[FIC EXO - CHANBAEK] ความเอ๋ย ความรัก...

           

ความเอ๋ย ความรัก...

[Chanyeol X Baekhyun]


 

 
แปะ... 

        ช่วงเวลาเช้ามืดของฤดูฝน ทำให้ ‘บยอน แบคฮยอน’ ที่เร่งรีบออกจากบ้านถึงกับหยุดชะงัก เมื่อฝนเม็ดใหญ่ตกลงมากลางกระหม่อมพอดี ใบหน้าหวานช้อนตาขึ้นมองฟ้าอย่างไม่เข้าใจสักเท่าไหร่ พ่นลมหายใจขึ้นไปราวกับจะต่อว่าเทวดาที่กลั่นแกล้งเขาอยู่เสมอ

            “คุณเทวดาครับ ผมไม่มีร่มหรอกนะ ร่มเพิ่งพังไป เพราะพายุที่คุณปล่อยมันมาเมื่อวานนั่นแหละ”

            ประชดประชันท้องฟ้าได้ไม่นาน จากฝนเม็ดเดียวก็ทยอยส่งลงมาบนพื้นดินแบบที่ไม่เห็นใจคนไร้ร่มตัวน้อยเลยสักนิด เขาขมวดคิ้ว ก่อนจะสะบัดผม วิ่งฝ่าฝนออกไปโดยใช้กระเป๋าแบนๆใบเดียวกำบังตนเอง

            เทวดาที่นี่ขี้แกล้งจริงแฮะ

            ระยะทางไม่ไกลเท่าไหร่นัก แต่ฝนเม็ดใหญ่หลายขนัดทำให้ร่างบางในชุดนักเรียนเปียกซก เด็กน้อยสะบัดหัวไปมาดูๆแล้วเหมือนลูกหมาไม่มีผิด ชุดสีขาวบางเมื่อเปียกน้ำก็แนบจนเห็นสัดส่วนร่างแบบบางในสีเนื้อเนียน ตากลมเป็นแววใสกะพริบปริบไล่น้ำออกจากแพขนตาหนาอย่างเหนื่อยหน่าย รีบพาร่างของตัวเองไปโรงเรียนให้เร็วที่สุด

            เขาหอบหายใจช้าๆ เอามือชันเข่าไว้เพื่อคลายความเหนื่อยลงบ้าง มือเรียวเช็ดน้ำฝนออกจากเส้นผมแฉะที่ปรกลงมาบนหน้า

            ร่างเล็กไม่รู้หรอก... ว่าหน้าโรงเรียนแห่งนี้ มีคนมากมายขนาดไหนที่จ้องหุ่นเขาตาเป็นมัน

            รวมถึงใครหนึ่งคน...ที่แอบมองมานานแสนนาน

            ใครคนนั้นจิ๊ปากเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าร่างเล็กของเขาไม่รู้ตัวว่าตนเองเซ็กซี่ขนาดไหน ยิ่งสะบัดผมที่หล่นลงมาปิดหน้าสวยยิ่งทวีความเซ็กซี่ขึ้นไปอีก

            เขาอยากจะวิ่งเข้าไปคลุมเสื้อให้เด็กคนนั้นมากขนาดไหน ก็คงทำได้แค่คิดแค่ฝัน อยากจะจับแบคฮยอนเข้ามากอดแน่นๆเพื่อไม่ให้คนอื่นมองร่างเล็กด้วยสายตาหื่นกระหายไปมากกว่านี้ อยากจะกอดไว้แนบอกให้นานแสนนาน

            ร่างสูงเดินทิ้งระยะห่างสักห้าเมตร แต่ก็ยังตามไปโดยไม่ให้คนตัวเล็กรู้

            เขาทำตัวเป็นโรคจิต เป็นสตอลเกอร์ รู้ทุกอย่างตั้งแต่เวลามาถึงโรงเรียน เวลากินข้าว อาหารที่ชอบ วิชาที่ชอบ ที่อยู่ สถานะทางบ้าน เพื่อนสนิทมิตรสหายของร่างเล็ก และอื่นๆอีกมากมาย

            รู้ด้วยซ้ำว่าเมื่อเข้าโรงเรียนแล้ว เด็กน้อยตาใสด้านหน้าจะเลี้ยวไปทางไหนเป็นอันดับแรก และไปทางไหนต่อ

            เขามาส่งเป้าหมายถึงที่ เมื่อเห็นว่าเด็กน้อยของเขาเจอเพื่อนสนิทที่น่าไว้วางใจแล้ว ร่างสูงก็เลี่ยงที่จะเดินไปอีกทาง

            ด้านซ้ายสุดของตึกใหญ่ในโรงเรียนคือสถานที่เก็บของของนักเรียนทุกคน แต่ละคนจะมีล็อกเกอร์เป็นของตัวเอง โดยที่ไม่ว่าจะเลื่อนไปอยู่ปีใด ล็อกเกอร์ก็ยังเป็นของตนจนกว่าจะจบการศึกษา ทำให้นักเรียนที่นี่มีความผูกพันกับกล่องใส่ของของตนเป็นพิเศษ

            ร่างสูงหยิบอะไรบางอย่างจากหัวของตนเองเล็กน้อย ก่อนจะรูดมันลงมาแล้วบิดสิ่งนั้นเบาๆ มือหนาหยิบโพสท์อิทสีสดใสออกจากกระเป๋า เขียนข้อความสั้นๆด้วยปากกาหมึกซึม เดินไปเขียนไปอย่างชำนาญเพราะทำทุกวัน เดินจนมาหยุดที่ช่องใส่ของเล็กๆของนักเรียนคนหนึ่ง

            บางที ล็อกเกอร์ที่เขาผูกพัน อาจจะไม่ใช่ล็อกเกอร์ของตัวเอง

            นิยายหลายเล่มนัก ที่พระเอกหรือนางเอกจะป๊อปปูล่ามีคนส่งจดหมายรักใส่ล็อกเกอร์รองเท้าจนล้นออกมา

            นี่อาจจะเป็นนิยายเรื่องแรกที่คลายความสงสัยว่า... คนที่ส่งจดหมาย เขาเปิดล็อกเกอร์ได้อย่างไรในเมื่อไม่มีกุญแจ

            ที่จริงมันก็แค่...

            กริ๊ก!

            กิ๊บดำที่ถูกหักจนรูปร่างไม่สมประกอบหนึ่งอัน...

            กับใจหนึ่งดวงเท่านั้นเอง...

TALK ::        

โอ้วเยเย เปิดเรื่องใหม่ละจ้ะตัวเธอ แนะนำได้แค่นี้ กากๆเว้ย

นี่ก็พยายามสุดความสามารถละกับพวกวิธีลงรูปลงแบนเนอร์อะไรเนี่ย ยากจริงจัง -..-

ทำโปสเตอร์ไม่เป็นเว้ย ขอโทษ นะนะ ก็ไปก๊อปรูปเขามาวาง กิกิ

อืม... ชื่อไรท์อ่อ เรียกไรก็เรียกไป แต่ถ้าเรียกว่า เรเนสเม่ จะดีมาก555555555

พอดีอยากเป็นเมียหมาป่าค่ะ 555555555555555555 (ไม่ค่อยจะแรด)

พอละๆ ทอล์กกากจบแต่เพียงเท่านี้นะคะ พิมจนเล็บจะขบละ

อ๋อ รับติดแบนเนอร์นะคะ เม้นได้เน้อ นิยายเราไม่มีแบนเนอร์เว้ย ทำไม่เป็น5555555555

ห้าทุ่มกว่าละ เลิ้บนะบาย เออจบ :P

ขอขอบคุณ :)  Shalunla สำหรับธีมค่ะ