คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 07:หึงแรง
“เป็ดกูไปด้วยได้ไหมว่ะ”ฉันพูดก่อนจะจับหน้ามันขณะที่มันใส่เสื้อสูทสะหล่อเลยคือมึงจะหล่อไปไหน กูขอส่วนบุญส่วนกุสนด้วยดิว่ะ อยากไปอ่ะ
“ไม่กูไม่ให้มึงไปให้ตายก็ไม่มีวัน”คือจะอะไรหนักหนาว่ะไปแค่นี้มันไม่ตายห่าอะไรหรอก
“นี้ซาสึเกะ กูขอร้องให้กูห้อยส่วนติดรถไปด้วยนะ กูขอร้องละนะๆ”คือกูหมดมุขจะขอไปด้วยแล้วนะ คืออะไรนั้นเหรอที่ขอมันอยู่นี้ อยากไปผับกับมันซึ่งตัวเขาก็อยากไปด้วยนะเต้ง
“นี้เกะไม่ยอมให้กูไปด้วยจริงดิ”ซาสึเกะมองฉันก่อนที่เจ้านั้นจะยกยิ้มที่มุมปากคือแกจะยิ้มทำไมว่ะ
“ไม่ ไม่ยอมให้มึงไปหรอก ให้ตายก็ไม่”คือมึงจะห้ามกูทำไมว่ะ ที่ผับมันมีแก๊งค้ามนุษย์หรือไงว่ะค่ะ ทำไมถึงไม่ยอมให้กูไปด้วย
“กูจะอาบน้ำกับมึงเลยเอ้า”ฉันพูดพร้อมก่อนจะเอามือปิดปากตัวเอง พูดอะไรออกไปว่ะเจ้านั้นมันก็ได้ใจใหญ่ดิ ไอ้ปากพาซวยเอย
“มะ..จริงดิ”เปลี่ยนคำพูดเร็วนะมึง
“เออจริง..ตกลงจะให้กูไปด้วยไหม”ยังไงสะ ก็หนีมันไม่รอดนี้หว่า ชาติที่แล้วกูไปแอบถ้ำมองมึงอาบน้ำหรือไงเป็ด ชาตินี้กูเลยโดนมึงเอาคือสะหมด คือแกจะเงียบอีกนานไหมว่ะเพื่อน แถมยังใช้ความคิดอีก
“เออ ก็ได้ไปก็ได้”นั้นไงยังไงมันก็แพ้ความหื่นของมันอยู่ดี ที่มันทำกับฉันเมื่อสองอาทิตย์ก่อนที่ถอดเสื้อฉันนะมันไม่เห็นอะไรนอกจากเกาะอกที่ฉันใส่แค่นั้นเท่านั้นละ
ไม่ได้ออกมาจากหอคอยนานแค่ไหนแล้วว่ะ รู้สึกคิดถึงบรรยากาศเก่าๆจังเลยตั้งแต่มาอยู่กับไอ้เป็ดฉันก็ไม่ได้ออกไปไหนสักที เที่ยวกลางคือเหรอไม่มีทาง จะออกไปข้างนอกไม่ได้ถ้าไม่มีมันห้อยไปด้วย ขนาดไปซื้อผ้าอนามัยเฮียแกก็จะเสด็จลงมาจากพระหอคอยได้เลยทีเดียว ถ้าจะแต่งเป็นนิทานก่อนนอนของเด็กนะ ไอ้เป็ดนิมันเป็นมังกรเฝ้าหอคอยชัดๆ
ฉันคิดอะไรเรื่อยๆก็เห็น วี่แววของผับแล้วฉันฉีกยิ้มก่อนที่ซาสึเกะเจ้านั้นมันทำอะไรบางอย่างที่อยากจะทำให้ฉันอยากจะฆ่ามันให้ตายเลยทีเดียว
“ไอ้ซาสึเกะมึงจะเลี่ยวรถกลับหาพระแสงทำไมว่ะค่ะ”ไอ้บ้านี้มันต้องบ้าไปแล้วแน่นๆคือมันขับมาให้ฉันพอเห็นทางเข้าผับแล้วก็เห็นผับ มันก็หักรถเลี่ยว
“มาถึงผับแล้วก็กลับไง”ไอ้เจ้าบ้าเอย
“เรายังไม่เข้าไปผับเลยนะเจ้าบ้าหักรถกลับไปเดี่ยวนี้นะ”กริ๊ดดดดทำไมโชคชะตาถึงได้จงเกลียดจงชังอิฉันหนักเจ้าค่ะทำไมถึงให้ฉันมาอยู่กับอีตาบ้าซาสึเกะได้นะ
“ไม่กลับกันเลย โอ๊ยยยยัยซากุระอยากตายนักหรือไงห๊ะ ถึงได้บัดหูฉันนะ”เออกูไม่อยากตายเชิญมึงตายคนเดี่ยวเลยยะ
“ไอ้เป็ด ถ้ามึงไม่พากูไปผับอย่าว่าแต่อาบน้ำเลย แม้แต่คอนโดกูก็ไม่ให้มึงเหยียบเข้าไป”พอจบประโยคนั้นเจ้าบ้านั้นก็หักรถเลี่ยวกลับไปทันที เจ้าบ้านี้นิเดี่ยวแม่ก็หักคอกินสะตรงนี้เลยสะนิพอมาถึงไอ้ซาสึเกะก็มองซ้ายมองขวาเหมือนมันกำลังจะหาอะไรสักอย่างหรือใครสักคน ก่อนจะพบกลุ่มของผู้ชายผิวขาวซีด แล้วก็ผู้ชายผมสีทอง หัวสับปะรด แล้วก็ตาขาวนะถ้าดูไม่ผิด
นะ ก่อนที่อีตาบ้าซาสึเกะจะเดินไปหากลุ่มนั้น
“ไงซาสึเกะ พาสาวสวยที่ไหนมานิ”คนที่เหมือนแมวพูดขึ้นก่อนจะมองฉัน พร้อมกับส่งสาตาชวนขนลุกมาให้ ไอ้หล่อตายละ ฉันหลบอยู่หลังซาสึเกะก่อนที่เจ้าบ้านั้นจะถอยหายใจ
“นี้ซากุระ น้องสาวฉัน”อย่าลืมเติมคำว่าเพื่อนไปดิสัส
“ไม่ยักจะรู้ว่านายมีน้องด้วย”คนผมทองพูดขึ้นก่อนจะยื่นมือมาหาฉัน
“พี่ชื่อ อุซึมากิ นารูโตะยินดีที่ได้รู้จักซากุระจัง”เขาพูดพร้อมกับยิ้มให้ฉันเป็นมิตรฉันเลยจะยืนมือไปจับแต่ก็โดยมารมาขวางเหมือนเดิม ซาสึเกะปัดมือคนที่ชื่อนารูโตะออกก่อนจะพูดด้วยความโกธร
“น้องกูไม่อยากรู้จักมึง”คือถามกูยังค่ะ
“ไอ้เกะเดี่ยวเหอะมึง”ชายคนนั้นพูดก่อนจะกลับไปนั่งที่
“ฉันฮิงาวะ เนจิ”รู้สึกว่าเฮียแกจะน่ากลัวว่ะ
“ส่วนผมซาอิ”นี้ก็น่ากลัว
“ฉัน นารา ชิกามารุ”สับประรดสินะ คือทรงผมเฮียเห็นแล้วอยากกินว่ะ ฉันได้แต่พยักหน้าก่อนที่ซาสึเกะจะหันมากระซิบฉัน
“เธอจะไปเล่นแถวนี้ก็ได้นะแล้วอีกอย่าง อย่าไปกับผู้ชายเข้าใจไหม”ฉันพยักหัวก่อนจะเดินจากกลุ่มซาสึเกะ
“นี้ไอ้เกะ มึงแน่นใจนะว่าเป็นน้องมึง”ผมมองนารูโตะก่อนจะตอบน้ำเสียงเย็นๆ
“ใช่ทำไม มึงมีอะไรก็ว่ามา”
“กูว่าเป้าหน้าไม่เหมือนมึงเลยซากุระซังสวยกว่าอีก”คือกูไม่ได้เป็นผู้หญิง
“นั้นนะสิครับ ผมว่าที่คุณทำอยู่ไม่เหมือนว่าเธอเป็นน้องสาวสักนิด”นายจะรู้ดีเกินไปแล้วนะซาอิ
“นั้นสิ แววตามึงไม่เหมือนแววตาที่พี่ชายมองน้องสาว มันเหมือนจะขย้ำได้ทุกเมื่อ เมื่อผู้หญิงคนนั้นเผลอ”คือมันจะฉลาดน้อยกูก็ไม่ได้ว่าอะไรมึงเหรอกนะ ชิกามารุ มึงทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นสักเรื่อง ไอคิว มึงมันคงไม่ลดลงเหลือ0 หรอกนะ
“กูเชื่อนะว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นน้องมึงจริงๆ”เนจิกูรักมึงมาก เมื่อได้ฟังประโยคถัดไปมันทำให้ผมแทบลุกเป็นไฟ
“เพราะฉันก็เริ่มจะสนใจน้องสาวของนายแล้วละซาสึเกะ”ผมคบกรามแน่น ก่อนจะมองร่างเล็กที่ตอนนี้นั่งบนเค้าเตอร์ก่อนจะทำความรู้จักกับผู้หญิงคนอื่นๆ คือมึงเชื่อคำพูดกูดีจังเนอะกูบอกไม่ให้อยู่กับผู้ชายก็เสือกไปอยู่กับผู้หญิง
“กูจะขอถามอีกครั้งนะ ซาสึเกะว่าผู้หญิงคนนั้นได้เป็นเมียมึงไหม หรือเป็นแค่น้อง”คำพูดของเนจิทำให้ทั้งกลุ่มหันมามองผมเป็นตาเดียว คือกูขอถอดคำพูดที่กูบอกว่ารักมึง
“น้อง ได้ยินเต็มสองหูแล้วสินะ”ผมพูดพร้อมกับทำท่าทีเย็นชา แต่รู้สึกเหมือนว่าเนจิจะไม่ยอมเลิกราง่ายๆ
“งั้นกูขอสมัครเป็นน้องเขยมึงก็แล้วกัน”ชาติหน้าเถอะแก
“ไอ้เนจิมึงอย่ายุ่งกูจะเอาผู้หญิงคนนี้”นารูโตะคือมึงอยากตายนักใช่ไหม
“มึงว่าไงละ ซาสึเกะ”ผมไม่ตอบก่อนจะกระดกน้ำสีแดงเข้าปากอย่างไร้ความรู้สึกผมไม่รู้เหรอกนะว่าเจ้าเนจิจะเอาจริงไหม มันแค่อยากจะแกล้งผมหรืออะไรกันแน่นผมไม่รู้เหมือนกัน แต่ผมหมั้นใจว่านารูโตะไม่กล้าที่จะยุ่งเกี่ยวกับซากุระก็ไม่รู้เพราะอะไรถึงทำให้ผมเชื่ออย่างนั้น
ก่อนที่เจ้าบ้าเนจิจะลุกขึ้นไปหาซากุระ ซึ่งตอนนี้เธอกำลังคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง ผมกำแก้วในมือแน่นพยายามระงับอารมณ์ที่กำลังจะปะทุ และดูเหมือนยัยซากุระจะยิ้มและชอบคอกับไอ้เนจิ ผมรู้ว่าทั้งกลุ่มมองผมด้วยสายตาอย่างไง สายตาที่แทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่พวกมันเห็นคือ ระงับอารมณ์โกธรไม่ได้ ฉันมองผู้ชายที่น่าจะชื่อเนจิ นะเขาเข้ามาทักฉันก่อนที่เราจะคุยกันเรื่อยๆถามอะไรก็ไม่รู้
“ฉันขอถามนะ ว่าพี่ชายเธอและเธอเป็นพี่น้องกันหรือเปล่า”คือยังจะมาคาดคั้นอะไรอิฉันค่ะตามที่มันบอกนั้นละ
“ก็เป็นพี่น้องกันนั้นละค่ะ”ฉันพูดอย่างสุภาพก็เราพึ่งเคยเจอกันนิจะไปพูดกูมึงเหมือนกับไอ้เป็ดไม่ได้นิ
“งั้นเหรอ งั้นฉันจะจีบเธอก็ไม่แปลกสินะ”เออ เดี่ยวนะฉันฟังผิดหรือเปล่า คือเฮียแกก็หล่ออยู่นะแต่รู้สึกว่าน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้
“ตะ..แต่”ฉันยังพดไม่จบ คนที่ชื่อเนจิเอานิ้วชี้มาปิดปากฉันไว้ก่อนจะเอามือมาจับมือฉันไว้ ทำอะไรของเขานิฮะ
“ขอร้องอย่างปฏิเสธฉันนะ”คือมึงให้ทางเลือกกูซักทางก็ได้นะ ฉันได้แต่ยิ้มแห้งก่อนจะพูดปฏิเสธแต่โดยขัด
“ขอบคุณที่ตกลง”เดี่ยวก่อนดิว่ะ กูตกลงตอนไหนก่อนที่ฉันจะทำอะไรไปมากกว่านั้นก็โดนขายื่นหน้าเข้ามาหอมแก้ม โธ่นึกว่าจะจูบ เฮ้ยไม่สิ ทำไมถึงแบบนี้ก่อนที่ฉันจะเข้าใจคำตอบ ร่างของเนจิก็โดยผลักออกจากฉันอย่างรวดเร็วร่างของเนจิร่วงไปนั่งที่พื้น ด้วยฝีมือของซาสึเกะเจ้านั้นแรงเยอะเป็นบ้า ก่อนที่เพื่อนซาสึเกะจะมาพยุงให้เนจิลุกขึ้น
“มึงอย่ามายุ่งกับของๆ กู!!! กลับซากุระ”เจ้าบ้าซาสึเกะพูดก่อนจะฉุดลากแขนฉันออกไป คือมึงจะแรงเยอะไปไหนว่ะ ไม่ต้องลากก็ได้แค่เสียงมึงกูก็แทบจะวิ่งขึ้นรถแล้วละเพื่อน ซาสึเกะบีบแขนฉันแน่นก่อนที่ฉันจะยอมตามไปแรงฉุดดึงของคนที่เดินนำหน้า คือใครกล้าพูดอะไรตอนนี้ก็เหมือนเอาน้ำมันมาราดตัวเองแล้วจุดไฟเผาอะ
“เข้าไปในรถสะ”อึก มึงไม่ต้องบอกกูก็เข้าไปอยู่แล้วฉันก้มหน้าเดินเข้าไปในรถคือ กูผิดไรอีกอะ กูก็อยู่ดีๆนะ
ปัง เสียงปิดประตูรถนั้นทำให้ฉันสะดุ้งก่อนจะตามมาโดยร่างซาสึเกะที่รีบไปนั่งในที่คนขับรถ คือมึงโกธรอะไรหนักหนาว่ะค่ะทำไมถึงรุนแรงแบบนี้ว่ะ ซาสึเกะเยียบคันเร่งจนมิดพร้อมกับไปทางด่วน เหมือนไม่อยากให้ติดไฟแดง ใบหน้าของเขาเยือกเย็น ดวงตาของเขาเหมือนมีกองเพลิงอยู่ในนั้น คือฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงโกธรได้ถึงขนาดนี้ แล้วก็เยือกเย็นไม่เหมือนตอนที่เขาทำกับคารินมันแตกต่างออกไป มากกว่าด้วยซ้ำฉันรู้สึกกลัวเขาโครตๆเลยละตอนนี้ฉันแทบจะรวมร่างกับประตูรถได้แล้วคือมันปล่อยรังสีน่ากลัวจนแทบไม่อยากอยู่ใกล้เลยด้วยซ้ำ
“ซา..ซาสึเกะ”กว่าจะพูดได้แต่ละคำยากแทบตาย หายใจแทบไม่ออก ซาสึเกะไม่ตอบเพียงแค่หันหน้ามาใบหน้านั้นเต็มไปด้วยความโกธร แม่งน่ากลัวยิ่งกว่าตอนหื่นอีก
“ฉะ..ฉันอะ”
“ไม่ต้องพูด!!!”คือฉันจะพูดว่าฉันอธิบายได้แต่มันกับปิดประตูห้ามไว้ แม่งไม่ฟังเหตุผล คือตอนนี้ทำไรไม่ได้ค่ะได้แต่อยู่นิ่งๆ ฉันมองหน้าซาสึเกะเจ้านั้นเหมือนคิดและสับสน เจ็บปวด เดี่ยวนะเจ็บปวดเจ้านั้นเจ็บปวดเหรอ ทำไหมกันละ
เมื่อมาถึงคอนโดซาสึเกะไม่พูดอะไรเพียงแค่ลาก ย้ำว่าลากฉันขึ้นลิฟต์ คืออ่อ พูดก็ได้นะกูกลัวมึงแล้ว ทำไมว่ะค่ะ คือกูก็ไม่ได้ทำผิดนิแต่ถ้าไม่พูดอะไรซาสึเกะมันจะต้องเข้าใจอะไรผิดแน่น
“ซาสึเกะมึงเป็นเป็นไร”ฉันตั้งสติอยู่นานเลยนะนั้นที่พยายามจะพูดออกมาได้นะ
“.......”เงียบ คือถ้ามึงไม่พูดกูจะรู้ได้ไง
“นี้ซาสึเกะถ้ามึงไม่พูดอะ”
ตึง ฉันยังพูดไม่จบประตูลิฟต์ก็เปิดขึ้นก่อนที่ซาสึเกะจะฉุดกระชากฉันตามมันไปที่ห้อง คือตอนนี้เริ่มกลัวจริงๆนะ อยากรู้ว่ามันเป็นอะไรกันแน่น
“ซาสึเกะมึงเป็นไรก็บอกมาสิว่ะ มึงเงียบแบบนั้นกูจะไปรู้ได้ยังไง”ฉันพูดก่อนจะมองหน้าห้องที่ใกล้ทุกขณะอย่างหวาดกลัว เชี่_ย ใครกล้าไปอยู่กับมันในห้องแบบนั้นก็ถือว่าเป็นยอดมนุษย์แล้ว
มือหนาเปิดประตูห้องออกก่อนที่จะปิดประตูดัง ปังแล้วเหวี่ยงร่างเล็กลงโซฟา คนตัวเล็กค่อยๆพยุงร่างของตัวเองขึ้นช้าๆ ก่อนจะเผชิญหน้ากับซาตานที่ตอนนี้เธอแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาโกธรอะไรเธอ
“มันจะมากไปแล้วนะ ซาสึเกะ แกมีอะไรก็พูดกันดีๆดิว่ะ”เธอพยายามใช้เหตุผลและสติ แต่คนตรงหน้านั้นไม่เหมือนจะฟังเธอเลยสักนิด ก่อนจะเข้ามาจับแขนเธอทั้งสองข้างและออกแรงเขย่าคนตัวเล็ก
“จะให้ฉันพูดอะไรละ ซากุระ ห๊ะ ทำไมว่ะ โธ่โว๊ย”เขาเหมือนคนเป็นบ้า .ใช่เหมือนสติเขากระเชิงตั้งแต่เห็นไอ้บ้านั้นมันเอามือทาบริมฝีปากของเธอ และเจ้านั้นก็จูบเธออีกเขาแทบคลั่งเมื่อเห็นเธอไม่ปฏิเสธ ไม่ขัดขืน ทำไมเธอต้องสมยอม ซาสึเกะมองคนตรงหน้าก่อนจะหยุดเขย่าแล้วอุ้มเธอพลาดบ่าก่อนจะก้าวไปยังเตียงนอน
“ซาสึเกะมึงจะ ทำบ้าไรปล่อยกูนะกูบอกให้ปล่อย”คนตัวโตไม่ฟังเสียงเธอแม้แต่น้อย กำปั้นน้อยๆของเธอไม่ทำให้เขาสะทกสะท้าน เมื่อมาถึงเตียงนอนซาสึเกะจัดการวางคนตัวเล็กลงที่เตียงอย่างแรง และเพราะแรงของเขามันทำให้กระโปร่งที่ยาวคุมเข่าของเธอเลิกขึ้นจนเห็นต้นขาขาวๆของเธอ ซาสึเกะมองภาพนั้นด้วยความหื่นกระหาย
“ไอ้เกะมึงเลิกคิดชั่วๆได้เลยนะ” หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะรีบเอากระโปร่งปิดต้นขาของเธอ เธอเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังอยู่ในอันตราย ซาสึเกะไม่เหมือนซาสึเกะคนเดิมเขาน่ากลัวมากตอนนี้ เขาน่ากลัวสุดๆ ยิ่งตอนนี้เขาทิ้งตัวขยับข้ามาใกล้เธอขึ้นเรื่อยๆเหมือนหมาป่าจะขย้ำเยื่ยออย่างไงอย่างนั้น
“ซาสึเกะมึงอย่างเข้ามานะ บอกกูดิว่ามึงเป็นไร”เธอพยายามพูดให้เขาฟังแต่มีเหรอคนที่โกธรแค้นจะยอมฟังไม่ เขารีบเข้ามาใกล้ตัวเธอแล้วตึงแขนเธอไว้
“เธอจูบกับไอ้เนจิทำไม”น้ำเสียงเขาดังจนเกือบจะเป็นเสียงตวาดทำให้คนใต้ร่างสะดุ้ง
“มะ ..ไม่ได้จูบเขาแค่หอมแก้ม”เธอพูดออกไปด้วยเสียงสั่นๆพยายามหาทางหนีจากสถานะการณ์แบบนี้
“เธอก็ให้มันหอม”ซาสึเกะคบกรามแน่น ทำไมเธอถึงให้เจ้านั้นหอมทำไมต้องสมยอมมันซาสึเกะคิดแทบหัวจะระเบิด ยิ่งเห็นคนใต้ร่างหาทางหนียิ่งเจ็บใจ ริมฝีปากหนาบดขยี้ริมฝีปากของอีกฝ่ายด้วยอามรมณ์ที่กำลังจะระเบิดเพราะแรงหึงหวงที่มีต่อสาวน้อยร่างเล็ก เธอทำให้เขาแทบบ้าตาย มือเล็กพยายามดันคนตัวหนาออก จูบของเขาน่ากลัวเกินไปมันไม่เหมือนจูบที่เขามอบให้เธอเหมือนตอนแรก จูบนี้เต็มไปด้วยแรงโทสะ ความโกธร หึงหวงเธอปฏิเสธทุกสัมผัสเขา แต่เขากลับไม่สะทกสะท้าย มินำซ้ำมือหยาบหนายังขย้ำหน้าอกเธอ นั้นทำให้เธอขนลุก ทั้งตัว ทำไมกันเขาเป็นอะไรกันแน่น
ร่างเล็กสั่นสะท้านเพียงเพราะสัมผัสที่เต็มไปด้วยความหยาบกระด้างไร้ซึ่งความอ่อนโยนที่คนตัวโตเคยมอบให้ มือเล็กของเธอพยายามที่จะปัดป้ายมือของคนตัวโตให้ออกไปจากหน้าอกของตัวเอง เธอพึ่งรู้ว่าเขาร้ายกาจขนาดไหนที่ผ่านมาเขาไม่เคยเอาจริงกับเธอเลยสักครั้งไม่ว่า จูบ หอม หรือแม้แต่ขย้ำหน้าอก
“ปล่อยนะ ซาสึเกะ อย่าทำแบบนี้”ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ร่างหนาไม่ยอมหยุดมือของเขาเลื่อนไปปลดกระดุมของคนตัวเล็กออกจนหมดแล้วกระชากให้มันไปกองอยู่ที่พื้นพร้อมกับบราสีดำ ของเธอ ใบหน้าคมสั้นเลื่อนตำแหน่งจากซอกคอมาที่เป้าหมายใหม่ ร่างเล็กเบิกตากว้างมองดูการกระทำที่หิวกระหายของคนตัวโต เขาขย้ำหน้าอกเธอจนเธอสังเกตได้ว่าเริ่มมีรอยแดงๆเกิดขึ้นน้ำตาแห่งความเสียใจเริ่มไหลออกมา มือเล็กเลื่อนขึ้นมาปิดเสียงสะอื้อปนเสียงครางที่แสนน่ารังเกียจของตัวเอง
ส่วนคนตัวโตที่กำลังตักตวงความหวานจากผิวกายสวยด้วยความหลงใหลอย่างลืมสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเองว่า จะทำให้เธอเป็นของเขาตอนเรียนจบ แค่ไม่อยากให้เธอถูกตราหน้าว่าเป็นคนใจง่าย แต่อิฐของเขาก็ถ่มแทบไม่เป็นท่า เพียงแค่เขาเห็นเธอไปสัมผัสกับเนจิและได้สัมผัสเธอนิดหน่อยมันก็ทำให้เขาหลงเธอจนถอนตัวแทบไม่ขึ้น เธอต้องทำมนต์ใสใส่เขาแน่นเลย
“ซา..สึเกะ..หยุดเถอะนะ ฮือ”คำพูดที่ออกจากปากด้วยความกลัว เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะกลัวคนอย่างซาสึเกะได้ขนาดนี้ จะกลัวเพื่อนสนิทที่เธอเชื่อใจได้ขนาดนี้
และคำพูดนั้นก็ทำให้คนที่กำลังตักตวงความหวานหอมเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นใบหน้าหวานเต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลรินซาสึเกะรู้สึกว่าหน้าชาไปทั้งหน้า ก่อนจะยื่นมือหนาไปเช็ดน้ำตาของเธอ ซากุระหลับตารับสัมผัสที่อ่อนโยนก่อนเธอจะรู้สึกว่าริมฝีปากหนามาจูบที่เปลือกตาของเธอ และซับน้ำตาเพื่อเป็นคำกล่าวขอโทษที่ได้ล่วงเกินเธอ
“ขอโทษ”สิ้นเสียงนั้นเขาก็เลื่อนหน้าต่ำไปที่เนินอกจูบตรงรอยศักย์ของเธอก่อนจะคบกัด และเงยหน้าขึ้นสบตากับเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันทำให้เขาพอใจกับปฏิกิริยาของหญิงสาว เธอพยักหน้าก่อนจะเอามือปาดน้ำตา แล้วจูบรอยศักย์ของเขาที่เธอแทบไม่รู้ว่าเขาถอดเสื้อออกตอนไหน ซาสึเกะลูบหัวปลอบขวัญหญิงสาวก่อนจะเอาผ้าห่มมาปิดตัวเธอไว้แล้วล้มตัวกอดเธอ
“ทำไม..นายถึงทำแบบนี้ละซาสึเกะ อึก”คำพูดที่ปนเสียงสะอื้อไม่หยุดนั้นทำให้เขารู้สึกเสียใจก่อนจะลูบหันคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด
“เพราะฉันลงโทษเด็กดื้อ ที่ทำอะไรให้เป็นห่วงอยู่ได้”ซาสึเกะพูดใส่คนตัวเล็ก ใช่ก็เธออ่อนกว่าเขาแค่ หนึ่งปี แต่เธอเข้าเรียนพร้อมกับเขาเลยได้อยู่ชั้นเดียวกันมาตลอด
“แล้วอีกอย่างฉันไม่ชอบ ที่เธอไปให้ใครหอม จูบง่ายๆ ทำตัวสนิทสนมกับคนอื่น ฉันเกลียดที่เธอดื้อด้าน ไม่ฟังฉันแถมยังเถียงฉันทุกคำ และอวดเก่งตลอด”เขาพูดพร้อมดีดหน้าผากของคนตัวเล็กที่ทำหน้าสำนึกผิดในสิ่งที่เขาพูดถึงแม้ตอนเด็กๆเขาจะอ่อนแอก็ตามที
“ขอโทษ..ค่ะ”ซาสึเกะยิ้มให้กับคำพูดที่ออกแนวประชดเขา เธอมันยังดื้อไม่เปลี่ยนอาจเป็นเพราะเขายอมอ่อนข้อให้ตั้งแต่ตอนเด็กก็ได้มั้ง
“นอนได้แล้ว”ซาสึเกะพูดก่อนจะจูบหน้าผากมนและผมสีชมพู มันเป็นสิ่งที่เหลือเชื่อที่เขาสามารถหยุดแรงปราถนาแรงกล้าได้ขนาดนี้เพียงเพราะเธอร้องให้กับการกระทำของเขาให้ตายสิทำไมเธอถึงมีอิทธิพลกับเขาได้ขนาดนี้นะยัยซากุระ
ณ ผับ
“เป็นไงละ เนจิโดยคว่ำเลยไหมละมึงไปเล่นกับซาตานแบบนั้น”นารูโตะพูดพร้อมกับที่น่าหวาดกลัวเมื่อนึกถึงใบหน้าของเพื่อนสนิทที่โกธรคลึงเมื่อเห็นเนจิหอมแก้มซากุระ ทีแรกเขาก็นึกว่าจูบ เพราะมองไปทางมุมของเขาเหมือนว่าเนจิจูบซากุระจริงๆ ละ มันก็ไม่แปลกหรอกที่คนอย่าง อุจิวะ ซาสึเกะจะโกธร ก็ไอ้ตาขาวเสือกไปหอมแก้มของๆมัน
“เจ็บว่ะ ไอ้นี้แรงเยอะชิบ”เนจิพูดพร้อมกับเอามือจับที่ไหล่ของตัวเอง
“คุณเนจินิเป็นหน่วยกล้าตายจริงๆนะครับนิ ผมนับถือ”ซาอิพูดพร้อมกับยิ้มที่เป็นใบหน้าส่วนตัวไปแล้ว
“หึสมน้ำหน้า ชอบไปยั่วโมโหมันดีนัก ดีนะที่มันยังเห็นมึงเป็นเพื่อนไม่งั้นมันกระทืบมึงตายแน่นไอ้เนจิ ที่กล้าไปยุ่งกับของๆมัน”ชิกามารุพูดพร้อมมองหน้าเนจิ ที่ตอนนี้มันคงคิดอะไรแผลงๆอีกละนี้มันยังไม่ได้บทเรียนใช่ไหมเนี้ย
“กูก็เริ่มสนใจ ของมันแล้วละ”
“มึงไม่เข็ดอยู่อีกเหรอเนจิ”นารูโตะมองหน้าเพื่อนก่อนจะ ซ่ายหน้าทำไมเขาถึงไม่ยั่วประสาทกับซาสึเกะนั้นเหรอก็พราะเขารู้ไงว่าซาสึเกะรัก เด็กผู้หญิงคนนั้นมาก แค่ดูแววตาและใบหน้าของมันที่บูดบึงมาตั้งแต่ไกลก็รู้ทันทีว่ามันคิดอะไร
“มันน่าสนุกนิ”
“ผมว่างานนี้ต้องมีใครตายแน่นครับ”
“งั้นฉันจะเตรียมวัดและโบสถ์ไว้ให้นะ เอาโลงศพติดแอร์ด้วยไหมเนจิ”
อาจมาบ้างหายบ้างก็อย่าว่ากันนะ
ความคิดเห็น