เพลย์บอยหน้าหล่อปะทะสาวซ่าส์หน้าใส

ลำดับตอนที่ #22 : ตามง้อ (หายงอน)

ตอนที่ 21

ตามง้อ (หายงอน)

นอกร้าน

                “เอ๋ยพวกเรากลับแล้วนะ แล้วนี้เธอกลับยังไงอ่า” ยุ้ยถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง

                “เดี๋ยวพี่ไปส่งเองครับน้องยุ้ย” เจนชิงตอบยุ้ยซะก่อนที่เอ๋ยจะได้เอ่ยตอบ

                “อ๋อ ค่ะพี่เจนยังไงเราก็ฝากเอ๋ยด้วยน้าไปส่งให้ถึงบ้านนะคะ อย่าได้พาเพื่อนพวกเราไปแวะที่ไหนอีกละถ้าเพื่อนเราเสียหายเดี๋ยวจะได้แต่งงานกันโดยไม่รู้ตัว อิอิ” ยุ้ยแซวทำให้ทั้งเอ๋ยและเจนถึงกับหน้าแดงด้วยกันทันที

                “ทะลึ่งแล้วยัยยุ้ย เอ๋ยไม่ทำไรแบบนั้นหรอกน้า” เธอตอบไปอย่างเขิน ๆ

                “เอ๋ยไม่ทำเดี๋ยวพี่ทำเอง” เจนต่อให้ทันทีเลยได้ลายมือเอ๋ยไปเลยเต็ม ๆ ทั้งห้านิ้วบนแขนทันที

                “บ้าสิพี่เจน ไม่คุยด้วยแล้วพวกเธอก็กลับได้แล้วไป ๆ ๆ” เอ๋ยบอกให้เพื่อนกลับทันทีเพราะขืนอยู่ต่อมีหวังเธอคงโดนแซวไม่เลิกแน่

                “แหม รีบไล่พวกเรากลับทันทีเลยน้าจะรีบไปทำไรกันอ่าจ้ะ ฮ่าๆๆ” แก้มแซวบ้าง

                “บ้า ไป ๆ กลับบ้านไปเลยไป”

                “ก็ได้ย่ะ งั้นพวกเรากลับแล้วนะ กลับแล้วนะค่ะพี่เจน ไม่อยากอยู่เป็น กขค.นานไปกว่านี้แหละ ฮ่าๆๆ” แล้วพวกเธอก็วิ่งหนีไปขึ้นรถทันทีเพราะเดี๋ยวจะโดนลูกหลงจากเอ๋ยก็เป็นได้

                “น้องเอ๋ยจะไปไหนครับนั้น” เจนทักเมื่อเห็นว่าเอ๋ยกำลังจะเดินไปที่ป้ายรถเมล์

                “ก็กลับบ้านสิถามได้พี่เจนนี้” เอ๋ยตอบไปตามความจริง

                “ได้ไงน้องเอ๋ย วันนี้พี่อุตส่าห์เจอน้องเอ๋ยแล้วน้า ให้พี่ไปส่งที่บ้านนะครับ” เจนขัดค้านความคิดของเธอทันที เพราะมันจะตัดโอกาสของเค้าที่จะได้อยู่กับเธอสองต่อสองไปโดยปริยาย

                “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เอ๋ยกลับเองได้ไม่อยากรบกวนเวลาของใคร” เธอประชดเค้าด้วยความที่ยังน้อยใจอยู่เพราะเค้ามักจะพูดและให้ความสนใจสาว ๆ คนอื่นอยู่เสมอ

                “ไม่เอานะครับ ให้พี่ไม่ส่งน้า” เจนเข้ามาพูดกลับเธออีกครั้ง

                “ไม่ค่ะ พี่เจนไปรับไปส่งผู้หญิงคนอื่นเถอะค่ะอย่ามาสนใจเด็กเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายอย่างเอ๋ยเลย” เธอพูดไปก็เหมือนน้ำตาจะไหลแต่ก็กลั้นไว้เพราะไม่อยากให้เค้ามาสงสาร

                “เราเป็นอะไรไปเนี้ย หืม ทำไมต้องพูดอย่างนี้ด้วยละพี่ไม่คิดจะทำอย่างนั้นหรอกนะครับ” เค้าพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง (เหรอค่ะพี่เจน -*-)

                “ไม่รู้สิเอ๋ยแค่ไม่อยากมีปัญหากับบรรดาผู้หญิงของพี่อ่ะ” เอ๋ยพูดออกมาแล้วน้ำตาก็ไหลทันทีเพราะเธอไม่สามารถกลั้นมันไว้ได้อีกแล้วเมื่อคิดว่าเจนคงจะต้องมีผู้หญิงข้างกายอยู่อีกเยอะ

                “อ้าว ร้องไห้เลยน้องเอ๋ยอย่าร้องไห้นะ พี่ขอโทษครับ ๆ” เค้าตกใจเมื่อเห็นว่าเธอร้องไห้ มันทำให้เค้าใจเสียทันทีเพราะเค้าเองก็ไม่อยากจะให้เธอร้องไห้กับเรื่องแบบนี้นัก

                “ฮื่อ...ฮื่อ...เอ๋ยไม่ได้ร้อง ไม่ได้ร้องจริง ๆ นะ ฮื่ออออ” เธอพยายามปฏิเสธทั้งที่น้ำตากำลังไหลอยู่แบบนั้น

                “โอ๋ ๆ ๆ เด็กดีอย่าร้องไห้เลยนะครับ พี่เจนขอโทษพี่จะไม่ทำให้เราต้องคิดมากอีกแล้วนะ อย่าร้องเลยน้า” เจนพูดแล้วจึงดึงเอ๋ยเข้ามาไว้ในอ้อมกอดโดยที่เอ๋ยเองก็ไม่รู้ตัวเพราะมัวแต่ร้องไห้อยู่

                “เด็กเอ๋ยเด็กดีอย่าร้องไห้นะครับ อะแต่ช้าแต่นิ่งซะนะ” เค้าปลอบเธอเหมือนเธอเป็นเด็กน้อยทำให้เอ๋ยที่กำลังร้องไห้อยู่ถึงกับขำออกมาอย่างอดไม่ได้เหมือนกัน

                “ฮ่า ๆ ๆ พี่เจนบ้าใครเขาปลอบเด็กมัธยมแบบนี้เนี้ย” เธอพูดแล้วเหงยหน้าขึ้นมองเจนทำให้ใบหน้าของทั่งคู่อยุ่ห่างกันไม่มากนัก

                “เอ้า ก็พี่ไม่เคยปลอบเด็กน้อยนี้น้า” เค้าพูดขำ ๆ

                “เคยปลอบแต่สาว ๆ ใช่มั้ยละ ปล่อยเลยนะ ปล่อยเอ๋ยได้แล้วกอดอยู่ได้” เธอรู้สึกตัวว่าอยู่ในอ้อมกอดของเค้านานเกินไปแล้วจึงรีบผลักออกมา

                “ซะงั้นเลย กำลังอุ่นเลยเนี้ยให้ปล่อยซะแหละ”

                “ชิชิ เอ๋ยจะกลับบ้านแล้ว จะไปส่งมั้ยค่ะถ้าไม่ไปเอ๋ยก็จะได้กลับเอง” (เปิดโอกาสให้พี่เจนซะงั้นละน้องเอ๋ย *-*)

                “นี้น้องเอ๋ยให้พี่ไปส่งหรอครับ” เจนถามอีกครั้งเพราะกลัวว่าตัวเองจะฟังผิด

                “ก็ใช่สิค่ะ แต่ถ้าไม่อยากไปส่งเอ๋ยกลับเองก็ได้ค่ะ สวัสดีค่ะ” เธอพูดพร้อมกับยกมือไว้เค้าแล้วเดินไปทันทีแต่เจนก็ตามมาคว้าตัวไว้ทัน

                “โอ้ยยย ให้พี่ไปส่งแล้วจะคืนคำอย่างนี้ได้ไงละน้องเอ๋ย พี่ยิ่งกว่าเต็มใจไปส่งซะอีก” เจนพูดออกไปอย่างดีใจ (อะไรจะขนาดนั้น // ไม่รู้เหมือนกัน=คนแต่ง ^_^ )

                “ก็นำไปสิค่ะ เร็ว ๆ เลยด้วยพี่เจนทำเอ๋ยเสียเวลากลับบ้านเย็นเลยเป็นมั้ยค่ะเนี้ย” เธอโบยความผิดให้เค้าอย่างไม่จริงจังนัก

                “โอเค ๆ พี่ขอรับผิดครับเดี๋ยวจะรีบไปส่งเลยนะ ยอมให้เราคนเดี๋ยวนะเนี้ยตัวเล็ก” เค้ายอมรับผิดแต่โดยดีเพื่อให้เธอสบายใจและเรียกเธอว่าตัวเล็กตามที่เค้าอยากจะเรียกทันที

                “ตัวเล็กอะไรพี่เจน นี้เอ๋ยนะค่ะ” เค้าเสียงดังเล็กน้อยเพราะเธอคิดว่าเค้าเรียกชื่อคนอื่นตอนอยู่กับเธอ

                “ก็ใช่ไงตัวเล็ก เนี้ย ๆ ตัวเล็ก” เจนพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ตัวเอ๋ยเพื่อบอกให้เธอรู้ว่าเค้าเรียกเธอว่าตัวเล็กนะ

                “ตัวเล็กอะไรเล่า เอ๋ยออกจะตัวใหญ่” เธอปฏิเสธทันทีเพราะก็อายเป็นเหมือนกันที่เค้าเรียกเธอแบบนี้

                “ก็ตัวเล็กกว่าพี่มั้ยละครับ ต่อไปนี้พี่จะเรียกเราว่าตัวเล็กแล้วห้ามให้ใครมาเรียกซ้ำกับพี่ด้วย ทางทีดีอย่าให้ใครเรียกอะไรเลยจะดีกว่า ให้พี่เรียกคนเดียวก็พอแล้ว” เค้าเรียกเธอว่าตัวเล็กของเค้าทันทีและสั่งห้ามให้ใครมายุ่งกับเธอทางอ้อมด้วยการบอกห้ามใครเรียกซ้ำกับเค้า เพราะเค้าก็หวงเป็นเหมือนกัน อิอิ

                “พี่เจนบ้า ไม่คุยด้วยแล้วเอ๋ยไม่เป็นตัวเล็กของใครทั้งนั้นแหละ” แล้วเธอก็เปิดประตูขึ้นรถไปทันทีที่มาถึงรถของเจนโดยไม่ต้องรอให้เค้าเปิดให้เพราะเธอเขินนั้นเอง

                “ฮ่า ๆ ๆ ตัวเล็กหน้าแดงอ่ะ” เจนแซวเมื่อเห็นหน้าที่แดงเหมือนลูกตำลึงของเธอ

                “บ้า เอ๋ยจะกลับบ้าน จะกลับบ้าน ๆ” เธอโววยวายจะกลับบ้านกลบเกลื่อนเรื่องที่เค้าแซวทันที

                “โอเค ๆ” แล้วเค้าก็เปิดประตูฝั่งคนขับแล้วขับรถออกไปเพื่อไปส่งเธอที่บ้านโยตลอดทางเค้าก็เรียกเธอว่าตัวเล็กตลอด ทำให้เอ๋ยถึงกับทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่เคยมีใครมาเรียกเธอแบบนี้เลยเมื่อกระทั้งพี่สาวทั้งสองของเธอ ทั้งคู่พูดคุยกันมาตลอดทางจนถึงหน้าบ้านเจนจึงรีบลงไปเปิดประตูให้เธอ

                “เอ๋ยเปิดเองก็ได้ค่ะพี่เจน ไม่ต้องลงมาเปิดให้หรอกค่ะแค่นี้เอง”

                “ไม่เป็นไรหรอกตัวเล็ก พี่เต็มใจ”

                “เรียกตัวเล็กอยู่นั้นแหละ คนอื่นได้ยินเค้าจะคิดยังไงคะเนี้ย”

                “น่ารักออก งั้นพรุ่งนี้พี่มารับไปโรงเรียนนะครับ” เค้าบอกเธอว่าจะมารับที่บ้านเพื่อไปส่งที่โรงเรียน

                “ไม่ต้องหรอกค่ะพี่เจน เอ๋ยไปกลับพี่ฟ้าทุกวันอยู่แล้ว”

                “ซะงั้นเลยอ่า ก็พี่อยากมารับนี้ครับ ให้พี่มารับนะ น้า ๆ” เค้าใส่ลูกอ้อนทันทีแต่มันก็ไม่สำเร็จด้วยเหตุที่ว่า...

                “ไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวพี่ฟ้าเห็นพี่เจนก็อาละวายบ้านแตกกันพอดี” นั้นสิเกิดกิ่งฟ้ารู้ว่าเรามาจีบน้องสาวเธอ มีหวังฟ้าหวังถล่ม ๆ แน่เลยอ่ะ เจนคิดในใจเมื่อนึกถึงภัยที่จะตามมา

                “เอ่อ...งั้นให้พี่ไปรับตอนเย็นก็ได้นะ” เค้าเปลี่ยนจากเช้าเป็นเย็นทันที

                “พี่เจนไม่มีเรียนหรือไงค่ะหาเอ๋ยอยู่ได้ทุกวัน” เธอสงสัยเพราะตลอดสามสี่วันที่ผ่านมาเค้ามาหาเธอในเวลาที่เธอเลิกเรียนตลอด ซึ้งมหาลัยก็ไม่น่าจะเลิกพร้อมกันขนาดนี้

                “แฮะ ๆ ก็พอดีว่ามันเลิกเร็วนะครับ” เค้าโกหกคำโต เพราะที่แท้แล้วเค้าโดดเรียนมาเพื่อเจอเธอต่างหาก

                “อ๋อ หรอค่ะงั้นก็ตามใจพี่เจนแล้วกันค่ะ ถ้าเจอเอ๋ยก็กลับด้วยแต่ถ้าไม่เจอเอ๋ยก็กลับเองก็เท่านั้นอ่าค่ะ” เธอพูดออกไปอย่างนั้นเหมือนเป็นการตกปากรับขำของเค้าทันที

                “โอเค รับรองพี่ได้มาส่งเราทุกวันแน่ ๆ งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะครับ”

                “มั้งค่ะ อิอิ” เธอพูดไปก็ขำเพราะ จะเจอะเธอได้ยังไงก็พรุ่งนี้มันวันเสาร์โรงเรียนปิดนี้น้า

                “ไม่มั้งสิครับ เข้าบ้านไปแล้วละตัวเล็กจะค่ำแล้วด้วย เข้าบ้านแล้วก็อาบน้ำ ทานข้าว ทำการบ้าน อ่านหนังสือดว้ยนะ อย่าไปคุยโทรศัพท์กับใครละ” เค้าสั่งเป็นชุดเลยทีเดียว

                “ทำไมจะคุยไม่ได้ละค่ะ” เธอถามด้วยความสงสัยว่าทำไมเจนจะต้องห้ามอะไรแบบนี้ด้วย

                “ก็พี่หวงอ่ะครับ ไปแล้วนะตัวเล็ก จุ๊บ >3< บาย” อึ้ง ๆ !!! เจนขโมยหอมแก้มเธอหลังจากบอกลาและรีบวิ่งไปขึ้นรถทันที แต่เมื่อเค้าเห็นว่าเธอยังตกใจในการกระทำของเค้าอยู่จนยังไม่ได้เข้าบ้านเค้าจึงตะโกนบอกเธอเสียงดัง

                “เข้าบ้านได้แล้วตัวเล็ก แล้วพี่จะโทรหานะ บาย ๆ ครับ” เสียงของเจนสามารถเรียกสติของเอ๋ยให้กลับมาได้

                “คนบ้า คนฉวยโอกาส” เธอต่อว่าเค้าผ่านสายลมไปก็เท่านั้นเพราะตอนนี้เค้าก็ขับรถออกไปแล้ว ทำให้เธอต้องวิ่งเข้าบ้านด้วยความงงง่วงและเขินอายเมื่อนึกสิ่งที่เค้ากระทำไว้กับเธอที่หน้าบ้าน

                “พี่จะต้องชนะใจตัวเล็กให้ได้เลยคอยดูนะครับ  ไอ้เจน สู้สู้” เจนขับรถไปก็บอกกับตัวเองไปว่าเค้าจะต้องชนะใจของเอ๋ยให้ได้เพราะเธอไม่ได้ง่ายเหมือนผู้หญิงที่ผ่านในชีวิตของเค้าเลย และเค้าก็ไม่ได้จะคิดเล่น ๆ กับเธอเหมือนเธอเป็นแค่ทางผ่านเท่านั้น แต่นี้แหละสิ่งที่มีค่าที่สุดที่เค้าตามหาตลอด ไอ้เจน สู้สู้ (สู้ต่อไปพี่เจน อิอิ)

---

ภาพคู่น้องเอ๋ยกับพี่เจนจ้าน่ารักมั้ย


รู้สึกจะนานแล้วนะเนี้ยภาพนี้ อิอิ
ต้องขออภัย เดี๋ยวต่อไปจะเก็บภาพคู่สมัยพี่เจนปัจจุบันละกันนะ
แฮะ ๆ ขอโทษจ้าหาได้แค่นี้ อิอิ

Shira kuma