คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 08:รู้แล้วเรอะ?
ฉันมองหน้าคนใจร้ายที่เมื่อคืนได้ล่วงเกินฉันแล้วได้ขอโทษฉัน ก็ไม่รู้ทำไมถึงได้ให้อภัยง่ายๆ ทั้งที่สิ่งเขาทำมันทำให้ฉันทำใจแทบไม่ได้ แต่เห็นแก่ความเป็นเพื่อนและนั้นฉันก็ทำผิดจริงๆ ฉันมองริมฝีปากแดงสดที่บดขยี้ริมฝีปากฉันด้วยความร้อนแรง และความปรารถนาแรงกล้าที่ไม่มีวันสิ้นสุด แววตาที่หลับสนิทนั้นเมื่อคืนเต็มไปด้วยเพลิงโทสะที่ลุกโชนในตาทั้งสองข้าง แถมยังหื่นกระหายและมีแววสับสนอยู่มาก
แก้มที่ขาวซีดของเขาเมื่อคือยังแดงเพราะแรงปรารถนาบวกกับลิตรแอลกอฮอล์ และความโกธรที่ถ่างถมมา ซาสึเกะทำไมนายถึงเป็นคนแบบนี้ไปได้นะฉันยื่นมือไปจับใบหน้าของเขา มือของฉันเล็กจังเมื่อเทียบกับใบหน้าของเขา ทั้งที่เมื่อก่อนฉันแทบกำใบหน้าของเขาได้แล้วแท้ๆ ริมฝีปากนี้ก็เหมือนกันทำไมมันดูเซ็กซี่กว่าเมื่อก่อนอีก เจ้าบ้านี้หล่อขึ้นเยอะเลยเห๊ะ
“ถ้าจะมองกันขนาดนี้ปล้ำฉันเลยเถอะ ไม่ว่า”ไอ้ปากเสีย หมดเลยอารมณ์พิสวาดมึงนะ
“จ้างพันล้านก็ไม่ปล้ำโว๊ย”ให้ตายสิมันสะกดคำว่าโรแมนติกเป็นไหมว่ะ
“พอแล้วไอ้เกะ กูจะไปอาบน้ำ”ฉันพูดขึ้นเมื่อต่อมหื่นมันเริ่มทำงานเป็นปกติ คือมันเริ่มหอมแก้มฉันก่อนจะไล้มาลำคอของฉัน
“ยังหอมเหมือนเดิมเลยนะ”เขาพูดก่อนจะมาคอเคลีอย์กับใบหูของฉันและเพราะคำพูดของเขามันทำให้ใบหน้าฉันแดงซ่า พร้อมกับจังหวะการเต้นหัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
“เสียงหัวใจเต้นแรงเชียว คิดไรกับกูเปล่าเนี้ย”ถ้ากูบอกว่าคิดละ
“คิด ว่าอยากฆ่ามึงตอนนี้ไง”ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะเอื้อมมือไปหยิกเจ้านั้นแต่เหมือนเจ้านั้นมันไหวกว่ามันจับมือฉันก่อนจะเอาไปจูบ เฮ้ยมันจะมากเกินไปแล้วนะซาสึเกะ ส่วนอีกมือจับผ้าห่มไว้เดียวถ้าปล่อยก็โดยเจ้านั้นลวดลามทางสายตาอยู่ดี ก่อนที่ฉันจะเบิกตากว้างเมื่อซาสึเกะเอามือของฉันทาบแก้มมันแล้วหลับตาเคลิ้ม เหมือนเด็กจังไอ้บ้าแกจะน่ารักเกินไปแล้วนะ ฉันยิ้มให้เจ้านั้นอย่างอ่อนใจ เดี่ยวก็น่ากลัวเดี่ยวก็น่ารักฉันตามแกไม่ทันจริงๆซาสึเกะ
ฉันเลื่อนใบหน้าไปจูบที่ริมฝีปากหนาของซาสึเกะดูเหมือนเจ้านั้นจะตกใจเล็กน้อยแต่เจ้านั้นก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมยังเต็มใจจูบอีก ก่อนฉันจะรีบผละออก
“ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”ฉันพูดก่อนจะไปหยิบเสื้อซาสึเกะที่มันคว้าทิ้งใกล้เตียงนอนเมื่อคืน ก่อนจะเอามาใส่ จะว่าไปเหมือนเมื่อคืนเหมือนเราทำเรื่องอย่างว่ากันอย่างไงก็ไม่รู้อะ
“เดี่ยว สัญญา”ซาสึเกะพูดก่อนฉันจะหันมามองมัน
“สัญญาอะไร”
“สัญญา ที่บอกว่าจะอาบน้ำกับฉัน เพื่อแลกกับการที่ฉันพาเธอไปผับ”ซาสึเกะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนที่เจ้านั้นจะลุกขึ้นแล้วลากฉันไปห้องน้ำ มันจะมากเกินไปแล้วนะซาสึเกะ
มือหนาเปิดผักบัวก่อนจะลงมาแช่น้ำกับคนตัวเล็กที่นั่งหน้ามุ่ย ไม่พอใจกับการกระทำของเขามีอย่างที่ไหนบอกให้เธอถอดเสื้อผ้าแล้วลงมาแช่น้ำ กับเขา หวังไปสะเถอะเธอไม่มีวันทำอย่างนั้นแน่น และก็เถียงกันอยู่หลายครั้งจนที่สุด เธอก็ได้ใส่เสื้อยืดของเขาที่ยาวคุมเข่าเธอ และอีกข้อที่ทำให้เธอขดตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำ นั้นก็เพราะข้างในเธอไม่ได้ใส่อะไรเลย ยิ่งคิดก็ยิ่งอาย ส่วนเจ้าตัวปัญญาหานั้นไม่ใส่อะไรนอกจากผ้าขนหนูผืนยาวที่พันรอบเอวของเขา ไอ้เจ้าบ้านั้นคือคำที่เธออยากพูดกับเขามาก
“ไม่ชอบที่ฉันอาบน้ำกับเธอเหรอ”เสียงเข้มดังขึ้นพร้อมกับขยับกายกำยำเข้ามาใกล้ร่างเล็ก
“เออ”หญิงสาวพูดโดยไม่สนใจคนตรงหน้าที่ค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ทุกขณะ จนในที่สุดเขา ก็ขยับเข้ามาใกล้ร่างเล็กที่นั่งโดยไม่รู้ตัว ก่อนเธอจะรู้ตัวก็ต่อเมื่อร่างของเธอถูกมือหนาของอีกฝ่ายจับเอวกิ่วของเธอให้ร่างของเธอเข้ามานั่งที่ตักของเขา
“ไอ้เกะปล่อยดิว่ะ”เสียงเล็กพูดขึ้นอย่างหนักแน่นแต่ช่างอ่อนหวานและยั่วย้วนในหูคนฟังยิ่งนัก เขาไม่สนใจเสียงเรียกร้องของร่างเล็กเลยสักนิด จมูกโด่ดฝั่งไปที่ต้นคอขาวๆของคนตัวเล็ก ก่อนจะสูบดมกลิ่นดอกซากุระที่สมชื่อเธอจริงๆเลย
“อย่าทำให้เป็นรอยละ”เธอรู้ว่าต่อให้ห้ามยังไงเจ้านั้นก็ไม่มีทางฟังเสียงเธอแน่นเธอจริงให้แต่ห้ามไม่ให้เขาทำร่องรอยไว้
“อืม..รู้แล้วน่า”เขารับปาก ก่อนจะนัวเนียกับต้นคอขาวๆของเธอ
“กลิ่นเธอเหมือนดอกซากุระเลยน่า ซากุระ”คำพูดนั้นทำให้เธอนึกถึงบางอย่าง ก่อนจะหันมามองใบหน้าหล่อเหลาที่เลิกเสื้อเธอลงและจูบที่ไหล่มนเลื่อนมาที่ลำคอระหงส์เธออีก ซากุระมองภาพนั้นด้วยความนึกคิด แววตาที่ดูหลงใหลในร่างกายเธอกับสัมผัสที่อ้อยอิ่ง เหมือนถ้าจูบแรงๆผิวกายเธอจะบุบสลายหายไป ลมหายใจร้อนๆของเขามาจรดที่ใบหูของเธอ ก่อนที่เขาจะคบกันแล้วลากลิ้นร้อนๆไปมา สิ่งนั้นทำให้เธอขนลุกซู่และรู้สึกประหลาดๆ นี้มันเป็นความรู้สึกแบบไหนกัน
ซาสึเกะเลื่อนริมฝีปากหนาจากใบหูสีขาวมาริมฝีปากอวบอิ่ม ที่เขาอยากสัมผัสมันมากที่สุด ให้ตายสิสัญญานั้นเขาจะทำมันได้ไหมนะ เขาเกลียดสัญญาบ้าบอนั้นจริงๆ แต่ถ้าได้ริมรองสักนิดก็คงไม่เป็นไร เขาคงห้ามใจตัวเองไว แม้เลือดในกายของเขาร้อนระอุแทบจะระเบิดตายแล้วก็ตาม ริมฝีปากแดงสดบดขยี้ริมฝีปากเล็กด้วยความปรารถนาที่ร้อนแรง มือหนาสอดใต้เสื้อตัวโตที่เธอสวมใส่ก่อนจะ เข้าหาหน้าอกหน้าใจขอเธอแล้วขย้ำ
“อืม..ซะ..ซาสึเกะ..เดี่ยวๆ”เสียงเล็กที่พูดออกมาราวกับเสียงกระซิบ ใบหน้าหวานแดงซ่าเมื่อรู้ว่าตัวเองถูกลุกล้ำอีกแล้ว ตั้งแต่เธอกลับมาอยู่กับซาสึเกะผู้ที่เป็นทั้งเพื่อนและพี่ชายมันทำให้เธอเป็นเหมือนผู้หญิงใจง่ายยังไงก็ไม่รู้ เพราะเธอไม่อยากปฏิเสธสัมผัสของเขาแม้แต่น้อย
สมองเริ่มเบลอ หัวใจเธอเต้นรัวราวกับเสียงตีกลองที่ดังกระหน่ำซึ่งก็ไม่ต่างอะไรกับฝ่ายชายที่หัวใจเริ่มเต้นระรัวราวกับลุ้นหวยออก ใบหน้าคมสันเริ่มแดง ก่อนจะพลิกให้ร่างเล็กให้หันหน้ามาด้านเขาในสภาพที่นั่งคร่อมเขาอยู่
ผมสีนิลเปลียกน้ำ พร้อมกับกล้ามเนื้อที่เป็นมัดๆทำให้เขาดูเซ็กซี่ขึ้นในสายตาเธอมาก ให้ตายสิมันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเธอ ทำไมต้องหวั่นไหวกับไอ้เจ้าบ้านี้ด้วยนะ เธอพยายามต่อต้านตัวเองในใจจนในที่สุดเธอก็เผลอจับใบหน้าที่คมสันของเขาก่อนจะเลื่อนนิ้วมาที่อกแกร่ง
ใบหน้าหวานแดงระรื่นเมื่อได้สัมผัสกับผิวกายเขา มันช่างทำให้เขาเริ่มควบคุมตัวเองแทบไม่อยู่ลมหายใจของเธอแรงมากจนเขาแทบรู้สึกได้ นิ้วของเธอกับสายตามันทำให้เขาไม่อยากยื้อเวลาอีกต่อไปแล้ว ซาสึเกะจับใบหน้าเธอเข้ามาก่อนจะหอมแก้ม อ่าช่างหอมเหลือเกิน เขาแทบจะทนไม่ไหวแล้ว นะ เธอทำให้เขาแทบคลั่ง
“ซ..ซา..กุระไม่ไหมแล้ว”เสียงของเขาสั่นระริกเต็มไปด้วยความต้องการก่อนที่สาวเจ้าจะยกยิ้มมุมปาก
“ต้องการอะไรละ”เธอพูดด้วยเสียงที่หวานผิดปกติ ใบหน้าหวานนั้นคงความเจ้าเล่ห์ไว้ ซาสึเกะเบิกตากว้าง ซึ่งเขาแทบไม่เชื่อหูตัวเองเลยว่า ซากุระจะกล้าพูดคำนั้นออกมา
“ต้องการเธอ ต้องการมากด้วย”คำพูดของเขามันทำให้ร่างเล็กยื่นใบหน้าเข้ามาก่อนจะกระซิบที่หูของเขา
“ฝันไปเถอะยะ!!!!”พอจบเสียงนั้น เธอก็ลุกขึ้นก่อนจะหยิกแก้มของเขาและออกจากห้องน้ำแต่ก็ได้ยินเสียงของซาสึเกะพูดขึ้นก่อนที่เธอจะหยิกอะไรใกล้ตัวโยนใส่เขา
“ฉันฝันทุกวันอยู่แล้ว”
ไอ้เจ้าบ้านั้นอยากตายนักหรือไงกันนะ ทำไมถึงชอบกวนประสาทฉันจังให้ตายเหอะถ้าฉันไม่เรียกสติกลับมานะ ปานนี้ก็คงได้ไปไหนต่อไหนกับมันแล้วละ แต่เจ้านั้นมันจะกล้าทำอะไรฉันอยู่เหรอ มันคงไม่กล้าเหรอก ก็ในเมื่อมันมีศักย์เป็นพี่ฉัน แล้วก็เพื่อนสนิท ยังไงก็เป็นไปไม่ได้แน่ๆ แต่เดี่ยวๆ มันไม่ใช่พี่ฉันจริงๆซักหน่อย แล้วอีกอย่างถ้ามันคิดฉันเกินกว่าคำว่าเพื่อนละ เป็นไปไม่ได้แต่อย่างไงมันก็เป็นผู้ชายนะ
ถ้ามันเกิดบ้าข่มขืนฉันจะทำไง ไม่ได้ไม่ได้อย่างงั้นเวอร์จิ้นที่ฉันอุตส่ารักษามา 17 ปีก็จะสูญหายสิ แต่อย่างไงไอ้บ้าโรคจิตซาสึเกะมันคงไม่ทำอะไรฉันเหรอกก็ในเมื่อผู้หญิงที่มันวาดฝันว่าจะเป็นแม่ของลูกมันยังไม่จักการเลย แต่เดี่ยวนะ
“ผู้หญิงที่จะเป็นแม่ของลูกกูนะชื่อต้องเหมือน ราชินีดอกไม้ สีผมต้องเหมือนพฤษา กลิ่นตัวก็ต้องหอมเหมือนดอกซากุระ ผิวก็ต้องขาวราวกับหิมะ ดวงตาต้องเหมือนมรกตแล้วที่สำคัญต้องผลิตลูกให้กูทุกวัน”
นี้มันเข้าค่ายฉันหมดเลยนะนั้นน่ะ คงไม่ใช่เหรอกมั้ง คนอย่างไอ้ซาสึเกะนี้นะจะรักฉันแต่เดี่ยวถ้ามันเป็นความจริงขึ้นมาละ งั้นก็แปลว่าฉันบอกมันปล้ำตัวเองเหรอ ทำไมฉันถึงโง่ดักดากขนาดนี้ว่ะ
“ซา-กุ-ระ”เสียงนั้นทำให้ฉันสะดุ้ง
“เฮ้ กริ๊ดดดด”ก่อนที่ฉันจะตกเตียงนอนซาสึเกะก็คว้าฉันไว้
“เดี่ยวก็ตกเหรอกทำไมตกใจอะไร”ตกใจแกนั้นละไอ้บ้า
“ไม่มีอะไรอาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ”ฉันเปลี่ยนเรื่องพูดก่อนจะดันเจ้านั้นออก ถ้าทุกอย่างมันเป็นที่ฉันคิด ฉันก็ไม่อยากที่จะอยู่ใกล้เจ้านี้เหรอกนะ
“รังเกียจฉันเหรอ”นั้นเกลียดนักไอ้ประโยคนี้
“ถ้าฉันรังเกียจนาย นายอย่าหวังว่าจะได้จับหน้าอกฉัน จูบฉันหรือแม้แต่หอมหรอกยะ”ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผมเจ้านั้น
“ซากุระ”
“มีไร”ฉันพูดก่อนจะเช็ดผมให้มันต่อ ทรงผมหัวเป็ดก๊าบๆ ฮ่าๆตลกดีว่ะ
“ถ้าวันหนึ่งฉันทำอะไรไม่ดีฉันทำให้เธอต้องเสียใจ ฉันอาจทำหน้าที่พี่ชายที่แสนดีและเพื่อนสนิท ของเธอพังเธอจะให้อภัยฉันไหม”คำพูดของเขาออกสั่นๆ ก่อนฉันจะยิ้มให้อย่างอ่อนใจ
“ถ้าวันนั้นมาถึงฉันคงฆ่าตัวตายแน่น เพราะจะไม่มีใครมาบอกฝันดีและกอดฉันยามนอนไม่หลับ ไม่มีใครทำอาหารที่อร่อยๆให้กิน ไม่มีใครกวนบาทาเพราะฉะนั้นนายวางใจได้เถอะซาสึเกะไม่ว่าเรื่องแบบไหนฉันจะให้อภัยนายแน่น ก็นายเป็นคนพิเศษสำหรับฉันนี้”ฉันพูดก่อนจะขยี้ผมของเจ้านั้น แล้วโอบกอดเจ้าเป็ดขี้ระแวง
“จริงเหรอ”
“จริงสิยะ รีบไปแต่งตัวได้แล้วเราจะไปเที่ยว เย้ๆๆๆ”
__________________________________________________________________________________
นางเอกก็ยังโง่เหมือนเดิมทำไมไม่รู้ตัวเองซักทีว่าไอ้เป็ดซึนมันกำลังจะงาบกินแล้ว ฉากNc จะมาประมาณตอนไหนนั้นก็ต้องอยู่กับความพร้อมของผู้แต่งเพราะไม่ได้แต่งนานจนลืม
ความคิดเห็น