คุณชายเข้ม

ข้อมูลเบื้องต้น

           เรื่องราวมันเริ่มขึ้นเมื่อฉันเป็นเด็กฝึกงานของโครงการวิทยาลัยแห่งหนึง ได้ส่งฉันมาฝึกงานไปด้วยเรียนไปด้วย ซึ่งกำหนดไว้ว่าเป็นเวลา2ปี ที่ฉันต้องอยู่ ณ เมืองแห่งนี้  และแน่นอนฉันเป็นคนที่ขี้เล่น ฉันจึงเข้ากับคนอื่นได้ง่าย ทั้งชาวต่างชาติ ชาวประเทศเดียวกัน ในที่ทำงานทุกคนรู้จักฉันแค่ในนาม เด็กฝึกงานคนหนึง ที่มาจากต่างจังหวัด ฉันแบ่งปัน เฟรนรี่ คุยกับทุกคนได้ ฉันสนิทกับหัวหน้าฉันมาก ซึ่งแกเป็นผู้หญิงที่เก่งคนหนึงที่ฉันรู้จักในที่ทำงานนี้ แกน่ารัก ใจดี แต่ปากไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ซึ่งกว่าฉันจะสนิทกับแกก็โดนแกด่ามาจนร้องไห้บ้างก็มี เพราะฉันทำงานพลาดนั่นเอง แต่ฉันก็ไม่ได้โกรธอะไร มองเป็นแค่หน้าที่ที่แกโดนด่ามาเหมือนกัน เลยมาด่าลูกน้องต่อ ฉันอยู่มาเรื่อยๆเข้าเดือนที่ 6-7 แน่นอน ฉันต้องรู้จักคนเยอะอยู่แล้วเพราะเป็นคนเข้ากับคนง่าย

          ฉันได้เริ่มรู้จักกับชายหนุ่มคนหนึ่ง ด้วยการมองและเล่นจ้องตากับเขา เขามีลักษณะสูงโปร่ง ผิวไม่เข้มมาก แต่ด้วยน้ำเสียงที่ดุดันเวลาด่าลูกน้อง จนคนอื่นดูกลัวเขาไปหมด และต่างมองว่าเขานะเข้มและดุ จึงไม่ค่อยมีคนคบค้าสมาคมด้วยเท่าไหร่ แต่ฉันกับมองเห็นความหล่อแบบดุในตัวเขา จนเริ่มทำให้ฉันอยากจะรู้จักผู้ชายคนนี้แล้วละสิ แต่เขาเป็นหัวหน้าอยู่อีกแผนกหนึงมันจึงทำให้เราไม่ค่อยได้ร่วมงานกันเท่าไหร่ นอกจากหัวหน้าแผนกฉันไม่มาทำงานเท่านั้น เขาจึงจะได้มาช่วยดูงานที่แผนกของฉัน 

         ฉันเริ่มมองเขาทุกครั้งที่เดินผ่าน และดูเหมือนเขาจะเริ่มมองฉันด้วยความสงสัยแล้วว่าทำไมฉันจึงได้มองและจ้องเขาขนาดนั้น  เปล่าหรอก ที่จริงฉันแค่อยากเห็นความหล่อของเขาเท่านั้น ด้วยความเข้มบวกน้ำเสียงของเขานั่นดูสีเสน่ห์มาก  มันทำให้ฉันร้อนรุ่ม อยากจะเห็นหน้าเขาแล้ว

       วันต่อมา ฟ้าก็เป็นใจให้ฉันได้คุยกับเขา เมื่อหัวหน้าแผนกของฉันได้ไม่มาทำงาน เขาได้มาดูงานช่วยที่แผนกของฉัน ฉันก็ทำงานของฉันอยู่แล้วเขาได้เดินมาข้างหลังแบบเงียบๆ และทำให้ฉันตกใจด้วยคำพูดสุดดุดันของเขา 

“ทำอะไร แผนกนี้ชอบทำงานไม่รอบคอบ หลบหน่อยจะถ่ายรูปส่งหัวหน้า”

ทำให้ฉันตกใจและรีบหันไปดูว่าใครเป็นเจ้าของเสียงเข้มๆนั้น อ๋อ พ่อหนุ่มหน้าเข้มของฉันนั่นเอง ทำให้ฉันได้อุทานตอบไปว่า

“ แหม ก็ชอบโทษแต่แผนกนี้ เป็นทุกคนปะ”   เขาได้ตอบกลับมาอย่างน้ำเสียงเข้ม

“แล้วมันใช่มั้ยละ”  ฉันได้ยินดังนั้นเลยฉุนอย่างหนักและตอบกลับไปว่าเสียงเข้มว่า

“แล้วทำไมต้องเข้มใส่ด้วยละ ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วยละ บอกดีๆก็ได้ปะ”

“ไม่ได้เข้ม ก็แค่พูดเฉยๆไม่ได้ดุ แค่บอก”  ฉันจึงไม่อยากต่อปากกับเขาแล้วจึงได้ส่งแค่สายตาไม่พอใจไปนิดหน่อย ก่อนที่เขาจะเดินจากไป  ฉันจึงได้ทำงานต่อ

         ผ่านไปได้สักพักใหญ่ๆหลังจากพักเบรกกินข้าวเสร็จ ฉันได้ขึ้นมาทำงานต่อ และได้นึกออกพอดีว่าอาจารย์ได้สั่งการบ้าน ทำงานไปเซ็งๆ ง่วงๆ ฉันจึงยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะค้นหาข้อมูลของการบ้านฉัน แต่ยังไม่ได้ทำไปถึงไหน พ่อหนุ่มหน้าเข้มฉันก็เดินผ่านมาพอดี ละแน่นอนเขามาแบบเงียบๆเหมือนเดิม  ทำให้ฉันตกใจอีกรอบ ด้วยถ่อยคำทักทายแบบดุๆ

“ ทำอะไร เล่นโทรศัพท์หรอ”

ฉันได้ยินดังนั้นจึงตอบกลับด้วยอาการตกใจ

“ ป่าว แค่ทำการบ้าน งานมันต้องส่งภายในวันนี้ ฉันเลยหยิบขึ้นมาทำ”

“แล้วมันใช่เวลามั้ย”

ฉันจึงทำหน้าหงอย เขาจึงพูดตัดบทไป

“เห็นชอบมอง มีอะไรรึเปล่า”

ฉันจึงตอบเขาไป  “เปล่า มองเฉยๆ มองไม่ได้รึไง”

“ก็มองได้ แค่ถามเฉยๆ “ยิ้ม” แล้วเล่นไลน์ปะ?”

เป็นประโยคคำถามที่ฉันได้ยินแล้วถึงกับอึ้งไปพัก เลยรีบตอบกลับไปว่า

“เอ่อ เล่นดิ ก็ไว้ส่งงานอาจารย์ หนูเป็นนักศึกษานะ ทำไมจะไม่เล่น”

“ขอหน่อยดิ่”

“ขออะไร”

“ขอไลน์ไง”

แต่ที่ยังคงงงๆอยู่จึงได้เขียนใส่กระดาษให้เขาไป

เขาจึงได้ยิ้มและได้เดินจากไป  ทิ้งฉันให้ยืนอมยิ้มนิดๆอยู่ เพราะมันเริ่มเข้าแผนฉันแล้วว่าอยากรู้จักพ่อหนุ่มหน้าเข้มคนนี้มาก  ในใจฉันตอนนี้คือเริ่มมีแรงผลักขึ้นมาแล้ว

หลังจากนั้นไม่นาน ได้มีเสียงไลน์ ดังขึ้น ฉันจึงรีบเปิดขึ้นมาดู และแน่นนอนพ่อหนู่มหน้าเข้มของฉันได้แอดไลน์ฉันมาเรียบร้อย พร้อมประโยคชวนปลุกอารมณ์เร้าร้อนของฉัน  หืมมมม

เรา2คนได้เริ่มคุยกัน แต่ละคำในนั้นเผ็ดร้อนชวนหลงใหลให้เดินเข้าหากันมาก แต่ต้องเก็บอาการไว้เพราะทุกครั้งที่เจอล้วนมีแต่ที่ทำงานแค่นั้น อดใจไว้ แต่คุยกันไปได้แค่3วัน แน่นอนพ่อหนุ่มหน้าเข้มของฉันได้นัดกระชับมิดกับฉันแบบรวดเร็วทันใจจริงๆ สมกับที่ฉันอยากรู้จักมานานเลย

และแน่นอนฉันได้ตอบตกลงไปแบบไม่ลังเล  จะว่าฉันใจง่ายเกินไปรึเปล่า?  หึ ไม่  สำหรับฉัน

ฉันอยากได้ ผู้ชายคนนี้น่าค้นหามาก บวกกับฉันเป็นคนชอบอะไรท้าทายและดุดันอยู่แล้ว มันจึงทำให้เรา2คนได้มีความสัมพันธ์กันในเวลาต่อมา  เขากลายเป็นสุดหล่อในดวงใจฉันมาก หล่อ เข้ม ดุดัน แต่นิสัยข้างในน่ารักดี  สมการรอคอยที่ฉันอยากรู้จักเขามาก แน่นอนเดทแรกเราจัดกันไป

3ครั้ง แบบดุเดือด ซึ่งฉันได้มีรอยช้ำตามตัวมาก แต่ไม่เป็นไร ชอบเขาฉันทนได้ 

    หลังจากเราได้ไปมีสัมพันธ์กันมาแล้ว วันต่อมาเราก็ได้มาทำงานกันปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เจอหน้ากัน เดินผ่าน ก็แค่ยิ้มทักทายกันธรรมดา แต่เราก็ยังติดต่อกันผ่านทางโทรศัพท์อยู่เหมือนเดิม เวลาผ่านไป2อาทิตย์ เขาได้เดินผ่านฉันเหมือนปกติ แต่เขาได้ส่งสายตามาให้ฉันรู้ ว่าวันนี้นะเราจะไปกัน พร้อมทั้งโชว์กุญแจรถยนต์ให้ฉันดูว่าวันนี้ขับรถยนต์มา ไปกัน ฉันจึงพยักหน้า เพื่อตอบรับ  และตอนเย็นเราได้มาเจอกันอีก เขาไปรับฉันที่หอพักของฉัน ที่เป็นหอพักสำหรับนักศึกษา และเราได้ไปมีสัมพันธ์กันอีกเหมือนเดิม แบบดุดัน ที่ฉันชอบ และมันก็เป็นอย่างนั้นมาเรื่อยๆหลายต่อหลายครั้ง ซึ่งฉันก็เริ่มเอะใจเรื่องครอบครัวเขาแล้ว ว่าเขามีลูกอยู่แล้วภรรยาเขาไปไหน แต่เขาก็ไม่ให้คำตอบฉัน บอกแค่อยู่คนละที่ แต่ฉันก็ไม่เชื่อ จนวันหนึงฉันเห็นเขาเดินไปตอนทำงานกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนของฉันที่เขาเคยบอกว่า เคยคุยกับคนนี้ มันทำให้ฉันได้โกธรเขาและไม่พอใจว่าเขาทำไมต้องไปดูสนิทกับอีคนนั้นนัก แต่ก็รู้ว่าไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเขาอยู่แล้ว จึงทำให้ฉันหยุดความคิดที่จะหาเรื่องเขาในตอนนั้น  แต่เพียงถามและตัดพ้อไปว่า

“เราสวยไม่สู้อีนั่นหรอ พี่อยากได้มันหรอ”

 แต่เขาก็ปฏิเสธไปว่าไม่มีอะไร และได้ตอบกลับว่า “เราหวงพี่หรอ”

เราก็ตอบได้เพียง “เปล่า จะเอาสิทธิ์อะไรไปหวงได้ละ”

แต่เราก็ไม่ตอบไลน์ หรือตอบเวลาเขาถาม มันทำให้บทสนทนาของเราและความสัมพันธ์ของเราได้จบลงชั่วคราว ด้วยความที่เราไม่เข้าใจกัน และเขาก็คงกลัวคนอื่นรู้เรื่องของเราด้วย

จึงเงียบๆไปชั่วคราวจนมาถึงทุกวันนี้ เราได้กลับมาส่งสายตาอีกเหมือนเดิม จนเราได้เริ่มคุยกันอีกครั้ง นั่นเป็นเพราะฉันเริ่มสนิทกับหัวหน้าแผนกตัวเองมากเกินไป จนทำให้เขาเห็นและได้เริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ของฉันกับหัวหน้าแผนก จึงทำให้เขากลับมาสนใจอีกครั้งและได้ถามด้วยความสงสัยและน้ำเสียงดุดันที่คุ้นเคยอีกครั้ง ซึ่งมันทำให้ฉันได้ยินแล้วรู้สึกร้อนรุ่มอารมณ์พลุ่งพล่านอีกเช่นเคย แต่ฉันก็ได้ตอบกลับเขาไปว่ามันไม่มีอะไร ฉันก็พอดูออกว่าเขาหวงฉัน   ฉันได้แต่ยิ้มๆ แล้วเขาก็ได้ทักไลน์ฉันมาอีกครั้งเพื่อจะนัดกระชับสัมพันธ์กันอีกรอบ และแน่นอนฉันไม่ได้ปฏิเสธ เพียงแค่รอโอกาสแค่นั้นเอง แต่จิตใต้สำนึกฉันได้บอกให้ฉันหยุดการกระทำนี้สะ เพราะมันไม่ดี อาจทำให้ครอบครัวเขาแตกแยกก็ได้ เมื่อเรื่องทุกอย่างทุกคนรู้  แต่แน่นอนฉันเหยียบเรื่องนี้มาเกือบปี

ชายหนุ่มที่ฉันคุยอยู่ด้วยและฉันได้รักเขามาก เขาก็ยังไม่รู้ เรื่องนี้มีแค่เพื่อนสนิทฉันแค่นั้นที่รู้

มันเป็นเรื่องที่ไม่ดี ฉันจะต้องหยุดมันก่อนที่เรื่องจะแดง  ผลจากการกระทำแบบนั้นมาตลอด ซึ่งฉันคิดว่าเป็นเรื่องสนุกเรื่องหนึง เราแค่เล่นๆขำๆ มาถึงทุกวันนี้ฉันเริ่มไม่ขำกับมันแล้วสิ่  เวรกรรมทุกอย่างย้อนฉันหมด ทั้งไม่เหลือใคร ผู้ชายที่เข้ามาต่างไม่มีใครรักฉันจริงสักคน ทุกคนต่างเข้ามาเล่นๆสนุกๆกับฉันหมด  ทำอะไรเงินก็ไม่เคยอยู่กับมือ แม้กระทั่งผู้ชายที่ฉันรักเขามากที่สุดก็เทฉัน

หักหลังฉันมาตลอดเกือบปี ฉันจึงได้บทเรียนเรื่องนี้ ว่าอย่ารักสนุกไป อย่ารักสนุกกับคนที่เขามีครอบครัวอยู่แล้ว เพราะมันจะเป็นบาปติดตัวไปตลอด ดั่งรอยด่างไปตลอดชีวิต….

(อย่าหาแอบแซ่บ เพราะถึงเวลาเวรกรรมตามมาถึง มันไม่ได้แซ่บอย่างที่คิด)