ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การกลับมาของเธอ
การกลับมาของเธอ
ถ้าผมไปงานแต่งในวันนั้น ไปเข้าพิธีกับเธอ
เธอคงไม่จากผมไปแบบนี้ จากไปอย่างไม่มีวันกลับ
ผมเสียใจที่ทำร้ายจิตใจเธอได้มากขนาดนั้น
ถึงตอนนี้ผมจะได้อยู่กับผู้หญิงที่ผมรักแล้วจริงๆ
แต่ผมก็ยัง"คิดถึงเธอ"ถ้าเลือกได้ผมอยากจะขอย้อน
เวลากลับไปแก้ไขความผิดพลาดนั้น.
"เซฮุนๆ"
"ห้ะ???"
"เป็นไรไป เรียกตั้งนานแล้วนะ"
"อ่าาาาา ขอโทษทีนะซอ"
"ตกลงเป็นอะไรรึเปล่า?"
"ปะ เปล่าน่ะ"
"งั้นไปกันเถอะ ป่านนี้เพื่อนๆซอคงมารอแล้ว"
"อือ ไปสิ^^" วันนี้ซอจะพาผมไปรู้จักกับเพื่อนๆของเธอที่เรียนที่เดียว
กันในอเมริกา
ร้านอาหารหรู
"ยัยเจส"
"ยัยซอ" ตอนนี้ซอฮยอนวิ่งไปหาเพื่อนของเธอแล้ว ส่วนผมก็ค่อยๆเดิน
ไปที่โต๊ะ
"นี่เซฮุน คนที่ฉันเล่าให้ฟังอ่ะ"
"หวัดดีค่ะ ฉันเจสสิก้า"
"ผมโอเซฮุนครับ" พูดจบทุกคนก็นั่งลงทันที เตรียมจะสั่งอาหาร
"แล้วยัยเหม่งล่ะ?"
"ไปเข้าห้องน้ำน่ะ เดี๋ยวก็มา"
"อ้อ"
"ยังมีอีกคนเหรอ"ผมหันไปหาซอฮยอน
"แน่สิ นั้นไงๆมาแล้ว^^"ผมค่อยๆหันไปมองเพื่อนอีกคนของซอฮยอน
"0.0ยะ ยุนนา" ยุนนาจริงๆเหรอเนี่ย เธอกลับมาแล้วสินะ
"โทษทีแก พอดีในห้องน้ำคนมันเยอะอ่ะ เลยช้าหน่อย"
"นี่อิมยุนอา เพื่อนของฉัน" ไม่ใช่ยุนนาหรอกเหรอ
"............." ผมได้แต่มองหน้าของเธอ เหมือนมากจริงๆ
"เซฮุนๆ"ซอฮยอนสะกิดผมพักหนึ่ง ก่อนผมจะได้สติและรีบแนะนำตัว
"เอ่อ ผมโอเซฮุนครับ"
"ยินดีที่ได้พบค่ะ^^"เธอยิ้มด้วยล่ะ ยิ่งเธอยิ้ม มันก็ทำให้ผมนึกถึงยุนนา
ผู้หญิงที่ผมทำให้ต้องเสียใจและเจ็บปวดมากที่สุด
หลังจากนั้นพวกเราก็พูดคุยกันเรื่อยๆแล้วค่อยๆแยกย้ายกันกลับบ้าน
ผมขับรถไปส่งซอฮยอนที่บ้านก่อนจะกลับคอนโด ตั้งแต่ผมรู้ว่าเธอ
จากผมไปแล้ว ผมก็เลือกที่จะออกมาอยู่คนเดียวตามลำพัง
"ถ้าเป็นเธอจริงๆช่วยทำให้ฉันรับรู้หน่อยได้ไหม?"
"ฉันพร้อมที่จะขอโทษแล้วนะ"
"และที่สำคัญ ฉันพร้อมจะรักเธอแล้วนะ"
ผมตัดสินใจจะบอกเลิกซอฮยอนเพราะตอนนี้ความรู้สึกที่ผมมีให้เธอ
มันเหลือแค่เพื่อนเท่านั้น ผมคิดว่าเราคงไปกันไม่ได้ เพราะเราต่างกัน
เกินไปจริงๆและผมคิดว่าซอฮยอนก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน
มาลงให้นิดนึงก่อนนะค่ะ
ติดตามฮุนยุนกันด้วยน้าาาาาาาาา
ถ้าผมไปงานแต่งในวันนั้น ไปเข้าพิธีกับเธอ
เธอคงไม่จากผมไปแบบนี้ จากไปอย่างไม่มีวันกลับ
ผมเสียใจที่ทำร้ายจิตใจเธอได้มากขนาดนั้น
ถึงตอนนี้ผมจะได้อยู่กับผู้หญิงที่ผมรักแล้วจริงๆ
แต่ผมก็ยัง"คิดถึงเธอ"ถ้าเลือกได้ผมอยากจะขอย้อน
เวลากลับไปแก้ไขความผิดพลาดนั้น.
"เซฮุนๆ"
"ห้ะ???"
"เป็นไรไป เรียกตั้งนานแล้วนะ"
"อ่าาาาา ขอโทษทีนะซอ"
"ตกลงเป็นอะไรรึเปล่า?"
"ปะ เปล่าน่ะ"
"งั้นไปกันเถอะ ป่านนี้เพื่อนๆซอคงมารอแล้ว"
"อือ ไปสิ^^" วันนี้ซอจะพาผมไปรู้จักกับเพื่อนๆของเธอที่เรียนที่เดียว
กันในอเมริกา
ร้านอาหารหรู
"ยัยเจส"
"ยัยซอ" ตอนนี้ซอฮยอนวิ่งไปหาเพื่อนของเธอแล้ว ส่วนผมก็ค่อยๆเดิน
ไปที่โต๊ะ
"นี่เซฮุน คนที่ฉันเล่าให้ฟังอ่ะ"
"หวัดดีค่ะ ฉันเจสสิก้า"
"ผมโอเซฮุนครับ" พูดจบทุกคนก็นั่งลงทันที เตรียมจะสั่งอาหาร
"แล้วยัยเหม่งล่ะ?"
"ไปเข้าห้องน้ำน่ะ เดี๋ยวก็มา"
"อ้อ"
"ยังมีอีกคนเหรอ"ผมหันไปหาซอฮยอน
"แน่สิ นั้นไงๆมาแล้ว^^"ผมค่อยๆหันไปมองเพื่อนอีกคนของซอฮยอน
"0.0ยะ ยุนนา" ยุนนาจริงๆเหรอเนี่ย เธอกลับมาแล้วสินะ
"โทษทีแก พอดีในห้องน้ำคนมันเยอะอ่ะ เลยช้าหน่อย"
"นี่อิมยุนอา เพื่อนของฉัน" ไม่ใช่ยุนนาหรอกเหรอ
"............." ผมได้แต่มองหน้าของเธอ เหมือนมากจริงๆ
"เซฮุนๆ"ซอฮยอนสะกิดผมพักหนึ่ง ก่อนผมจะได้สติและรีบแนะนำตัว
"เอ่อ ผมโอเซฮุนครับ"
"ยินดีที่ได้พบค่ะ^^"เธอยิ้มด้วยล่ะ ยิ่งเธอยิ้ม มันก็ทำให้ผมนึกถึงยุนนา
ผู้หญิงที่ผมทำให้ต้องเสียใจและเจ็บปวดมากที่สุด
หลังจากนั้นพวกเราก็พูดคุยกันเรื่อยๆแล้วค่อยๆแยกย้ายกันกลับบ้าน
ผมขับรถไปส่งซอฮยอนที่บ้านก่อนจะกลับคอนโด ตั้งแต่ผมรู้ว่าเธอ
จากผมไปแล้ว ผมก็เลือกที่จะออกมาอยู่คนเดียวตามลำพัง
"ถ้าเป็นเธอจริงๆช่วยทำให้ฉันรับรู้หน่อยได้ไหม?"
"ฉันพร้อมที่จะขอโทษแล้วนะ"
"และที่สำคัญ ฉันพร้อมจะรักเธอแล้วนะ"
ผมตัดสินใจจะบอกเลิกซอฮยอนเพราะตอนนี้ความรู้สึกที่ผมมีให้เธอ
มันเหลือแค่เพื่อนเท่านั้น ผมคิดว่าเราคงไปกันไม่ได้ เพราะเราต่างกัน
เกินไปจริงๆและผมคิดว่าซอฮยอนก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน
มาลงให้นิดนึงก่อนนะค่ะ
ติดตามฮุนยุนกันด้วยน้าาาาาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น