ความรักที่แปรผันตามกาลเวลา - ความรักที่แปรผันตามกาลเวลา นิยาย ความรักที่แปรผันตามกาลเวลา : Dek-D.com - Writer

    ความรักที่แปรผันตามกาลเวลา

    โดย Lin ll. 04

    เรื่องนี้สร้างจากความรู้สึกตอนนี้ของคนแต่งเองแสดงว่ามันแต่งจากเรื่องจริง และมันแต่งตามอารมณ์ด้วยแล้วจะทำการแต่แย่ลง

    ผู้เข้าชมรวม

    60

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    60

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  30 ก.ย. 62 / 01:26 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    เช้ารุ่งอรุณวันหนึ่งเป็นเช้าที่สดใสท้องฟ้าปลอดโปร่งลมเย็นสบายเสียงนกร้องขับขานไพเราะน่าฟังหยดน้ำค้างจากเมื่อคืนที่ได้มีพายุโหมกระหน่ำทำให้อากาศสดชื่นและแจ่มใสมากขึ้นแต่ทำไมร่างของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งไม่ได้สดชื่นเหมือนเวลาเช้าของรุ่งอรุณทั้งๆที่ปกติเธอสดใสเหมือนดอกทานตะวัน เธอค่อยๆลุกขึ้นเดินไปหยิบเสื้อผ้าหันไปเข้าห้องน้ำทำกิจวัตประจำวันในห้องน้ำ เธอออกจากบ้านด้วยใบหน้านิ่งเฉยแต่เมื่อเจอผู้คนเธอกลับฝืนยิ้มให้พวกเขา ทำไมกัน ทำไมเธอถึงยังยิ้มแบบนั้นได้ เธอเดินทางไปที่บ้านเพื่อนของเธอเพื่อนเพียงคนเดียวที่ไม่ทิ้งเธอไปไหน เมื่อถึงที่บ้านเพื่อนของเธอเธอจึงเดินเข้าไปอย่างถือวิศาสะเพราะเธอนั้นมาบ้านเพื่อนบ่อยแล้ว
    "เอ้า มึงมาไงวะมิว"เพื่อนของเธอที่กำลังนั่งกินข้าวเช้าคนเดียวหันมาถามผู้เป็นที่พึ่งเดินเข้าบ้านตัวเองมาโดยไม่ได้ขอแต่ก็ไม่ว่าอะไร ก็นะมาบ่อยแล้ว
    "กูมีตีนก็เดินมาเองดิวะ"เธอตอบกวนๆเพื่อนตนไปตามนิสัยของตัวเองแต่ก็มีแค่เพื่อนคนนี้คนเดียวล่ะที่กวนได้
    "เอ้า อิสั- เดี๋ยวกูไม่ช่วยมึงเลย"ด้วยนิสัยขี้หงุดหงิดของนิวกับให้นิวหงุดหงิดนิดหน่อยกับคำพูดกวนๆของมิวแบบนี้ไงถึงน่ากวน และอีกทั้งยังพูดขู่ใส่มิวอีกแต่มิวนั้นไม่เคยคิดจะกลัวเพราะยังไงๆนิวก็ช่วยเธออยู่ดี
    "ขอโทษค่ะ~คุณแม่~คุณลูกสำนึกผิดแล้วค่ะะะ"มิวพูดกวนๆหนึ่งประโยคก่อนที่จะปล่อยให้นิวนั้นกินข้าวเช้าหมดแล้วเริ่มคุยกัน.........
    "สรุปมึงจะลองไปหาพี่เขาแบบไม่บอกพี่เขาเผื่อจะเจออะไรแบบนั้น แต่อยากให้กุไปด้วย"นิวสรุปเรื่องต่างๆที่มิวเล่าแผนการที่จะไปหาแฟนตนเองแบบไม่ให้ทันตั้งตัวเผื่อจะไปเห็นเขากำลังนอกใจมิวอยู่
    "ใช่"
    "อ่า...ได้ ถ้ามันกำลังนอกใจมึงกุซัดหน้ามันเอง"นิวพูดอย่างหงุดหงิดเมื่อนึกถึงใบหน้าเพื่อนของมิวที่มีน้ำตาไหลออกมาเพราะมัน
    "เอาหน่า ใจเย็นๆ คนเราก็มีทางเดินเป็นของตนเอง"มิวปรามอย่างใจเย็นเพราะไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายและไม่อยากให้เพื่อนกับคนรักของตนเจ็บตัว
    "เออๆ"นิวตอบกลับอย่างหัวเสีย เพราะมิวเป็นคนที่ใจเย็นและใจเย็นมากมากจนหน้าหงุดหงิดเลยต้องมีนิวมาคอยช่วยเหลือตลอด
    โรงเรียนxxxxx
    "มึงฉลาดขึ้นว่ะ มาวันที่โรงเรียนเขาจัดงานโรงเรียน"นิวเดินกินของกินที่ซื้อจากบูท
    "คนเราก็มีพัฒนาบ้างแหละวะ มาแบบปกติใครเขาจะให้เข้า"มิวชะโงกหน้าไปมาเพื่อหาสิ่งที่มิววางแผนไว้กลับนิว
    "เฮ้ย!มึง!"นิวร้องอุทานนิดหน่อยก่อนจะดึงมิวหลบหลังต้นไม้ตามมาด้วย
    "อะไรของมึงเนี่ย!"
    "ชู่ว เบาๆมึง แล้วมึงดู"นิวเอานิ้วชิดปากบอกใหเงียบแล้วชี้ลางอย่างให้ดู
    "น้องเกวคะะะะ อยู่เดินเที่ยวสักพักได้มั้ยคะะะ"รุ่นพี่คนหนึ่งเกาะแขนเกวแล้วดันหน้าอกให้ชิดแขนประมาณอ่อยๆ
    "ไม่ได้ค่ะพี่ผึ้ง หนูต้องไปขายของต่อ พี่รอได้มั้ยคะ ถ้ารอได้มีรางวัลพิเศษ"เกวบีบคางอีกฝ่ายแล้วสบัดเบาๆไปมาอย่างเอ็นดูให้อีกฝ่าย
    "รางวัลพิเศษ!ได้สิคะ!พี่รอได้ค่ะ"
    "น่ารักมากเลยค่ะ^^"เกวค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปกำลังแต่ไม่ได้จะหอมก็มีเสียงขักขึ้น
    "พี่เกว..."เสียงสั่นเครือและร่างที่ออกมาจากต้นไม้ได้ทำให้เกวนั้นหันไปมอง
    "มิว..."
    "ฮึก"เพียงเท่านั้นน้ำตาของความเชื่อใจก็ได้ไหลพรากออกมาเป็นสายเพราะภาตรงหน้ามันชัดเจนแล้วว่าคนตรงหน้าไม่ได้รักเราอีกต่อไปแล้ว 
    "นี้คือคำตอบสินะ"มิวพูดเสร็จก็รีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
    ผลั๊๊ว!
    "ไอหน้าหมาเอ้ย!!มึงทำเพื่อนกุร้องไห้!"นิวกำหมัดที่แน่นมานานต่อยสุดแรงไปที่หน้าของเกวจนปากแตก
    "แล้วไม ไม่ใช่ผึ้งของกูสักหน่อย ทำตัวดีๆโง่ๆเหมือนเพื่อนมึงหน่อยเถอะ และบอกเพื่อนมึงด้วยนะจะเลิกก็เลิกแต่กูจะเลิก"พูดจบเกวก็เดินออกไปจากตรงนั้นพร้อมโอบเอวผึ้งไปด้วย
    "ไอเหี้-เอ้ย!!!!มึงหลอกเพื่อนกุ!!!กลับมานะ!!!!มาให้กุต่อยหน้าก่อน!!!ไอสั-!ไอเหี้-!มึงมันเลว!"นิวหมายจะไปต่อยเกวก็ถูกรปถ.ของโรงเรียนจับโยนออกไปจากโรงเรียนเสียก่อนทำให้นิวเจ็ยใจอย่างหนัก
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    ความรักคือเวลาที่ไม่สามารถย้อนได้
    .
    .
    .
     
    ความรักคือสิ่งสวยงามที่ทำให้เรามีความสุข
    .
    .
    .
    .
    แต่เมื่อเวลาล่วงเลยไปสิ่งเหล่านั้นก็แปรผัน
    .
    .
    .
    .
    มันไม่เหมือนเก่าและมันก็เริ่มไม่ส่วยงาม
    .
    .
    .
    .
    ทำให้ถูกทิ้งขว้าง...เหมือนของ...
    .
    .
    .
    .
    'ไร้ค่า'

    นิยายแฟร์ 2024
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×