คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [chapter1]
“นี้ซาสึเกะ หนูได้เพื่อนใหม่ด้วยละ”สาวน้อยอวดเพื่อนใหม่ให้คนที่นั่งอยู่ข้างฟัง
“...........”
“เขาดูใจดี แล้วก็รู้จักซาสึเกะด้วยนะ”คำพูดนั้นทำให้ซาสึเกะรีบหันมาหาเธอทันที
“เขาชื่ออะไรเหรอซากุระ”
“โอโรจิมารุนะ”
“ห้ามไปเล่นหรือไปหาเจ้าหมอนั้นเด็ดขาด”
“ทำไมละ...”
“นี้คือคำสั่ง!!!”ซาสึเกะสั่งคำขาดก่อนจะเงียบไป ซากุระมองคนที่ทำหน้าเรียบด้วยความไม่เข้าใจอะไรของเขานะ
.
.
“นี้ซาสึเกะ ทำไมคนถึงเกิดมาละ”ซากุระถามคนที่กำลังนั่งถูหลังให้เธอ ด้วยความอ่อนนุ่ม
“คนเราทุกคนเกิดมาต้องมีหน้าที่ ที่ต้องทำ”
“หน้าที่เหรอ? แล้วซาสึเกะละมีหน้าที่อะไร”
“ดูแลเธอ”เมื่อตอบคำถามของสาวน้อยเสร็จเขาก็พาเธอลงที่อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่เป็นพิเศษ
“แล้วหนูละมีหน้าที่อะไร”ซากุระชี้มือใส่ตัวเองพร้อมกับมองหน้าเขาเพื่อรอคำตอบ
“พิพากษาฉัน”คำพูดของเขานั้นพูดเร็วเกินไปจนเธอจับใจความไม่ได้
“อะไรนะซาสึเกะพูดใหม่อีกทีสิ หนูฟังไม่ทัน”
“อยู่เพื่อให้ฉันดูแลนี้คือหน้าที่เธอ”ซาสึเกะเลี่ยงที่จะพูดคำนั้นซ้ำเพราะกลัวว่าเธอสงสัย
“ซาสึเกะทำไมถึง ไม่ค่อยยิ้มละ”ซากุระถามในสิ่งที่เธอคาใจเรื่องนี้มานานแล้ว แต่คำตอบก็ยังคงเดิม
“เพราะฉันไม่มีอารมณ์จะยิ้ม”
“ซาสึเกะก็ชอบพูดแบบนี้ละเดี่ยวก็แก่ไวหรอก ถ้าไม่ยิ้มและหัวเราะ”พูดพร้อมกับยื่นมือไปจับมุมปากเขาให้ยกขึ้นทั้งสองข้าง
“หนูชอบเวลาซาสึเกะยิ้มนะ เพราะตอนซาสึเกะยิ้มนะหล่อมากเลยนะ”คำพูดที่ดูจะธรรมดาแต่มันก็ทำให้เขารู้สึกร้อนๆที่พวกแก้มทั้งสองข้างของเขา
“อืม”ซาสึเกะไม่สนใจกับอาการเหล่านั้นเขารับคำเธอก่อนที่เธอจะตั้งคำถามเขาเรื่อยๆ
.
.
“ราตรีสวัสดิ์ ซากุระ”ซาสึเกะเอ่ยลาก่อนจะจูบหน้าผากของเด็กน้อยหลังจากอ่านนิทานให้เธอฟัง
“ราตรีสวัสดิ์ ซาสึเกะ”ซากุระพูดก่อนจะค่อยๆหลับตาลงเธอกอดตุ๊กตาแมวน้อยลายเสือที่ชายหนุ่มซื้อให้เป็นของขวัญ
เมื่อหมั้นใจว่าเด็กน้อยของเขาหลับสนิทซาสึเกะก็ค่อยๆก้าวลงมาจากเตียงนอน เขานั่งตรงโซฟาตรงข้ามก่อนจะหยิบโทรศัพท์เพื่อกดหาใครบางคน
“นารูโตะ รีบจัดการโอโรจิมารุสะ”เมื่อรับสายเสร็จเขาไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายทัก ซาสึเกะพูดคำสั่งทันที
“เดี่ยวๆ นี้มันอะไรว่ะ จะมาสั่งให้ฉันจัดการโอจิมารุงั้นเหรอ ตอนกลางดึกแบบนี้เนี้ยนะ”
“นี้มันพึ่ง2ทุ่ม แหกตาดูนาฬิกาบ้างนะ”
“แล้วสรุปว่าโอโรจิมารุมันไปทำอะไรแก”ปลายสายพูดด้วยความอยากรู้ ก็เพราะซาสึเกะมันไม่ได้สนใจโอโรจิมารุสะเท่าไร ง่ายๆโอโรจิมารุไม่ขนานมือมันด้วยซ้ำ
“มันเข้าใกล้ซากุระเกินไป ฉันกลัวเธอไม่ปลอดภัย”
“ก็เตือนแล้วไง แล้วยิ่งโอโรจิมารุเป็นพวกซ่อนตัวเก่งสะด้วยแกจะให้ฉันไปหาที่ไหน”ย้อยไปเพื่อให้คุณเพื่อนเห็นใจเขาบ้าง งานการเขาก็มี ต้องเก็บแรงไปลุ่ยต่อวันพรุ่งนี้
“ไม่รู้แต่แกต้องหาแล้วจัดการมันสะ”คำพูดที่ดูเด็ดขาดมันทำให้คนที่อยู่ปลายสายอยากจะเชือดไอ้ที่สั่งจริงๆ
“นี้ไอ้คุณเพื่อนที่เคารพรักครับผมเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา ไม่ใช่FBI หรือ หน่วยงานต่างๆนะครับ”พูดไปเพื่อให้ไอ้เพื่อนรักเข้าใจเขาบ้าง
“แกเป็นหมาป่านะก็ดมกลิ่นมันสิ”พูดโดยไม่แยแสอะไร สำหรับเขาแล้วซากุระคือสิ่งที่เขาต้องรักษาไว้ถึงตายก็ต้องยอม
“ไอ้คุณเพื่อน แกผนึกพลังฉันไว้นะ”พูดออกมาอย่างฉุดๆ เมื่อคิดถึงอดีตที่เคยต่อสู้กับเจ้านี้แล้วก็แพ้ก่อนจะตกมาเป็นทาสของมันแถมยังโดยมันผนึกพลังไว้ด้วย
“ไม่ต้องมาเนียนฉันไม่ได้ผนึกหมด”
“ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะทำให้แต่ขอเวลา”เมื่อสู้ไม่ได้ก็คงต้อยอมๆเจ้าหมอนี้
“เท่าไร”
“ไม่รู้ แค่นี้ละคนจะนอน”พอจบประโยคนั้นนารูโตะก็ตัดสายทันที
ซาสึเกะเอนตัวลงที่โซฟาก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม เขามองคนที่นอนหลับด้วยความผ่อนคลาย คนอย่างเขาไม่เคยเลี้ยงเด็ก ไม่เคยเอาใจใส่ใคร ไม่เคยตามใจใคร ไม่เคยยอมใคร แต่ต้องมายอม มาเลี้ยง มาเอาใจใส่กับเด็กผู้หญิงที่ทำให้เขารู้สึกผิดตั้งแต่วันแรกที่เห็นหน้าเธอ เขาเลี้ยงเธอตั้งแต่เธออายุ3เดือน มันไม่ใช่ง่ายๆเลยนะที่คนไม่เคยมีลูกอย่างเขาไม่เคยเลี้ยงเด็กต้องมาเลี้ยงเด็กอย่างเธอ กว่าจะโตมาได้ขนาดนี้เขายอมใจตัวเองจริงๆที่เลี้ยงดูเด็กคนนี้ตั้งแต่เป็นทารกได้
ซาสึเกะลุกขึ้นจากโซฟาก่อนจะสอดกายลงใต้ผ้าห่มเบาๆเพื่อไม่ให้เธอรู้ตัว โอบกอดและให้ความอบอุ่นกับเธอ ซากุระซุกกายหาความอบอุ่นจากตัวของเขา
“ซาสึเกะอย่าทิ้งหนูไปไหนนะ”คำละเมอที่ออกมาจากปากเล็กมันทำให้เขาสบายใจมากขึ้นก่อนจะยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนแล้วก้มหอมศีรษะทุย
“ฉันจะไม่มีวันทิ้งเธอ ซากุระ”
ลมหายใจที่สม่ำเสมอจรดศีรษะมันทำให้คนตัวเล็ก หลับตาเพลิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองคนที่ตัวโตที่โอบกอดเธอไว้ใบหน้ายามหลับของเขาไม่ต่างอะไรจากรูปปั้นที่อยู่ในจิตนาการ เป็นรูปปั้นที่งดงามและประณีตประนอมที่สุดเหมือนกับเทพเจ้าได้สร้างสรรค์ชิ้นงานที่งดงามที่สุดมาเพื่อเลี้ยงเธอ
ตั้งแต่จำความได้ เธอเห็นแต่ซาสึเกะคนแรก เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อแม่คืออะไร ซาสึเกะไม่ให้เธอเลือกเขาว่าพ่อหรือแม่ เขาให้เธอเรียกเขาแต่ซาสึเกะ แต่ซาสึเกะก็เปรียบเสมือนทุกอย่าง ทั้งพ่อและแม่เขาเป็นคนที่ทำให้เธอมีความสุขที่สุด
“ตื่นแล้วเหรอ”พูดออกมาทั้งๆที่เปลือกตายังปิดสนิทอยู่
“ค่ะ วันนี้ซาสึเกะจำสัญญากับหนูได้ใช่ไหมว่าจะพาหนูไปสวนสนุกนะ”คำทวงสัญญาที่ออกมาจากปากเล็กมันทำให้เขาพยักหน้าก่อนจะลืมตาขึ้นแล้วก้มจูบศีรษะเธอ
“ไปอาบน้ำก่อนเดี่ยวฉันตามไป”ซาสึเกะลุกขึ้นเพื่อให้เธอได้ลงจากเตียงได้
“ค่ะ”เมื่อรับคำเธอก็ไปหยิบเอาผ้าเช็ดตัวทั้งของเธอและของซาสึเกะไปห้องน้ำ
“ไงซาสึ....”
“เลื่อนประชุม ฉันมีธุระ”ซาสึเกะไม่รอให้คนปลายสายพูดจบเขาก็สวนขึ้นมาทันที นั้นทำให้นารูโตะอารมณ์เสียงกับการไม่มีมารยาทของเพื่อน
“ธุระอะไรของแกอีก นี้เป็นการประชุมครั้งสำคัญเลยนะ”
“แล้วไงฉันบอกว่าเลื่อนก็เลื่อนสิ ฉันมีธุระ”
“แล้วธุระอะไร ของให้มันฟังขึ้นเถอะ”
“พาซากุระไปสวนสนุก”ว่าแล้ว เพื่อนของเขามันไม่มีอะไรสำคัญไปกว่างานและเด็กคนนั้นแน่นนอนครั้งที่แล้วก็เหมือนกัน
“เอาอีกแล้ว แกมัน ก็ได้ก็ได้ ขอให้สนุกนะ”
“อืม”
.
.
“ซาสึเกะหนูอยากเล่นม้าหมุน ซาสึเกะเล่นเป็นเพื่อนกับหนูได้เปล่า”ซากุระถามคนที่อยู่ด้านหลังพร้อมกับมองเครื่องเล่นที่อยู่ตรงหน้าด้วยแววตาที่แวววาว
“ฉันว่าฉันรออยู่นี้ดีกว่า”เมื่อได้ยินประโยคที่เป็นเชิงปฏิเสธสาวน้อยก็ไม่สนใจก่อนจะรีบไปขึ้นเจ้าม้าหมุนที่กำลังโยกไปมา
“ซาสึเกะหนูว่ามันสนุกสุดๆเลยนะ”เมื่อเล่นเสร็จเธอก็มาอธิบายความรู้สึกที่ตัวเองไปเล่นมาให้เขาฟัง ซาสึเกะทำหน้าที่เป็นผู้ฟังที่ดี
“ซาสึเกะยื่นแขนมาสิ หนูมีอะไรจะให้”
ซาสึเกะยื่นแขนไปให้เธอ ก่อนที่เธอจะผูกลูกโป่งสีน้ำเงินที่แขนของเขา
“หนูได้มาตอนที่ลงมาจากม้าหมุนนะคุณกระรอกเอาให้ ของหนูเป็นสีชมพูสวยไหม”พูดพร้อมกับโชว์แขนให้เขาดู
“สวยดีนิ เธออยากเล่นอะไรอีกไหม”
“อยากเล่นแก้วที่มันหมุนอยู่นะค่ะ ซาสึเกะไปเล่นกับหนูนะ”
“อืมได้สิ”
เกือบไม่ได้มาอัพ เพราะเน็ตมันหลุดแท้ๆ ต้องขอโทษรีดทุกคนนะค่ะที่มาอัพช้า
ความคิดเห็น