เรื่องราวเริ่มต้นเมื่อ 640 ปีก่อน ถึงเหตุการล้มสลายของ เหลียนฮวาอู๋* หรือ ตระกูลเจียงแห่ง อวิ๋นหมิ่งเจียง ต่อมาผู้คนเรียกขานกันว่า แดนบงกชโลหิต* ตามโศกนาฏกรรมสังหารหมู่ ณ ดินแดนแห่งนั้น ท่าเรือถูกย้อมด้วยโลหิตของผู้คนนับแสนในเหลียนฮวาอู๋แห่งนั้น ไม่ว่าจะ เด็ก สตรี คนชรา ก็ไม่รอดซักราย หรือแม้แต่ดอกบัวที่เคยสวยสดงดงาม ก็ถูกย้อมไปด้วยสีแดงชาต โดยที่มิมีผู้ใดทราบถึงสาเหตุของการล้มสลายนี้ ว่ากันว่าถูกมารปิศาจ* ทำลาย หรือว่ากันว่าเพราะบรรพบุตรของตระกูลพิโรธที่ประมุขรุ่นนั้นเป็นบุคคลนอกตระกูล นานนับประกาลที่เล่าลือกันมาจนลามไปถึง มารอสูร* ที่อยู่ ณ หลวงจั้งกั่ง ที่ถูก ตระกูลหลานแห่ง กูซูหลาน ผนึกไว้
(เหลียนฮวาอู๋ = ท่าเรือดอกบัว / แดนบงกชโลหิต = แดนดอกบัวเลือด / มารปิศาจ = เซียนที่ถูกปิศาจครอบงำ / มารอสูร = เซียนที่ถูกไอมารกลืนกินหรือ เข้าสู่วิชามารโดยสมบูรณ์)
ต่อมามีผู้คนลำลือกันว่า มีเสียงกรีดร้องออกมาจากแดนบงกชแห่งนั้น และ เสียงค่ำครวนออกมาจากหลวงจั้งกั่ง ทำให้เหล่าเซียนจากตระกูลต่างๆ ล่วนส่ง ศิษย์ในตระกูลของตนไปตรวจสอบ แต่ก็ไม่พบสิ่งใดนอกจากไอมารปริมาณมหาศาล จนไม่สามาถเข้าไป ณ สถานที่แห่งนั้นได้
จนเรื่องเหล่านี้ถูกส่งคำร้องไปถึง 3 ตระกูลใหญ่ ได้แก่ ตระกูลเนี่ย แห่ง ชิงเหอ ตระกูลหลาน แห่ง กูซู และ ตระกูลจิน แห่ง หลันหลิง อันประกอบไปด้วย 3 ตรีเทพ เนี่ยหมิงจวิ๋น หลานซีเฉิน จินกวงเหยา รวมพลไปตรวจสอบ ณ เหลียนฮวาอู๋ และ หยกคู่ผู้น้อง/หานกวงจวิ้น หลานวั่งจี หนึ่งถามสามไม่รู้ เนี่ยหวายซัง และ หมู่ตันหลางจง* จินเสวี่ยนอวี่
(หมู่ตันหลานจง = แพทย์โบตั๋น)
.
.
.
.
.
Write Part
ณ เหลียนฮวาอู๋
เมื่อสามบุรุษ ตรีเทพ พร้อมทั้งเหล่า ศิษย์ในสำนักของตนอีกจำนวนหนึ่ง ได้มาเยือน ณ เหลียนฮวาอู๋ ก็เกิดความรู้สึกประหลาดเกิดขึ้น
บรรยากาศ รอบบริเวณ ที่ไร้ผู้คนแต่ยังคงความงดงาม และมีไอมารทั่วบริเวณ
"ขนาดมาตองตะวันยังฉายแสง แต่ฉไนที่นี้ยังคงแลดูหน้าหวาดหวั่นเช่นนี้เล่า พี่ใหญ่ พี่รอง " จินกวงเหยา หรือนามเดิม เหมิ่งเหยา กล่าวออกมาอย่างหวาดหวั่นเล็กน้อย
"นั้นสินะ แต่ไอมารโดยรอบ ค่อนข้างหนาแน่นเลยที่เดียว" เนี่ยหมิงจวิ๋น หรือ ชื่อเฟิงจุน กล่าวออกความเห็น ในบรรยากาศโดยรอบ
"ข้าว่าเราลองไปสำรวจ ใจกลางของเหลียนฮวาอู๋ดู ดีหรือไม่ ต้าเกอ น้องสาม" หลานซีเฉิน หรือ หลานฮวั่น กล่าวแก่พี่น้องรวมสาบานทั้งสอง
"สุดแล้วแต่เจ้า/ท่าน น้องรอง/พี่รอง " ทั้งสองกล่าวพร้อมกัน
หลังจากนั้นทั้งสามก็เดินมาเรื่อยๆ จนไปเจอโถงกลาง ที่รายล้อมด้วยกลิ่นบงกช ภาพตรงหน้าของทั้งสามนั้นคือ บัลลังก์บงกชเก้ากลีบ ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นของประมุข ทั้งสามแยกตัวกันสำรวจโดยรอบ
ตึก!
ตึก!
ครือ?
"หืม? พี่ใหญ่ น้องรอง ข้าว่าบัลลังก์ นี้แปลกๆ" หลานซีเฉิน
"มีอันใดหรือ พี่รอง?" จินกวงเหยา
"นี้มัน?" เนี่ยหมิงจวิ๋น
"น่าจะเป็นทางลับ ลองขยับดู ดีหรือไม่? " หลานซีเฉิน
.
.
.
.
.
ตัดไปทางด้าน 3 น้องเล็ก
ณ หลวงจั๋งกั่ง
กา กา
พรึบ!
"เฮือก! บะ บรรยากาศน่ากลัวจังเลย พี่เนี่ย" จินเสวี่ยนอวี่
"นะ นั้นสินะ อาเสวี่ยน" เนี่ยหวายซัง
"......." หลานวั่งจี
ทั้งสามที่เดินสำรวจโดยรอบอยู่นั้น จู่ๆก็เจอกับโพรงถ้ำแปลกประหลาด ที่มีดอกซื่อสว่าน* บานสะพรั่งอยู่โดยรอบ
"ละ ลองเข้าไปดูดีหรือไม่?" เนี่ยหวายซัง
"ขะ ข้าว่าอย่าดีกว่า แลดูไม่หน้าไว้ใจเลย" จินเสวี่ยนอวี่
"....เข้าไป...." หลายวั่งจี
เคร้ง!
ครือ~
เฮือก!?/อุ หวา!/กึก!
[ฮ่าๆๆๆๆ!!!!]
ตัดกลับไปทางตรีเทพ
"หืม? / นี้มัน? / ทางลับ? "จิน/เนี่ย/หลาน
ทั้งสามลองดันบัลลังก์บงกช แล้วเจอกับประตูลับใต้พื้น แล้วลองเปิดดู
แอด~
ครือ~
ฮึก!×3
"ที่นี้ มีกลิ่นไอมาร!?" เนี่ย
"ลองเดินลงไปดีหรือไม่ พี่ใหญ่ พี่รอง ?" จิน
"พี่ใหญ่ ข้าว่าเราควรลองลงไปดีหรือไม่?"หลาน
[ออกไปเสีย! พวกเจ้ากำลังบุกรุกพื้นที่ของข้า!?]
________________________
ยังไม่จบนะคะ ไว้จะมาแต่งเพิ่มในภายหลัง
มาต่อเร็วๆนะคะสนุกมากเลยอยากอ่นต่ออีก😍😍😍