี้เราจะมีนายแบบเข้ามาเพิ่มตามความประสงค์ของ เต๋า และนั้นคือ คชา ใช่มั้ย”
“ครับ/ค่ะ”ทุกคนตอบพร้อมกัน
“โอเค ขอให้ทำงานอย่างเรียบร้อยด้วย แล้ววันนัดถ่ายฉันจะไปดู จบการประชุม”แล้วประธานก็เดินจากไป เหลือเพียงพนักงาน
“ยินดีด้วยนะ คชาจะได้เป็นนายแบบตามที่ฝันแล้ว”เอ่อ กูอยากเป็นนักร้องครับ
“อ่า ครับ”
“ตั้งใจทำงานด้วยนะ”
“ครับ ฝากตัวด้วยนะครับ”ผมฝากเนื้อฝากตัวกลับพี่พนักงานทุกคนจนครบ ก่อนจะกลับไปหาพี่แอ้น พี่สาวต่างพ่อต่างแม่ของผมเอง
“เป็นไง แนะนำตัวซะหัวจะขาดเลยสิ”ผมยิ้มแหะๆก่อนออกจากห้องประชุมพร้อมกับพี่แอ้น พี่แอ้นเป็นเลขาของคุณลิลลี่ประธานของบริษัทนี้ บริษัทนี้เป็นบริษัทเกี่ยวกับหนังสือวัยรุ่น ต่างๆ ที่ตอนนี้กำลังติดกันงอมแงม
“ผมขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะพี่”ผมเดินไปทางป้ายที่ชูรูปห้องน้ำ ระหว่างทางผมรู้สึกแปลกๆ ตาขวาผมกระตุก และตาซ้ายก็กระตุกเช่นกัน ตกลงมันจะดีหรือร้ายว่ะเนี่ย
ปึก
“โอ้ย...อ้าว น้องจักรยาน”
“.....................พี่เต๋า”
“เฮ้ย เดี๋ยว อย่าเป็นลมอีกนะ”
พรึบ
ไม่ทันแล้ว~~~~~~~~~~~
“อือ อืม”
“เฮ้ย ตื่นแล้วๆ”เสียงที่คุ้นเคย ทำให้ผมรีบลุกขึ้นทันที เสียงพี่เต๋า!!!
“เฮ้ย ถ้าเป็นลมอีก ไม่ช่วยแล้วนะ”พี่เต๋าพูดก่อนจะเขยิบออกห่าง
“คะ ครับ”แล้วนี่ที่ไหนเนี่ย
“ที่นี่ห้องพี่เอง”พี่เต๋าบอกเลยทำให้ความสงสัยหายไปแต่ความตื่นเต้นกลับเข้ามาแทรก
“O.O จะ จะ จริงหรอคะ ครับ”
“(- -)(_ _)” ผมมองสำรวจห้องนี้ ที่นี่ดูสวย สะอาด แล้วน่าอยู่มากกกกกกกก
“อืม...พี่อยู่คนเดียวหรอครับ”
“อืม ว่าแต่..เอ่อ น้องชื่ออะไรนะ”
“คะ คชาครับ”
“อ่า คชา คชาจะกินอะไรรึป่าว”
“ไม่หล่ะครับ”
“พี่ว่ากินดีกว่า เดี๋ยวพี่ไปเอาข้าวผัดมาให้ดีกว่า”แล้วถามผมเพื่ออะไรครับ???
“คะ ครับ”
“อ้อ โทรบอกพ่อแม่ด้วยนะว่าอยู่กับพี่”ผมลืมไปจนสนิท ผมพยักหน้าก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมากดเบอร์ของ...พี่แอ้น
ฮัลโหลชา อยู่ไหน
“พี่แอ้น ผมอยู่กับพี่เต๋า อยู่ที่ห้องของพี่เต๋า อ่ะพี่”
(อ้าว ทำไมไปอยู่กับเต๋าได้อ่ะ)
“ไม่รู้ดิ ผมเป็นลมไปแล้วพอตื่นก็มาอยู่ที่ห้องพี่เขาแล้วเนี่ย”
(อืมๆ ให้เต๋ามาส่งที่บริษัทได้มั้ย แล้วเดี๋ยวพี่ไปรับ)
“โอเคครับ ”
(โอเค บาย)
“ว่าไงบ้าง”พี่เต๋ามาพร้อมกับข้าวกล่องเซเว่นที่อุ่นมาแล้วเรียบร้อย เอ่อ ที่แท้ก็ข้าวผัดเซเว่นนี่เอง
“พี่แอ้นให้พี่เต๋าไปส่งที่บริษัทครับ เดี๋ยวพี่แอ้นมารับครับ ”
“โอเค งั้นเดี่ยวคชากินไปก่อนนะ แล้วเดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“คะ ครับ”ผมก้มหน้ากินข้าวอย่างเงียบ กินจนหมดแล้วพี่เต๋าก็พาไปส่ง
เวลาที่ผมได้อยู่กับเขามีเพียงเสี้ยวนาที
แต่ความสุขนั้น...ยังมีไปได้เกือบทั้งชาติ
หลังจากที่เช้าวันใหม่ผ่านเข้ามา ผมแอบเศร้านิดๆที่ผมมีเวลาอยู่กับพี่เต๋าแค่นิดเดียว แต่แค่นี่ผมก็มีเรื่องไปคุยกับเพื่อนอาทิตย์กว่าๆได้แล้วหล่ะ
“นี่ นั่งยิ้มไม่หุบเลยนะ”
“ก็คนมันมีความสุขอ่ะพี่”
“อ้อ หรอจ๊ะ”
“คร๊าบบบบบบบ”ผมพูดกับพี่แอ้น วันนี้พี่แอ้นมาส่งผมที่โรงเรียน เพราะเป็นทางผ่านที่พี่เขาจะไปทำธุระพอดี ผมมองไปยังวิวด้านนอกกระจกไม่รู้ว่าตาผมบอดหรืออะไรก็ไม้รู้นะ แต่ผมเห็นก้อนเมฆกำลังก่อตัวเป็นคำว่า...
T K
.
.
.
.
วันนี้เป็นวันธรรมดาๆวันนึง แต่สิ่งที่ไม่ธรรมดาคือความรู้สึกของผม ผมยังรู้สึกว่าพึ่งผ่านเมื่อวานมาได้แค่สองนาทีเอง ผมดึงตัวเองให้กลับมาตั้งใจเรียนอยู่หลายครั้ง แต่ก็ทำไม่ได้เลยสักครั้ง จนกระทั่ง กินข้าวผมก็ยังทำไมได้
“เฮ้ยชา เป็นอะไรป่าวเนี่ย เหม่ออยู่นั้นแหละ”เสียงเจมส์พูดก่อนที่มือของเฟรมจะมาขโมยลูกชิ้นในชามก๋วยเตี๋ยวของผม
“เออ เห็นเหม่อตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว เป็นอะไรว่ะ”
“กูจะได้ถ่ายแบบกับพี่เต๋าว่ะ”
“ก็แค่ถ่ายแบบกับพี่เต๋ามึงจะตื่นเต้... พี่เต๋า พี่เต๋า เต๋า สมชายหรอมึง”
“บ้านป้ามึงดิเฟรม เต๋า ที่เป็นนักร้องอ่ะ ตัวขาวๆที่ไอ้ชามันชอบอ่ะ”
“อ้อ”
“แล้วไปทำอีท่าไหนถึงได้ไปทำงานกับเขาได้อ่ะ”
“กูก็ไม่รู้ท่าไหนเหมือนกัน รู้แค่ว่างานนี้ปฏิเสธไม่ได้”
“มันก็ดีแล้วนี่หว่า ได้ทำงานกับคนที่ชื่นชอบ”
“อืม”ผมพยักหน้าหงึกๆก่อนจะก้มลงกินก๋วยเตี๊ยวต่อ
“ไอ้เฟรมเลิกแย่งลูกชิ้นกูได้แล้ว”
____________________________________________
ขอบคุณทุกคนที่เม้นด้วยนะค่ะ ไม่ว่าจะให้กำลังใจหรือติชม
ไรท์จะนำไปปรับปรุงค่ะ อาจจะยังไม่ค่อยเข้าที่เข้าทางมาก
แต่ก็จะพยายามนะค่ะ
หนึ่งเม้น = หนึ่งกำลังใจ
ช่วยกันเม้น จะไรท์จะได้มีกำลังใจแต่งนะค่ะ ;)
ความคิดเห็น