เฟรนชี่และเหล่าทาส

 บทที่1 กำเนิดตัวป่วน

  ในวันที่สามสิบสิงหาคม ปี 63 เป็นวันที่มีฝนตกปรอยๆ บนถนนดินแดง ทางเข้าบ้านมีหลุมมีบ่อน้ำท่วมขัง พอให้เดินได้ลำบาก 

“แม่น้อยๆมาก่อนเร็ว ช่วยกันหน่อย”  

ตรงหน้าของลุงคิดมีแม่หมาสีขาว สายพันธุ์เฟรนช์บลูด๊อกท้องแก่ใกล้คลอด

“แม่มะลิ เจ็บมากมั้ยลูก ไป๊เร็วลุงคิด เอารถออกเดี๋ยวฉันจะอุ้มแม่มะลิขึ้นรถเอง” 

ลุงคิดรีบวิ่งฝ่าสายฝนออกไป เอารถที่จอดอยู่ในโรงรถข้างบ้าน ถอยออกมารอรับ แม่หมาและเจ้าของ  รถได้แล่นออกจากบ้านผ่านต้นแก้วที่กำลังชุ่มช่ำกับน้ำฝน กลิ่นดอกแก้วหอมอ่อนๆลอยเข้ามาปะทะจมูกของแม่มะลิ แม่มะลิลืมตาขึ้นดู แล้วหลับตาลงต่อ  

“หมอว่ากำหนดคลอดอีกสองวันไม่ใช่รึ แม่น้อย”

“ใช่จ้ะ หมอว่ายังงั้น แต่เอาแน่อะไรได้ เด็กๆคงอยากจะออกมากันไวๆ อย่าพึ่งคุยกันเลย ลุงคิดรีบขับรถไปดีๆเดี๋ยวชั้นจะโทรแจ้งไปที่ร้านหมอก่อนเค้าจะได้เตรียมตัว” 

พูดเสร็จแม่น้อยก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดสองสามทีแล้วก็ยกหูพูดสายกับคนทางนั้น 

“ ค่ะ  กำลังไปคะ เค้านอนอยู่ตลอดไม่ลุกมากินอะไร เมื่อวานตอนเย็นยังกินข้าวอยู่คะ  ค่ะ ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ”

พูดจบแม่น้อยก็วางสาย

“เค้าเตรียมห้องให้มะลิแล้วละตาคิด เดี๋ยวไปถึงเอาแม่มะลิเข้าห้องตรวจได้เลยไม่ต้องรอคิว” 

รถวิ่งฝ่าสายฝนเข้ามาในตัวเมือง ถนนหนทางขณะนี้เงียบเหงา ผู้คนหลบฝนกันอยู่แถวฟุตบาท มอเตอร์ไซด์ส่งอาหารแบบดิไรเวอรี่จอดหลบฝนกันทั้งสีเขียว สีชมพู ขับมาสักพักข้างหน้าเป็นร้านสัตว์แพทย์ประจำอำเภอ กระจกประตูร้านโดนน้ำฝนกระเด็นใส่เป็นฝ้าจากอากาศ ลุงคิดเปิดประตู “โอ๊ว” ลุงคิดเผลออุทานออกมาใบหน้าลุงพึ่งจะเเห้งจากน้ำฝนมาปะทะกับแอร์ในร้าน เย็นสะท้านจนขนลุงซู่  ภายในร้านหมอมีคนไข้รอตรวจอยู่สองสามราย มีเจ้าเหมียวลายสลิดโผล่มือออกมาจากตะกร้า หวังจะออกมาเดินเล่นข้างนอกแต่โดนเจ้าของจับมือยัดใส่ตะกร้าปิดฝาล็อคเอาไว้ เสียงร้อง”เมี๊ยว”ดังขึ้นมาเหมือนจะไม่พอใจ  ถัดไปเป็นเจ้าแดงหมาหน้ามอมนั่งขดตัวสั่นอยู่ข้างข้างเจ้าของ สายตาหลุกหลิก  ตรงเคาน์เตอร์มีเจ้าหน้าที่กำลังสาละวนกับการหาประวัติคนไข้ และผู้ช่วยคุณหมอรีบเดินมาหาแม่มะลิ

“ไปเร็วแม่น้อย อุ้มไหวมั้ย” ผู้ช่วยคุณหมอเข้ามาช่วยอุ้ม

“ห้องสองเลยค่ะ ทางนี้”

 ผู้ช่วยคุณหมอพามาที่ห้อง มีโต๊ะสแตนเลสสูง กลิ่นยาฆ่าเชื้อจางๆแม่มะลิลืมตามองดูเหมือนจะรู้ว่ามาที่ไหน เพราะกลิ่นที่คุ้นเคยและเสียงคนไข้ด้านนอกร้องกันเสียงดัง

“วันนี้วุ่นวายน่าดูค่ะ น้องเจ้าหน้าที่บอก รอคุณหมอซักพักนะคะ” ผู้ช่วยหมอซักถามอาการ และจดลงกระดาษใบเล็กที่เตรียมมา  ไม่นานคุณหมอเดินเข้ามา คุณหมอรูปร่างเล็ก ผมยาว ตาโตแววตาใจดี อายุน่าจะยังไม่ถึงสามสิบ

“เป็นไงบ้างคะ”คุณหมอพูดไปในมือกำลังอ่านประวัติคนไข้อยู่ “เดี๋ยวหมอลองอัลตราซาวด์ดูก่อน ถ้าพร้อมวันนี้ก็จะได้ผ่าคลอดเลยค่ะ”คุณหมอตรวจดูซักพัก ก็ขอให้แม่น้อยกับลุงคิดออกไปรอข้างนอกก่อน แม่น้อยและลุงคิดเคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาแล้ว ทั้งสองรู้ดีว่าคุณหมอกำลังจะผ่าคลอด สำหรับคนที่เลี้ยงเฟรนบลูด๊อกนั้นรู้ดี การที่สุนัขพันธุ์นี้ตั้งท้องการคลอดทางเดียวที่ปลอดภัยทั้งแม่และลูกคือต้องผ่าคลอดโดยคุณหมอ  แม้จะผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาบ้างแล้ว แต่ในใจแม่น้อยกับลุงคิดก็ยังอดห่วงไม่ได้  

“สาธุ ของให้คลอดปลอดภัยกันทั้งแม่และลูกนะ สาธุ สาธุ”

แม่น้อยยกมือขึ้นท่วมหัว 

“แม่น้อยทำอะไร”ลุงคิดสะกิด “

“ดูๆคนมองกันใหญ่แล้ว นั้นๆดูไอ้แดงปากมอมสิ มันมองมาที่แม่น้อยด้วย มันคงคิดว่าป้าเค้าทำอะไร” 

ว่าแล้วลุงคิดแอบหัวเราะใส่แม่น้อยเบาๆ แม่น้อยหันมามองตาขวาง

“ก็ฉันห่วงของฉันนี่ แม่มะลินี่อยู่กันมาแทบจะเป็นลูกสาวอีกคนแล้ว กินด้วยกัน นอนด้วยกัน จนตอนนี้เจ้าเจี๊ยบมันรับมะลิเป็นน้องสาวไปแล้ว นี่มันก็ห่วงน้องมันนะวันก่อนโทรมาถามอาการมะลิอยู่” 

ฝนข้างนอกหยุดตกแล้วการจราจรเริ่มคับคั่ง โรงเรียนเลิกพอดี เด็กๆรีบกลับบ้านกัน บนท้องฟ้ายังมีเมฆก้อนใหญ่ตั้งเค้ารออยู่   เวลาผ่านไปคุณหมอเดินออกมาจากห้อง มือคุณหมอยังสวมถุงมือยาง มีคราบเลือดจางๆติดอยู่

“ปลอดภัยดีทั้งแม่และลูกนะคะ ดีใจด้วยคะป้าน้อย มีหลานเพิ่มมาอีกห้าหน่อ ชายสองหญิงสาม” คุณหมอพูดไปยิ้มไป เด็กๆเป็นไงบ้างคะ ป้าน้อยถาม 

“แข็งแรงดีทุกตัวค่ะ มะลิหลับอยู่คงเพราะฤทธิ์ยา “ คุณหมอพูดไปพลางถอดถุงมือไปพลาง “ป้าน้อยเตรียมตะกร้ามาใส่เด็กรึเปล่าคะ ป้าน้อยนึกได้ว่าหยิบมาใส่ไว้หลังรถ ป้าน้อยบอกลุงคิดให้ไปเอาตะกร้าพร้อมผ้าขนหนูผืนใหม่หนานุ่มที่ท้ายรถมาเตรียมรับเด็กๆ 

“อากาศช่วงนี้ชื้นและเย็น ป้าน้อยดูแลเด็กให้เค้าอุ่นๆไว้นะคะ เดี๋ยวจะไม่สบาย ส่วนแม่มะลิเดี๋ยวถึงบ้านน่าจะฟื้นให้เค้าพักผ่อน กินน้ำเยอะๆ ส่วนวันนัดตัดไหมเดี๋ยวเจ้าหน้าที่จะนัดวันอีกทีคะ” คุณหมอพูดเสร็จก็เดินกลับไปห้องตรวจ คนไข้สี่ขาที่ยืนสั่น คุณหมอเดินไปถึงเอามือลูบหัวเบาๆเจ้าแดงปากมอมยิ่งสั่นเข้าไปใหญ่ไม่ถึงวินาที ความบันเทิงก็บังเกิด เจ้าเเดงปากมอมฉี่ราดออกมาเต็มพื้น คุณหมอกระโดดหนีทันก่อนที่จะโดนฉี่กระเด็นใส่ 

“เอาอีกแล้วนะ มอม มาฉี่ร้านหมอทุกที่ คราวหน้ามา หมอจะจับฉีดยา”

ว่าเสร็จคุณหมอก็เดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เข้าห้องตรวจไป ทิ้งให้เจ้าของมอมกับเจ้าหน้าที่ช่วยกันทำความสะอาดพื้น “คราวหน้ามาสงสัยต้องให้ใส่แพมเพิส”  เจ้าของมอมคุยเสียงเบาๆกับเจ้าหน้าที่แล้วก็อมยิ้มให้กัน

      รถยนต์วิ่งช้าๆ แม่มะลินอนหลับอยู่บนที่นอนทรงกลม ดูพอดีกับตัว ส่วนลูกๆอยู่ในตระกร้าพลาสติกใบใหญ่สีชมพู มีฝาปิดแน่นหนา ข้างในปูด้วยผ้าขนหนู ขนฟูสีฟ้าดูนุ่มนิ่มน่านอน บนผ้ามีสิ่งมีชีวิตน้อยๆ นอนขดอยู่รวมกัน แม่น้อยนั่งอยู่เบาะหลังกับแม่มะลิและเด็กๆ ลุงคิดขับรถไปช้าๆไม่รีบเหมือนตอนขามา ตอนนี้ท้องฟ้าเปิดแล้วเมฆดำก้อนสุดท้ายกำลังสลายไป แสงแดดแสงสุดท้ายของวัน รอดผ่านก้อนเมฆที่แตกกระจัดกระจาย แสงตกกระทบกับยอดหญ้าข้างทางเป็นประกายระยิบระยับ แม่น้อยนั่งมาในรถ มือนึ่งจับตะกร้าไว้อย่างมั่นคง อีกมือก็ลูบหัวแม่มะลิเบาๆมาตลอดทางพร้อมสายตาที่อ่อนโยน แม่น้อยชอบช่วงเวลานี้มันสงบ อิ่มเอิมใจ แต่อีกไม่นานใครจะรู้ว่าอะไรเกิดขึ้นภายในบ้านที่แสนเงียบสงบ❤️