นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
อย่าลืมของดีมาฝาก
แกย้ำกับผมอยู่เสมอว่าอย่าลืมเอาของดีมาฝาก แต่ของดียังไม่ถึงมือแกเลย แกก็มาเป็นอย่างนี้ซะแล้ว
ผู้เข้าชมรวม
166
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
166
หมวด : รักอื่น ๆ
อัปเดตล่าสุด : 3 พ.ค. 60 / 17:22 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวผมเอง ผมเองก็ยังไม่อยากเชื่อในเหตุร้ายที่เกิดขึ้นกับเพื่อบ้านคราวนั้น
แกเป็นช่างไฟ ชอบลากสายไฟฟ้าบ้านมาชอร์ตปลาในท้องร่องสวนยางพารา
วันหนึ่งแกกลับเข้าบ้านด้วยความหิว และในตู้เย็นก็ไม่มีอะไรพอจะปะทังความหิวได้เลย
แกจึงทำอย่างที่เคยทำมา....ต้องจบลงแบบนี้....
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สี่แยหนอแหวน ห่าาถนนสุุมวิทไปามเส้นทาุ้วิมานประมา 2-3 ม. แยเ้าไปในอย 5 ึ่อยู่ในเบ้านห้วน้ำเ็ม ำบลสนามไย อำเภอนายายอาม ันทบุรี มีสภาพเป็นอยัน มีบ้านอยู่เพียสอหลัือหลัแรเป็นบ้านอผม หลัถัไปเป็นบ้านอาทอนหรือนายสุนทร นาประเสริ อายุ 67 ปี
้วยสภาพสิ่แวล้อมเป็นสวนยาพาราและห่าไลาบ้านเรือนเพื่อนบ้านหลัอื่น ๆ ึทำให้เราสนิทสนมันเป็นพิเศษ มีเรื่อสับเพเหระอะไร็นำมาปรึษาหารือันอยู่เสมอ โยเพาะใน่วเย็น ๆ เราแทบะไม่ว่าเว้นในารเสวนาันเลย แม้ว่ารสนิยมในารื่มอเราะแ่าัน็าม..นั่นือ
าทอนอบ๊เหล้าป่า
ส่วนผมอบละเลียเบียร์
ึ่็ไม่ไ้มีปัหาใๆเลยลอเวลาที่ผ่านมา...สุท้าย็เมาและเลิ้มฝัน
ส่วนเรื่อลับแล้มยิ่หายห่ว แสามารถับปลา่อนในท้อร่อในสวนึ้นมา้มยำหรือย่า นึ่มะนาว แป๊ะะไ้อิ่มเอมไ้ไม่ยา แ่แลาสายไฟบ้านไปแปลนิหน่อย้วยวิธีาร่ายๆที่แิึ้นมาเอ
"ถึยัไา็้อระวั้วย็แล้วัน"
"มึรุ่นหลาน ไม่้อมาสอนูเว้ย ูรู้ีว่ามึ" เสียแเริ่มอ้อแอ้ามประสานื่มึ่เราเ้าใันี
"ปะ...เปล่า..ผมไม่ไ้สอน แ่บอ้วยวามเป็นห่ว..."
"ไม่...มึไม่้อเป็นห่วู เพราะูเป็นหมอไฟ...ไม่ใ่หมอู ฮ่าๆๆๆๆเอิ๊ๆๆๆๆ..."
"ถ้าั้น ผม็อถอนำสาบาน..เอ้ย....ำพู...."
สภาพอผม็ไ้ที่ไ้ทาึ่ม ๆ ไม่่าาาทอนมานั
"แสว่าา้อมีอีแน่ ๆ เลย"
"อนนี้ไม่มีแล้ว เมื่อ่อนเยอะแยะ หลวพ่อรุ่นไหนัๆลัๆ้ามีหมแหละ ไม่อยาเอ่ยถึมันเ็บระอใ ิบ"
"อ้าว ทำไมล่ะ ปล่อยอีไปหมแล้วหรือไา"
"ปล่อยะผีอะไร ็...ไอ้ลูเยน่อนโน้นมันโมยอ้าไปทั้พวเลย ยัเ็บใไม่หายนระทั่ทุวันนี้ เอ็ถามทำไม"
"ปะ..เปล่ารับ.."
"ปัโธ่ นึว่าะมีอีให้าะอี"
วามริเรื่อวัถุมลหรือเรื่อราอลัับาวบ้านเป็นอู่ันมาแ่อีาล โยผสมผสานเ้าับหลัำสอนในทาพระพุทธศาสนาไ้เป็นอย่าี ยิ่เราอยู่ห่าไลุมนอย่านี้วามวิเวโเี่ยวในยามวิาล็เป็นสิ่น่ายาไม่น้อย ถ้ามีพระเรื่อหรือเหรียหลวพ่อิัวบ้า็ทำให้อุ่นใไ้เหมือนัน
หลัานั้นาทอน็มัะพูถึอีับผมอยู่บ่อยๆว่าอยามีไว้ิัวสัอ์-สออ์พอเป็นที่ยึเหนี่ยว ึ่ผม็รับปาะหาให้แสัอ์ แ่็ยัไม่สบโอาสสัที
นระทั่วันหนึ่ ผมไ้รับโทรศัพท์าน้อสาวโทรมาาอีสานว่าให้ผมไป่วยานแะสลัที่วัถ้ำแสเพร ัหวัอำนาเริ
ผมึฝาสวนให้าทอนูแลเหมือนทุรั้ที่ผ่านมาที่ผมไปทำานแะสลั่าัหวั
"ะไปอยู่เป็นปีแหละา ราวนี้ เพราะเป็นานแะสลัอุโบสถเือบทั้หลั"
"อย่าลืมเอาอีมาฝา้านะเว้ย
อาารย์วัถ้ำแสเพร้อลัแน่นอนระับนี้แล้ว"
"รับ ๆ า ผมะ้อบูาอแท้ๆามือสมภารวัมาฝาาอย่าแน่นอน"
"อบุล่วหน้าสัสามิโล ส่วนสวนทานี้็ไม่้อเป็นห่ว ้าะัารูแลให้ี"
แล้วเย็นวันนั้นาทอน็ลาสายไฟฟ้าบ้านไปที่หลับ้านทันที ไม่นานแ็ไ้ปลา่อนมาประมาสามิโลามที่แพู
เราสัสรร์ันเป็นรั้สุท้าย็ไม่ผิ !
วันรุ่ึ้นผมไ้ออเินทามุ่หน้าสู่วัถ้ำแสเพร อำนาเริทันที ้วยวามที่้อมุ่มั่นับารทำานแะสลัที่้อใ้สมาธิเป็นส่วนสำั ึทำให้ผมาาริ่อับาทอนไป..
แ่แล้ววันหนึ่ผม็ไ้รับโทรศัพท์ในเวลายามแร่มลมพอี
"้าาทอนนะเว้ย...ไม่มีอะไรหรอโทรมาุยเล่น ๆ..."
"ผม็ิถึานะรับ ว่าะโทรไปวันไหน็ยัไม่ไ้โทรเลย ลุมีอะไร็บอมาเลยนะ..."
แเียบไปพัหนึ่่อนะพูว่า
"อีที่ว่าะเอามาฝา้านั้นไ้มาหรือยั..."
"ผมลับวันไหนรับรอาไ้แน่นอน ไม่้อห่ว"
"เมื่อไรลับ... "
แล้วเสียาทอน็าหายไปเย ๆ ึ่ผม็ไม่ไ้ิอะไร ารที่สัาาหายไปเป็นเรื่อธรรมาอวัที่อยู่บนเิเาหลายับหลาย้อน
ระทั่อนสายอวันรุ่ึ้น ผมรับโทรศัพท์ึ่เป็นเบอร์อาทอนโยมีเสียสะอื้นอลูสาวาทอนัึ้น
"พ่อายแล้วน่ะ โนไฟอที่หลับ้าน"
ผมพูอะไรไม่ออนอาแสวามเสียใสั้น ๆ ไม่ิว่ามัุราะทวบัีแไ้รวเร็วนานี้
เมื่อผมลับมาานศพาทอนผมไ้เินไปสำรวที่เิเหุพร้อมับาิพี่น้ออแไ้พบว่า
ในะที่แยื่นสายไฟฟ้าลไปุ่มน้ำในท้อร่อนั้นอาะลื่นเสียหลั หรือไม่็เป็นลมหน้ามืึ้นมา
ระทันหัน แล้วล้มลไปในท้อร่อพร้อมับสายไฟฟ้าในมือ
"อย่าลืมเอาอีมาฝาเร็วๆนะเว้ย..."
เสียสุท้ายอนายยัั้ออยู่ในโสประสาทอผมนระทั่ทุวันนี้...
วันที่ผมยัไม่มีอีใๆอย่าที่าทอน้อาร
*******
ผลงานอื่นๆ ของ ไมย์ ภูมี ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ไมย์ ภูมี
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น