Lily of the Valley (ดอกระฆังแก้ว)

.......................

????........????

.......................

//////////////////////////

ณ ส่วนหลังคฤหาสน์ใหญ่ของท่านเอิร์ลไอรีน มีดอกลิลลี่ออฟเดอะแวลเลย์ อยู่ต้นหนึ่งข้างดอกไฮเดรนเยีย กำลังส่องแห่งทอประกายท่ามกลางสายฝนที่กำลังโหมกระหน่ำลงมาอย่างบ้าคลั่ง

ในคฤหาสน์ของท่านเอิร์ลกำวุ่งวายชุลมุน คนรับใช้ต่างพากันวิ่งพันกันไปทั่วทั้งคฤหาสน์ทันใดนั้น

"อุแว้! อุแว้!"

ได้มีเด็กทารกผิวขาวทอประกายขาวสะอาดราวกับ เกล็ดหิมะยามฤดูหนาว ดาวตากลมโตสีคลามสดใสราวกับพื้นทะเล เส้นผมนุ่มสะรวยขาวสะอาดราวกับลิลลี่ออฟเดอะแวลเลย์

"ผู้หญิงค่ะนายท่าน!"

หญิงวัยกลางคนในชุดเมดอุ่นเด็กทารกที่พึ่งเกิดเดินออกมาจากห้องทำคลอดเดินตรงมาหาท่านเอิร์ลผู้เป็นนาย

"คุณหนูค่ะนายท่าน"

หญิงวัยกลางคนย้ำกับคำตอบอีกครั้งก่อนจะยื่นเด็กทารกให้กับชายวัยกลางคนผู้ที่ซึ่งเป็นนายของเธอ

"..."

ชายวัยกลางคนผู้ที่ซึ่งเป็นพ่อของเด็กทารกแรกเกิดได้อ่าแขนรับเด็กทารกมาอุ่มไว้ใขอ้อมแขน และหยุดนึกคิดเงียบไปสักพัก

"ละ ลิล ลี"

ชายวัยกลางคนได้พูอออกมาอย่างตะกุกตะกักเมื่อเผลอหันออกไปเห็นต้นดอกลิลลี่ออฟเดอะแวลเลย์ ที่กำลังยืนยัดทอประกายสู้ฝนที่โหมกนะหน่ำลงมาอย่างไปท้อแท้ข้างต้นไฮเดรนเยีย

"ลิลลี่ งั้นหรือ?"

เค้าพูดออกมายังไม่ทันคิดก่อนจะพูดย้ำอีกครั้งเพื่อเป็นการยืนยัน

"ใช้! ลิลลี่ ลิลลี่ลูกสาวพ่อ"

เค้าได้อุ้มเด็กทารกที่อยู่ในอ้อมแขนลอยขึ้นไปเหนือศรีษะ

"เด็กน้อยหลังจากนี้เจ้าจะมีชื่อว่า ลิลลี่ ไอรีน"

ในขณะที่ชายวัยกลางคนกำลังเสบสูขจากเด็กทารกผู้เป็นลูกสาวที่พึ่งลืมตามาดูโลกอยู่นั้น

"นายท่านค่ะ! นายท่าน!"

หญิงรับใช้อีกคนได้วิ่งอย่างแตกตื่นออกมาจากห้องทำคลอดอย่างตื่นตกใจ

"มีอะไรงั้นหรอ?"

"คุณผู้หญิง คุณผู้หญิงหายใจแบ่วเบ่ามากเลยค่ะ มะ เหมือน กะ กับ"

เมื่อได้ยินแบบนั้นเค้าก็รีบส่งเด็กทารกให้กับหญิงรับใช้วันกลางคนที่ยื่นอยู่ข้างๆ และรีบวิ่งเข้าห้องไปหาหญิงสาวผู้เป็นภรรยาสุดที่รักที่ให้กำเนิดเด็กทารกที่กำลังนอนอยู่ในห้อง

"อาเรีย! อาเรีย!"

เค้ารีบมานั้งคุกเข้าอยู่ข้างเตียงอย่างตื่นตกใจและกุมมือภรรยาอย่างเป็นกังวล

"ดัน"

อาเรียเรียกชื่อชายวัยกลางคนด้วยเสียงแบ่วเบ่าอย่างไร้เรี่ยวแรงเต็มทีพร้อมกับยกมือของตัวเองขึ้นไปสัมผัสใบหน้าของชาย ผู้ที่อยู่ตรงหน้าเธอ ด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี

"อาเรีย..."

ดันจับกุมมือของอาเรียอย่างเป็นกังวล พร้อมกับ น้ำตาที่เริ่มเอ่อล้นออกมาจากเบ้าตา

"ดัน อย่าเสียใจไปเลย"

อาเรียพูดพร้อมกับมองออกไปยังห้องโถงทางเดินที่มีหญิงวัยกลางคนกำลังอุ่มเด็กทารกยืนอยู่

"เด็กน้อยคนนั้น..."

อาเรียหันกลับมาถามดันถึงเด็กทารกที่พึ่งเกิดเมื่อ 20 นาทีก่อนหน้านี้ของเธอ

"ลิลลี่ เด็กคนนั้นฉันตั้งชื่อให้ว่าลิลลี่"

ดันรีบตอบกลับทันทีเพราะเค้ารู้ดีว่าผู้เป็นภรรยาสุดที่รักของเค้านั้นต้องการจะถามอะไร

"ลิลลี่งั้นหรอ"

"..."

"ดอกลิลลี่ ออฟ เดอะ วัลเลย์"

"..."

"ลิลลี่ ลิโพซ์เน่เป็นชื่อที่เพราะดีนะค่ะ"

อาเรียหันมาส่งยิ้มให้กับดันด้วยใบหน้าที่เหนื่อยล่าและไร้เรี่ยวแรงเต็มที

"อืมม"

"หวังว่าเด็กคนนั้นจะมีสุขภาพที่แข็งแรงและมีความสุขนะ"

"อืมม"

ดันขานตอบรับด้วยเสียงสั่นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลเอ่อล้นออกมาอย่างสายน้ำ

"เมื่อดอกลิลลี่พริ้วไหว วันเวลาจะหวนกลับมาอีกครั้ง"

อาเรียพูดด้วยลอยยิ้มและใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข พร้อมกับยื่นมือไปเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของดันที่กำลังไหลออกมาอย่างไม่หยุดหย่อนบนเบ้าตาของดัน ทันทีที่ดันกำลังจะยกมือขึ้นมากุ่มมือบางที่ไร้เรี่ยวแรงเต็มทีของอาเรียอยู่นั้น มืออันแสนบอกบางของอาเรีย นั้นได้ตกลงมาอย่างกับว่ามือนั้นไม่มีเรียวแรงอีกต่อไปแล้ว พร้อมกับลมหายใจของอาเรียที่เริ่มแบ่วเบาจนจางหายไปจนไม่ได้ยินเสียงหายใจของเธออีก น้ำตาของดันได้ไหล่พล่าออกมาจากตาหนักกว่าเดิมพร้อมทั้งเรียกชื่อของภรรยาสุดที่รักอย่างศกเศร้าและเสียใจ