ผม(ฉัน)เกิดใหม่มาเป็นนางร้ายงันเหรอ งันขอไปใช้ชีวิตสงบๆหน่อยละกันนะคะ - นิยาย ผม(ฉัน)เกิดใหม่มาเป็นนางร้ายงันเหรอ งันขอไปใช้ชีวิตสงบๆหน่อยละกันนะคะ : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    ผม(ฉัน)เกิดใหม่มาเป็นนางร้ายงันเหรอ งันขอไปใช้ชีวิตสงบๆหน่อยละกันนะคะ

    โดย tigertham

    ผมตายแล้ว ดูเหมือนคุณพระเจ้าจะให้พรมาสินะแต่ว่า ผมก็เกิดมาใหม่แต่เหมือนกับว่าชีวิตผมมันก็ไม่สามารถหนีผลสินะ ความรู้สึกแบบเนี้ย ความโดดเดี่ยวถูกทิ้ง ขนาดคนเป็นคู่หมั้นยังไม่สนใจกันเลย

    ผู้เข้าชมรวม

    842

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    32

    ผู้เข้าชมรวม


    842

    ความคิดเห็น


    7

    คนติดตาม


    55
    หมวด :  รักสีเทา
    จำนวนตอน :  3 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  9 พ.ย. 66 / 02:33 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ, มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง, มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     

    สิ่้งที่เรียกว่าความรักมันคืออะไรกันแน้นะ ทำไมเราถึงโหยหามันละ

    ความรู็ศึกโดดเดี่ยวแบบเนี้ยคืออะไรกันแน้

     

     

    เราควรจะตายไปแล้วนิน่าหืมม คุณลุงทาทางใจดีเหรอ ทำไมถึงมาอยู่ในที่แบบนี้ละ แต่ความอบอุ่นแบบนี้มันรู้ศึกดีจังเลย….ความรู็สึกที่ตามหามาโดยตลอด….

    “ ดวงวิญญาน น้อยข้าขอโทษด้วย ข้าเผลอทำให้เจ้าสิ้นอายุไขก่อนเวลา ข้อขอโทษด้วยนะ ” เสียงอันอบอุ่นและดูยิ่งใหญ่ ของชายแก่ได้กล่าวออกมาพรางมองมาที่ดวงวิญญานของผม  ทว่าผมนั้นกลับไม่รู้ศึกอะไรมากหนัก

    “ ท่่าให้ผมเดาคุณคงจะเป็น พระเจ้าหรือผู้xคุมสินะครับ ชังมันเถอะ ชีวิตของผมมันไรค่าอยู่แล้วละครับไม่เป็นไรหรอกผมไม่โกรธท่านแล้วละ” ดวงวิญญานของผมกล่าวออกมาน้ำเสียงนั้นบงบอกได้ถึงความสินหวังโศกเศร้าเสียใจ ตลอดมาที่ผมเกินมานั้นความอบอุ่มนั้นเป็นเรื่องหลอกหลวงมาโดยตลอด และผมก็ยอมรับมันไปแล้ว ชีวิตของผมมันไร้ความหายเอาส่ะตัวผมเองก็ไม่ได้เห็นค่ามันแล้ว บวกกับผมนั้นโดนไล่ออกมาจากบ้าน เมื่อไม่นานมานี้ต่อให้ผมมีชีวิตรอดต่อไปสุดท้ายผมก้ตายอยู่ดี 

    “ ดูเหมือนเจ้าจะไม่โกระข้าจริงๆนั้นและ ทั้งๆที่เมื่อก่อนเจ้าดุด่าข้ามาตลอดนิ” เสียงของชายแก่กล้าวกับดวงวิญญานของผมด้วยความสงสัยทำไมเหตึได้วิญญานของผมถึงได้ปล่อยว่างได้ง่ายเช่นนี้กัน  

    เมื่อคำถามมาแบบนั้นผมก็ได้กล่าวออกไปแบบเรียบๆ “ ผมยอมรับโชคชะตาแล้วนะครับ จะไปโทษคุณมันก็ไม่ได้อะไรอยู่ดี เพราะแบบนั้นผมจึงไม่โกรธท่าน มันเป็นโชคชะตาของผมที่เป็นแบบนี้ยังไงส่ะผมก็หลีกหนีมันไม่ได้อยู่ดี……” ดวงวิญญานกล่าวออกมาด้วยถ่อยคำที่ทำให้พระเจ้านั้นรับรู้ พระเจ้ารู้อยู่ว่าดวงวิญญานดวงนี้นั้นเป็นดวงวิญญายบาปแต่เพราะว่ามันเป็นโชคชระตาที่มิอาจหลีกเลียงได้ ทว่ามันก็เป็นความผิดของเขาเช่นกันที่ทำให้ดวงวิญญานบาปดวงนี้ได้ตายลง เพราะเช่นนั้น

    “ ข้าจะมอบชีวิตให้กับเจ้า เอารึป่าวละ ” 

    “ …..ก็ได้ครับ แต่…ชังมันเถอครับผมคงไม่ได้มีหวาดสะหน่าเหมือนพระเอกอะไรแบบนั้นหรอก” ดวงวิญญาที่ได้ยิ่นว่าโอกาศ และกำลังจะขอร้องทว่าเขาก็กลับเงียบไปมันเป็นไปไม่ได้ที่เขานั้นจะได้รับอะไรดีๆ เพียงแค่ได้รับโอกาศมีชีวิตอีกครั่งมันก้ดีมากอยู่แล้ว  พระเจ้าเองก็ดูเหมือนจะรับรู้ว่าดวงวิญญานนั้นอยากจะได้อะไร เขาก็ได้ยิ้มชอบใจออกมา แล้วมอบพรให้เขา 

    “ ถึงแม้ดวงวิญญานของเจ้าจะมี โชคชะตาอันโหดร้ายข้าขอมอบพรที่เจ้าปราณถนาที่จะได้มัน พรพวกนั้นอาจจะทำให่โชคชะตาอันโหดร้ายของเจ้าได้ดีขึ้น สักนิดหน่อย ” เสียงของพระผู้เป็นเจ้าได้กล้าวออกมา

    ดวงวิญญานของผมที่รู้สึกดี และยิ้มภายในจิตใจเราไม่รู้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นดพียงแค่ได้มีชีีวิตอีกครั่งก็ดีมากแล้ว เราทำได้แต่ชอบคุณท่านองค์เทพ ไม่นานดวงวิญญานเราก็ได้ค่อยๆสลายหายไป เพื่อไปเกิดใหม่

    ทางด้านท่านเพจก็ได้แต่ยิ้มอ้วยพร เขานั้นรู้ดีว่าอนาคตของวิญญานดวงนั้นจะเกิดอะไรขึ้นเพียงแต่พรที่เขาให้ไปอาจเปลี่ยนโชคชะตานั้นได้ 

     

     

     

     


    เรื่องนี้ไรท์แต่งขึ้นมาเพื่อสนองนีทตัวเองลวนๆนะอย่าคิดเยอะ มันอาจจะดิ่งๆหน่อย เพราะว่าไรท์อารมณ์กำลังดิ่งอยู่เหมืนอกันนั้นและ แหะๆก็ด้วยปัญหาหลายๆอย่างละนะ

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น