ตัสร้ายอย่างข้า..ช่างหาญกล้าจริงเชียว...

จูหลิ่ง เป็นเพียงตัวร้ายที่ต้องทำตามหน้าที่ของระบบเท่านั้น แต่วันหนึ่งระบบกลับจากเขาไป ทำให้จูหลิ่งต้องทำหน้าที่ให้นิยายดำเนินต่อไปเพียงผู้เดียว....

.

.

.

''ความจริงแล้วเจ้าแอบหลงรักข้าใช่ไหม? จึงได้ตามตอแยข้าอยู่ร่ำไป…''

เฟยหลงว่าพลางมองหน้าสวยที่ถูกปิดบังด้วยหน้ากากสีทอง อย่าคิดเชียวว่าปลอมตัวแค่นั้นจ้าจะมองเจ้าไม่ออกจูหลิ่ง

''…..''

จูหลิ่งเงียบ ไม่คิดจะเอ่ยอะไรออกไปแม้เพียงคำเดียว เขาล่ะเบื่อเหลือเกินกับความมั่นหน้าจนน่าหมั่นไส้ของพระเอกอย่างเฟยหลง นี่ถ้าหากว่าตนไม่ได้อ่อนแอกว่าอีกฝ่ายล่ะก็คงเชือดคออีกฝ่ายตายไปนานแล้ว