YOONGI X YOU MEET THE NEEDS.

PJ.1

YOONGI X YOU MEET THE NEEDS.

คุณเชื่อไหมว่า ปีศาจกับมนุษย์อยู่รวม

กัน ต่างเผ่าพันธ์ ต่างวัฒนธรรม ต่างความคิด แต่ต้องมาอยู่ร่วมกัน

เพียงเพราะ ตำนานที่กล่าวถึง

ความรักที่ปีศาจมีให้กับมนุษย์เป็นสิ่งที่ลึกลับที่สุดในห้วงกาลเวลาของปีศาจ

INTRO

ณ คฤหาสน์ กลางป่าที่เต็มไปด้วยปีศาจ และเหล่าสัตว์ร้าย

??? : ข้ารักท่านองค์หญิงของข้า..//มือหนาค่อยๆประคองใบหน้าเนียนใสของหญิงสาวที่ร่างหนารักมากที่สุด

??? : เจ้าไม่ใช่มนุษย์! เรามิอาจรับรักเจ้าได้!! //หญิงสาวปัดมือร่างสูงก่อนจะออกวิ่งเพื่อหาทางออก

??? : ทำไมท่านจะรับรักข้ามิได้

ข้าก็มีความรู้สึกเฉกเช่นเดียวกับท่าน

//ร่างสูงลอยตัวลงมาหาหญิงสาวที่ตอนนี้พยายามที่จะเปิดประตูคฤหาสน์ใหญ่

??? : แต่เจ้าคือปีศาจ ปีศาจกับมนุษย์

มิได้เกิดมาคู่กัน!

??? : งั้นท่านก็มาเป็นปีศาจกับข้าเถิ...

กริ๊งๆๆๆ //เสียงทรศ.ทำให้ดวงตาคู่สวยค่อยๆลืมตาจากหลับไหลและความฝันแปลกๆที่ได้ฝันติดต่อกันมาเกือบปี

มือเล็กเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ข้าง

อ่างอาบน้ำก่อนจะกดรับสาย

??? : เฮ้ย!! นาเดีย เมื่อไหร่มึงจะมาเนี่ย อีก15นาที ขึ้นเวทีนะเว้ย//เสียงอันคุ้นหูพูดเมื่อฉันกดรับสาย

แดเนียลหรือแดนเพื่อนสนิทของฉันที่มีหน้าที่คอยคุมงานให้กับฉันโทร

มาทำหน้าที่ที่เป็นประจำเหมือนทุกวัน

คุณ : แดน ขึ้นแทนกูก่อนเถอะ กูเพิ่งตื่นสดๆร้อนๆ//ฉันพูดเสียงราบเฉยโดยไม่รู้ร้อนอะไร

แดน : หะ!? อีกแล้วหรอวะ!?

รอบนี้ หารครึ่งนะเว้ย !

คุณ : เออ แค่ขึ้นแทนกูไปก่อน

แปปเดียว30นาทีเดี๋ยวกูไป //คุณกดตัดสายทันทีเมื่อสิ้นคำพูด

นี่ฉันหลับในอ่างอาบน้ำอีกแล้วสินะ

//คุณหยิบแก้วไวน์มากระดกรวดเดียว

ก่อนจะลุกออกจากอ่างเพื่อไปแต่งตัว

ณ ผับ XXXX กลางเมือง

สองเท้าก้าวเข้าไปในผับเพื่อไปทำ

หน้าที่ของตนก่อนจะส่งสัญญาณให้

กับ หนุ่มหล่อบนเวทีว่าฉันมาถึงแล้ว

ก่อนจะรีบเดินไปขึ้นเวทีเพื่อสลับหน้าที่กับแดนหนุ่มหล่อที่ใครๆก็หลงไหล

ใช่ หน้าที่หรทองานประจำของฉันทุก

กลางดึกก็คือ ดีเจที่หลายๆคนหรือ

เศรษฐีตัวอ้วนกลมที่มักจะมาผับแห่งนี้จะรู้จัก ฉันในนาม DJ NDC บุคคลมอบเพลงมันส์ๆในทุกๆค่ำคืน

ของนักท่องเที่ยวยามวิกาลแบบนี้

แต่แล้ว บอดี้การ์ดของผับก็รีบวิ่ง

หน้าตื่นมาหาคุณด้วยท่าที ที่คุ้นเคยอย่างดีว่าเกิดเรื่อง คุณหันไปหาแดนเพื่อให้รับหน้าที่ต่อ

ก่อนจะรีบวิ่งตามบอดี้การ์ดไป

??? : ฉันบอกแกแล้วไง!!!ว่าห้าม

เอายาเข้ามาขาย!!!//เสียงของร่าง

หนาผิวสีขาว ที่ตะโกนเสียงดังด้วย

ความโมโหยังดีที่เสียงเพลงในผับ

กลบเสียงของเขาทำให้คนในผับไม่

ได้ยินว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

??? : อ้ากก!!ผมขอโทษครับ //เด็กหนุ่มวัยรุ่นค่อยๆคลานมาเกาะขา

ของเจ้าของเสียงเข้ม ด้วยท่าทีสะบัดสะบอมพร้อมรอยแผลสดๆที่มาจากฝีมือของเขา

??? : ขอโทษงั้นหรอหะ!!!? //ร่างหนา

สะบัดขาก่อนจะกระทืบซ้ำอีกรอบแต่ก็ต้องหยุดเมื่อเสียงของเธอหญิงสาว

คนเดียวที่ปราบปรามเขาได้

คุณ : หยุดเดี๋ยวนี้!!!มิน ยุนกิ!!!!

ยุนกิ : เธอจะเข้ามายุ่งทำไม!!

ไอ้เด็กเวรนี้มันทำผิดกฏผับฉัน!!!

คุณ : แต่กฏผับนายห้ามทะเลาะวิวาท

ไม่ใช่หรือไง!!ยุนกิ!!!

ยุนกิ : โถ่เว้ย!!!! //ร่างหนาโกรธที่เขา

ไม่สามารถเถียงเธอได้สักครั้ง ก่อนที่

จะลงอารมณ์ไปที่เก้าอี้ หน้าบาร์

คุณ : ถ้าไม่หยุดทำร้ายข้าวของ ฉันจะไม่ให้นายกิน!!

ยุนกิ : .... //เขาหยุดชะงักเมื่อเธอขู่

แต่มันก็เป็นผลทำให้เขาได้สติก่อนจะหยุดทำร้ายข้าวของ

คุณ : เก็บข้าวของและพาเด็กนี่ไป

โรงบาล //คุณหันไปสั่งบอดี้การ์ดที่

ยืนอยู่ข้างๆก่อนที่จะหันมาพูดกับเขา

คุณ : ส่วยนายตามฉันมาหลังผับ //คุณหันไปมองหน้าอีกคนที่ยังยืนนิ่ง

อยู่ ณ หลังผับ

คุณ : กินซะ /ฉันถกแขนเสื้อขึ้นก่อน

จะยื่นแขนไปให้คนตรงหน้า

ยุนกิ : ...

คุณ : จะกินไม่กิน//ฉันเอ่ยถามเมื่อ

บุคคลตรงหน้ายืนมองหน้าฉันนิ่งๆ

ยุนกิ : //เขาจับแขนของเธอก่อนจะ

ฝังคมเขี้ยวแหลมหลงไปบนแขนของ

เธอ เพื่อดื่ม "เลือด" แสนหอมหวาน

ที่ไม่มีใครทดแทนได้

คุณ : อึก..ซี๊ด..//ฉันครางอยู่ในลำคอ

ที่เกิดจากความเจ็บปวดที่คนตรงหน้า

ได้ทำกับแขน

ยุนกิ : ขอบคุณ //เขาเช็ดเลือดของเธอที่ไหลหยดลงมาตรงมุมปากก่อนจะก้มลงเลียแผลที่

แขนของเธอ โดยการใช้พลังรักษา

เพื่อให้รอยเขี้ยวหายไปจากแขนของ

เธอ ใช่ คนตรงหน้าของฉัน คือแวมไพร์ ที่ใช้ชีวิตอยู่กับมนุษย์.

ฉันเจอกับเขาเมื่อ5ปีก่อน เขาช่วยชีวิต

พี่สาวของฉันที่โดนรถชน ฉันเป็นหนี้ชีวิตเขา จึงทำให้ฉันมาอยู่

ที่นี่ แลกกับงานและเงิน ฉันต้อง

ให้เขาได้ลิ้มรสเลือดทุกวัน...

คุณ : ที่หลังนายหัดควบคุมอารมณ์ตัว

เองซะบ้าง ถ้าฉันไม่อยู่ใครจะห้าม

นายได้?

ยุนกิ : ขอโทษ..ที่หลังจะพยายามคุม

อารมณ์ตัวเองให้มากกว่า

คุณ : นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกนะยุนกิ!

ครั้งที่17ในเวลาไม่ถึงเดือน นายมันบ้าชัดๆ

ยุนกิ : ก็บอกว่าขอโทษแล้วไง...

คุณ : เอาเถอะครั้งนี้ฉันปล่อยนายก็ได้

ครั้งหน้านายโดนแน่ ฉันไปทำงานดีกว่า //คุณทำท่าจะหัน

หลังแต่เสียงเข้มก็เอ่ยขัดคุณ

ยุนกิ : เดี๋ยว!

----- ตัด -----

เนื้อเรื่องนี้ เกิดขึ้นเพราะได้แรงบันดาลใจจาก

การอ่าน และ จิตภาพของไรท์นะคะ

- เรื่องนี้คือเรื่องที่แต่งขึ้นไม่เกี่ยวกับตัวของ ศิลปิน

- มีคำหยาบคาย

- เนื้อเรื่องถูกแต่งขึ้นและปรับเนื้อหาได้เสมอ

เรื่องนี้ยัง ออกแบบไม่สมบูรณ์นะคะ

เนื้อหาอาจจะงงๆบ้าง ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะ

เรื่องนี้ คือ 1 ในโปรเจค ความรักของมนุษย์และปีศาจนะคะ♡ ซึ่งโปรเจคนี้จะเป็นเรื่องยาว ติดต่อไปเป็นภาคๆนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวกับความมือใหม่ด้วยค่ะ อาจพิมพ์ผิดบ้างขอโทษไว้ ณ ตรงนี้เลยนะคะ❤